Rządowy projekt ustawy o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego

– 65 – 
5.  Funkcjonariuszowi,  który  korzysta  z  urlopu  bezpłatnego  lub  wychowawczego,  nie 
przysługuje równoważnik pieniężny w zamian za niewydane umundurowanie albo kwota na 
zakup ubrania typu cywilnego za okres odpowiadający  pełnym  miesiącom  trwania  tego 
urlopu. 
6.  W  przypadku  wypłaty  jednego  ze  świadczeń,  o  których  mowa  w  ust.  5,  przed 
wykorzystaniem urlopu bezpłatnego lub wychowawczego, jego nadpłaconą część zalicza się 
na  poczet  należności  przy  wypłacie  następnego  równoważnika  pieniężnego  w  zamian  za 
niewydane umundurowanie albo kwoty na zakup ubrania typu cywilnego, odliczając liczbę 
miesięcy, za które nastąpiła nadpłata. 
7.  Funkcjonariuszowi  zawieszonemu  w  czynnościach  służbowych  lub  tymczasowo 
aresztowanemu nie przyznaje  się  równoważnika  pieniężnego  w  zamian  za  umundurowanie 
albo kwoty na zakup ubrania typu cywilnego za okres pełnych miesięcy trwania zawieszenia 
w  czynnościach  służbowych  lub  tymczasowego aresztowania. Przepis ust. 6  stosuje  się 
odpowiednio. 
8. Funkcjonariuszowi,  o  którym  mowa  w  ust.  7,  przyznaje  się  równoważnik  pieniężny 
w zamian  za  niewydane  umundurowanie  albo  kwotę  na  zakup  ubrania  typu  cywilnego 
w pełnej wysokości w przypadku: 
1) 
uchylenia zawieszenia funkcjonariusza w czynnościach służbowych; 
2) 
umorzenia postępowania karnego wszczętego przeciwko funkcjonariuszowi, nawet gdy 
umorzenie nastąpiło po zwolnieniu funkcjonariusza ze służby; 
3) 
uniewinnienia funkcjonariusza prawomocnym wyrokiem sądu, nawet gdy uniewinnienie 
nastąpiło po zwolnieniu funkcjonariusza ze służby. 
9. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia: 
1) 
 rodzaje, wzory, zestawy i normy umundurowania funkcjonariusza, 
2)   wysokość równoważnika pieniężnego w zamian za niewydane umundurowanie, 
3)   wysokość kwoty na zakup ubrania typu cywilnego, 
4)   wysokość  równoważnika  pieniężnego  z  tytułu  uzupełnienia  umundurowania  i  oznak 
służbowych, 
5)   sposób  ustalania  wysokości  równoważnika  pieniężnego  pomniejszonego  o  koszt 
całkowity wydanego składnika umundurowania, 
6)   termin  wypłaty  równoważnika  pieniężnego  w  zamian  za  niewydane  umundurowanie, 
równoważnika pieniężnego z tytułu uzupełnienia umundurowania i oznak służbowych 
oraz kwoty na zakup ubrania typu cywilnego, 
– 66 – 
7)   podmioty właściwe w sprawie wypłaty świadczeń, o których mowa w pkt 6 
–  uwzględniając  różnice  wynikające  z  przynależności  do  poszczególnych  korpusów  oraz 
konieczność  zapewnienia,  aby  wysokość  równoważnika  pieniężnego  była  adekwatna  do 
kosztów wydania umundurowania w postaci zestawów. 
Art. 95.  1.  Funkcjonariusz  otrzymuje  nieodpłatnie  uzbrojenie  lub  wyposażenie 
niezbędne do wykonywania czynności służbowych. 
2. W przypadku: 
1) 
zwolnienia ze służby, 
2) 
zawieszenia w czynnościach służbowych, 
3) 
przeniesienia do pełnienia służby w innej miejscowości, 
4) 
polecenia przełożonego 
–  funkcjonariusz  jest  obowiązany  do  niezwłocznego  zwrotu  lub  rozliczenia  się 
z przydzielonego uzbrojenia oraz wyposażenia. 
3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia: 
1) 
rodzaje i normy uzbrojenia oraz wyposażenia, 
2) 
sposób użytkowania i przechowywania uzbrojenia oraz wyposażenia, 
3) 
warunki i tryb przydzielania, wydawania i zdawania uzbrojenia oraz wyposażenia 
– uwzględniając specyfikę zadań służbowych wykonywanych przez funkcjonariuszy, a także 
konieczność  ograniczenia  dostępu  do  uzbrojenia  do  przypadków  uzasadnionych 
wykonywanymi zadaniami służbowymi. 
