Rządowy projekt ustawy o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego
Rządowy projekt ustawy o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego
- Kadencja sejmu: 7
- Nr druku: 2295
- Data wpłynięcia: 2014-04-02
- Uchwalenie: sprawa niezamknięta
2295-cz-1
– 115 –
2. Organ właściwy do rozpatrywania roszczeń może nie uwzględnić przedawnienia,
jeżeli opóźnienie w dochodzeniu roszczenia jest usprawiedliwione okolicznościami
niezawinionymi przez funkcjonariusza.
3. Bieg przedawnienia roszczenia z tytułu prawa do uposażenia i innych świadczeń oraz
należności pieniężnych przerywa:
1)
każda czynność przed Szefem ABW lub kierownikiem jednostki organizacyjnej ABW,
podjęta bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia roszczenia;
2)
uznanie roszczenia.
Rozdział 9
Dyscyplina służbowa funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego
Art. 166. 1. Władzę dyscyplinarną w ABW posiadają:
1)
Szef ABW,
2)
kierownik jednostki organizacyjnej ABW
– zwani dalej „przełożonymi dyscyplinarnymi”.
2. Władza dyscyplinarna obejmuje prawo do:
1)
udzielania wyróżnień;
2)
wszczynania, odmowy wszczęcia, zawieszania i umarzania oraz podejmowania
zawieszonych postępowań dyscyplinarnych;
3)
wydawania postanowień w toku postępowania dyscyplinarnego, jeżeli ustawa tak
stanowi;
4)
rozstrzygania spraw dyscyplinarnych w drodze wydawania orzeczeń w tych sprawach;
5)
rozpatrywania zażaleń;
6)
wymierzania kar dyscyplinarnych;
7)
wykonywania kar dyscyplinarnych.
3. Szef ABW posiada władzę dyscyplinarną wobec wszystkich funkcjonariuszy.
4. Kierownik jednostki organizacyjnej ABW posiada władzę dyscyplinarną wobec
funkcjonariuszy pełniących służbę w podległej jednostce organizacyjnej, z wyłączeniem
funkcjonariuszy zajmujących stanowisko zastępcy kierownika jednostki organizacyjnej albo
pełniących funkcję rzecznika dyscyplinarnego.
5. Funkcjonariusz:
1)
zajmujący stanowisko służbowe: zastępcy lub doradcy Szefa ABW, kierownika lub
zastępcy kierownika jednostki organizacyjnej ABW,
– 116 –
2)
będący rzecznikiem dyscyplinarnym,
3)
przeniesiony do dyspozycji Szefa ABW,
4)
oddelegowany do wykonywania zadań służbowych poza ABW
– podlega władzy dyscyplinarnej Szefa ABW.
6. Funkcjonariusz przeniesiony do pełnienia służby, delegowany do czasowego
pełnienia służby w innej miejscowości albo skierowany na szkolenie zawodowe, z dniem
przeniesienia, delegowania albo skierowania, podlega władzy dyscyplinarnej kierownika
jednostki organizacyjnej ABW, do której został przeniesiony, delegowany albo skierowany.
Art. 167. 1. Funkcjonariuszowi, który przejawia inicjatywę i osiąga znaczące wyniki
w służbie, mogą być udzielane wyróżnienia:
1)
pochwała z wpisaniem do akt osobowych funkcjonariusza;
2)
urlop wypoczynkowy w wymiarze do 7 dni roboczych;
3)
nagroda pieniężna Szefa ABW;
4)
przedterminowe mianowanie na wyższy stopień służbowy, z zachowaniem warunków,
o których mowa w art. 77;
5)
mianowanie na wyższe stanowisko służbowe;
6)
przedstawienie do orderu lub odznaczenia.
2. Przełożony dyscyplinarny udziela funkcjonariuszowi wyróżnienia:
1)
z własnej inicjatywy;
2)
na wniosek.
3. Z wnioskiem o udzielenie funkcjonariuszowi wyróżnienia występuje:
1)
bezpośredni przełożony funkcjonariusza – do kierownika jednostki organizacyjnej
ABW;
2)
kierownik jednostki organizacyjnej ABW, w której funkcjonariusz pełni służbę – do
Szefa ABW.
