Rządowy projekt ustawy o ratyfikacji Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Belize o wymianie informacji w sprawach podatkowych, podpisanej w Londynie dnia 16 maja 2013 r.

Podatki, których dotyczy Umowa 
 
W przypadku Polski będzie to: podatek dochodowy od osób prawnych, podatek dochodowy 
od osób fizycznych oraz podatek od towarów i usług. 
 
W przypadku Belize będzie to: podatek od działalności gospodarczej oraz ogólny podatek od 
sprzedaży. 
 
Właściwość organów 
 
Artykuł  2  wyjaśnia,  iż  Strona  proszona  o  pomoc  nie  jest  zobowiązana  do  udzielenia 
informacji,  które  nie  znajdują  się  w  posiadaniu  jej  organów,  lub  też  nie  znajdują  się 
w posiadaniu lub pod nadzorem osób pozostających w ich właściwości miejscowej. 
 
Obowiązek  Strony  proszonej  o  pomoc  do  dostarczenia  informacji  nie  jest  jednakże 
ograniczony przez miejsce zamieszkania, siedzibę lub obywatelstwo osoby, której informacje 
dotyczą, lub przez miejsce zamieszkania, siedzibę lub obywatelstwo osoby posiadającej bądź 
sprawującej nadzór nad takimi informacjami. 
 
Określenie „organy” w powyższym artykule dotyczy wszystkich agencji rządowych, niemniej 
jednak  Strona  proszona  o  pomoc  nie  powinna  być  zobowiązana do dostarczenia informacji 
będących w posiadaniu „organów”, jeżeli miały miejsce okoliczności opisane w artykule 7. 
 
Zasady interpretacji określeń stosowanych w Umowie 
 
Treść artykułu 4 ustęp 2 jest uregulowaniem funkcjonującym zarówno w Modelowej Umowie 
OECD o wymianie informacji w sprawach podatkowych, jak i Modelowej Konwencji OECD 
w sprawie dochodu i majątku (odpowiednik artykułu 3 ustęp 2), a także jest zamieszczany 
w zdecydowanej  większości  zawieranych  przez  Polskę  umów  o  unikaniu  podwójnego 
opodatkowania. Powyższe uregulowanie odnosi  się do ogólnych zasad interpretacji określeń 
stosowanych  w  Umowie,  które  nie  są  w  niej  zdefiniowane.  Z  uwagi  na  fakt,  iż  umowy 
podatkowe zawierane są przez jurysdykcje o różnych systemach podatkowych, ich treść jest 
swoistym  kompromisem,  zawieranym  przy  uwzględnieniu  dość  dużego  stopnia  uogólnienia. 
Konieczność  uwzględnienia  w  umowie  podatkowej  definicji  każdego  z  terminów  w  niej 
 
8 
występujących, doprowadziłaby prawdopodobnie do braku możliwości jej zawarcia, właśnie 
z uwagi  na  duże  różnice  w  systemach  prawnych obu  stron  umowy.  Z  tego  względu  umowy 
podatkowe  delegują  definiowanie  większości  pojęć  do  prawa  wewnętrznego,  gdyż  jest  to 
jedyna  możliwość  uwzględnienia  jego  specyfiki.  Należy  również  wspomnieć,  iż  odesłanie 
w zakresie  definicji  pojęć  do  prawa  wewnętrznego  obu  stron  jest  uzasadnione  długotrwałą 
procedurą  zmiany  umowy  międzynarodowej.  Średni  okres  funkcjonowania  takiej  umowy 
wynosi  ok.  30  lat.  Przy  ciągłej  ewolucji  systemów  podatkowych,  zmiany  w  prawie 
wewnętrznym  mogłyby  spowodować  brak  możliwości  efektywnego  stosowania  umowy 
międzynarodowej,  z  uwagi  na  funkcjonowanie  sprzecznych  lub  różnych  definicji  w  obu 
aktach  prawnych.  Mimo  prymatu  umowy  nad  prawem  wewnętrznym,  definicja  zawarta 
w umowie,  odnosząca  się  do  nieistniejących  już  w  praktyce  rozwiązań,  nie  spełniłaby 
zamierzonej funkcji.  Zatem międzynarodowe umowy podatkowe definiują wyłącznie pojęcia 
o charakterze  fundamentalnym,  niezbędne  do  ich funkcjonowania i zachowania intencji 
umawiających się stron. 
 
