Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy oraz niektórych innych ustaw

– 65 –
4. W ramach bonu szkoleniowego starosta finansuje bezrobotnemu do wysokości
100% przeciętnego wynagrodzenia, obowiązującego w dniu przyznania bonu
szkoleniowego, koszty:
1)
jednego lub kilku szkoleń, w tym kosztów kwalifikacyjnego kursu zawodowego
i kursu nadającego uprawnienia zawodowe – w formie wpłaty na konto instytucji
szkoleniowej;
2)
niezbędnych badań lekarskich lub psychologicznych – w formie wpłaty na konto
wykonawcy badania;
3)
przejazdu na szkolenia – w formie ryczałtu wypłacanego bezrobotnemu
w wysokości:
a)
do 150 zł – w przypadku szkolenia trwającego do 150 godzin,
b)
powyżej 150 zł do 200 zł – w przypadku szkolenia trwającego powyżej
150 godzin;
4)
zakwaterowania, jeśli zajęcia odbywają się poza miejscem zamieszkania –
w formie ryczałtu wypłacanego bezrobotnemu w wysokości:
a)
do 550 zł – w przypadku szkolenia trwającego poniżej 75 godzin,
b)
powyżej 550 zł do 1100 zł – w przypadku szkolenia trwającego od 75 do
150 godzin,
c)
powyżej 1100 zł do 1500 zł – w przypadku szkolenia trwającego ponad
150 godzin.
5. Starosta finansuje koszty, o których mowa w ust. 4, do wysokości określonej
w bonie szkoleniowym, a bezrobotny pokrywa koszty przekraczające ten limit.
Art. 66l. 1. Na wniosek bezrobotnego do 30 roku życia starosta może przyznać bon
stażowy stanowiący gwarancję skierowania do odbycia stażu u pracodawcy wskazanego
przez bezrobotnego na okres 6 miesięcy, o ile pracodawca zobowiąże się do
zatrudnienia bezrobotnego po zakończeniu stażu przez okres 6 miesięcy.
2. Przyznanie bonu stażowego następuje na podstawie indywidualnego planu
działania.
3. Termin ważności bonu stażowego określa starosta.
4. Pracodawcy, który zatrudni bezrobotnego przez deklarowany okres 6 miesięcy,
starosta wypłaca premię w wysokości 1500 zł.
5. Premia stanowi pomoc udzielaną zgodnie z warunkami dopuszczalności pomocy
de minimis.
– 66 –
6. W ramach bonu stażowego starosta finansuje:
1)
koszty przejazdu do i z miejsca odbywania stażu – w formie ryczałtu, do
wysokości 600 zł, wypłacanego bezrobotnemu w miesięcznych transzach
w wysokości do 100 zł, łącznie ze stypendium;
2)
koszty niezbędnych badań lekarskich lub psychologicznych – w formie wpłaty na
konto wykonawcy badania.
7. Kwota premii, o której mowa w ust. 4, oraz maksymalna kwota ryczałtu, o której
mowa w ust. 6 pkt 1, podlegają waloryzacji na zasadach określonych w art. 72 ust. 6.
8. Minister właściwy do spraw pracy, na podstawie komunikatu Prezesa Głównego
Urzędu Statystycznego, ogłasza w drodze obwieszczenia w Dzienniku Urzędowym
Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, kwoty premii i kosztów przejazdu po
waloryzacji.
9. Do stażu odbywanego w ramach bonu stażowego przepisy art. 53 ust. 1
i ust. 4–8 oraz art. 61a ust. 1 stosuje się odpowiednio.
Art. 66m. 1. Starosta na wniosek bezrobotnego do 30 roku życia, który posiada
dyplom, świadectwo lub inny dokument poświadczający ukończenie szkoły wyższej,
może przyznać bon zatrudnieniowy.
2. Bon zatrudnieniowy stanowi dla pracodawcy gwarancję refundacji części
kosztów wynagrodzenia i składek na ubezpieczenia społeczne w związku
z zatrudnieniem bezrobotnego, któremu powiatowy urząd pracy przyznał ten bon.
3. Przyznanie bonu zatrudnieniowego następuje na podstawie indywidualnego
planu działania.
