Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy oraz niektórych innych ustaw

– 95 –
Art. 8. W ustawie z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2013 r.
poz. 182 i 509) wprowadza się następujące zmiany:
1)
w art. 11 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Brak współdziałania osoby lub rodziny z pracownikiem socjalnym lub
asystentem rodziny, o którym mowa w przepisach o wspieraniu rodziny i systemie
pieczy zastępczej, w rozwiązywaniu trudnej sytuacji życiowej, odmowa zawarcia
kontraktu socjalnego, niedotrzymywanie jego postanowień, nieuzasadniona odmowa
podjęcia zatrudnienia, innej pracy zarobkowej przez osobę bezrobotną lub
nieuzasadniona odmowa podjęcia lub przerwanie szkolenia, stażu, przygotowania
zawodowego w miejscu pracy, wykonywania prac interwencyjnych, robót publicznych,
prac społecznie użytecznych, a także odmowa lub przerwanie udziału w działaniach
w zakresie integracji społecznej realizowanych w ramach Programu Aktywizacja
i Integracja, o których mowa w przepisach o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku
pracy, lub nieuzasadniona odmowa podjęcia leczenia odwykowego w zakładzie
lecznictwa odwykowego przez osobę uzależnioną mogą stanowić podstawę do odmowy
przyznania świadczenia, uchylenia decyzji o przyznaniu świadczenia lub wstrzymania
świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej.”;
2)
w art. 17 w ust. 2 pkt 5 otrzymuje brzmienie:
„5) współpraca z powiatowym urzędem pracy w zakresie upowszechniania ofert
pracy oraz informacji o wolnych miejscach pracy, upowszechniania informacji
o usługach poradnictwa zawodowego i o szkoleniach oraz realizacji Programu
Aktywizacja i Integracja, o którym mowa w przepisach o promocji zatrudnienia
i instytucjach rynku pracy.”;
3)
w art. 108 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. W przypadku osób bezrobotnych, podpisanie kontraktu socjalnego, w ramach
którego są realizowane działania na rzecz wzmocnienia aktywności osoby bezrobotnej,
może być dokonywane na podstawie skierowania powiatowego urzędu pracy na
zasadach określonych w art. 50 ust. 3 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji
zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.”.
Art. 9. W ustawie z dnia 30 kwietnia 2004 r. o świadczeniach przedemerytalnych
(Dz. U. z 2013 r. poz. 170) w art. 2:
1)
w ust. 3:
a)
wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
– 96 –
„Świadczenie przedemerytalne przysługuje osobie określonej w ust. 1 po upływie
co najmniej 180 dni pobierania zasiłku dla bezrobotnych, o którym mowa
w ustawie o promocji zatrudnienia, jeżeli osoba ta spełnia łącznie następujące
warunki:”,
b) pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) złoży wniosek o przyznanie świadczenia przedemerytalnego w terminie
nieprzekraczającym 30 dni od dnia wydania przez powiatowy urząd pracy
dokumentu poświadczającego 180-dniowy okres pobierania zasiłku dla
bezrobotnych.”;
2)
w ust. 5:
a)
wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„Do okresu 180 dni pobierania zasiłku dla bezrobotnych, o którym mowa w ust. 3,
wlicza się:”,
b)
pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) okresy zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, w rozumieniu przepisów
ustawy o promocji zatrudnienia, albo zatrudnienia w ramach prac
interwencyjnych lub robót publicznych podjętego w tym okresie;
w przypadku gdy zatrudnienie lub inna praca zarobkowa ustanie po upływie
180-dniowego okresu, o którym mowa w ust. 3 pkt 3, prawo do świadczenia
przedemerytalnego przysługuje, jeżeli wniosek o przyznanie tego świadczenia
zostanie złożony w terminie nieprzekraczającym 14 dni od dnia ustania
zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, w rozumieniu przepisów ustawy
o promocji zatrudnienia, albo zatrudnienia w ramach prac interwencyjnych
lub robót publicznych.”.