4. Wyróżnienia udziela się funkcjonariuszowi w sposób uroczysty.
5. Informację o udzielonym funkcjonariuszowi wyróżnieniu podaje się do wiadomości
funkcjonariuszom jednostki organizacyjnej ABW, w której pełni on służbę, a na polecenie
Szefa ABW – wszystkim funkcjonariuszom.
6. Informację o udzielonym wyróżnieniu włącza się do akt osobowych wyróżnionego
funkcjonariusza.
– 117 –
Art. 168. 1. Funkcjonariusz podlega odpowiedzialności dyscyplinarnej za naruszenie
dyscypliny służbowej oraz w innych przypadkach określonych w ustawie.
2. Funkcjonariusz, niezależnie od odpowiedzialności karnej, ponosi odpowiedzialność
dyscyplinarną w przypadku popełnienia przestępstwa lub wykroczenia.
3. Jeżeli postępowanie dyscyplinarne zostało wszczęte na wniosek sądu lub prokuratora,
należy poinformować organ wnioskujący o wyniku tego postępowania.
Art. 169. 1. O popełnieniu przez funkcjonariusza wykroczenia, w tym także o odmowie
przyjęcia mandatu karnego lub nieuiszczeniu w terminie grzywny nałożonej w drodze
mandatu zaocznego, właściwy organ zawiadamia Szefa ABW.
2. W stosunku do funkcjonariusza, w zakresie postępowania w sprawach o wykroczenia,
uprawnienia Policji wynikające z przepisów ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. – Kodeks
postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. z 2013 r. poz. 395, 765 i 1247) przysługują
Szefowi ABW lub upoważnionym przez niego funkcjonariuszom.
Art. 170. 1. Sąd rejonowy może odmówić wszczęcia postępowania, a wszczęte umorzyć
i sprawę przekazać Szefowi ABW z wnioskiem o wymierzenie funkcjonariuszowi kary
dyscyplinarnej, jeżeli uzna to za wystarczającą reakcję na wykroczenie.
2. Na postanowienie sądu wskazane w ust. 1 pokrzywdzonemu przysługuje zażalenie.
Art. 171. 1. Za czyny, za które w myśl odrębnych przepisów właściwe organy są
uprawnione do nakładania kar porządkowych lub stosowania grzywien w celu przymuszenia,
funkcjonariusz ponosi wyłącznie odpowiedzialność dyscyplinarną.
2. O pociągnięcie funkcjonariusza do odpowiedzialności dyscyplinarnej organy,
o których mowa w ust. 1, występują do Szefa ABW.
Art. 172. 1. Odpowiedzialność dyscyplinarną funkcjonariusza stwierdza się w ramach
postępowania dyscyplinarnego.
2. Celem postępowania dyscyplinarnego jest:
1)
ustalenie, czy czyn, za który funkcjonariusz ponosi odpowiedzialność dyscyplinarną,
zwany dalej „czynem”, został popełniony i czy obwiniony jest jego sprawcą;
2)
wyjaśnienie okoliczności i przyczyn popełnienia czynu;
3)
zebranie i utrwalenie dowodów w sprawie;
4)
wymierzenie funkcjonariuszowi kary dyscyplinarnej współmiernej do popełnionego
przez niego czynu, w przypadku gdy ustalono okoliczności określone w pkt 1.