4. Termin ważności bonu zatrudnieniowego określa starosta.
5. Pracodawca w ramach bonu zatrudnieniowego jest obowiązany do zatrudnienia
bezrobotnego przez okres 18 miesięcy.
6. Realizacja bonu zatrudnieniowego następuje na podstawie umowy zawieranej
przez starostę z pracodawcą.
7. Starosta refunduje pracodawcy część kosztów wynagrodzenia i składek na
ubezpieczenia społeczne, przez okres 12 miesięcy, w wysokości zasiłku, o którym mowa
w art. 72 ust. 1 pkt 1.
8. Pracodawca jest obowiązany do dalszego zatrudniania skierowanego
bezrobotnego przez okres 6 miesięcy po zakończeniu okresu refundacji.
– 67 –
9. W przypadku niewywiązania się pracodawcy z obowiązku zatrudniania
bezrobotnego przez okres 18 miesięcy, pracodawca zwraca:
1)
kwotę otrzymanej refundacji wraz z odsetkami ustawowymi naliczonymi od dnia
otrzymania pierwszej refundacji, jeżeli niespełnienie obowiązku nastąpiło
w okresie do 12 miesięcy od dnia zatrudnienia bezrobotnego lub
2)
kwotę ustaloną proporcjonalnie do okresu nieutrzymania zatrudnienia wraz
z odsetkami ustawowymi naliczonymi od dnia otrzymania pierwszej refundacji,
jeżeli niespełnienie obowiązku nastąpiło w okresie, o którym mowa w ust. 8.
10. W przypadku rozwiązania umowy o pracę przez skierowanego bezrobotnego,
rozwiązania z nim umowy o pracę na podstawie art. 52 ustawy z dnia 26 czerwca
1974 r. – Kodeks pracy lub wygaśnięcia stosunku pracy skierowanego bezrobotnego,
pracodawca nie zwraca refundacji otrzymanej za okres zatrudnienia skierowanego
bezrobotnego.
11. Refundacja, o której mowa w ust. 7, stanowi pomoc udzielaną zgodnie
z warunkami dopuszczalności pomocy de minimis.
Art. 66n. 1. Na wniosek bezrobotnego do 30 roku życia starosta na podstawie
umowy może przyznać bon na zasiedlenie, w związku z podjęciem przez niego poza
miejscem dotychczasowego zamieszkania zatrudnienia, innej pracy zarobkowej lub
działalności gospodarczej, jeżeli:
1)
za ich wykonywanie będzie osiągał wynagrodzenie lub przychód w wysokości co
najmniej minimalnego wynagrodzenia za pracę brutto miesięcznie oraz z tego
tytułu będzie podlegał ubezpieczeniom społecznym;
2)
odległość od miejsca dotychczasowego zamieszkania do miejscowości, w której
bezrobotny zamieszka w związku z podjęciem zatrudnienia, innej pracy
zarobkowej lub działalności gospodarczej wynosi co najmniej 80 km lub czas
dojazdu do tej miejscowości i powrotu do miejsca dotychczasowego zamieszkania
przekracza łącznie co najmniej 3 godziny dziennie;
3)
będzie pozostawał w zatrudnieniu, innej pracy zarobkowej lub będzie prowadził
działalność gospodarczą przez okres co najmniej 6 miesięcy.
2. Środki Funduszu Pracy przyznane w ramach bonu na zasiedlenie, w wysokości
określonej w umowie, nie wyższej jednak niż 200% przeciętnego wynagrodzenia za
pracę, przeznacza się na pokrycie kosztów zamieszkania związanych z podjęciem
zatrudnienia, innej pracy zarobkowej lub działalności gospodarczej.
