Rządowy projekt ustawy o ułatwieniu dostępu do wykonywania niektórych zawodów regulowanych

52
w przypadku współzawodnictwa sportowego. W tych sytuacjach bowiem skoczek
spadochronowy często ponosi odpowiedzialność nie tylko za siebie, ale również za inną
osobę, z którą np. wykonuje skok tandemowy. Ograniczenie z ust. 1b nie dotyczy
wyłączonych spod obowiązku badań lotniczo-lekarskich mechaników poświadczania
obsługi technicznej statków powietrznych oraz mechaników lotniczych obsługi technicznej,
bowiem co do zasady nie wykonują oni czynności lotniczych na podstawie uprawnień
wskazanych w ust. 1b, a ponadto w większości wykonują czynności lotnicze w ramach
prowadzonej działalności gospodarczej. Tym samym więc zastosowanie wobec nich
ograniczenia wyłączenia spod obowiązku badań lotniczo-lekarskich czyniłoby samo
wyłącznie z ust. 1a całkowicie niecelowym.
Ponadto, w ramach zmian przepisów ustawy – Prawo lotnicze, postanowiono rozszerzyć
niniejszą nowelę ustawową przez propozycję wprowadzenia redakcyjnych zmian do art. 95
ust. 2 pkt 7 oraz ust. 4b.
W toku prac legislacyjnych nad ostatnią nowelizacją ustawy – Prawo lotnicze, w wyniku
opracowywania kolejnych wersji projektu zmiany ustawy, przepis art. 95 ust. 2 pkt 7
omyłkowo nie objął swoim zakresem mechaników poświadczenia obsługi spadochronów,
gdyż odesłał jedynie do pkt 1–5a tego przepisu, podczas gdy specjalność skoczka
spadochronowego znajduje się w pkt 6. Tym samym, przez oczywistą omyłkę pisarską
pominięto świadectwo kwalifikacji mechanika poświadczenia obsługi spadochronu.
Dlatego też proponuje się, aby przepis art. 95 ust. 2 pkt 7 brzmiał: „7) mechanik
poświadczenia obsługi statków powietrznych, o których mowa w pkt 1–6;”.
Kolejna zmiana, dotycząca art. 95, odnosi się do ust. 4b, w którym również bez wyraźnej
przyczyny pominięto świadectwa kwalifikacji skoczków spadochronowych wydawanych
m.in. przez państwa członkowskie UE, co oznaczało konieczność uznawania takich
świadectw przez Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego (dalej „Prezes Urzędu”) zgodnie
z art. 95 ust. 4a ustawy. Wymóg taki natomiast powstał na skutek omyłkowego
zastosowania w odesłaniu do ust. 2 pkt 5a i pkt 7 spójnika „i” zamiast myślnika. Myślnik
pozwoliłby, aby regulacją tego przepisu objęty był też skoczek spadochronowy.
Spowodowało to stan, w którym każdy skoczek spadochronowy posiadający dokument
uprawniający go do wykonywania skoków spadochronowych wydany w państwie

53
członkowskim UE, Konfederacji Szwajcarskiej lub państwie członkowskim Europejskiego
Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze
Gospodarczym, musi uzyskać od Prezesa Urzędu uznanie takiego dokumentu. Takie
rozwiązanie jest całkowicie nieuzasadnione. Wielu skoczków unijnych przyjeżdża do
Polski w celu uczestnictwa w zawodach sportowych, często dosłownie na kilka dni. W tym
czasie wydanie świadectwa uznania bardzo często jest po prostu fizycznie niemożliwe.
Dlatego też proponuje się, aby przepis art. 95 ust. 4b otrzymał brzmienie: „4b. Świadectwo
kwalifikacji oraz inne dokumenty stwierdzające posiadane kwalifikacje, wydane dla
specjalności, o których mowa w ust. 2 pkt 1–3 i 5a–7, przez właściwy organ lub
uprawniony podmiot państwa członkowskiego Unii Europejskiej, Konfederacji
Szwajcarskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym
Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, nie wymagają
uznania przez Prezesa Urzędu.”.
2.7. Ustawa z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym (Dz. U. z 2007 r. Nr 16,
poz. 94, z późn. zm.)