Art. 10. W ustawie z dnia 13 lipca 2006 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie
niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. Nr 158, poz. 1121, z późn. zm.) w art. 3 wprowadza
się następujące zmiany:
1)
w ust. 1 po pkt 3 dodaje się pkt 3a w brzmieniu:

15) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 237, poz. 1654, z 2009 r. Nr 6,
poz. 33, Nr 125, poz. 1035 i Nr 157, poz. 1241, z 2010 r. Nr 18, poz. 100 i Nr 257, poz. 1726, z 2011 r.
Nr 112, poz. 654 i Nr 197, poz. 1170, z 2012 r. poz. 1342 oraz z 2013 r. poz. 675.
– 97 –
„3a) zmianie postanowienia o ogłoszeniu upadłości obejmującej likwidację majątku
dłużnika na postanowienie o ogłoszeniu upadłości z możliwością zawarcia
układu;”,
2)
ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Datą niewypłacalności jest data wydania postanowienia sądu upadłościowego
o ogłoszeniu upadłości pracodawcy w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2,
data postanowienia sądu upadłościowego o oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości
pracodawcy w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 4 i 5, data uprawomocnienia
się postanowienia o zmianie sposobu prowadzenia postępowania upadłościowego,
o którym mowa w ust. 1 pkt 3 i 3a.”.
Art. 11. W ustawie z dnia 13 kwietnia 2007 r. o Państwowej Inspekcji Pracy (Dz. U.
z 2012 r. poz. 404, 769 i 1544) wprowadza się następujące zmiany:
1)
w art. 10 w ust. 1 w pkt 3 lit. f otrzymuje brzmienie:
„f) prowadzenia działalności przez podmioty, o których mowa w art. 18c ustawy z dnia
20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U.
z 2013 r. poz. 674, 675, 829 i …), zgodnie z warunkami określonymi w przepisach
tej ustawy;”;
2)
w art. 13 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) podmioty, o których mowa w art. 18c ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji
zatrudnienia i instytucjach rynku pracy – w zakresie przestrzegania warunków
określonych w przepisach tej ustawy;”.
Art. 12. Osoby powołane na stanowisko dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy
i dyrektora powiatowego urzędu pracy przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy
zachowują dotychczasowe stanowiska.
Art. 13. Do dnia powołania Rady Rynku Pracy, wojewódzkich rad rynku pracy
i powiatowych rad rynku pracy, nie dłużej niż do dnia 1 lipca 2014 r., zadania tych rad
wykonują odpowiednio Naczelna Rada Zatrudnienia, wojewódzkie rady zatrudnienia
i powiatowe rady zatrudnienia, działające w składzie i na zasadach określonych w przepisach
dotychczasowych.
Art. 14. Profil pomocy dla bezrobotnego, o którym mowa w art. 33 ust. 2a ustawy
zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, dla osoby zarejestrowanej jako
– 98 –
bezrobotna w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy, powinien być określony nie później niż
w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
Art. 15. Indywidualne plany działania, o których mowa w art. 34a ustawy zmienianej
w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, dla osób zarejestrowanych przed dniem
wejścia w życie niniejszej ustawy, opracowuje się na zasadach i w terminach określonych
w przepisach dotychczasowych.
Art. 16. Bezrobotnym do 25. roku życia, o których mowa w art. 50 ust. 1 ustawy
zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, zarejestrowanym przed dniem
wejścia w życie niniejszej ustawy, powiatowy urząd pracy powinien przedstawić propozycję
zatrudnienia, innej pracy zarobkowej, szkolenia, stażu, odbycia przygotowania zawodowego
dorosłych lub zatrudnienia w ramach prac interwencyjnych lub robót publicznych albo innej
formy pomocy określonej w ustawie, w terminie wynikającym z przepisów dotychczasowych.
