Poselski projekt ustawy o Narodowym Programie Zatrudnienia

3) wspólnicy spółki cywilnej, będących osobami wymienionymi w pkt
1, z których każdy wykonuje działalność gospodarczą na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej;
4) spółka prawa handlowego nieposiadająca osobowości prawnej,
która podejmuje albo wykonuje działalność gospodarczą na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, utworzona przez osoby, o
których mowa w pkt 1;
Przepis ten przewiduje, że pierwszeństwo w otrzymaniu pożyczki lub kredytu mają
wnioskodawcy podejmujący działalność gospodarczą, będący bezrobotnymi absolwentami
szkół. Celem tak szerokiego określenia podmiotów uprawnionych jest objęcie pomocą
przewidzianą w dziale jak największej rzeszy podmiotów prowadzących działalność
gospodarczą w różnych formach.

Art. 90: przepis ten określa wysokość kredytów z obu funduszy, która może wynosić
maksymalnie 300 tys. zł. Jest to kwota wystarczająca dla rozpoczęcia lub rozwinięcia
działalności gospodarczej. Jedynie wspólnicy spółki cywilnej mogą otrzymać kredyt w
wysokości 600 000 zł.
Artykuł ten wskazuje również, że wnioskodawca nie może uzyskać kredytów, o których
mowa w omawianym dziale, jeżeli korzystał z innej pomocy na podstawie projektowanej
ustawy.
Celem tego przepisu jest eliminacja przypadków, gdy jeden podmiot będzie otrzymywał zbyt
wiele środków i przywilejów, jakie wynikają z tej ustawy. Z tego też powodu wnioskodawca
nie może otrzymać więcej niż jednego kredytu pochodzącego z któregoś z dwóch
przewidzianych w ustawie funduszy, a także uzyskanie przez wnioskodawcę kredytu
wyklucza uzyskanie pożyczki na podstawie projektowanej ustawy i odpowiednio uzyskanie
przez wnioskodawcę pożyczki wyklucza uzyskanie kredytu na podstawie niniejszej ustawy.
Dodatkowo osoby tworzące spółki, nie mogą uczestniczyć w innych spółkach, których
wspólnicy uzyskali pożyczki lub kredyty na podstawie niniejszej ustawy. Celem takiego
rozwiązania jest uniknięcie sytuacji w której jedna osoba otrzyma zbyt wiele przywilejów
wynikających z niniejszej ustawy.


Art. 91: przepis ten przewiduje, że spłata kredytu objęta jest poręczeniem BGK ze środków
funduszy. Jest to zasadnicza forma wspierania kredytobiorców przewidziana w tym rozdziale.

130
Celem takiego poręczenia jest zwiększenie prawdopodobieństwa uzyskania kredytu przez
osoby młode, których zdolność kredytowa jest często niewystarczająca. Aby jednak zapobiec
sytuacji w której BGK poręcza każdy, nawet najbardziej ryzykowany kredyt, poręczenia
mogą być udzielane dopiero po dokonaniu analizy ryzyka spłaty. Gdy z analizy, wynika, że
podmiot, którego zobowiązania mają być objęte poręczeniem nie będzie w stanie wykonać
tych zobowiązań, poręczenia nie udziela się.

Art. 92: przepis ten określa, że bank komercyjny może udzielać kredytów przewidzianych w
projektowanej ustawie tylko wówczas, gdy podpisze umowę z BGK.
Celem tego przepisu jest uniknięcie sytuacji, kiedy bank komercyjny będzie udzielał
kredytów przyznawanych na podstawie przepisów niniejszej ustawy bez wcześniejszego
uzgodnienia z BGK warunków udzielania kredytów.

Art. 93: przepis ten określa przedmiot umowy pomiędzy BGK a bankiem komercyjnym,
dotyczącej udzielania kredytów przewidzianych w projektowanej ustawie. Powinna ona
określać m.in. warunki poręczenia i maksymalną wysokość oprocentowania kredytu. Artykuł
ten wprowadza również limit poręczenia, który wynosi 80% kwoty zobowiązania.
Rozwiązania dotyczące ograniczenia limitów poręczeń są obecne w obowiązujących
uregulowaniach dotyczących poręczeń udzielanych przez BGK.
Celem tego przepisu jest uniknięcie sytuacji, kiedy ważne kwestie związane z udzielaniem
kredytu nie zostaną określone w umowie.