Wymiana informacji 
 
Umowa  ogranicza  się  do  wymiany  na  wniosek  (artykuł  5)  i  nie  obejmuje  wymiany 
spontanicznej lub automatycznej.  
 
Artykuł 5 zawiera ogólną zasadę, że właściwy organ Strony proszonej o pomoc na żądanie 
Strony wnioskującej udziela informacji dla celów określonych w artykule 1. Informacje będą 
wymieniane bez względu na to, czy Strona proszona o pomoc potrzebuje ich dla własnych 
celów  podatkowych,  jak  również  niezależnie  od  tego,  czy  czyn  podlegający  dochodzeniu 
stanowi przestępstwo na podstawie prawa Strony proszonej o pomoc, która jest zobowiązana 
do  podjęcia  wszelkich  starań  w  celu  dostarczenia  informacji  Stronie  wnioskującej.  Artykuł 
ten zawiera także m.in. uregulowania zobowiązujące Umawiające się Strony do przekazania 
żądanych  informacji,  w  formie  zeznań  świadków  i  uwierzytelnionych  kopii  oryginalnych 
dokumentów oraz informacji pochodzących z banków, innych instytucji finansowych oraz od 
wszelkich osób. Duże znaczenie ma obowiązek uchylenia tajemnicy bankowej. 
 
Artykuł  5  ustęp  2  zobowiązuje  Stronę  proszoną  o  pomoc  do  podjęcia  wszelkich  działań 
mających na celu dostarczenie wnioskowanych informacji. Celem powyższego przepisu jest 
zapewnienie,  aby Strona proszona o pomoc nie odmawiała  pomocy  administracyjnej 
 
9 
partnerowi umownemu z uwagi na brak wewnętrznego interesu w posiadaniu danej kategorii 
informacji. Ma to przede wszystkim znaczenie w odniesieniu do tzw. rajów podatkowych, 
gdzie,  przy braku podatków dochodowych, informacje dotyczące  dochodów  rezydentów 
i nierezydentów nie są gromadzone przez właściwe organy państwa. 
 
Nie  zachodzi  również  w  tym  przypadku  niebezpieczeństwo  wykroczenia  poza  zasady 
obowiązujące  w  demokratycznym  państwie  prawa.  Określenie  „środki  gromadzenia 
informacji”  zostało  zdefiniowane  w  artykule  4  ustęp  1  litera  o) Umowy;  są  to:  „przepisy 
prawa  oraz  procedury  administracyjne  lub  sądowe  umożliwiające  Umawiającej  się  Stronie 
uzyskiwanie i przekazywanie informacji będących przedmiotem wniosku.”. 
 
Również  artykuł  1 Umowy  szczegółowo  definiuje  zakres  wymienianych  informacji. 
Informacje  będą  wymieniane  wyłącznie  w  celu  weryfikacji  i  prawidłowego  wdrażania 
obowiązków podatkowych w gospodarczych relacjach Polska – Belize, zatem nie występuje 
niebezpieczeństwo  naruszenia  klauzuli  porządku  publicznego  bądź  powołania  się  na  cel 
wymiany informacji określony w artykule 1 w sposób nieuprawniony. 
 
Obowiązek uchylenia tajemnicy bankowej ma duże znaczenie w procesie weryfikacji przez 
organ  podatkowy  prawidłowości  deklarowanej  podstawy opodatkowania w odniesieniu do 
dochodów uzyskanych za granicą. Zobowiązanie do przekazania stosownych informacji przez 
instytucje bankowe i finansowe wynika z artykułów 82 § 3 oraz 182 ustawy z dnia 29 sierpnia 
1997 r. –  Ordynacja podatkowa. Natomiast wymiana informacji podatkowych 
z administracjami  innych  państw  przebiega  w  oparciu  o  treść  działu  VIIA  ww.  ustawy  oraz 
zawartych umów międzynarodowych. 
 
Warunki odrzucenia wniosku o dostarczenie informacji 
 
Artykuł  7  Umowy zawiera zwyczajowe powody odmówienia udzielenia informacji, jakie 
można  znaleźć  w  innych  międzynarodowych  aktach  dotyczących  wymiany  informacji. 
Ponadto  zawiera  także  kilka  ważnych  innowacji  i  bardziej  precyzyjnych  sformułowań.  Jak 
wspomniano  wyżej,  Umowa  nie  zezwala  na  oddalenie  prośby  tylko  dlatego,  że  Strona 
proszona o pomoc nie potrzebuje danej informacji dla własnych celów podatkowych. 
 