– 68 –
3. Bezrobotny, który otrzymał bon na zasiedlenie, jest obowiązany w terminie:
1)
do 30 dni od dnia otrzymania bonu na zasiedlenie dostarczyć do powiatowego
urzędu pracy dokument potwierdzający podjęcie zatrudnienia, innej pracy
zarobkowej lub działalności gospodarczej i oświadczenie o spełnieniu warunku,
o którym mowa w ust. 1 pkt 2;
2)
do 7 dni, odpowiednio od dnia utraty zatrudnienia, innej pracy zarobkowej lub
zaprzestania wykonywania działalności gospodarczej i od dnia podjęcia nowego
zatrudnienia, innej pracy zarobkowej lub działalności gospodarczej, przedstawić
powiatowemu urzędowi pracy oświadczenie o utracie zatrudnienia, innej pracy
zarobkowej lub zaprzestaniu wykonywania działalności gospodarczej i podjęciu
nowego zatrudnienia, innej pracy zarobkowej lub działalności gospodarczej oraz
oświadczenie o spełnieniu warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2;
3)
do 8 miesięcy od dnia otrzymania bonu na zasiedlenie udokumentować
pozostawanie w zatrudnieniu, innej pracy zarobkowej lub prowadzenie działalności
gospodarczej przez okres 6 miesięcy.
4. Dokumenty i oświadczenia, o których mowa w ust. 3, mogą być przekazywane
w szczególności za pośrednictwem operatora pocztowego, w rozumieniu przepisów
o prawie pocztowym lub w postaci elektronicznej na elektroniczną skrzynkę podawczą
właściwego urzędu pracy.
5. W przypadku niewywiązania się z obowiązku, o którym mowa w ust. 3:
1)
pkt 1 i 2 – kwota bonu na zasiedlenie podlega zwrotowi w całości w terminie
30 dni od dnia doręczenia wezwania starosty;
2)
pkt 3 – kwota bonu na zasiedlenie podlega zwrotowi proporcjonalnie do
udokumentowanego okresu przebywania w zatrudnieniu, innej pracy zarobkowej
lub prowadzenia działalności gospodarczej w terminie 30 dni od dnia doręczenia
wezwania starosty.”;
56) uchyla się art. 67–69;
57) po art. 69 dodaje się art. 69a i 69b w brzmieniu:
„Art. 69a. 1. Środki Funduszu Pracy w formie KFS przeznacza się na finansowanie
działań na rzecz kształcenia ustawicznego pracowników i pracodawców.
– 69 –
2. Powiatowe urzędy pracy mogą przeznaczyć środki KFS na finansowanie działań
obejmujących:
1)
kształcenie ustawiczne pracowników i pracodawcy, na które składają się:
a)
określenie potrzeb pracodawcy w zakresie kształcenia ustawicznego,
w związku z ubieganiem się o sfinansowanie tego kształcenia ze środków
KFS,
b)
kursy i studia podyplomowe realizowane z inicjatywy pracodawcy lub za jego
zgodą,
c)
egzaminy umożliwiające uzyskanie dokumentów potwierdzających nabycie
umiejętności, kwalifikacji lub uprawnień zawodowych,
d)
badania lekarskie i psychologiczne wymagane do podjęcia kształcenia lub
pracy zawodowej po ukończonym kształceniu,
e)
ubezpieczenie od następstw nieszczęśliwych wypadków w związku
z podjętym kształceniem;
2)
określanie zapotrzebowania na zawody na rynku pracy;
3)
badanie efektywności wsparcia udzielonego ze środków KFS;
4)
promocję KFS;
5)
konsultacje i poradnictwo dla pracodawców w zakresie korzystania z KFS.
3. Działania finansowane ze środków KFS, o których mowa w ust. 2 pkt 2–5, mogą
być też realizowane przez ministra właściwego do spraw pracy lub wojewódzkie urzędy
pracy.
Art. 69b. 1. Na wniosek pracodawcy na podstawie umowy starosta może przyznać
środki z KFS na sfinansowanie kosztów, o których mowa w art. 69a ust. 2 pkt 1,
w wysokości 80% tych kosztów, nie więcej jednak niż 300% przeciętnego
wynagrodzenia w danym roku na jednego uczestnika, a w przypadku
mikroprzedsiębiorstw w wysokości 100%, nie więcej jednak niż 300% przeciętnego
wynagrodzenia w danym roku na jednego uczestnika.
2. Środki z KFS przyznane pracodawcy na sfinansowanie kosztów kształcenia
ustawicznego stanowią pomoc udzielaną zgodnie z warunkami dopuszczalności pomocy
de minimis.
3. Pracodawca zawiera z pracownikiem, któremu zostaną sfinansowane koszty
kształcenia ustawicznego, umowę określającą prawa i obowiązki stron.