Art. 94: przepis ten określa cele do jakich realizacji udziela się kredytów przewidzianych
przez projektowaną ustawę. Wyliczenie to ma charakter przykładowy. Obejmuje m.in. zakup
środków trwałych, z wyjątkiem gruntów zabudowanych lub przeznaczonych pod zabudowę
oraz użytkowania wieczystego gruntów i wynajem nieruchomości i innych środków trwałych.
Przedmiotem tego przepisu jest wskazanie celów, które mogą być sfinansowane z
udzielanego kredytu.

Art. 95: warunkiem udzielenia kredytu przewidzianego projektowaną ustawą jest
zobowiązanie się wnioskodawcy, do stworzenia najmniej trzech miejsc pracy dla ludzi
młodych, zatrudnionych w pełnym wymiarze czasu pracy w przeliczeniu na pełne etaty
średnioroczne na okres co najmniej trzydziestu sześciu miesięcy. Takie rozwiązanie ma za
zadanie promować zatrudnienie ludzi młodych, co jest jednym z zasadniczych celów

131
projektowanej ustawy. Aby warunek ten był skuteczny wprowadzono sankcję. W przypadku
nie utrzymania miejsc pracy w zakresie ilościowym przez okres 36 miesięcy wnioskodawca
obowiązany jest do zwrotu kredytu wraz z opłatami i odsetkami w pełnej wysokości. Ma to
zapobiec sytuacji, kiedy wnioskodawca będzie tworzył miejsca pracy, przed uzyskaniem
kredytu, a po jego uzyskaniu będzie je likwidował.
Celem tego przepisu jest zwiększenie zatrudnienia ludzi młodych, a także zapewnienie
względnej trwałości tego zatrudnienia.

Art. 96: przepis ten określa dane, które powinny znajdować się na formularzu jaki składa
wnioskodawca aby uzyskać kredyt. Co zrozumiałe oddzielne rozwiązania zostały
przewidziane dla wnioskodawców będących osobą fizyczną i wnioskodawców będących
osobą prawną, spółką cywilną lub spółką prawa handlowego nie posiadającą osobowości
prawnej.
Celem tego przepisu jest umożliwienie bankom uzyskania informacji koniecznych do
udzielenia kredytu.

Art. 97: przepis ten określa, że wniosek o udzielenie kredytu wraz z odpowiednimi
dokumentami składa się w oddziale wybranego przez wnioskodawcę jednego banku, z którym
BGK zawarł umowę określającą zasady korzystania ze środków Funduszu. Określa on
również termin składania wniosków o udzielenie kredytu, tj. 15 listopada.
Celem tego przepisu jest zapewnienie bankom odpowiedniego czasu na rozpatrzenie
wniosków o udzielenie kredytów.

Art. 98: na podstawie tego przepisu bank, ma dokonać oceny wniosku oraz zabezpieczenia
spłaty kredytu. Podstawę oceny mają stanowić dane określone we wniosku.
Celem tego przepisu jest umożliwienie odmowy udzielania kredytu w przypadku gdy ryzyko
związane z udzieleniem kredytu będzie zbyt wysokie. Ustawa nie może rodzić sytuacji, w
której każdy może otrzymać kredyt bez spełnienia odpowiednich warunków.

Art. 99: przepis ten zobowiązuje bank komercyjny do przekazania BGK danych dotyczących
wnioskodawcy ubiegającego się o przyznanie pożyczki lub kredytu.
Celem tego przepisu jest umożliwienie BGK nie udzielenia poręczenia w przypadku, kiedy z
analizy danych będzie wynikało, że ryzyko niespłacenia kredytu będzie zbyt wysokie.


132
Art.100: przepis ten zawiera szczegółowe uregulowania dotyczące terminu zawarcia umowy,
a także konsekwencje ewentualnego nie stawiania się w tym terminie. Stanowi on m.in., że
jeżeli wniosek o przyznanie kredytu zostanie pozytywnie rozpatrzony, bank wyznacza
niezwłocznie wnioskodawcy, termin zawarcia umowy, nie dłuższy niż czternaście dni od dnia
otrzymania wezwania.
Celem tego przepisu jest jak najsprawniejsze zorganizowanie kwestii przyznawania kredytu.

