Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o Policji oraz niektórych innych ustaw

do Komendanta Głównego Policji, na występowanie do sądu o zawieszenie obowiązku 
poinformowania  podmiotu,  którego  informacje  i  dane  dotyczą,  o  stosownym 
postanowieniu sądu wyrażającym zgodę na udostępnienie Policji informacji lub danych.  
Art.  1 pkt  16  projektu  – zmiana w art. 20c ust. 2 pkt 1 ustawy o Policji odnosi się do 
występowania  z  wnioskami  o  udostępnianie  danych  telekomunikacyjnych  przez 
Komendanta  CB P,  a  tym  samym  umożliwienie  realizacji  tego  uprawnienia 
policjantom oraz pracownikom CB P. 
Art.  1  pkt  17  projektu  –  zmiana  w  art.  20d  ust.  2  pkt  1  dotyczy  występowania  przez 
Komendanta  CB P  z  wnioskami  o  udostępnianie  danych  dotyczących  osób 
korzystających  z  usług  pocztowych,  a  w  konsekwencji  umożliwienie  realizacji  tego 
uprawnienia policjantom CB P. 
Art. 1 pkt 18 projektu – zmiana polega na dodaniu art. 20da przewidującego, że w celu 
poszukiwania osób zaginionych Policji przysługują uprawnienia doŚ 
1) udostępniania danych, o których mowa w art. 180d Prawa telekomunikacyjnego oraz 
ich przetwarzania; 
2) ujawniania  danych  dotyczących  osób  korzystających  z  usług  pocztowych  oraz 
danych  dotyczących  faktu  i  okoliczności  świadczenia  lub  korzystania  z  tych  usług 
oraz przetwarzania tych danych. 
Dodawany art. 20da w zakresie trybu udostępniania i ujawniania ww. danych odsyła do 
odpowiednich przepisów. Dodatkowo przepis reguluje kwestie zniszczenia  materiałów 
uzyskanych  w  wyniku  czynności  określonych  w  ww.  przepisie,  które  nie  zawierają 
informacji mających znaczenie przy poszukiwaniu osób zaginionych. 
Stały i szybki rozwój społeczeństwa informacyjnego w Polsce powoduje, iż dostępność 
nowoczesnych  urządzeń  zapewniających  dostęp  do  szerokiego  wachlarza  usług 
telekomunikacyjnych, takich jak telefonia komórkowa lub dostęp do sieci Internet stała 
się  powszechna.  Urządzenia  tego  rodzaju  wykorzystują  już  osoby  ze  wszystkich 
przedziałów  wiekowych  zamieszkałe  zarówno  w  dużych  aglomeracjach,  jak  i  na 
terenach  niezurbanizowanych.  Sytuacja  taka  powoduje,  że  ze  względu  na  sposób 
działania  takich  urządzeń,  dostępnymi  stają  się  informacje  dotyczące  aktualnego 
miejsca pobytu osoby korzystającej z tego typu środków komunikacji. Fakt ten sprzyja 
podejmowaniu  przez  Policję  szybkich  i  efektywnych  działań  poszukiwawczych 
11 
w przypadku  otrzymania  zgłoszenia  o  zaginięciu  osoby.  Jak  pokazuje  praktyka, 
częstokroć  tylko  dzięki  informacjom  uzyskanym  od  przedsiębiorców 
telekomunikacyjnych  na  temat  aktualnego  miejsca  pobytu  (np.  ostatniego  logowania 
telefonu  komórkowego/smartfona  lub  lokalizacji  przydzielonego  adresu  IP)  udaje  się 
Policji dotrzeć do nieletniego, który bez wiedzy i zgody swoich rodziców (opiekunów 
prawnych) oddalił się z miejsca zamieszkania (ucieczki z domu) lub osoby zaginionej. 
