Poselski projekt ustawy o Narodowym Programie Zatrudnienia

3) w ciągu pięciu dni od podpisania umowy o pracę pracodawca ma obowiązek złożyć
wniosek o dofinansowanie w ramach programu oraz przesłać kopię umowy o
pracę;
4) w przeciągu 15 dni od złożenia wniosku, po weryfikacji zgodności danych z
wniosku z wymogami programu, pracodawca otrzymuje decyzję o przyznaniu
dofinansowania.
7. Wypłata dofinansowania:
1)
pierwsza rata, w kwocie nie wyższej niż wysokość minimalnego miesięcznego
wynagrodzenia, jest wypłacana w następnym miesiącu po powiadomieniu o
decyzji o przyznanie dofinansowania;
2)
druga rata w wysokości do dwukrotności minimalnego miesięcznego
wynagrodzenia jest wypłacana do końca trzeciego miesiąca trwania umowy o
pracę;
3)
trzecia rata jest wypłacana w ciągu 6 miesięcy od dnia zawarcia umowy o
pracę. Jest ona uzależniona od dostarczenia przez pracodawcę zaświadczenia
lub kopii zaświadczenia o wynikach pracownika objętego programem. Rata jest
wypłacana nie później niż w ciągu 10 dni od dostarczenia zaświadczenia lub
kopii zaświadczenia.
8. Pracodawca ma obowiązek zwrócić całą otrzymaną na pracownika dotację w
przypadku, gdy:
1) dokona, w czasie trwania programu, zwolnień grupowych lub niezgodnego z
prawem rozwiązania umowy o pracę z przyczyn leżących po stronie pracownika,
2) nie wywiąże się z obowiązków określonych w pkt 4.
Pracodawca ma obowiązek zwrócić część otrzymanej na pracownika dotacji w przypadku,
gdy:
1) nie wywiąże się z obowiązku tworzenia nowych miejsc pracy w okresie dwóch
następujących po sobie miesięcy,
2) stosunek pracy zostanie zakończony w trakcie trwania programu przez
pracownika lub za porozumieniem stron.
Portugalski
Instytut
Zatrudnienia i Szkolenia Zawodowego ma obowiązek
poinformowania pracodawcy o zaprzestaniu udzielania pomocy. Pomoc musi zostać
zwrócona w ciągu 60 dni od dnia wydania decyzji o zaprzestaniu udzielania pomocy.


85
C. Strategia rozwoju gospodarki krajowej „Dania 2020 – Wiedza, Wzrost, Opieka
Społeczna i Dobrobyt”

Rząd Danii opracował ambitną strategię dla gospodarki krajowej, w której wyznaczono 10
podstawowych celów, które mają zostać zrealizowane do 2020 r. Pośród celów, które mają
sprawić, że Dania ma znaleźć się pośród najbogatszych krajów świata, jest program
zwalczania bezrobocia. Program ten zakłada, że w 2020 r. wskaźnik bezrobocia w Danii ma
być jednym z dziesięciu najniższych na świecie.
W pierwszej kolejności rząd podjął inicjatywy mające zminimalizować odsetek chronicznego
bezrobocia w społeczeństwie. Rząd wdrożył wiele programów skierowanych do młodzieży,
polegających przede wszystkim na organizowaniu miejsc praktyk, uproszczonych programów
szkoleniowych i pomocy państwowej wspierającej przedsiębiorczość. Osoby, które otrzymują
wypowiedzenia z pracy mają ułatwiony dostęp do edukacji i szkoleń. Rząd duński planuje
podejmować dalsze kroki w celu zapobiegania długotrwałemu bezrobociu. Położony zostanie
szczególny nacisk na unikanie długotrwałego bezrobocia wśród młodych ludzi.
Na dalszym etapie rząd duński zamierza kontynuować politykę zwiększania zatrudnienia
poprzez zmniejszenie ilości osób otrzymujących fundusze z opieki społecznej. Ma to zostać
osiągnięte poprzez aktywizację na rynku pracy osób starszych poprzez wydłużenie wieku
emerytalnego, a także zachęcanie studentów do wcześniejszego kończenia studiów i
rozpoczynania pracy.

D. Główne założenia duńskiego programu walki z bezrobociem w ramach strategii
rozwoju gospodarki „Dania 2020 – Wiedza, Wzrost, Opieka Społeczna i Dobrobyt”

1. Wzmożona walka z bezrobociem wśród ludzi młodych – bezrobocie stanowi
szczególne zagrożenie dla ludzi młodych, dla których problem ze znalezieniem pracy
już u progu swojej kariery zawodowej może negatywnie wpłynąć na ich całe dalsze
życie zawodowe. Aby tego uniknąć rząd Królestwa Danii wprowadził inicjatywy
mające na celu zapobieganie bezrobociu wśród młodzieży. W ramach programu Dania
2020 oraz wdrażając program dofinansowania pracodawców w zakresie stwarzania
przez nich miejsc praktyk (program AER), w latach 2010-2011 stworzono ok. 10 000
dodatkowych miejsc pracy dla młodych praktykantów i stażystów.