3. Postępowanie dyscyplinarne jest postępowaniem dwuinstancyjnym.
– 118 –
Art. 173. Postępowanie dyscyplinarne wszczyna się niezwłocznie, jeżeli zachodzi
uzasadnione podejrzenie naruszenia dyscypliny służbowej przez funkcjonariusza,
w szczególności w przypadku:
1)
odmowy wykonania albo niewykonania rozkazu lub polecenia służbowego, z wyjątkiem
przypadku, o którym mowa w art. 84 ust. 2, oraz przypadku, gdy odmowa dotyczy
wykonania polecenia, które nie pozostaje w związku z pełnieniem służby;
2)
zaniechania wykonania czynności służbowej albo wykonania jej w sposób niedbały lub
niezgodny z rozkazem lub poleceniem służbowym;
3)
świadomego wprowadzenia w błąd przełożonego lub innego funkcjonariusza, jeżeli
spowodowało to lub mogło spowodować szkodę dla służby, szkodę funkcjonariuszowi
albo innej osobie;
4)
umyślnego naruszenia dóbr osobistych innego funkcjonariusza albo innej osoby,
w czasie lub w związku z pełnieniem służby;
5)
stawienia się do służby w stanie po spożyciu alkoholu lub po użyciu podobnie
działającego środka oraz spożywanie alkoholu lub używanie podobnie działającego
środka w czasie służby;
6)
zawinionej utraty broni służbowej lub amunicji, legitymacji służbowej, a także
dokumentu zawierającego informacje niejawne;
7)
nadużycia zajmowanego stanowiska lub służby dla osiągnięcia korzyści majątkowej lub
osobistej;
8)
samowolnego oddalenia się funkcjonariusza z rejonu zakwaterowania, jeżeli pełni
służbę w systemie skoszarowanym, a także nieusprawiedliwionego opuszczenia lub
niestawienia się w miejscu pełnienia służby;
9)
porzucenia służby.
Art. 174. 1. Postępowania dyscyplinarnego nie wszczyna się, a wszczęte umarza, gdy:
1)
czynu nie popełniono albo czyn nie zawiera znamion czynu, za który funkcjonariusz
ponosi odpowiedzialność dyscyplinarną;
2)
sprawca czynu nie podlega odpowiedzialności dyscyplinarnej;
3)
sprawca czynu zmarł lub został uznany za zaginionego;
4)
nastąpiło przedawnienie wskutek upływu 90 dni od dnia otrzymania przez przełożonego
dyscyplinarnego wiadomości o popełnieniu przez funkcjonariusza czynów;
5)
postępowanie co do tego samego czynu tego samego funkcjonariusza zostało
prawomocnie zakończone albo toczy się.
– 119 –
2. Postępowania dyscyplinarnego można nie wszczynać, a wszczęte można umorzyć,
gdy:
1)
okoliczności popełnienia czynu nie budzą wątpliwości, a naruszenie dyscypliny
służbowej przez funkcjonariusza jest znikome;
2)
naruszenie dyscypliny służbowej przez funkcjonariusza oraz okoliczności popełnienia
czynu nie budzą wątpliwości, a nie zachodzi potrzeba wymierzenia kary surowszej niż
nagana z ostrzeżeniem i funkcjonariusz wyraził pisemną zgodę na dobrowolne poddanie
się takiej karze dyscyplinarnej.
3. Postanowienie o odmowie wszczęcia albo o umorzeniu postępowania
dyscyplinarnego wydaje przełożony dyscyplinarny. Na to postanowienie bezpośredniemu
przełożonemu funkcjonariusza, obwinionemu albo pokrzywdzonemu przysługuje zażalenie.
Przepisy art. 198 ust. 3 i art. 200 stosuje się odpowiednio.
Art. 175. 1. Postępowanie dyscyplinarne wszczyna przełożony dyscyplinarny:
1)
z urzędu;
2)
na wniosek bezpośredniego przełożonego funkcjonariusza;
3)
na polecenie Szefa ABW;
4)
na wniosek sądu lub prokuratora;
5)
na wniosek innego organu, instytucji albo osoby prawnej lub fizycznej, w tym
pokrzywdzonej wskutek czynu funkcjonariusza.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 4 i 5, przełożony dyscyplinarny
zawiadamia składającego wniosek o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego i wyniku tego
postępowania.
3. Materiały sprawy przekazane przez sąd, prokuratora, instytucję albo pokrzywdzonego
włącza się do akt postępowania dyscyplinarnego.
Art. 176.
1.
Przed wszczęciem postępowania dyscyplinarnego przełożony
dyscyplinarny:
1)
może polecić podjęcie w niezbędnym zakresie czynności wyjaśniających, jeżeli
wiadomość o popełnieniu czynu budzi wątpliwości, w szczególności co do faktu jego
popełnienia, charakteru naruszenia dyscypliny służbowej lub osoby sprawcy;
2)
zwraca się do kierownika jednostki organizacyjnej ABW właściwej w sprawach
kadrowych o wyznaczenie przez niego rzecznika dyscyplinarnego do prowadzenia
2. Organ właściwy do rozpatrywania roszczeń może nie uwzględnić przedawnienia,
jeżeli opóźnienie w dochodzeniu roszczenia jest usprawiedliwione okolicznościami
niezawinionymi przez funkcjonariusza.