W  związku  z  powyższym  zasadne  jest  unormowanie  uprawnień  Policji  w  zakresie 
uzyskiwania  danych  telekomunikacyjnych  na  potrzeby  prowadzonych  akcji 
poszukiwawczych.  Kwestie  zakresu,  zasad  oraz  procedur  dostępu  Policji  do  danych 
telekomunikacyjnych  reguluje  art.  20c  ustawy  o  Policji  oraz  art.  180a  i  180d  ustawy  
–  Prawo  telekomunikacyjne,  w  których  nałożone  zostały  odpowiednie  obowiązki  na 
przedsiębiorców  telekomunikacyjnych.  W  art.  20c  ust.  1  ustawodawca  wskazał,  iż 
Policja  może  mieć  dostęp  i  przetwarzać  dane  telekomunikacyjne,  o  których  mowa 
w art. 180c i 180d ustawy – Prawo telekomunikacyjne. Jednocześnie należy podkreślić, 
iż dane wskazane w art. 180c to dane telekomunikacyjne objęte obowiązkiem retencji 
wdrożonym  do  ustawy  –  Prawo  telekomunikacyjne  w  art.  180a,  co  stanowi 
implementację  dyrektywy  2006/24/WE  Parlamentu  Europejskiego  i  Rady  z  dnia 
15 marca 2006 r. w sprawie zatrzymywania generowanych lub przetwarzanych danych 
w  związku  ze  świadczeniem  ogólnie  dostępnych  usług  łączności  elektronicznej  lub 
udostępnianiem publicznych sieci łączności oraz zmieniającej dyrektywę 2002/58/WE 
(wykaz  danych  został  zawarty  w  rozporządzeniu  Ministra  Infrastruktury  z  dnia 
28 grudnia 2009 r. w sprawie szczegółowego wykazu danych oraz rodzajów operatorów 
publicznej  sieci  telekomunikacyjnej  lub  dostawców  publicznie  dostępnych  usług 
telekomunikacyjnych obowiązanych do ich zatrzymywania i przechowywania). Dostęp 
do  tych  danych  zgodnie  z  postanowieniami  ww.  dyrektywy  został  ograniczony  do 
przypadków  zapobiegania  lub  wykrywania  przestępstw.  Odrębną  i  samodzielną 
kategorią  danych,  do  których  zagwarantowano  Policji  dostęp  i  prawo  do  ich 
przetwarzania,  są  dane,  o  których  mowa  w  art.  180d  ustawy  –  Prawo 
telekomunikacyjne. Przepis  ten obliguje przedsiębiorcę telekomunikacyjnego m.in.  do 
udostępniania  uprawnionym  podmiotom  przetwarzanych  przez  siebie  danych,  które 
obejmują m.in. takie informacje, jak: dane osobowe użytkownika (np.Ś imię i nazwisko, 
imiona rodziców, adres, nr ewidencyjny PESEL, data urodzenia), dane transmisyjne (w 
tym  dane  lokalizacyjne  oraz  służące  do  naliczania  opłat).  Dane  te  są  często  tożsame 
12 
z wymienionymi  w  art.  180c  ust.  1  ustawy  –  Prawo  telekomunikacyjne,  niemniej 
przetwarzanie  i  gromadzenie  tych  danych  przez  przedsiębiorcę  telekomunikacyjnego 
nie  wynika  z  obowiązku,  jaki  nakłada  na  niego  art.  180c  ustawy  –  Prawo 
telekomunikacyjne  (a  tym  samym  dyrektywa  retencyjna),  a  jest  związane 
ze świadczeniem przez niego usług telekomunikacyjnych. Dane te zgodnie dyspozycją 
art.  180d  są  udostępniane  uprawnionym  podmiotom  na  zasadach  i  przy  zachowaniu 
procedur określonych w przepisach odrębnych. 
Istotnym  jest  także  fakt,  że  ze  względu  na  specyfikę  czynności  (natychmiastowe 
podejmowanie  działań),  jakie  Policja  wykonuje  w  związku  z  poszukiwaniem  osób 
zaginionych  (zwłaszcza  ucieczki  osób  małoletnich  z  domu),  korzystanie  z  danych 
telekomunikacyjnych  jest  ograniczone  do  aktualnych  (bieżących)  logów  połączeń 
telefonicznych/transmisji danych lub logów lokalizacyjnych. W tego typu działaniach 
nie są więc wykorzystywane dane, do których dostęp łączyłby się z potrzebą sięgania 
do zasobów retencyjnych przedsiębiorcy gromadzonych na podstawie art. 180a ustawy 
– Prawo telekomunikacyjne. 
