Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o Służbie Celnej, ustawy o urzędach i izbach skarbowych oraz niektórych innych ustaw

– 10 –
Art. 61e. W przypadku niewykonania przez posiadacza zezwolenia zaleceń,
o których mowa w art. 58 ust. 5, organ Służby Celnej wszczyna postępowanie audytowe
stosownie do art. 62.
Art. 61f. Czynności monitorowania dokumentuje się w formie pisemnej.
Dokumentacja obejmuje informacje o spełnieniu lub niespełnieniu danego warunku lub
kryterium przez posiadacza zezwolenia, jak również zalecenia dotyczące konieczności
podjęcia przez niego działań w celu zapewnienia ich spełniania oraz niewykonaniu
zaleceń.
Art. 61g. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia:
1)
sposób przeprowadzania czynności monitorowania,
2)
rodzaj i wzory dokumentów stosowanych w toku monitorowania
– uwzględniając potrzebę ujednolicenia wykonywania monitorowania przez organy
Służby Celnej, zapewnienie rzetelności informacji gromadzonych w toku
monitorowania oraz ujednolicenie dokumentów stosowanych przez organy Służby
Celnej.”;
17) w art. 62 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Przepisy art. 58–61 i art. 63 stosuje się odpowiednio w przypadku wszczęcia
przez organ Służby Celnej na wniosek podmiotu lub z urzędu postępowania audytowego
po wydaniu zezwolenia.”;
18) w art. 64 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Podmiot, przed rozpoczęciem działalności, przesyła właściwemu organowi
Służby Celnej zgłoszenie oraz dokumentację dotyczącą tej działalności, a w przypadku
wznowienia działalności, po przerwie dłuższej niż 3 miesiące – zgłoszenie dotyczące
wznowienia tej działalności.”;
19) art. 65 otrzymuje brzmienie:
„Art. 65. 1. W zakresie nieuregulowanym w niniejszym rozdziale stosuje się
odpowiednio art. 12, art. 18b i przepisy działu IV – Ordynacji podatkowej, z wyjątkiem
art. 256, art. 262 i art. 263.
2. W zakresie nieuregulowanym w niniejszym rozdziale do wykonywania
czynności monitorowania stosuje się przepisy art. 12, art. 18b oraz rozdziałów 1, 3, 5, 6,
9, 10, 11, 14, 16 oraz 23 działu IV – Ordynacji podatkowej.”;
– 11 –
20) art. 88 otrzymuje brzmienie:
„Art. 88. 1. Funkcjonariusz służby stałej, po uzyskaniu pisemnej zgody kierownika
urzędu, może ubiegać się o pracę w instytucjach Unii Europejskiej, jednostkach
utworzonych przez Unię Europejską albo w organizacjach międzynarodowych.
2. Funkcjonariusza, którego kandydatura została zaakceptowana przez instytucję
Unii Europejskiej, jednostkę utworzoną przez Unię Europejską albo organizację
międzynarodową, kierownik urzędu oddelegowuje do pracy w tej instytucji, jednostce
albo organizacji. Oddelegowanie funkcjonariusza następuje po uzyskaniu pisemnej
informacji o zaakceptowaniu jego kandydatury przez instytucję Unii Europejskiej,
jednostkę utworzoną przez Unię Europejską albo organizację międzynarodową.
3. Oddelegowanie następuje na czas wykonywania pracy. W trakcie
oddelegowania funkcjonariuszowi przysługują świadczenia wynikające z ustawy,
z wyjątkiem prawa do urlopów określonych w art. 138, chyba że instytucja Unii
Europejskiej, jednostka utworzona przez Unię Europejską albo organizacja
międzynarodowa nie zapewniła oddelegowanemu funkcjonariuszowi prawa do urlopu
wypoczynkowego.
4. Wzajemne prawa i obowiązki funkcjonariusza i instytucji Unii Europejskiej lub
jednostki utworzonej przez Unię Europejską albo organizacji międzynarodowej, do
której funkcjonariusz został oddelegowany, określają przepisy obowiązujące w tej
instytucji, jednostce albo organizacji międzynarodowej.
5. Okres oddelegowania funkcjonariusza wlicza się do okresu służby w Służbie
Celnej.”;
21) po art. 89 dodaje się art. 89a w brzmieniu:
„Art. 89a. 1. Szef Służby Celnej, po uzyskaniu zgody ministra właściwego do
spraw finansów publicznych, może oddelegować funkcjonariusza, na okres nie dłuższy
niż 6 miesięcy, do pełnienia służby na terytorium innego państwa w celu wykonania
określonych zadań zleconych przez Szefa Służby Celnej. Przepis art. 91 stosuje się
odpowiednio.
2. Funkcjonariuszowi oddelegowanemu do pełnienia służby na terytorium innego
państwa w trakcie oddelegowania przysługują świadczenia wynikające z ustawy oraz:
1)
związane z rozpoczęciem i zakończeniem służby na terytorium innego państwa,
w drodze do kraju lub innego państwa w celu załatwienia spraw służbowych:
a)
diety na pokrycie kosztów wyżywienia,
– 12 –
b)
zwrot kosztów przejazdu,
c)
zwrot kosztów noclegu,
d)
zwrot kosztów przewozu bagażu;
2)
ryczałt na pokrycie kosztów wyżywienia i zakwaterowania – w miejscu pełnienia
służby na terytorium innego państwa;
3)
zwrot udokumentowanych kosztów niezbędnego leczenia poniesionych na
terytorium innego państwa, z wyłączeniem w szczególności kosztów zakupu
leków, których nabycie za granicą nie było konieczne, kosztów zabiegów chirurgii
plastycznej i kosmetycznych oraz kosztów nabycia protez ortopedycznych,
dentystycznych lub okularów, z zastrzeżeniem ust. 4;
4)
limit bezpłatnych rozmów telefonicznych.
