Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o bateriach i akumulatorach oraz niektórych innych ustaw

 
akumulatory  samochodowe  o  łącznej  masie  nieprzekraczającej  100  kg  ułatwi  tym 
przedsiębiorcom  prowadzenie  działalności  gospodarczej,  nie  wpływając  jednocześnie  na 
osiągane  przez  Polskę  poziomy  zbierania  czy  recyklingu  wymaganego  dyrektywą 
2006/66/WE w sprawie baterii i akumulatorów oraz zużytych baterii i akumulatorów. 
Przepis  art.  4a  ust.  2  ustawy  o  bateriach  i  akumulatorach  wskazuje,  że  ww.  zwolnienie 
przedsiębiorców  ma  zastosowanie,  jeżeli  przedsiębiorca,  o  którym  mowa  w  ust.  1,  złoży 
marszałkowi województwa, w terminie do dnia 15 marca każdego rokuŚ 
1)  zaświadczenie  lub  oświadczenie  o  pomocy  de  minimis,  w  zakresie,  o  którym  mowa 
w art. 37  ustawy  z  dnia  30  kwietnia  2004  r.  o  postępowaniu  w  sprawach  dotyczących 
pomocy publicznej (Dz. U. z 2007 r. Nr 59, poz. 404, z późn. zm.), 
2)  informacje, których zakres został określony w przepisach wydanych na podstawie art. 37 
ust.  2a  ustawy,  o  której  mowa  w  pkt  1,  a  w  przypadku  przedsiębiorców,  do  których  nie 
stosuje  się  przepisów  o  rachunkowości,  także  inne  dokumenty  pozwalające  ocenić 
sytuację finansową przedsiębiorcy za okres 3 ostatnich lat obrotowych. 
Jednocześnie projektowana ustawa wskazuje, że przedmiotowe zwolnienie przedsiębiorców 
stanowi pomoc de minimis: 
1)  w  rozumieniu  przepisów  rozporządzenia  Komisji  (UE)  nr  1407/2013  z  dnia  18  grudnia 
2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej 
do pomocy de minimis albo  
2)  w rolnictwie w rozumieniu przepisów rozporządzenia Komisji (UE) nr 1408/2013 z dnia 
18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii 
Europejskiej do pomocy de minimis w sektorze rolnym. 
Wartość pomocy de minimis będzie odpowiadać wartości zwolnienia z opłaty produktowej, 
obliczanej  z  zastosowaniem  stawki  opłaty  produktowej  określanej  w  akcie  wykonawczym 
wydanym  na  podstawie  art.  40  ust.  2  ustawy  o  bateriach  i  akumulatorach.  W  związku 
z powyższym warto zwrócić uwagę, że brzmienie zawarte w art. 4a ust. 2 ustawy o bateriach 
i akumulatorach wskazuje, że wprowadzający niewielkie ilości baterii i akumulatorów mogą 
zdecydować, czy chcą zostać objęci zwolnieniem określonym w art. 4a ust. 1. 
Poza tym uzupełniono definicję „wprowadzającego baterie i akumulatory”. Należy zauważyć, 
że zgodnie z dokumentem „Questions and answers on the batteries directive (2006/66/EC)”, 
który przygotowany został przez Komisję Europejską i który zawiera wytyczne, jak należy 
3 
 
 
interpretować  niektóre  przepisy  dyrektywy  2006/66/WE  w  sprawie  baterii  i  akumulatorów 
oraz  zużytych  baterii  i  akumulatorów,  przez  wprowadzającego  baterie  lub  akumulatory 
rozumie  się  także  przedsiębiorcę,  który  umieszcza  swoje  oznakowanie  na  bateriach 
i akumulatorach.  Wobec  czego,  dla  ujednolicenia  stosowania  definicji,  jak  i  jasności 
stosowania  przepisów,  uzupełniono  definicję  o  wskazanie,  że  w  przypadku  zlecenia 
wytworzenia baterii lub akumulatorów za wprowadzającego baterie lub akumulatory uważa 
się  tego  przedsiębiorcę,  który  zlecił  wytworzenie  baterii  lub  akumulatorów  i  którego 
oznaczenie zostało umieszczone na bateriach lub akumulatorach.  
