Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy - Prawo atomowe oraz niektórych innych ustaw

8)
wysokość kosztów realizacji krajowego planu postępowania z
odpadami wraz z założeniami ich oceny i rozkładem kosztów w czasie;
9)
wskazanie obowiązujących rozwiązań finansowych w zakresie
gospodarowania wypalonym paliwem jądrowym i odpadami
promieniotwórczymi;
10) wskazanie
zawartych przez Rzeczpospolitą Polską umów
międzynarodowych w zakresie gospodarowania wypalonym paliwem
jądrowym lub odpadami promieniotwórczymi;
11) wskazanie
sposobu informowania pracowników i ogółu
społeczeństwa w zakresie gospodarowania wypalonym paliwem jądrowym
lub odpadami promieniotwórczymi;
12) wskazanie sposobu udziału społeczeństwa w procesie podejmowania
decyzji w sprawach związanych z gospodarowaniem wypalonym paliwem
jądrowym lub odpadami promieniotwórczymi.
3. Krajowy plan postępowania z odpadami zawiera:
1)
część prognostyczną obejmującą okres nie krótszy niż 20 lat od dnia
przyjęcia albo ostatniej aktualizacji;
2)
program działań wykonawczych wraz z wskazanymi instrumentami
jego realizacji.
4. Krajowy plan postępowania z odpadami, aktualizuje się nie rzadziej niż
raz na cztery lata, uwzględniając postęp techniczny i naukowy, dobre
praktyki w zakresie gospodarowania wypalonym paliwem i odpadami
promieniotwórczymi, a także wnioski i zalecenia będące wynikiem
przeglądu, o którym mowa w art. 57g.

Art. 57d. 1. Rada Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw
gospodarki, przyjmuje krajowy plan postępowania z odpadami w drodze
uchwały.
2. Minister właściwy do spraw gospodarki ogłasza, w drodze
obwieszczenia w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej
„Monitor Polski”, przyjęty przez Radę Ministrów krajowy plan
postępowania z odpadami.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do aktualizacji krajowego
planu postępowania z odpadami.

Art. 57e. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki przekazuje krajowy
plan postępowania z odpadami Komisji Europejskiej niezwłocznie po jego
przyjęciu przez Radę Ministrów.
2. Jeżeli w wyniku aktualizacji krajowego planu postępowania z odpadami
dokonano istotnych zmian jego treści, minister właściwy do spraw
gospodarki powiadamia o nich Komisję Europejską.
3. Minister właściwy do spraw gospodarki przedstawia wyjaśnienia lub
informację o zmianach wprowadzonych do krajowego planu postępowania

30
z odpadami w terminie sześciu miesięcy od dnia otrzymania zapytania
Komisji Europejskiej.

Art. 57f. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki opracowuje, co dwa
lata, w terminie do dnia 30 czerwca danego roku, sprawozdanie z realizacji
krajowego planu postępowania z odpadami i przedstawia je Radzie
Ministrów.
2. Minister właściwy do spraw gospodarki ogłasza w drodze
obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej
„Monitor Polski”, przyjęte przez Radę Ministrów sprawozdanie z realizacji
krajowego planu postępowania z odpadami.
Art. 57g. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki, nie rzadziej niż raz na
10 lat, poddaje krajowy plan postępowania z odpadami i jego realizację
międzynarodowemu przeglądowi zewnętrznemu.
2. Informację o wynikach przeglądu, o którym mowa w ust. 1, minister
właściwy do spraw gospodarki niezwłocznie przekazuje Komisji
Europejskiej oraz właściwym organom państw członkowskich Unii
Europejskiej.
27. Art. 5 b) krajowe ustalenia dotyczące bezpieczeństwa
T
Art. 1 pkt 7)
po art. 49 dodaje się art. 49a w brzmieniu:

ust. 1 gospodarowania wypalonym paliwem jądrowym i
7 projektu
Art. 49a. Kierownik jednostki organizacyjnej, o której mowa w art. 49 ust.
lit. b
odpadami promieniotwórczymi. W gestii państw

1, przeprowadza, nie rzadziej niż raz w roku, kontrolę zgodności stanu
członkowskich pozostaje określanie sposobu ich

odpadów promieniotwórczych z informacjami zamieszczonymi w karcie
przyjmowania oraz instrumentów ich realizacji;

ewidencyjnej.