Zawody: zwrotniczy, mostowniczy, dróżnik obchodowy, dyspozytor ruchu metra,
dyżurny ruchu i stacji metra, manewrowy metra, monter urządzeń sterowania
ruchem pociągów metra, monter urządzeń zdalnego sterowania i kontroli
dyspozytorskiej metra, prowadzący pociąg metra, prowadzący pomocnicze pojazdy
kolejowe metra
Obecnie obowiązujący wykaz zawodów regulowanych, określony na podstawie art. 18
ustawy z dnia 18 marca 2008 r. o zasadach uznawania kwalifikacji zawodowych nabytych
w państwach członkowskich Unii Europejskiej (Dz. U. Nr 63, poz. 394) w rozporządzeniu
Ministra Infrastruktury z dnia 20 stycznia 2009 r. w sprawie stażu adaptacyjnego i testu
umiejętności w toku postępowania o uznanie kwalifikacji zawodowych do wykonywania
zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 17, poz. 90, z późn. zm.) jest taki sam jak wykaz
stanowisk bezpośrednio związanych z prowadzeniem i bezpieczeństwem ruchu
kolejowego, prowadzeniem określonych rodzajów pojazdów kolejowych oraz pojazdów
kolejowych metra, określony w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 18 lutego

54
2011 r. w sprawie pracowników zatrudnionych na stanowiskach bezpośrednio związanych
z prowadzeniem i bezpieczeństwem ruchu kolejowego, prowadzeniem określonych
rodzajów pojazdów kolejowych oraz pojazdów kolejowych metra (Dz. U. Nr 59, poz. 301,
z późn. zm.).
Deregulacji podlegają zawody: zwrotniczy, mostowniczy, dróżnik obchodowy, dyspozytor
ruchu metra, dyżurny ruchu i stacji metra, manewrowy metra, monter urządzeń sterowania
ruchem pociągów metra, monter urządzeń zdalnego sterowania i kontroli dyspozytorskiej
metra, prowadzący pociąg metra, prowadzący pomocnicze pojazdy kolejowe metra.
Zawody te nadal pozostają zawodami bezpośrednio związanymi z prowadzeniem
i bezpieczeństwem ruchu kolejowego oraz prowadzeniem pojazdów kolejowych.
Wymagania kwalifikacyjne, sposób egzaminowania oraz zasady oceny zdolności
fizycznych i psychicznych będzie określał pracodawca. Dla zawodów kolejowych,
tj. zwrotniczy, mostowniczy i dróżnik obchodowy, np. w PKP Polskich Liniach
Kolejowych S. A. będzie to określone w Instrukcji IA-5 o przygotowaniu zawodowym
pracowników PKP Polskich Linii Kolejowych S. A. oraz w Instrukcji S-1 o badaniach
lekarskich. Natomiast dla zawodów metra, tj. dyspozytor ruchu metra, dyżurny ruchu
i stacji metra, manewrowy metra, monter urządzeń sterowania ruchem pociągów metra,
monter urządzeń zdalnego sterowania i kontroli dyspozytorskiej metra, prowadzący pociąg
metra, prowadzący pomocnicze pojazdy kolejowe metra, istnieje potrzeba zmiany
przepisów art. 18 ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym, nakładającego
na metro obowiązek uzyskania świadectwa bezpieczeństwa oraz zmian w art. 19,
dotyczących warunków uzyskania od Prezesa Urzędu Transportu Kolejowego (dalej
„UTK”) świadectwa bezpieczeństwa. W wyniku wprowadzonych zmian dopuszczenie do
wykonywania przewozów i zarządzania infrastrukturą w metrze będzie uzależnione od
uzyskania przez przedsiębiorcę świadectwa bezpieczeństwa (dodany ust. 3a w art. 18
ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym). Warunkiem uzyskania
ww. świadectwa będzie pozytywna weryfikacja posiadanych przez przedsiębiorcę
świadectw dopuszczenia, a także zaakceptowanie przygotowanych przez przedsiębiorcę
przepisów wewnętrznych dotyczących właściwego przygotowania pracowników metra.
Będzie to szczególnie istotne w przypadku prowadzących pociągi metra, w odniesieniu do

