Rządowy projekt ustawy o ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Gibraltarem o wymianie informacji w sprawach podatkowych oraz Protokołu do tej Umowy, podpisanych w Londynie dnia 31 stycznia 2013 r.

Druk nr 1432

Warszawa, 27 maja 2013 r.
SEJM
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VII kadencja
Prezes Rady Ministrów

RM 10-38-13



Pani

Ewa
Kopacz
Marszałek Sejmu
Rzeczypospolitej
Polskiej


Szanowna Pani Marszałek
Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2 kwietnia 1997 r. przedstawiam Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej projekt
ustawy

- o ratyfikacji Umowy między
Rzecząpospolitą Polską a Gibraltarem
o wymianie informacji w sprawach
podatkowych oraz Protokołu do tej
Umowy, podpisanych w Londynie dnia
31 stycznia 2013 r..

W załączeniu przedstawiam także opinię dotyczącą zgodności
proponowanych regulacji z prawem Unii Europejskiej.
Ponadto uprzejmie informuję, że do prezentowania stanowiska Rządu
w tej sprawie w toku prac parlamentarnych zostali upoważnieni Minister Spraw
Zagranicznych i Minister Finansów.

Z poważaniem

(-) Donald Tusk
Projekt

U S T A W A
z dnia
o ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Gibraltarem o wymianie
informacji w sprawach podatkowych oraz Protokołu do tej Umowy, podpisanych
w Londynie dnia 31 stycznia 2013 r.
Art. 1. Wyraża się zgodę na dokonanie przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej
ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Gibraltarem o wymianie informacji
w sprawach podatkowych oraz Protokołu do tej Umowy, podpisanych w Londynie dnia
31 stycznia 2013 r.
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.


















10-05-dg
UZASADNIENIE

I. Potrzeba i cel zawarcia Umowy
Do końca lat dziewięćdziesiątych międzynarodowa wymiana informacji przebiegała
zasadniczo na podstawie dwustronnych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.
Na podstawie art. 26 Modelowej Konwencji Podatkowej Organizacji Współpracy
Gospodarczej i Rozwoju (OECD) i Organizacji Narodów Zjednoczonych (ONZ)
właściwe organy podatkowe Umawiających się Państw mogły wymieniać informacje
konieczne dla poprawnego stosowania umowy podatkowej lub ustawodawstwa
wewnętrznego umawiających się państw. Do 1999 r. wymiana była ograniczona jedynie
do podatków objętych Konwencją. Następnie ust. 1 został rozszerzony na podatki „bez
względu na ich rodzaj i nazwę nakładanych przez Umawiające się Państwa lub ich
jednostki terytorialne albo organy lokalne.....”. Lecz system ten zawierał pewne
ograniczenia. Przede wszystkim, system ten obejmuje tylko państwa związane ze sobą
siecią umów podatkowych i nie dotyczy krajów (głównie rajów podatkowych), które
nie zawarły takich umów.
W 1996 r. OECD podjęła działania na rzecz wypracowania środków ograniczających
zakłócenia wywołane przez szkodliwą konkurencję podatkową o negatywnych skutkach
dla decyzji inwestycyjnych i finansowych, a w konsekwencji dla krajowych podstaw
opodatkowania. Działania te doprowadziły do opracowania w 1998 r. raportu, który
ustalił trzy grupy krajów:
1) państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się do wyeliminowania
istniejących szkodliwych praktyk podatkowych,
2) raje podatkowe wymienione przez OECD, wobec których mogą być podjęte środki
obronne („raj podatkowy” zdefiniowano jako państwo, w którym brak jest
podatków albo istnieją jedynie podatki nominalne oraz inne kluczowe czynniki,
tj. brak skutecznej wymiany informacji, brak przejrzystości przepisów, brak
faktycznej działalności),
3) państwa nieczłonkowskie, z którymi będzie podjęty dialog w celu zbliżenia ich do
projektu.
Kolejne działania podjęte przez OECD doprowadziły do powstania listy krajów
uznanych za raje podatkowe. Lista ta została sporządzona po wzajemnej wymianie
opinii i po umożliwieniu danym terytoriom podjęcia zobowiązania wobec OECD
zaniechania praktyk podatkowych określonych jako szkodliwe. Podejmując
zobowiązanie, obszary te musiały zobowiązać się do wprowadzenia przejrzystości
przepisów i skutecznej wymiany informacji. W kwietniu 2002 r. został zredagowany,
przy pełnej współpracy terytoriów, które zobowiązały się do współpracy z OECD,
ostateczny tekst modelowej umowy stanowiącej wzorzec OECD dla skutecznej
wymiany informacji, która ma na celu wzmocnienie międzynarodowej współpracy
w celu ograniczenia unikania opodatkowania i tym samym ograniczenia skali nadużyć
podatkowych.
Polska dotychczas nie zawarła z Gibraltarem umowy o wymianie informacji
w sprawach podatkowych. Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia
9 kwietnia 2013 r. w sprawie określenia krajów i terytoriów stosujących szkodliwą
konkurencję podatkową dla celów podatku dochodowego od osób prawnych (Dz. U.
poz. 494), Gibraltar znajduje się na liście krajów oraz terytoriów stosujących szkodliwą
konkurencję podatkową.
Zawarcie umowy o wymianie informacji w sprawach podatkowych stało się możliwe
z uwagi na całkowitą zmianę podejścia administracji Gibraltaru do kwestii wymiany
informacji podatkowych. Transparentna polityka w zakresie wymiany informacji
spowoduje zmianę statusu Gibraltaru, tj. wykreślenie tego terytorium z listy krajów
stosujących szkodliwe praktyki podatkowe.