Art. 1 pkt
5) po art. 48 dodaje się art. 48a - 48c w brzmieniu:
5 projektu
Art. 48a. 1. Jednostka organizacyjna, w której powstają odpady

promieniotwórcze lub wypalone paliwo jądrowe, odpowiada za

zapewnienie możliwości postępowania z odpadami promieniotwórczymi

oraz z wypalonym paliwem jądrowym, w tym za zapewnienie finansowania

tego postępowania, od momentu ich powstania, aż po ich oddanie do

składowania, łącznie z finansowaniem składowania.

2. Kierownik jednostki organizacyjnej prowadzącej postępowanie z

odpadami promieniotwórczymi lub z wypalonym paliwem jądrowym

odpowiada za bezpieczeństwo w postępowaniu z odpadami

promieniotwórczymi lub z wypalonym paliwem jądrowym, w

szczególności za zapewnienie ochrony radiologicznej, a tam, gdzie ma to

zastosowanie, także ochrony fizycznej i zabezpieczeń materiałów

jądrowych.

3. Odpowiedzialność, o której mowa w ust. 1 i 2, nie może zostać

przeniesiona na inny podmiot.

4. Odpowiedzialność, o której mowa w ust. 1, obejmuje odpowiedzialność

jednostki organizacyjnej, w której powstało wypalone paliwo jądrowe, za

31

odpady promieniotwórcze pochodzące z przerobu tego paliwa, chyba że

odpowiedzialność za te odpady przejęła na podstawie pisemnego

oświadczenia jednostka organizacyjna, która dokonała przerobu

wypalonego paliwa jądrowego.


Art. 1 pkt
8) art. 50 otrzymuje brzmienie:
8
Art. 50. 1. Odpady promieniotwórcze i wypalone paliwo jądrowe
projektu
przechowuje się w sposób zapewniający ochronę ludzi i środowiska w

warunkach normalnych i w sytuacjach zdarzeń radiacyjnych, w

szczególności zabezpieczając je przed rozlaniem, rozproszeniem lub

uwolnieniem.

2. Odpady promieniotwórcze przechowuje się w sposób umożliwiający ich

segregację według kategorii i podkategorii.

3. Wejście do magazynu odpadów promieniotwórczych oznacza się tablicą

informacyjną.

4. Opakowania przeznaczone do przechowywania odpadów

promieniotwórczych dostosowuje się do stanu skupienia i właściwości

fizykochemicznych odpadów promieniotwórczych z uwzględnieniem ich

planowanego okresu przechowywania i dalszego postępowania z tymi

odpadami.

5. Materiał, z którego jest wykonane opakowanie przeznaczone do

przechowywania odpadów promieniotwórczych, nie może wchodzić w

reakcje chemiczne z odpadami promieniotwórczymi.


Art. 1 pkt
8) po art. 50 dodaje się art. 50a w brzmieniu:
9
Art. 50a. 1. Wypalone paliwo jądrowe, po okresie schładzania w basenie
projektu
przy reaktorze, przechowuje się w przechowalniku mokrym (w środowisku

wodnym) lub przechowalniku suchym (w środowisku gazu obojętnego), w

warunkach zapewniających nieprzekroczenie na powierzchni wypalonego

elementu paliwowego temperatury dopuszczalnej dla danego rodzaju

paliwa jądrowego oraz zapobiegających wystąpieniu samopodtrzymującej

się reakcji rozszczepienia (zachowanie podkrytyczności).

2. W obliczeniach wykazujących zachowanie podkrytyczności jest

dozwolone uwzględnienie wypalenia przechowywanego wypalonego

paliwa jądrowego.

3. Zachowanie podkrytyczności zapewnia się w szczególności przez:

1)
utrzymanie
właściwej odległości
między poszczególnymi

wypalonymi elementami paliwowymi;

2)
stosowanie pochłaniaczy neutronów.

4. Kierownik jednostki organizacyjnej wykonującej działalność związaną z

narażeniem, polegającą na eksploatacji przechowalnika wypalonego paliwa

jądrowego, przeprowadza kontrolę tego przechowalnika.

5. Wejście do przechowalnika wypalonego paliwa jądrowego oznacza się

32

tablicą informacyjną.


Art. 1 pkt
10) art. 52 otrzymuje brzmienie:
11
Art. 52. 1. Odpady promieniotwórcze ciekłe lub gazowe, powstałe w
projektu
wyniku działalności, o której mowa w art. 4 ust. 1, mogą być

odprowadzane do środowiska, o ile ich stężenie promieniotwórcze w

środowisku może być pominięte z punktu widzenia ochrony radiologicznej.

Sposób odprowadzania odpadów, aktywność odprowadzanych odpadów i

ich dopuszczalne stężenie promieniotwórcze w momencie odprowadzania

do środowiska określa się w zezwoleniu.