3. Bieg przedawnienia roszczenia z tytułu prawa do uposażenia i innych świadczeń oraz
należności pieniężnych przerywa:
1)
każda czynność przed Szefem ABW lub kierownikiem jednostki organizacyjnej ABW,
podjęta bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia roszczenia;
2)
uznanie roszczenia.
Rozdział 9
Dyscyplina służbowa funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego
Art. 166. 1. Władzę dyscyplinarną w ABW posiadają:
1)
Szef ABW,
2)
kierownik jednostki organizacyjnej ABW
– zwani dalej „przełożonymi dyscyplinarnymi”.
2. Władza dyscyplinarna obejmuje prawo do:
1)
udzielania wyróżnień;
2)
wszczynania, odmowy wszczęcia, zawieszania i umarzania oraz podejmowania
zawieszonych postępowań dyscyplinarnych;
3)
wydawania postanowień w toku postępowania dyscyplinarnego, jeżeli ustawa tak
stanowi;
4)
rozstrzygania spraw dyscyplinarnych w drodze wydawania orzeczeń w tych sprawach;
5)
rozpatrywania zażaleń;
6)
wymierzania kar dyscyplinarnych;
7)
wykonywania kar dyscyplinarnych.
3. Szef ABW posiada władzę dyscyplinarną wobec wszystkich funkcjonariuszy.
4. Kierownik jednostki organizacyjnej ABW posiada władzę dyscyplinarną wobec
funkcjonariuszy pełniących służbę w podległej jednostce organizacyjnej, z wyłączeniem
funkcjonariuszy zajmujących stanowisko zastępcy kierownika jednostki organizacyjnej albo
pełniących funkcję rzecznika dyscyplinarnego.
5. Funkcjonariusz:
1)
zajmujący stanowisko służbowe: zastępcy lub doradcy Szefa ABW, kierownika lub
zastępcy kierownika jednostki organizacyjnej ABW,
– 116 –
2)
będący rzecznikiem dyscyplinarnym,
3)
przeniesiony do dyspozycji Szefa ABW,
4)
oddelegowany do wykonywania zadań służbowych poza ABW
– podlega władzy dyscyplinarnej Szefa ABW.
6. Funkcjonariusz przeniesiony do pełnienia służby, delegowany do czasowego
pełnienia służby w innej miejscowości albo skierowany na szkolenie zawodowe, z dniem
przeniesienia, delegowania albo skierowania, podlega władzy dyscyplinarnej kierownika
jednostki organizacyjnej ABW, do której został przeniesiony, delegowany albo skierowany.
Art. 167. 1. Funkcjonariuszowi, który przejawia inicjatywę i osiąga znaczące wyniki
w służbie, mogą być udzielane wyróżnienia:
1)
pochwała z wpisaniem do akt osobowych funkcjonariusza;
2)
urlop wypoczynkowy w wymiarze do 7 dni roboczych;
3)
nagroda pieniężna Szefa ABW;
4)
przedterminowe mianowanie na wyższy stopień służbowy, z zachowaniem warunków,
o których mowa w art. 77;
5)
mianowanie na wyższe stanowisko służbowe;
6)
przedstawienie do orderu lub odznaczenia.
2. Przełożony dyscyplinarny udziela funkcjonariuszowi wyróżnienia:
1)
z własnej inicjatywy;
2)
na wniosek.
3. Z wnioskiem o udzielenie funkcjonariuszowi wyróżnienia występuje:
1)
bezpośredni przełożony funkcjonariusza – do kierownika jednostki organizacyjnej
ABW;
2)
kierownik jednostki organizacyjnej ABW, w której funkcjonariusz pełni służbę – do
Szefa ABW.
