Poselski projekt ustawy o Narodowym Programie Zatrudnienia

Druk nr 1292

Warszawa, 9 października 2012 r.
SEJM
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VII kadencja




Pani

Ewa
Kopacz
Marszałek Sejmu
Rzeczypospolitej
Polskiej



Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2 kwietnia 1997 r. i na podstawie art. 32 ust. 2 regulaminu Sejmu niżej podpisani
posłowie wnoszą projekt ustawy:


- o Narodowym Programie Zatrudnienia.


Do reprezentowania wnioskodawców w pracach nad projektem ustawy
upoważniamy pana posła Mariusza Błaszczaka.



(-) Andrzej Adamczyk; (-) Jan Krzysztof Ardanowski; (-) Mariusz Błaszczak;
(-) Zbigniew
Chmielowiec;
(-) Edward
Czesak;
(-) Andrzej
Duda;
(-) Zbigniew
Girzyński;
(-) Szymon
Giżyński;
(-) Artur
Górski;
(-) Wiesław Janczyk; (-) Wojciech Jasiński; (-) Krzysztof Jurgiel;
(-) Robert Kołakowski; (-) Henryk Kowalczyk; (-) Bartosz Kownacki;
(-) Zbigniew Kuźmiuk; (-) Adam Kwiatkowski; (-) Tomasz Latos;
(-) Krzysztof Lipiec; (-) Marzena Machałek; (-) Beata Mazurek; (-) Piotr
Naimski; (-) Marek Polak; (-) Piotr Pyzik; (-) Elżbieta Rafalska;
(-) Jarosław
Rusiecki;
(-) Grzegorz
Schreiber;
(-) Marek
Suski;
(-) Stanisław Szwed; (-) Ryszard Terlecki; (-) Elżbieta Witek; (-) Michał
Wojtkiewicz; (-) Kosma Złotowski; (-) Maria Zuba.
Projekt
USTAWA
z dnia ............... 2012 r.
o Narodowym Programie Zatrudnienia

Najważniejszym zadaniem stojącym przed gospodarką Rzeczypospolitej Polskiej w
najbliższym dziesięcioleciu jest stworzenie dla kolejnych pokoleń obywateli naszego kraju
wchodzących w życie zawodowe stabilnych miejsc pracy. Realizacji tego zadania musi być
podporządkowana polityka gospodarcza oraz finansowa naszego kraju. Konsekwentna
realizacja tego celu jest najważniejszą przesłanką wstrzymania emigracji zarobkowej oraz
odwrócenia negatywnych tendencji demograficznych, gdyż praca jest najważniejszym
czynnikiem stabilizacji społecznej i osobistej młodego pokolenia rozpoczynającego życie
zawodowe. Nowe miejsca pracy muszą powstać zwłaszcza w małych miastach oraz na wsi a
także w gminach zdegradowanych ekonomicznie. W tym celu Sejm Rzeczypospolitej Polskiej
stanowi co następuje.

DZIAŁ I
PRZEPISY OGÓLNE

Art. 1
1. Ustawa określa cele, zasady oraz najważniejsze środki realizacji Narodowego Programu
Zatrudnienia, którego zadaniem strategicznym w latach 2014 – 2023 jest powstanie na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej co najmniej 1 200 000 miejsc pracy, w tym
zwłaszcza na terenie małych miast i gmin oraz gmin zdegradowanych ekonomicznie.
2. Rada Ministrów określi w drodze rozporządzenia, na każdy rok realizacji Narodowego
Programu Zatrudnienia, szczegółowy program wykonawczy, ustalający zwłaszcza
prognozowaną ilość miejsc pracy, które powstaną w danym roku, w związku z realizacją
Narodowego Programu Zatrudnienia. Wydając rozporządzenie, o którym mowa w zdaniu
poprzednim, na dany rok realizacji Narodowego Programu Zatrudnienia, Rada Ministrów
uwzględnia aktualne dane makroekonomiczne publikowane przez Prezesa Głównego
Urzędu Statystycznego i dostępne prognozy dotyczące przewidywanego wzrostu produktu
krajowego brutto oraz sytuacji na rynku pracy.

1
3. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 2, na dany rok realizacji Narodowego Programu
Zatrudnienia, Rada Ministrów wydaje do dnia 30 listopada roku poprzedzającego rok,
którego dotyczy rozporządzenie.

Art. 2
Realizacja Narodowego Programu Zatrudnienia, zwanego dalej „Programem” następuje
dzięki:
1) rozwojowi przedsiębiorczości i konkurencyjności gospodarki;
2) produktywnemu zatrudnieniu ludzi młodych przez przedsiębiorców;
3) rozwojowi zasobów ludzkich;
4) osiągnięciu wysokiej jakości oraz wydajności pracy;
5) wzmacnianiu integracji oraz solidarności społecznej;
6) eliminacji ekonomicznych przesłanek emigracji zarobkowej.