Art.  1  pkt  19  projektu  –  zmiana  zakłada  poszerzenie  zbioru  danych,  które  będą 
gromadzone  i  przetwarzane  w  bazie  danych  DNA,  o  dodatkowe  kategorie  osób, 
tj. osoby  zaginione,  oraz  dane  osób,  od  których  pobierano  wymaz  ze  śluzówki 
policzków w celu identyfikacji osób zaginionych lub zwłok o nieustalonej tożsamości 
(art.  21a–21e  ustawy  o  Policji),  co  umożliwi  szybsze  dokonywanie  sprawdzeń  oraz 
ułatwi sprawniejszą weryfikację danych zawartych w tym zbiorze. Zakres przetwarzania 
danych  w  zbiorze  DNA  będzie  obejmował  informacje  o  profilu  DNA  wymienionych 
kategorii osób oraz dane o tych osobach obejmująceŚ imiona, nazwiska lub pseudonimy, 
imiona  i  nazwiska  rodowe  rodziców  tych  osób,  datę  i  miejsce  urodzenia,  oznaczenie 
i cechy  identyfikacyjne  dokumentu  tożsamości,  adres  zamieszkania,  numer 
ewidencyjny PESEL oraz obywatelstwo i płeć. 
Jednocześnie  proponuje  się  wprowadzenie  nomenklatury  pojęciowej  obowiązującej 
w ustawie  z  dnia  29  sierpnia  1997  r.  o  ochronie  danych  osobowych  (Dz.  U.  2002  r. 
Nr 101,  poz.  926,  z  późn.  zm.),  która  definiuje  „zbiór  danych”  (aktualne  przepisy 
ustawy  o  Policji  posługują  się  pojęciem  „baza  danych”).  Użycie  już  zdefiniowanego 
pojęcia  znacznie  ułatwia  proces  stosowania  prawa  oraz  wykładnię.  Dodatkowo 
13 
proponuje  się  także  dokonanie  zmiany  nazwy  kwasu  „dezoksyrybonukleinowego”  na 
„deoksyrybonukleinowy”, który jest obecnie używany w terminologii fachowej. 
Art.  1  pkt  20  projektu  –  wprowadzone  zmiany  (art.  21h–21n)  określają  zasady 
funkcjonowania  zbiorów  danych  daktyloskopijnych,  których  administratorem  jest 
Komendant Główny Policji. Wynika to z konieczności uregulowania w ustawie zasad 
gromadzenia,  przetwarzania  oraz  wykorzystywania  danych  osobowych,  w  tym  danych 
daktyloskopijnych.  Ponadto  określono  strukturę  zbiorów  (Centralna  Registratura 
Daktyloskopijna  oraz  Automatyczny  System  Identyfikacji  Daktyloskopijnej)  oraz 
zakres przetwarzanych informacji. Jako podstawę wprowadzania informacji do zbiorów 
danych  daktyloskopijnych  wskazano  wniosek  organu  prowadzącego  postępowanie  lub 
poszukiwanie osoby zaginionej. Określono okresy przechowywania danych w zbiorach 
danych  daktyloskopijnych  oraz  warunki  usuwania  tych  danych  ze  zbiorów.  Okres 
przechowywania  danych  w  zbiorach  jest  ściśle  związany  z  okresem  przedawnienia 
określonych  przestępstw  z  uwzględnieniem  okresu  weryfikacji.  Ponadto  w  zbiorze 
danych  daktyloskopijnych,  oprócz  kart  daktyloskopijnych  i  chejroskopijnych 
z odciskami  linii  papilarnych  osób,  przetwarzane  są  niezidentyfikowane  ślady  linii 
papilarnych z miejsc przestępstw oraz ślady linii papilarnych, które mogą pochodzić od 
osób zaginionych. Okres przechowywania tych śladów jest ściśle powiązany z okresem 
przedawnienia ścigania przestępstwa lub okresem zakończenia prowadzenia czynności 
poszukiwania osoby. 
Art.  1  pkt  21  projektu  –  zmiana  w  treści  przepisu  art.  32  ust.  1  ustawy  o  Policji 
umożliwi  nadanie  Komendantowi  CB P,  jako  właściwemu  przełożonemu,  uprawnień 
kadrowych wynikających z ustawy o Policji w odniesieniu do podległych policjantów 
CB P.  W  art.  32  ust.  1  wskazano,  że  do  mianowania  policjanta  na  stanowiska 
służbowe,  przenoszenia  oraz  zwalniania  z  tych  stanowisk,  jako  właściwy  przełożony, 
oprócz  dotychczasowych  organów,  jest  również  Komendant  Centralnego  Biura 
ledczego Policji w stosunku do policjantów pełniących służbę w CB P. 