3. Należności, o których mowa w ust. 2 pkt 1, są ustalane odpowiednio, na
warunkach określonych w przepisach w sprawie należności przysługujących
pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery
budżetowej z tytułu podróży służbowej.
4. Zwrot kosztów leczenia, o których mowa w ust. 2 pkt 3, nie przysługuje, jeżeli
funkcjonariusz jest uprawniony, na podstawie odrębnych przepisów, do leczenia za
granicą lub gdy koszty jego leczenia są finansowane ze środków Narodowego Funduszu
Zdrowia.
5. W razie śmierci oddelegowanego funkcjonariusza na terytorium innego państwa,
koszt transportu jego zwłok do kraju pokrywa Służba Celna.”;
22) art. 90 otrzymuje brzmienie:
„Art. 90. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, wysokość przyznawanych świadczeń, o których mowa w art. 89a,
uwzględniając koszty związane z pełnieniem służby przez funkcjonariusza na terytorium
innego państwa.”;
23) w art. 102 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
„1a. Badaniu psychofizjologicznemu może być poddany także funkcjonariusz
pełniący służbę w oddziale celnym granicznym oraz funkcjonariusz przewidziany do
takiej służby.”;
– 13 –
24) w art. 104 w ust. 1:
a)
pkt 9 otrzymuje brzmienie:
„9) odmowy wykonania decyzji w sprawie przeniesienia, o którym mowa
w art. 29a ust. 1–4 oraz w art. 86 ust. 2 i 5;”,
b) pkt 11 otrzymuje brzmienie:
„11) trwałej utraty zdolności fizycznej lub psychicznej do pełnienia służby na
zajmowanym stanowisku, stwierdzonej przez lekarza orzecznika Zakładu
Ubezpieczeń Społecznych albo – w przypadku funkcjonariuszy wykonujących
zadania, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4–6 – przez komisję lekarską
podległą ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych – jeżeli nie ma
możliwości pełnienia służby przez funkcjonariusza na innym stanowisku
odpowiednim do jego stanu zdrowia i kwalifikacji zawodowych albo gdy
funkcjonariusz odmawia przejścia na inne stanowisko;”;
25) w art. 105:
a)
dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1,
b)
w ust. 1:
–
pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) powołania do innej służby państwowej, objęcia funkcji z wyboru
w organach wykonawczych samorządu terytorialnego, podjęcia pracy
w instytucji Unii Europejskiej, w jednostce utworzonej przez Unię
Europejską albo w organizacji międzynarodowej;”,
–
pkt 8 otrzymuje brzmienie:
„8) dwukrotnego nieusprawiedliwionego niestawienia się na badanie
lekarskie lub obserwację, o których mowa w art. 130 ust. 3, lub
niepoddania się im, chyba że skierowanie do komisji lekarskiej nastąpiło
na wniosek funkcjonariusza;”,
c)
dodaje się ust. 2 w brzmieniu:
„2. Przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się w odniesieniu do funkcjonariusza
oddelegowanego na podstawie art. 88 ust. 2.”;
26) w art. 106 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) w przypadku niezgłoszenia się funkcjonariusza do służby – z upływem 7 dni od
dnia:
a)
doręczenia decyzji o uchyleniu decyzji o zwolnieniu ze służby albo
– 14 –
b)
doręczenia decyzji o stwierdzeniu nieważności decyzji o zwolnieniu ze
służby, albo
c)
doręczenia prawomocnego wyroku sądu uchylającego decyzję o zwolnieniu
ze służby albo orzeczenie dyscyplinarne o wydaleniu ze służby, albo
d)
zakończenia przez niego pracy w instytucji Unii Europejskiej, w jednostce
utworzonej przez Unię Europejską albo w organizacji międzynarodowej,
jeżeli w trakcie pracy pozostawał w stosunku służbowym.”;
27) w art. 108:
a)
ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. Okres pozostawania poza służbą, z zastrzeżeniem ust. 5, wlicza się do
okresu służby, od którego zależą uprawnienia i świadczenia należne
funkcjonariuszowi.”,
b)
dodaje się ust. 5 w brzmieniu:
„5. Za okres pozostawania poza służbą funkcjonariuszowi nie przysługuje
prawo do urlopów, o których mowa w art. 138.”;
28) po art. 109 dodaje się art. 109a w brzmieniu:
„Art. 109a. 1. Kierownik urzędu, na wniosek funkcjonariusza zwolnionego ze
służby w związku z powołaniem do innej służby państwowej, objęciem funkcji
z wyboru w organach wykonawczych samorządu terytorialnego, podjęciem pracy
w instytucji Unii Europejskiej, w jednostce utworzonej przez Unię Europejską albo
w organizacji międzynarodowej, po zakończeniu pracy w tej instytucji, jednostce albo
organizacji przywraca do służby tego funkcjonariusza.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, funkcjonariusz powinien złożyć w terminie
7 dni od dnia zakończenia pracy w instytucjach, jednostkach albo organizacjach,
o których mowa w ust. 1.
3. Przepis art. 108 ust. 1, 2, 4 i 5 oraz art. 109 ust. 2 stosuje się odpowiednio.”;
29) w art. 112:
a)
po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
„1a. Dla celów rozliczania czasu służby:
1)
przez dobę – należy rozumieć 24 kolejne godziny, poczynając od godziny,
w której funkcjonariusz rozpoczyna służbę zgodnie z obowiązującym go
rozkładem czasu służby;