55
których wzorcem dla stawianych im wymagań będą wymogi obowiązujące maszynistów
kolejowych.
Uzyskanie przez przedsiębiorcę metra świadectwa bezpieczeństwa stanowić będzie
gwarancję bezpiecznego prowadzenia ruchu metra oraz wykonywania przewozów. Ponadto
Prezes UTK, jako centralny organ administracji rządowej będący krajową władzą
bezpieczeństwa, m.in. w zakresie ruchu kolejowego, będzie sprawował nadzór nad
bezpiecznym wykonywaniem przewozów przez metro, zgodnie z warunkami określonymi
w ustawie o transporcie kolejowym, m.in. przez przedłużanie, zmianę, cofanie świadectwa
bezpieczeństwa, kontrolę ruchu metra, a także przez wydawanie decyzji nakazujących
usunięcie stwierdzonych nieprawidłowości.
Już w obecnym stanie prawnym (art. 2 ustawy o transporcie kolejowym), do zadań Prezesa
UTK należy nadzór nad bezpieczeństwem ruchu i eksploatacji metra. Dodatkowym
zadaniem dla UTK będzie jedynie wydawanie dokumentu „świadectwo bezpieczeństwa”
i będzie ono realizowane w ramach zadań własnych UTK, a co za tym idzie w ramach
posiadanego budżetu.
W związku z deregulacją ww. zawodów istnieje potrzeba zmiany przepisów art. 22d
ww. ustawy o transporcie kolejowym, dotyczących wydania nowego rozporządzenia dla
stanowisk, które pozostają zawodami regulowanymi, oraz dodaniu do projektu ustawy
przepisów przejściowych dotyczących zachowania uprawnień do wykonywania
dotychczasowych czynności przez pracowników podlegających deregulacji oraz do
zachowania ważności orzeczenia lekarskiego dotyczącego posiadanej zdolności fizycznej
i psychicznej, a także czas na uzyskanie świadectwa bezpieczeństwa przez metro.
2.8. Ustawa z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym (Dz. U. Nr 124,
poz. 1154, z późn. zm.) oraz ustawa z dnia 22 maja 2003 r. o działalności
ubezpieczeniowej (Dz. U. z 2010 r. Nr 11, poz. 66, z późn. zm.)
Zawody: broker ubezpieczeniowy, agent ubezpieczeniowy oraz aktuariusz
W zakresie działalności ubezpieczeniowej i pośrednictwa ubezpieczeniowego z uwagi
m.in. na ochronę interesów finansowych (ekonomicznych) poszczególnych podmiotów
i wymogi transpozycji prawa Unii Europejskiej do krajowego porządku prawnego

56
(w szczególności: dyrektywy 2009/138/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia
29 listopada 2009 r. w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności ubezpieczeniowej
(Wypłacalność II – SOLVENCY II ) oraz dyrektywy 2002/92/WE Parlamentu
Europejskiego i Rady z dnia 9 grudnia 2002 r. w sprawie pośrednictwa
ubezpieczeniowego) nie jest możliwa całkowita deregulacja zawodu aktuariusza oraz
działalności brokera i agenta ubezpieczeniowego. Jednak przewiduje się uproszczenie
i złagodzenie w znaczący sposób kryteriów dostępu do tych zawodów/tej działalności
(m.in. przez uwzględnienie doświadczenia zawodowego, rezygnację – w niektórych
przypadkach – z egzaminu zawodowego).
Broker ubezpieczeniowy
Obecnie na listę brokerów ubezpieczeniowych może być wpisana osoba fizyczna, która:
1) ma pełną zdolność do czynności prawnych;
2) nie była prawomocnie skazana za umyślne przestępstwo:
a) przeciwko życiu i zdrowiu,
b) przeciwko wymiarowi sprawiedliwości,
c) przeciwko ochronie informacji,
d) przeciwko wiarygodności dokumentów,
e) przeciwko mieniu,
f) przeciwko obrotowi gospodarczemu,
g) przeciwko obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi,
h) skarbowe;
3) daje rękojmię należytego wykonywania działalności brokerskiej;
4) posiada co najmniej średnie wykształcenie;
5) zdała egzamin (odpowiedni do zakresu działalności) przed Komisją Egzaminacyjną dla
Brokerów Ubezpieczeniowych i Reasekuracyjnych, powoływaną przez Ministra
Finansów na wniosek Komisji Nadzoru Finansowego;
6) posiada co najmniej trzyletnie doświadczenie zawodowe w zakresie ubezpieczeń
zdobyte w okresie 5 lat bezpośrednio poprzedzających złożenie wniosku o uzyskanie
zezwolenia na wykonywanie działalności brokerskiej;
7) zawarła umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej z tytułu wykonywania
działalności brokerskiej.