2. Odpady promieniotwórcze przeznaczone do składowania składuje się w

składowiskach odpadów promieniotwórczych.

3. Odpady promieniotwórcze składuje się wyłącznie w stanie stałym, w

opakowaniach zapewniających bezpieczeństwo ludzi i środowiska pod

względem ochrony radiologicznej, przy zapewnieniu odprowadzania ciepła

i niedopuszczeniu do powstania masy krytycznej oraz przy stałym

prowadzeniu kontroli tych czynników w okresie składowania, a także po

zamknięciu składowiska.

4. Wejście do składowiska odpadów promieniotwórczych oznacza się

tablicą informacyjną.


Art. 1 pkt
13) po art. 53 dodaje się art. 53a - 53d w brzmieniu:
13
Art. 53a. 1. Składowiska odpadów promieniotwórczych lokalizuje się,
projektu
buduje, eksploatuje i zamyka w sposób uniemożliwiający otrzymanie przez

osoby z ogółu ludności w ciągu roku dawki skutecznej (efektywnej) ze

wszystkich dróg narażenia przekraczającej wartość 0,1 mSv.

2. Składowiska odpadów promieniotwórczych lokalizuje się na obszarach,

na których środowisko przyrodnicze podlega łagodnie przebiegającej

ewolucji, a warunki nią kształtowane mogą być wiarygodnie prognozowane

przez:

1)
500 lat – w przypadku składowiska powierzchniowego;

2)
10 000 lat – w przypadku składowiska głębokiego.

3. Składowisko głębokie lokalizuje się w formacjach geologicznych

posiadających miąższość i rozciągłość niezbędną dla obiektów składowiska

i filarów ochronnych.



Art. 53b. 1. Składowisk głębokich odpadów promieniotwórczych nie

lokalizuje się:

1)
na obszarach występowania lub zagrożonych oddziaływaniem

gwałtownych zjawisk, w tym:

a)
powodziami o większym prawdopodobieństwie pojawienia się niż dla

wody 1000-letniej,

b)
zwiększoną aktywnością sejsmiczną naturalną lub indukowaną

33

działalnością człowieka,

c)
zwiększoną aktywnością tektoniczną oraz na przebiegu stref

uskokowych,

d)
ruchami masowymi ziemi,

e)
osiadaniem lub zapadaniem się terenu,

f)
zjawiskami krasowymi lub sufozyjnymi,

g)
intensywną erozją wgłębną lub powierzchniową;

2)
w obrębie obszarów aglomeracji miejskich i skupionego osadnictwa

oraz obszarach wyższej wartości społecznej (kulturowej, rekreacyjnej i

zdrowotnej);

3)
w strefach ochronnych ujęć wody i obszarach ochronnych zbiorników

wód śródlądowych;

4)
w strefach zasilania głównych i użytkowych zbiorników wód

podziemnych;

5)
w podziemnych wyrobiskach górniczych powstałych w wyniku

wydobycia kopalin;

6)
na terenach górniczych wyznaczonych do działalności polegającej na

wydobywaniu kopalin ze złóż;

7)
na obszarach, na których udokumentowano złoża kopalin, których

miejsce występowania może być niesprzyjające dla lokalizacji

składowiska;

8)
w obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu

ustawy z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej

Polskiej i administracji morskiej (Dz. U. z 2013 r. poz. 934).

2. Składowiska głębokie mogą być lokalizowane w miejscach, o których

mowa w ust. 1 pkt 1 i 5, w przypadku wykazania na podstawie ocen i

analiz, o których mowa w art. 53c ust. 1 i w art. 53d ust. 1, braku

negatywnego wpływu czynników, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 5, na

bezpieczeństwo składowiska.

3. Składowisk powierzchniowych odpadów promieniotwórczych nie

lokalizuje się na obszarach, o których mowa w ust. 1, oraz:

1)
poniżej poziomu zwierciadła wód podziemnych i na terenach, na

których może występować stałe lub okresowe podtapianie obiektów

składowiska;

2)
w rejonach charakteryzujących się krótkimi drogami krążenia wód

powodującymi szybką migrację zanieczyszczeń do biosfery lub zbiorników

podziemnych wód użytkowych;

3)
poniżej poziomu zwierciadła wód, rzek lub jezior znajdujących się w

jego pobliżu;

4)
w rejonie zagrożonym podtapianiem, zatapianiem wodami

pośniegowymi lub nawalnymi deszczami.

4. Składowiska powierzchniowe lokalizuje się z zapewnieniem właściwości

izolacyjnych podłoża o wodoprzepuszczalności nie większej niż 10-9 m/s.

34