4. Wyróżnienia udziela się funkcjonariuszowi w sposób uroczysty.
5. Informację o udzielonym funkcjonariuszowi wyróżnieniu podaje się do wiadomości
funkcjonariuszom jednostki organizacyjnej ABW, w której pełni on służbę, a na polecenie
Szefa ABW – wszystkim funkcjonariuszom.
6. Informację o udzielonym wyróżnieniu włącza się do akt osobowych wyróżnionego
funkcjonariusza.
– 117 –
Art. 168. 1. Funkcjonariusz podlega odpowiedzialności dyscyplinarnej za naruszenie
dyscypliny służbowej oraz w innych przypadkach określonych w ustawie.
2. Funkcjonariusz, niezależnie od odpowiedzialności karnej, ponosi odpowiedzialność
dyscyplinarną w przypadku popełnienia przestępstwa lub wykroczenia.
3. Jeżeli postępowanie dyscyplinarne zostało wszczęte na wniosek sądu lub prokuratora,
należy poinformować organ wnioskujący o wyniku tego postępowania.
Art. 169. 1. O popełnieniu przez funkcjonariusza wykroczenia, w tym także o odmowie
przyjęcia mandatu karnego lub nieuiszczeniu w terminie grzywny nałożonej w drodze
mandatu zaocznego, właściwy organ zawiadamia Szefa ABW.
2. W stosunku do funkcjonariusza, w zakresie postępowania w sprawach o wykroczenia,
uprawnienia Policji wynikające z przepisów ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. – Kodeks
postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. z 2013 r. poz. 395, 765 i 1247) przysługują
Szefowi ABW lub upoważnionym przez niego funkcjonariuszom.
Art. 170. 1. Sąd rejonowy może odmówić wszczęcia postępowania, a wszczęte umorzyć
i sprawę przekazać Szefowi ABW z wnioskiem o wymierzenie funkcjonariuszowi kary
dyscyplinarnej, jeżeli uzna to za wystarczającą reakcję na wykroczenie.
2. Na postanowienie sądu wskazane w ust. 1 pokrzywdzonemu przysługuje zażalenie.
Art. 171. 1. Za czyny, za które w myśl odrębnych przepisów właściwe organy są
uprawnione do nakładania kar porządkowych lub stosowania grzywien w celu przymuszenia,
funkcjonariusz ponosi wyłącznie odpowiedzialność dyscyplinarną.
2. O pociągnięcie funkcjonariusza do odpowiedzialności dyscyplinarnej organy,
o których mowa w ust. 1, występują do Szefa ABW.
Art. 172. 1. Odpowiedzialność dyscyplinarną funkcjonariusza stwierdza się w ramach
postępowania dyscyplinarnego.
2. Celem postępowania dyscyplinarnego jest:
1)
ustalenie, czy czyn, za który funkcjonariusz ponosi odpowiedzialność dyscyplinarną,
zwany dalej „czynem”, został popełniony i czy obwiniony jest jego sprawcą;
2)
wyjaśnienie okoliczności i przyczyn popełnienia czynu;
3)
zebranie i utrwalenie dowodów w sprawie;
4)
wymierzenie funkcjonariuszowi kary dyscyplinarnej współmiernej do popełnionego
przez niego czynu, w przypadku gdy ustalono okoliczności określone w pkt 1.
3. Postępowanie dyscyplinarne jest postępowaniem dwuinstancyjnym.
– 118 –
Art. 173. Postępowanie dyscyplinarne wszczyna się niezwłocznie, jeżeli zachodzi
uzasadnione podejrzenie naruszenia dyscypliny służbowej przez funkcjonariusza,
w szczególności w przypadku:
1)
odmowy wykonania albo niewykonania rozkazu lub polecenia służbowego, z wyjątkiem
przypadku, o którym mowa w art. 84 ust. 2, oraz przypadku, gdy odmowa dotyczy
wykonania polecenia, które nie pozostaje w związku z pełnieniem służby;
2)
zaniechania wykonania czynności służbowej albo wykonania jej w sposób niedbały lub
niezgodny z rozkazem lub poleceniem służbowym;
3)
świadomego wprowadzenia w błąd przełożonego lub innego funkcjonariusza, jeżeli
spowodowało to lub mogło spowodować szkodę dla służby, szkodę funkcjonariuszowi
albo innej osobie;
4)
umyślnego naruszenia dóbr osobistych innego funkcjonariusza albo innej osoby,
w czasie lub w związku z pełnieniem służby;
5)
stawienia się do służby w stanie po spożyciu alkoholu lub po użyciu podobnie
działającego środka oraz spożywanie alkoholu lub używanie podobnie działającego
środka w czasie służby;
6)
zawinionej utraty broni służbowej lub amunicji, legitymacji służbowej, a także
dokumentu zawierającego informacje niejawne;
7)
nadużycia zajmowanego stanowiska lub służby dla osiągnięcia korzyści majątkowej lub
osobistej;
8)
samowolnego oddalenia się funkcjonariusza z rejonu zakwaterowania, jeżeli pełni
służbę w systemie skoszarowanym, a także nieusprawiedliwionego opuszczenia lub
niestawienia się w miejscu pełnienia służby;
9)
porzucenia służby.