Ponadto  dodano  definicję  podmiotu  pośredniczącego  celem  uszczelnienia  wykonania 
obowiązków  realizowanych  przez  te  podmioty.  Wskazano,  że  jest  to  podmiot,  za 
pośrednictwem  którego  wprowadzający  baterie  lub  akumulatory  wykonuje  obowiązki 
w zakresie i na zasadach określonych w ustawie o bateriach i akumulatorach.  
Dotychczasowa  treść  przepisu  art.  14  ust.  3  ustawy  o  bateriach  i  akumulatorach  powoduje 
problemy interpretacyjne. Wymóg dotyczący magazynowania nie dłużej niż przez okres roku 
łącznie  przez  wszystkich  kolejnych  posiadaczy  tych  odpadów  jest  trudny  do  realizacji 
i kontroli,  chociażby  w  przypadku  miejsc  odbioru,  w  których  użytkownicy  końcowi  mogą 
zostawić  zużyte  baterie  i  akumulatory  przenośne.  Prowadzący  miejsce  odbioru,  zgodnie 
z art. 52 pkt 4 ustawy o bateriach i akumulatorach, jest zwolniony z obowiązku prowadzenia 
ilościowej  i  jakościowej  ewidencji  odpadów  w  postaci  zużytych  baterii  lub  zużytych 
akumulatorów,  o  której  mowa  w  ustawie  o  odpadach.  Nie  ma  zatem  możliwości 
skontrolowania,  jak  długo  zużyte  baterie  i  akumulatory  były  magazynowane  w  miejscu 
odbioru.  Wobec  powyższego  zdecydowano  się  na  ograniczenie  zakresu  zastosowania  tego 
przepisu  tylko  do  magazynowania  zużytych  baterii  i  zużytych  akumulatorów  w  zakładzie 
przetwarzania zużytych baterii lub zużytych akumulatorów. Przepis ten stanowić będzie lex 
specialis do przepisów art. 25 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r.  o odpadach (Dz. U. z 2013 r. 
poz.  21,  z  późn.  zm.),  który  wskazuje,  że  odpady,  z  wyjątkiem  przeznaczonych  do 
składowania,  mogą  być  magazynowane,  jeżeli  konieczność  magazynowania  wynika 
z procesów technologicznych lub organizacyjnych i nie przekracza terminów uzasadnionych 
zastosowaniem tych procesów, nie dłużej jednak niż przez okres 3 lat. Jednak w przypadku 
przetwarzania  zużytych  baterii  i  zużytych  akumulatorów  niezbędne  jest  wprowadzenie 
krótszego  okresu  magazynowania  w  przypadku  przetwarzania  ze  względu  na  konieczność 
osiągania corocznych poziomów wydajności recyklingu. 
4 
 
 
Następną  kwestią  podjętą  w  przedmiotowym  projekcie  są  zagadnienia  związane 
z rozporządzeniem Komisji (UE) nr 493/2012 z dnia 11 czerwca 2012 r. ustanawiającym na 
podstawie  dyrektywy  2006/66/WE  Parlamentu  Europejskiego  i  Rady  szczegółowe  przepisy 
dotyczące  obliczania  wydajności  recyklingu  dla  procesów  recyklingu  zużytych  baterii 
i akumulatorów,  które  określa  zarówno  sposób  liczenia  efektywności  recyklingu,  formaty 
sprawozdań,  które  muszą  wypełniać  przedsiębiorcy  prowadzący  recykling  zużytych  baterii 
lub zużytych akumulatorów, jak i termin przekazania sprawozdania odpowiednim organom 
państwowym.  Ponadto  rozporządzenie  określa,  że  sprawozdanie  ma  przekazać  ten 
przedsiębiorca,  u  którego  rozpoczął  się  proces  recyklingu.  Wskazano  również,  że  pierwsze 
sprawozdania będą przekazywane za 2014 r. do dnia 30 kwietnia 2015 r. 
Wobec  powyższego  należało  określić  organ,  do  którego  będą  przekazywane  sprawozdania 
z osiągniętego  poziomu  efektywności  recyklingu.  W  zmienianym  art.  15  ust.  3  ustawy 
o bateriach  i  akumulatorach  wskazano,  że  będą  to  marszałkowie  województw.  Ponadto 
w art. 15 ust. 4 ww. ustawy wskazano, że marszałek województwa przekazuje dane dotyczące 
osiągniętych przez recyklerów poziomów recyklingu oraz poziomów wydajności recyklingu 
ministrowi właściwemu do spraw środowiska w terminie do dnia 31 maja za poprzedni rok 
kalendarzowy.  Informacje  te  posłużą  następnie  do  sporządzenia  informacji  dla  Komisji 
Europejskiej  wynikającej  z  art.  12  ust.  5  dyrektywy  2006/66/WE  w  sprawie  baterii 
i akumulatorów  oraz  zużytych  baterii  i  akumulatorów  o  osiąganych  poziomach  recyklingu 
oraz poziomach wydajności recyklingu.  