Art. 3
1. Ustawa określa warunki prawno-ekonomiczne sprzyjające tworzeniu miejsc pracy przez
pracodawców oraz zatrudnieniu ludzi młodych obowiązujące w zakresie:
1) podatków i innych danin publicznych;
2) pożyczek i kredytów udzielanych ze środków publicznych na tworzenie nowych
miejsc pracy;
3) dopłat bezpośrednich;
4) ulg podatkowych;
5) opłat na rzecz gmin zdegradowanych ekonomicznie;
6) form zatrudnienia;
7) eliminacji dyskryminacji podatkowej oraz nieuzasadnionych przywilejów
podatkowych.
2. Minister właściwy do spraw pracy jest obowiązany podjąć i prowadzić działania mające
na celu upowszechnienie wiedzy dotyczącej Programu, a zwłaszcza możliwości uzyskania
wsparcia dla tworzenia miejsc pracy oraz zatrudniania ludzi młodych.
3. Minister właściwy do spraw pracy współdziała przy realizacji zadania określonego w
ust.
2, z samorządem terytorialnym, organizacjami pracodawców oraz związkami
zawodowymi.



2
Art. 4
Dla potrzeb sfinansowania zadań Programu tworzy się:
1) Fundusz Wspomagania Zatrudnienia;
2) Fundusz Wspierania Przedsiębiorczości Ludzi Młodych.

Art. 5
1. W celu złagodzenia skutków zróżnicowania społecznego i ekonomicznego poziomu
rozwoju poszczególnych części terytorium kraju oraz aktywacji zawodowej osób
zamieszkałych w tych regionach, określa się dla potrzeb realizacji Programu wykaz gmin
zaliczających się do gmin uznanych za zdegradowane ekonomicznie.
2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wykaz gmin zdegradowanych
ekonomicznie, o których mowa w ust. 1, biorąc zwłaszcza pod uwagę:
 ogłaszane przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych wskaźniki
dochodów podatkowych gmin w przeliczeniu na jednego mieszkańca dla
poszczególnych gmin w roku poprzedzającym rok podatkowy, stanowiące podstawę do
obliczenia rocznych kwot części wyrównawczej subwencji ogólnej;
 różnice w stopie bezrobocia w poszczególnych powiatach;
 poziom aktywizacji zawodowej oraz wielkości migracji zarobkowej z poszczególnych
regionów kraju.

Art. 6
Przepisy ustawy mają zastosowanie w okresie realizacji Programu w latach 2014 - 2023
oraz po jego zakończeniu do czasu wykorzystania uprawnień oraz wykonania
obowiązków przez podmioty stosujące przepisy niniejszej ustawy.

Art. 7
1. W okresie obowiązywania Programu pracodawca może zrealizować w odniesieniu do
jednego pracownika tylko jedno uprawnienie przewidziane w przepisach niniejszej
ustawy.
2. Ograniczenie, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy możliwości zastosowania przez
pracodawcę szczególnych uprawnień określonych w art. 129 - 143.
3. W okresie obowiązywania Programu, pracownik może realizować jednocześnie nie
więcej niż jedno uprawnienie przewidziane w niniejszej ustawie, z zastrzeżeniem ust. 4.

3
4. Przepis ust. 2 nie stosuję się w przypadku otrzymania wsparcia udzielonego na podstawie
art. 22-29.
5. W okresie obowiązywania Programu pracownik może realizować uprawnienia związane z
zatrudnieniem wprowadzone w przepisach niniejszej ustawy niezależnie od tego, czy
pracodawca zrealizował uprawnienia, o których mowa w ust. 1.
6. Korzyści majątkowe uzyskane przez pracodawców i pracowników w sposób sprzeczny z
ust. 1 - 4 są nienależne i podlegają zwrotowi na rzecz uprawnionych organów.

Art. 8
Ustawa ma zastosowanie do:
1) obywateli polskich będących młodymi pracownikami, o których mowa w art. 10 pkt.
14, poszukujących i podejmujących zatrudnienie lub inną pracę zarobkową na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2) cudzoziemców będących młodymi pracownikami, o których mowa w art. 10 pkt. 14,
mających prawo do wykonywania pracy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
zamierzających wykonywać lub wykonujących pracę na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej;
3) przedsiębiorców prowadzących działalność gospodarczą na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej.

Art. 9
1. Pomoc, o której mowa w art. 13 i art. 14, 17, 21, 43 ust. 2, art. 54, 64, 80 ust. 1 pkt 1 -
3, art. 116, 117, 119, 129, 130, 132, 133, 134, 139 pkt 4, stanowi pomoc de minimis
udzielaną w zakresie i na zasadach określonych w bezpośrednio obowiązujących
aktach prawa wspólnotowego.
2. Osoba ubiegająca się o pomoc przewidzianą w artykułach wymienionych w ust. 1
zobowiązana jest złożyć pisemne oświadczenie, w którym stwierdza, że w okresie
ostatnich trzech lat nie korzystała z pomocy publicznej lub z pomocy de minimis, albo
przedstawić wszystkie wystawione zaświadczenia o udzieleniu pomocy de minimis i o
wartości tej pomocy wraz z okresem na jaki pomoc ta została jej przyznana.
3. Podmioty świadczące pomoc na podstawie artykułów wymienionych w ust. 1 są
zobowiązane do wystawiania zaświadczeń, o których mowa w ust. 2, niezwłocznie po
udzieleniu pomocy de minimis.


4