Art. 101: przepis ten wprowadza tryb odwoławczy w przypadku, gdy bank komercyjny nie
udzieli kredytu. Organem odwoławczym ma być Rada. Artykuł ten przewiduje również, że w
przypadku gdy ocena wniosku oraz zabezpieczenia spłaty kredytu jest negatywna lub
odwołanie zostało rozpatrzone negatywnie wnioskodawca może złożyć wniosek o udzielenie
kredytu w innym banku.
Na mocy tego artykułu bank, w terminie do dnia 10 marca przekazuje, BGK dane dotyczące
wnioskodawców, którzy złożyli wnioski o udzielenie kredytu w innym banku. Rozwiązanie to
ma uniemożliwić zaistnienie sytuacji, w której jakiś podmiot wziąłby dwa kredyty
przewidziane projektowaną ustawą w dwóch różnych bankach.
Celem tego przepisu jest umożliwienie wnioskodawcom odwołania się od decyzji banku.
Ponieważ udzielenie kredytu wiąże się z pomocą ze środków publicznych, banki komercyjne
nie powinny mieć pełnej dowolności w zakresie decydowania komu można udzielić kredytu.
Wpływ na ewentualne udzielenie kredytu powinien mieć również organ mający wpływ na
dysponowanie środkami funduszy.

Art. 102: przepis ten określa, że umowa kredytu nie może zawierać warunków gorszych niż
określone w umowie BGK z bankiem komercyjnym. Uniemożliwi to sytuację, w której banki
komercyjne korzystające z poręczenia udzielanego przez BGK będą dodatkowo narzucać
niekorzystne warunki kredytobiorcom nadmiernie polepszając tym samym swoją sytuację.
Ponadto przepis ten przewiduje co musi zostać określone w umowie kredytu tj.:
1) okres i terminy wypłacania kredytu;
2) wysokość oprocentowania należnego od wnioskodawcy;
3) terminy i sposób ustalenia rozpoczęcia spłaty kredytu;
4) wysokości spłacanych rat należnych od wnioskodawcy, zwanego „kredytobiorcą”,
z chwilą udzielenia kredytu.


133
Art. 103: przepis ten określa limit odsetek od kredytu spłacanych przez kredytobiorcę. Mają
one być naliczane w wysokości połowy stopy redyskontowej Narodowego Banku Polskiego,
począwszy od dnia spłaty pierwszej raty kredytu. Natomiast gdy one przekroczą wysokość
połowy stopy redyskontowej, pozostałą część kwoty odsetek spłaca BGK. Celem tego
przepisu jest polepszenie warunków spłaty kredytów. Przedsiębiorcy rozpoczynający
działalność nie mają często wystarczających środków na spłatę wysokich odsetek, jakie wiążą
się z kredytami udzielanymi na wolnym rynku. Pomoc w spłacie odsetek zachęci banki
komercyjne do udzielania kredytów, a także ułatwi funkcjonowanie kredytobiorcom.

Art. 104-105: przepisy te regulują szczegółowe kwestie, dotyczące rat kredytu oraz
wypłacania środków kredytobiorcy.
Celem tych przepisów jest stworzenie odpowiedniego trybu postępowania dotyczącego
uregulowania kwestii rat kredytu tak aby rozstrzygnięcie tego zagadnienia nie leżało w gestii
banku komercyjnego.

Art. 106: przepis ten stanowi, że spłata kredytu, wraz z należnymi odsetkami, rozpoczyna się
po upływie dwóch lat od terminu podpisania umowy o przyznaniu kredytu. W przypadku
jednak gdy kredytobiorca będzie wcześniej gotowy do spłaty kredytu może zostać ustalony
wcześniejszy niż określony w ustawie termin rozpoczęcia spłaty kredytu. Czyni to
uregulowania bardziej elastycznymi.
Celem tego przepisu jest zapewnienie kredytobiorcom odpowiedniego czasu na rozwinięcie
działalności, lub jej poszerzenie tak aby zaczęła przynosić dochody, które umożliwią spłatę
kredytu.

Art. 107: przepis ten przewiduje, że w przypadku ujawnienia, że kredytobiorca przedstawił
nieprawdziwe informacje, na podstawie których podjęto decyzję o udzieleniu kredytu, a także
o warunkach spłaty, zawieszenia spłaty i umorzenia, właściwy bank może wypowiedzieć
umowę kredytu.
Celem tego przepisu jest ochrona kredytodawcy oraz poręczyciela przed nieuczciwymi
kredytobiorcami, którzy chcą wykorzystać preferencyjne warunki jakie tworzy niniejsza
ustawa.

Art. 108: przepis ten określa skutki prawne uzyskania kredytu z funduszu przez nieuczciwych
kredytobiorców. Na jego mocy muszą oni bowiem spłacić kwotę dopłat do odsetek od

134