Art. 17. W 2014 r. spełnieniem przez powiatowy urząd pracy warunku, o którym mowa
w art. 66e ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, będzie
osiągnięcie, na dzień 31 grudnia 2013 r. wskaźnika procentowego udziału pracowników
powiatowego urzędu pracy, zatrudnionych na stanowiskach, o których mowa w art. 91 ust. 1
pkt 1–4 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, w całkowitym
zatrudnieniu na poziomie niższym niż 5 punktów procentowych poniżej średniego
procentowego wskaźnika udziału pracowników uzyskanego we wszystkich powiatowych
urzędach pracy lub osiągnięcie wskaźnika liczby bezrobotnych przypadających na jednego
pracownika powiatowego urzędu pracy, zatrudnionego na jednym ze stanowisk, o których
mowa w art. 91 ust. 1 pkt 1–4, ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą
ustawą, na poziomie wyższym niż 15% powyżej średniego wskaźnika liczby bezrobotnych
uzyskanego we wszystkich powiatowych urzędach pracy.
Art. 18. 1. W 2014 r. minister właściwy do spraw pracy, po uzyskaniu opinii Naczelnej
Rady Zatrudnienia, ustali priorytety, wzór podziału środków Krajowego Funduszu
Szkoleniowego i plan ich wydatkowania oraz dodatkowe priorytety i kryteria podziału
środków z rezerwy Krajowego Funduszu Szkoleniowego, o których mowa w art. 22 ust. 4
pkt 3 i 4 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.
2. Środki Krajowego Funduszu Szkoleniowego w latach 2014 i 2015 przeznacza się na
wsparcie kształcenia ustawicznego pracowników i pracodawców w wieku 45 lat i więcej.
– 99 –
3. Kwota środków Funduszu Pracy przeznaczonych w 2014 r. na finansowanie zadań
realizowanych w ramach Krajowego Funduszu Szkoleniowego wynosi 100 mln zł.
Art. 19. Do środków zakładowego funduszu szkoleniowego, zgromadzonych przed
dniem wejścia w życie art. 1 pkt 56 niniejszej ustawy, stosuje się przepisy dotychczasowe.
Art. 20. 1. Zasiłki dla bezrobotnych przyznane przed dniem wejścia w życie niniejszej
ustawy są wypłacane przez okres wynikający z przepisów dotychczasowych.
2. Bezrobotni, będący w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy w okresie 7 dni
oczekiwania na nabycie prawa do zasiłku, nabywają to prawo na zasadach i na okresy
wynikające z przepisów dotychczasowych.
3. Dokumentem, o którym mowa w art. 2 ust. 3 pkt 3 ustawy zmienianej w art. 9,
w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, jest również dokument poświadczający 6-miesięczny
okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych, przyznanego przed dniem wejścia w życie
niniejszej ustawy.
Art. 21. Umowy zawarte na podstawie ustawy zmienianej w art. 1, przed dniem wejścia
w życie niniejszej ustawy, są realizowane na podstawie przepisów dotychczasowych.
Art. 22. Wnioski pracodawców o refundację z Funduszu Pracy kosztów szkoleń
pracowników lub pracodawcy, złożone przed dniem wejścia w życie art. 1 pkt 56 niniejszej
ustawy, są rozpatrywane na zasadach wynikających z przepisów dotychczasowych.
Art. 23. 1. Pracownicy urzędów pracy, którzy w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy
są zatrudnieni na stanowisku lidera klubu pracy i posiadają wykształcenie wyższe, z dniem
wejścia w życie niniejszej ustawy stają się doradcami zawodowymi, z zachowaniem
dotychczasowego wynagrodzenia.
2. Pracownicy urzędów pracy, którzy w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy są
zatrudnieni na stanowisku lidera klubu pracy i nie posiadają wykształcenia wyższego,
z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stają się pośrednikami pracy, z zachowaniem
dotychczasowego wynagrodzenia.
Art. 24. W terminie 14 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy minister właściwy
do spraw pracy przekaże samorządom powiatów środki, o których mowa w art. 108 ust. 1g
ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, za okres od dnia
1 stycznia 2014 r. do ostatniego dnia miesiąca, w którym niniejsza ustawa weszła w życie.