Art. 1 pkt 22 projektu – zmiana w art. 34 w ust. 2 – w dotychczasowym stanie prawnym 
jedynie  Komendant  Główny  Policji  w  szczególnie  uzasadnionych  przypadkach  może 
wyrazić  zgodę  na  mianowanie  na  stanowisko  służbowe  policjanta  przed  uzyskaniem 
przez  niego  kwalifikacji  zawodowych  oraz  stażu  służby  wymaganych  na  tym 
stanowisku, przy spełnieniu wymagań w zakresie wykształcenia. Nowelizacja przepisu 
14 
przyznaje  kompetencję  w  tym  zakresie  również  Komendantowi  CB P,  co  pozwoli 
elastycznie reagować na potrzeby kadrowe podległej jednostki Policji.  
Art.  1  pkt  23  projektu  –  zmiana  w  przepisie  art.  35a  ustawy  o  Policji  spowoduje,  że 
Komendant Centralnego Biura  ledczego Policji będzie mógł zarządzać test sprawności 
fizycznej  oraz  badania  psychologiczne  lub  psychofizjologiczne  w  stosunku  do 
policjantów  pełniących  służbę  lub  ubiegających  się  o  podjęcie  służby  w  Centralnym 
Biurze  ledczym  Policji.  Należy  wskazać,  że  jest  to  istotne  uprawnienie  z  punktu 
widzenia  zadań,  jakie  będzie  realizowało  CB P,  w  szczególności  w  zakresie 
prowadzenia  czynności  operacyjno-rozpoznawczych,  uczestniczenia  i  typowania  osób 
do realizowania zadań w ramach prowadzonych operacji specjalnych czy w działaniach 
ochronnych  wobec  świadków  koronnych  i  członków  ich  rodzin.  Proponowane 
rozwiązanie  pozwoli  na  zapewnienie  prawidłowości  dobru  kadrowego  do  służby 
w CB P,  charakterystycznej  z  jednej  strony  ze  względu  na  podmiotowość  sprawców, 
z drugiej  na  rodzaj  popełnianych  przestępstw  i  stosowanej  taktyki  walki 
z przestępczością, przede wszystkim o zorganizowanym charakterze. 
Art.  1  pkt  24  projektu  –  zmiana  w  art.  36  ustawy  o  Policji  jest  konsekwencją  zmiany 
w art.  32  ust.  1  i  odnosi  się  do  wskazania  Komendanta  CB P  jako  właściwego  do 
przenoszenia  lub  delegowania  policjanta  CB P.  Ponadto  zaproponowano,  aby 
Komendant  Centralnego  Biura 
ledczego  Policji  uzyskał  ustawowe  uprawnienia 
w zakresie  przenoszenia  lub  delegowania  policjanta  pełniącego  służbę  w  Centralnym 
Biurze  ledczym  Policji  na  obszarze  całego  kraju,  co  odpowiada  właściwości 
miejscowej  CB P.  Zapewnienie  właściwej  rotacji  kadrowej  w  wewnętrznych 
komórkach  organizacyjnych  CB P  jest  istotnym  działaniem  z  punktu  widzenia 
sprawności organizacyjnej, zapewnienia odpowiedniej obsady kadrowej, wzmocnienia 
poszczególnych komórek np. w odniesieniu do spraw skomplikowanych wymagających 
długofalowych  przedsięwzięć  na  danym  obszarze,  wymagających  zwiększenia 
osobowego dotychczasowych komórek organizacyjnych CB  KGP. Zmieniony przepis 
wprowadza  również  możliwość  przeniesienia  między  jednostką  organizacyjną  Policji 
a Centralnym  Biurem  ledczym Policji,  gdy następuje to w związku z porozumieniem 
zainteresowanych  przełożonych  i  policjanta.  W  takiej  sytuacji  przeniesienia  dokonuje 
komendant wojewódzki Policji albo  Komendant Centralnego Biura  ledczego Policji. 
W  przypadku  braku  takiego  porozumienia,  przeniesienia  policjanta,  stosownie  do 
obowiązujących  przepisów,  pomiędzy  jednostką  organizacyjną  Policji  a  Centralnym 
15