II. Charakterystyka gospodarki Gibraltaru
Gibraltar jest jednym z terytoriów zamorskich Wielkiej Brytanii, a władzę zwierzchnią
sprawuje królowa Elżbieta II poprzez swego przedstawiciela – gubernatora. Na
podstawie nowej konstytucji, obowiązującej od stycznia 2007 r., Gibraltar dysponuje
własnym rządem, ma parlament i premiera, ale Wielka Brytania reprezentuje Gibraltar
na arenie międzynarodowej (w tym w Unii Europejskiej) oraz ponosi odpowiedzialność
za kwestie obronne.
Wg Narodowego Banku Polskiego, brak jest danych odnośnie do współpracy
inwestycyjno-kapitałowej.


2

III. Krótka charakterystyka przepisów Umowy
Umowa między Rzecząpospolitą Polską a Gibraltarem została przygotowana w oparciu
o Modelową Umowę OECD o wymianie informacji w sprawach podatkowych.
Właściwość organów
Art. 2 dotyczy właściwości organów. Treść przedmiotowego artykułu wyjaśnia, że
strona proszona o pomoc nie jest zobowiązana do udzielenia informacji, które nie
znajdują się w posiadaniu jej organów lub też nie znajdują się w posiadaniu lub pod
nadzorem osób pozostających w ich właściwości miejscowej.
Obowiązek strony proszonej o pomoc do dostarczenia informacji nie jest jednakże
ograniczony przez miejsce zamieszkania, siedzibę lub obywatelstwo osoby, której
informacje dotyczą, lub przez miejsce zamieszkania, siedzibę lub obywatelstwo osoby
posiadającej bądź sprawującej nadzór nad proszonymi informacjami.
Podatki, których dotyczy Umowa
W przypadku Polski będzie to: podatek dochodowy od osób prawnych oraz podatek
dochodowy od osób fizycznych.
W przypadku Gibraltaru – wszelkie podatki bez względu na ich rodzaj i nazwę.
Definicje
Uregulowanie zawarte w art. 4 ust. 2 odnosi się do ogólnych zasad interpretacji określeń
stosowanych w Umowie, które nie są w niej zdefiniowane. Z uwagi na fakt, iż umowy
podatkowe zawierane są przez jurysdykcje o różnych systemach podatkowych, ich treść
jest swoistym kompromisem, zawieranym przy uwzględnieniu dość dużego stopnia
uogólnienia. Konieczność uwzględnienia w umowie podatkowej definicji każdego
z terminów w niej występujących doprowadziłaby prawdopodobnie do braku
możliwości jej zawarcia, właśnie z uwagi na duże różnice w systemach prawnych obu
stron umowy. Z tego względu umowy podatkowe delegują definiowanie większości
pojęć do prawa wewnętrznego, gdyż jest to jedyna możliwość uwzględnienia jego
specyfiki. Należy również wspomnieć, iż delegacja dla definicji pojęć do prawa
wewnętrznego obu stron jest uzasadniona długotrwałą procedurą zmiany umowy
międzynarodowej. Średni okres funkcjonowania takiej umowy wynosi ok. 30 lat. Przy
ciągłej ewolucji systemów podatkowych, zmiany w prawie wewnętrznym mogłyby
spowodować brak możliwości efektywnego stosowania umowy międzynarodowej,
3