Pierwsze  informacje  marszałkowie  województw  przekażą  do  dnia  31  maja  2015  r.,  co  jest 
ściśle związane z przepisami rozporządzenia Komisji (UE) nr 493/2012, które zobowiązuje 
przedsiębiorców do przekazania pierwszych sprawozdań do dnia 30 kwietnia 2015 r. 
Ponadto wskazano, że w przypadku gdy proces recyklingu zużytych baterii lub akumulatorów 
zachodzi  w  więcej  niż  jednej  instalacji,  każdy  kolejny  recykler  jest  obowiązany  do 
przekazania prowadzącemu recykling, w którego instalacji rozpoczął się proces recyklingu, 
informacji niezbędnych do sporządzenia przez niego sprawozdania o osiąganych poziomach 
wydajności recyklingu. 
Przepisy te wejdą w życie z dniem 1 stycznia 2015 r. 
W  związku  z  koniecznością  wprowadzenia  powyższych  zmian  w  art.  64  ust.  1  ustawy 
o bateriach  i  akumulatorach,  dotyczącym  niezbędnej  ewidencji  odpadów  prowadzonej  przez 
5 
 
 
prowadzącego zakład przetwarzania zużytych baterii i zużytych akumulatorów, rozszerzono 
zakres tej ewidencji o informacje dotyczące osiąganych poziomów wydajności recyklingu. 
Innym zagadnieniem, które wymagało kompleksowego rozwiązania, jest możliwość realizacji 
obowiązków przez wprowadzających baterie lub akumulatory przez podmioty pośredniczące, 
co zostało wskazane w zmienianym art. 28 ust. 1 ustawy o bateriach i akumulatorach. 
W  art.  28  wskazano,  że  pomiędzy  wprowadzającym  baterie  lub  akumulatory  a  podmiotem 
pośredniczącym  uczestniczącym  w  realizacji  obowiązków  wprowadzającego  baterie  lub 
akumulatory powinna zostać zawarta umowa w formie pisemnej pod rygorem nieważności. 
Należy przez to rozumieć, że umowa ta będzie mogła być zawarta w postaci papierowej lub 
elektronicznej.  Warto  jednocześnie  podkreślić,  że  to  na  wprowadzającym  baterie  lub 
akumulatory spoczywa odpowiedzialność za prawidłową realizację obowiązków nałożonych 
przepisami ustawy o bateriach i akumulatorach – bez względu na to, czy zdecyduje się na ich 
realizację  poprzez  podmiot  pośredniczący.  Zatem  w  przypadku  nieprawidłowego 
realizowania  przez  podmiot  pośredniczący  obowiązków  wprowadzającego  baterie  lub 
akumulatory ewentualne kary mogą zostać uregulowane między tymi podmiotami w ramach 
zawartej  przez  nich  umowy  cywilnoprawnej.  W  art.  28  ust.  5  omawianej  ustawy  wskazano 
również  okres,  przez  który  wprowadzający  baterie  lub  akumulatory,  jak  i  podmioty 
pośredniczące powinni przechowywać zawarte umowy. Przepis ten umożliwi skontrolowanie 
u przedsiębiorców poziomu odpowiedzialności obu stron umowy. Dodano również w art. 28 
ust.  1  możliwość  przejęcia  obowiązku  prowadzenia  publicznych  kampanii  edukacyjnych 
i przedkładania  sprawozdań  ze  zorganizowanych  kampanii  przez  osoby  trzecie.  Do  tej  pory 
nie było takiej formalnej możliwości w przypadku wprowadzających baterie lub akumulatory. 
Z kolei w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym 
(Dz. U. z 2013 r. poz. 1155) wprowadzający sprzęt może zlecić organizacji odzysku również 
obowiązki  związane  z edukacją  ekologiczną,  co  pozwala  na  prowadzenie  takich  akcji  na 
większą  skalę.  Zdecydowano  się  na  wprowadzenie  takiego  rozwiązania  również  w  ustawie 
o bateriach i akumulatorach. 