Art. 96. 1. Funkcjonariuszowi wykonującemu zadania służbowe: 
1) 
w ramach szkoleń, ćwiczeń, odpraw i narad służbowych, 
2) 
obejmujące kierowanie, kontrolę albo nadzór nad gospodarką żywnościową, 
3) 
w ramach służby lub dyżuru trwających nieprzerwanie dłużej niż 24 godziny, 
4) 
pełniącemu służbę w systemie skoszarowanym 
– przysługuje nieodpłatnie wyżywienie. 
2.  Funkcjonariuszowi  wykonującemu  zadania  służbowe  w  warunkach szczególnie 
uciążliwych przysługują nieodpłatnie napoje. 
3. W przypadku gdy: 
1) 
rodzaj i  warunki  pełnienia  służby  uniemożliwiają  korzystanie  funkcjonariuszowi 
z przysługującego mu wyżywienia, 
– 67 – 
2) 
nie ma możliwości żywienia ze względów techniczno-organizacyjnych 
−  funkcjonariuszowi  wypłaca  się  równoważnik  pieniężny  w  zamian za nieotrzymane 
wyżywienie. 
4.  W  szczególnie  uzasadnionych  przypadkach  Szef  ABW  może  przyznać 
funkcjonariuszowi nieodpłatnie wyżywienie.  
5. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia: 
1) 
rodzaje i normy wyżywienia, 
2) 
szczegółowe  warunki  wykonywania  zadań  służbowych,  podczas  których 
funkcjonariuszowi przysługuje nieodpłatnie wyżywienie lub napoje, 
3) 
tryb  i  warunki  otrzymywania  równoważnika  pieniężnego  w  zamian za nieotrzymane 
wyżywienie,  jego  wysokość  i  termin  wypłaty  oraz  podmioty  właściwe  w  sprawach 
wypłaty tego równoważnika 
–  uwzględniając  konieczność  zróżnicowania  rodzajów  i  norm  wyżywienia  w  zależności  od 
zakresu i  specyfiki  zadań  służbowych  wykonywanych  przez  funkcjonariuszy  oraz 
uzależnienia wysokości równoważnika pieniężnego od wartości nieotrzymanego wyżywienia. 
Art. 97. 1. Funkcjonariuszowi przysługuje raz w roku kalendarzowym, w zależności od 
rodzaju  środka  transportu  i  taryfy  przejazdu,  zwrot  całości  lub  części  kosztów  przejazdu 
własnego lub członków jego rodziny środkami publicznego transportu zbiorowego, do jednej 
wybranej przez siebie miejscowości w kraju i z powrotem. 
2. Za członków rodziny funkcjonariusza uważa się małżonka i dzieci. Za dzieci uważa 
się  dzieci  własne,  dzieci  małżonka,  dzieci  przysposobione  i  dzieci  obce  przyjęte  na 
wychowanie i utrzymanie, które: 
1) 
nie ukończyły 18 roku życia, a w przypadku uczęszczania do szkoły – 24 lat albo 25 lat, 
jeżeli odbywają studia w szkole wyższej, a ukończenie 24 lat przypada na ostatni lub 
przedostatni rok studiów, albo 
2) 
stały się całkowicie niezdolne do pracy lub niezdolne do samodzielnej egzystencji przed 
osiągnięciem  wieku  określonego  w  pkt  1w  okolicznościach  i  przypadkach,  o  których 
mowa w tym przepisie. 
3.  W  przypadku  nieskorzystania  ze zwrotu kosztów,  o  którym mowa  w  ust.  1, 
funkcjonariuszowi przysługuje zryczałtowany równoważnik pieniężny. 
4. Wysokość zwrotu kosztów, o którym mowa w ust. 1, albo wysokość zryczałtowanego 
równoważnika pieniężnego, o którym mowa w ust. 3, ustala się, uwzględniając przysługujące 
– 68 – 
funkcjonariuszowi  lub  członkowi  jego  rodziny  uprawnienia  do  bezpłatnych  lub  ulgowych 
przejazdów, niezależnie od tytułu, z jakiego uprawnienie to przysługuje. 
5. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia: 
1) 
warunki korzystania z uprawnienia, o którym mowa w ust. 1, 
2) 
sposób ustalania wysokości zwrotu kosztów, o którym mowa w ust. 1, oraz wysokości 
zryczałtowanego równoważnika pieniężnego, 
3) 
wzory wniosków, na podstawie których następuje realizacja uprawnień, o których mowa 
w ust. 1 i 3, 
4) 
sposób dokumentowania poniesionych kosztów, 
5) 
tryb  i  terminy  wypłacania  świadczeń,  o  których mowa  w  ust.  1 i  3,  oraz podmioty 
właściwe w tych sprawach 
–  uwzględniając  konieczność,  aby  wysokość  zryczałtowanego  równoważnika  pieniężnego 
odzwierciedlała  ceny  przejazdów  środkami  publicznego  transportu  zbiorowego  oraz 
sprawność  postępowania  i  potrzebę  właściwego dokumentowania  kosztów poniesionych 
przez funkcjonariusza. 