 
 
10 
Zgodnie z artykułem 5 ustęp 5 litera c) wymagane jest podanie celu podatkowego, dla którego 
informacja jest poszukiwana, a artykuł 5 ustęp 5 litery f)–g) zobowiązują Stronę wnioskującą 
do  oświadczenia,  że  wniosek  jest  zgodny  z  jej  ustawodawstwem  lub  praktyką 
administracyjną, a także, gdyby informacja była dostępna w ramach jurysdykcji wnioskującej, 
to właściwy organ Strony wnioskującej byłby w stanie uzyskać informację na podstawie jej 
prawa lub w toku normalnej procedury administracyjnej oraz  że  Strona  wnioskująca 
wykorzystała wszelkie środki dostępne na jej terytorium dla uzyskania informacji. 
 
Koszty 
 
Ustalenie ogólnej normy w kwestii dzielenia  kosztów  wynikających  z  wymiany  informacji 
w sprawach podatkowych jest niezwykle trudne.  Zwykłe  koszty  poniesione  w  związku 
z udzieleniem  pomocy  będą  ponoszone  przez  Stronę  proszoną  o  pomoc.  Właściwe  organy 
będą się konsultować okresowo zgodnie z niniejszym artykułem, a w szczególności właściwy 
organ  Strony  proszonej  o  pomoc  będzie  się  konsultował  z  właściwym  organem  Strony 
wnioskującej,  jeżeli  przewiduje,  że  koszty  przekazania  informacji  w  szczególnych 
przypadkach mogą być znaczące. 
 
Procedura Wzajemnego Porozumiewania się 
 
W  momencie  powstania  problemów  lub  wątpliwości  pomiędzy  Umawiającymi  się  Stronami 
dotyczących  stosowania  lub  interpretacji  niniejszej  Umowy,  właściwe  organy  dołożą 
wszelkich  starań,  aby  rozwiązać  problem  w  drodze  wzajemnego  porozumienia. Oprócz 
powyższego  porozumienia,  właściwe  organy  Stron  mogą  uzgodnić  procedury,  które  będą 
użyte w przypadkach zastosowania przepisów Umowy dotyczących wymiany informacji na 
wniosek,  automatycznej  wymiany  informacji,  dochodzenia  podatkowego  za  granicą  oraz 
kosztów związanych z udzieleniem pomocy. Strony dołożą wszelkich starań, aby umówić się 
co  do  innych  form  rozwiązywania  sporów.  W  każdym  przypadku  procedura  wzajemnego 
porozumiewania się jest procedurą szczególną, pozostającą poza prawem wewnętrznym.  
 
 
 
11 
V.  Skutki wejścia w życie Umowy 
 
Skutki finansowe 
 
Wejście w życie Umowy nie będzie miało ujemnego skutku dla dochodów sektora finansów 
publicznych.  Umowa  będzie  skutecznym  narzędziem  weryfikacji  deklarowanych  podstaw 
opodatkowania  przez  podatników  osiągających  dochody  w  relacjach  z  Belize, zatem jej 
wejście  w  życie,  również  z  uwagi  na  jej  prewencyjny  charakter,  będzie  miało  pozytywny 
wpływ na wysokość dochodów budżetowych Skarbu Państwa. 
 
Skutki społeczne i gospodarcze 
 
Z uwagi na cel  umowy,  nie  przewiduje  się  jej  skutków  na  płaszczyźnie  społecznej 
i gospodarczej.  
 
Skutki polityczne 
 
Zawarcie umowy o wymianie informacji podatkowych z Belize  może być  ważnym  krokiem 
w kierunku  rozwoju  dwustronnej  współpracy  podatkowej.  Efektywne  funkcjonowanie  takiej 
umowy  w  następnych  latach  podatkowych  może  stanowić  podstawę  do  podjęcia  rozmów 
zmierzających do zawarcia pełnej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania z  Belize. 
 
Skutki prawne wejścia w życie Umowy 
 
Umowa stanie się częścią funkcjonujących już w Polsce mechanizmów wymiany informacji 
podatkowych.  Po  jej  wejściu  w  życie  rozszerzeniu  ulegnie  zakres  terytorialny  jurysdykcji, 
z którymi Polska prowadzi efektywną wymianę informacji podatkowych. 
Postanowienia  projektu  Umowy  nie  są  sprzeczne  z  obowiązującym  w  Polsce 
ustawodawstwem ani z prawem Unii Europejskiej. 
 
 
 
12