Ponadto podmioty pośredniczące, jako że realizują przepisy ustawy w zakresie obowiązków 
wprowadzających  baterie  lub  akumulatory,  powinny  być  wpisywane  do  rejestru,  o  którym 
mowa  w  art.  49  ustawy  o  odpadach.  Rejestr  ten  stanowić  będzie  kontynuację  aktualnie 
funkcjonującego  rejestru,  o  którym  mowa  w  ustawie  o  bateriach  i  akumulatorach. 
Spowodowane jest to koniecznością wprowadzenia większego nadzoru nad działalnością ww. 
6 
 
 
podmiotów.  Wobec  powyższego  dokonano  niezbędnych  zmian  w  ustawie  o  odpadach, 
wpisując  do  katalogu  podmiotów  obowiązanych  do  uzyskania  wpisu  w  rejestrze  również 
podmioty pośredniczące. Jednocześnie określono, jakie dane taki podmiot będzie obowiązany 
wskazać  we  wniosku  o  wpis  do  rejestru.  Adekwatnie  do  ww.  zmian  wskazano  również 
w dodawanym art. 18 ust. 2 ustawy o bateriach i akumulatorach, że takie podmioty powinny 
złożyć wniosek o wpis do rejestru przed rozpoczęciem działalności w zakresie pośredniczenia 
w  realizacji  obowiązków  wprowadzających  baterie  lub  akumulatory.  Jednocześnie  dodano 
przepis  przejściowy  wskazujący,  że  podmiot  pośredniczący  jest  obowiązany  do  złożenia 
wniosku o wpis do rejestru, o którym mowa w ustawie o odpadach, w terminie 6 miesięcy od 
dnia jego utworzenia. Dodatkowo wprowadzono kolejny przepis przejściowy wskazujący, że 
obowiązki  w  zakresie  składania  sprawozdań,  o  których  mowa  w  art.  237  ust.  1  ustawy 
o odpadach,  za  rok  2014  wprowadzający  baterie  lub  akumulatory  może  realizować  za 
pośrednictwem podmiotu pośredniczącego.  
W celu wprowadzenia nadzoru nad podmiotami, które pośredniczą w realizacji obowiązków 
wprowadzających baterie lub akumulatory, zaproponowano, aby wykonywać taką działalność 
mogły  tylko  podmioty  posiadające  wdrożony  system  zarządzania  środowiskowego  zgodny 
z wymaganiami  systemu  ekozarządzania  i  audytu  (EMAS)  lub  z  normą  ISO  14001. 
Rozwiązanie takie pozwoli na kontrolę tych podmiotów w zakresie zgodności ich działalności 
z  istniejącymi  przepisami  prawa.  Przewiduje  się  również  podwyższenie  standardów 
wykonywanych  usług  przez  podmioty  pośredniczące.  Jednocześnie  wprowadzono  przepis 
przejściowy,  który  zobowiązuje  podmiot  pośredniczący  do  wdrożenia  systemu  zarządzania 
środowiskowego  zgodnego  z  ww.  wymaganiami  w  terminie  12  miesięcy  od  dnia  wejścia 
w życie  niniejszej  ustawy.  W  przypadku  braku  wdrożonego  systemu  zarządzania 
środowiskowego,  o  którym  mowa  w  dodawanym  w  ustawie  o  bateriach  i  akumulatorach 
art. 28  ust.  3,  przewidziano  karę  pieniężną  dla  podmiotu  pośredniczącego  w  wysokości 
10 000 zł. 
W art. 34 ust. 1 ustawy o bateriach i akumulatorach zrezygnowano z obowiązku prowadzenia 
przez  wprowadzających  baterie  lub  akumulatory  ewidencji  baterii  i  akumulatorów 
z uwzględnieniem  liczby  wprowadzanych  do  obrotu  baterii  i  akumulatorów.  Rezygnacja 
z ewidencji  prowadzonej  w  sztukach  dotyczącej  wprowadzanych  do  obrotu  baterii 
i akumulatorów,  a  pozostawienie  tej  ewidencji  tylko  w  zakresie  masy  wprowadzonych  do 
obrotu baterii i akumulatorów, spowoduje znaczne uproszczenie dla wprowadzających baterie 
7