Art. 98.  1.  Funkcjonariuszowi, który  w  związku  z  pełnieniem  służby  nabył  w  danym 
roku kalendarzowym prawo do urlopu wypoczynkowego  w  wymiarze co najmniej 13  dni 
roboczych,  przysługuje  dopłata  do wypoczynku  własnego  oraz  członków  jego  rodziny, 
o których mowa w art. 97 ust. 2. 
2.  Kwotę  dopłaty  do wypoczynku na każdą  osobę,  o  której mowa  w  ust.  1,  ustala  się 
w wysokości  40%  stawki  uposażenia  zasadniczego  funkcjonariusza  przewidzianej dla 
najniższej grupy zaszeregowania stanowiska  służbowego  obowiązującej  w  dniu  1  stycznia 
roku kalendarzowego, w którym funkcjonariusz nabył prawo do urlopu wypoczynkowego. 
3.  Liczbę  członków  rodziny  funkcjonariusza,  na  których  przysługuje  dopłata  do 
wypoczynku, ustala się według stanu rodzinnego funkcjonariusza istniejącego w dniu nabycia 
prawa  do  urlopu  wypoczynkowego  za  dany  rok  kalendarzowy,  chyba  że  stan  ten  jest 
korzystniejszy  w  dniu  złożenia  wniosku  o  wypłatę  tej  dopłaty,  nie  później  jednak  niż 
w ostatnim dniu służby pełnionej w danym roku kalendarzowym. 
4. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia: 
1) 
tryb  postępowania  w  sprawie  wypłacania  dopłaty  do  wypoczynku,  terminy  jej 
wypłacania oraz podmioty właściwe w tych sprawach, 
– 69 – 
2) 
wzór wniosku o wypłatę dopłaty do wypoczynku 
–  uwzględniając  konieczność  zapewnienia  sprawności  postępowania  w  sprawie  wypłacania 
dopłaty do wypoczynku oraz uzyskania wszystkich koniecznych danych. 
Art. 99.  1.  Okres  służby  funkcjonariusza  traktuje  się  jako  pracę  w  szczególnych 
warunkach lub o szczególnym charakterze w rozumieniu przepisów o emeryturach i rentach 
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. 
2.  Funkcjonariuszowi,  który  po  zwolnieniu  ze  służby  w  ABW  podjął  pracę,  okres  tej 
służby wlicza się do okresu zatrudnienia w zakresie uprawnień wynikających z prawa pracy. 
3.  Przepisu  ust.  2  nie  stosuje  się  do  funkcjonariusza  zwolnionego  ze  służby 
w przypadku: 
1) 
skazania go prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo; 
2) 
ukarania karą dyscyplinarną wydalenia ze służby. 
Art. 100. 1. Jeżeli funkcjonariusz zwolniony ze służby nie spełnia warunków do nabycia 
prawa do emerytury policyjnej lub policyjnej renty inwalidzkiej, o których mowa w ustawie 
z dnia 18 lutego 1994 r. o  zaopatrzeniu emerytalnym  funkcjonariuszy Policji, Agencji 
Bezpieczeństwa  Wewnętrznego,  Agencji  Wywiadu,  Służby  Kontrwywiadu  Wojskowego, 
Służby  Wywiadu  Wojskowego,  Centralnego  Biura  Antykorupcyjnego,  Straży  Granicznej, 
Biura  Ochrony  Rządu,  Państwowej  Straży  Pożarnej  i  Służby  Więziennej  oraz  ich  rodzin 
(Dz. U. z 2013 r. poz. 667, 675, 1623 i 1717), od uposażenia wypłaconego funkcjonariuszowi 
po dniu 31  grudnia 1998  r.  do  dnia  zwolnienia  ze  służby,  od  którego  nie  odprowadzono 
składki  na  ubezpieczenia  emerytalne  i  rentowe,  przekazuje  się  do  Zakładu  Ubezpieczeń 
Społecznych  składki  za  ten  okres  przewidziane  w  ustawie  z  dnia 13  października  1998  r. 
o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1442, 1623, 1650 i 1717). 
2. Przez uposażenie stanowiące podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne 
i rentowe, o którym mowa w ust. 1, rozumie się: 
1) 
uposażenie zasadnicze, 
2) 
dodatki do uposażenia, 
3) 
nagrody roczne i uznaniowe 
–  przeliczone zgodnie  z  art.  110  ustawy  z  dnia 13  października  1998  r. o  systemie 
ubezpieczeń społecznych oraz aktami wykonawczymi wydanymi na jego podstawie. 
3.  Składki  przekazuje  się  również  w  przypadku,  gdy  funkcjonariusz  spełnia  jedynie 
warunki do nabycia prawa do policyjnej renty  inwalidzkiej  w rozumieniu ustawy  z  dnia