Art. 174. 1. Postępowania dyscyplinarnego nie wszczyna się, a wszczęte umarza, gdy:
1)
czynu nie popełniono albo czyn nie zawiera znamion czynu, za który funkcjonariusz
ponosi odpowiedzialność dyscyplinarną;
2)
sprawca czynu nie podlega odpowiedzialności dyscyplinarnej;
3)
sprawca czynu zmarł lub został uznany za zaginionego;
4)
nastąpiło przedawnienie wskutek upływu 90 dni od dnia otrzymania przez przełożonego
dyscyplinarnego wiadomości o popełnieniu przez funkcjonariusza czynów;
5)
postępowanie co do tego samego czynu tego samego funkcjonariusza zostało
prawomocnie zakończone albo toczy się.
– 119 –
2. Postępowania dyscyplinarnego można nie wszczynać, a wszczęte można umorzyć,
gdy:
1)
okoliczności popełnienia czynu nie budzą wątpliwości, a naruszenie dyscypliny
służbowej przez funkcjonariusza jest znikome;
2)
naruszenie dyscypliny służbowej przez funkcjonariusza oraz okoliczności popełnienia
czynu nie budzą wątpliwości, a nie zachodzi potrzeba wymierzenia kary surowszej niż
nagana z ostrzeżeniem i funkcjonariusz wyraził pisemną zgodę na dobrowolne poddanie
się takiej karze dyscyplinarnej.
3. Postanowienie o odmowie wszczęcia albo o umorzeniu postępowania
dyscyplinarnego wydaje przełożony dyscyplinarny. Na to postanowienie bezpośredniemu
przełożonemu funkcjonariusza, obwinionemu albo pokrzywdzonemu przysługuje zażalenie.
Przepisy art. 198 ust. 3 i art. 200 stosuje się odpowiednio.
Art. 175. 1. Postępowanie dyscyplinarne wszczyna przełożony dyscyplinarny:
1)
z urzędu;
2)
na wniosek bezpośredniego przełożonego funkcjonariusza;
3)
na polecenie Szefa ABW;
4)
na wniosek sądu lub prokuratora;
5)
na wniosek innego organu, instytucji albo osoby prawnej lub fizycznej, w tym
pokrzywdzonej wskutek czynu funkcjonariusza.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 4 i 5, przełożony dyscyplinarny
zawiadamia składającego wniosek o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego i wyniku tego
postępowania.
3. Materiały sprawy przekazane przez sąd, prokuratora, instytucję albo pokrzywdzonego
włącza się do akt postępowania dyscyplinarnego.
Art. 176.
1.
Przed wszczęciem postępowania dyscyplinarnego przełożony
dyscyplinarny:
1)
może polecić podjęcie w niezbędnym zakresie czynności wyjaśniających, jeżeli
wiadomość o popełnieniu czynu budzi wątpliwości, w szczególności co do faktu jego
popełnienia, charakteru naruszenia dyscypliny służbowej lub osoby sprawcy;
2)
zwraca się do kierownika jednostki organizacyjnej ABW właściwej w sprawach
kadrowych o wyznaczenie przez niego rzecznika dyscyplinarnego do prowadzenia
Dokumenty związane z tym projektem:
-
2295-cz-1
› Pobierz plik
-
2295-cz-2
› Pobierz plik