86
2. Wzmożona walka z bezrobociem długoterminowym: rząd duński opracował
koncepcję mającą na celu aktywizację osób pozostających bez pracy od dłuższego
czasu. Inicjatywa przewiduje zapoznawanie osób długoterminowo bezrobotnych z
instrukcjami jak skorzystać ze szkoleń i programów dla bezrobotnych, a także
wskazanie bezrobotnym jakie umiejętności są przez pracodawców najbardziej
pożądane. Urzędy pracy mają za zadanie ustalać kompetencje zarejestrowanych tam
bezrobotnych w celu umożliwienia jak najbardziej efektywnego wykorzystania ich
umiejętności i predyspozycji. Powstać mają ośrodki szkoleniowe uzupełniające
najbardziej podstawowe braki w wykształceniu osób bezrobotnych. Urzędy pracy
będą ustalać listę osób najbardziej zagrożonych długoterminowym bezrobociem –
osoby te zostaną objęte szczególnym nadzorem.

3. Reforma przewidująca późniejsze emerytury i miejsca pracy dla młodych osób
niepełnosprawnych: celem tej reformy jest zwiększenie liczby osób aktywnych
zawodowo poprzez wprowadzenie zasady, że przejście na emeryturę będzie dla
pracowników mniej opłacalne niż dalsza praca, oraz zmniejszenie kwot uzyskiwanych
z wcześniejszych emerytur. Rząd duński chce także stworzyć miejsca pracy, w ramach
których możliwe będzie wykorzystanie umiejętności osób niepełnosprawnych, w
szczególności młodych.

4. Zachęcenie studentów do wcześniejszego kończenia programów edukacyjnych:
rząd duński zmieni Program Przyznawania Stypendiów i Kredytów Studenckich w
celu zachęcenia studentów do wcześniejszego kończenia programów edukacyjnych.
Program miałby polegać m.in. na podwyższeniu ocen uzyskanych z egzaminu
dojrzałości w przypadku niezwłocznej aplikacji na studia wyższe (w okresie 2 lat od
zdania egzaminu).

5. Zachęcenie wyspecjalizowanych zagranicznych pracowników i zdolnych
studentów do studiów i pracowania w Danii: program zakłada ułatwienie dostępu
do kształcenia się i otrzymania pracy przez wysoko wykwalifikowanych studentów i
pracowników zagranicznych przede wszystkim poprzez uproszczenie procedur
administracyjnych, a także organizację szkół i przedszkoli przystosowanych dla dzieci
imigrantów.


87
E. Niemcy – program „Zadanie Wspólne – Poprawa Regionalnej Struktury
Gospodarczej”

Podstawowym instrumentem wspierania gospodarki w Niemczech jest wspieranie inwestycji,
które dokonuje się przede wszystkim w ramach programu „Zadanie Wspólne – Poprawa
Regionalnej Struktury Gospodarczej”. Po zjednoczeniu Niemiec systemem tym zostały objęte
także nowe kraje związkowe. Dotyczy on stosunkowo małych obszarów – lokalnych rynków
pracy i jest ukierunkowany na wyrównanie poziomu rozwoju regionów. Program ma
charakter selektywny i podlega ograniczeniom w zależności od wielkości przedsiębiorstwa i
prowadzonej działalności. Powoduje jednocześnie obniżenie pozyskiwania kosztów kapitału
wspieranych przedsiębiorstw przez dotowanie działalności inwestycyjnej.
Istnieją także programy specjalne stworzone dla terenów byłego NRD. Systemy wsparcia ze
strony państwa dla tych terenów są bardziej rozwinięte niż w Niemczech Zachodnich.
Głównymi instrumentami wsparcia w Niemczech Wschodnich są: Program „Zadanie
Wspólne – Poprawa Regionalnej Struktury Gospodarczej”, subwencjonowanie inwestycji
prywatnych oraz inwestycji infrastrukturalnych gmin i pomoc finansowa dla krajów
związkowych pochodzących ze środków Pakietu Solidarności.
Specyficzne rozwiązania proinwestycyjne, które zostały stworzone dla Niemiec Wschodnich,
obejmują: subwencje do inwestycji produkcyjnych, Program Odbudowy finansowany z
Funduszu Specjalnego ERP oraz korzystniejsze warunki korzystania z ogólnoniemieckich
programów wspierania inwestycji.
Subwencje inwestycyjne mogą uzyskać zakłady przemysłowe, rzemieślnicze, usługowe
świadczące usługi dla produkcji, drobny handel w centrach miast, przedsiębiorstwa
budowlane na budowę domów czynszowych oraz remonty budynków mieszkalnych. Mogą
one być przeznaczone na zakup maszyn i urządzeń, a także na budowę budynków
przeznaczonych do działalności gospodarczej. Subwencje inwestycyjne są udzielane
w następującej wysokości:
1) 10% wydatków inwestycyjnych na maszyny i urządzenia dla wielkich
przedsiębiorstw, a 20% dla małych i średnich przedsiębiorstw,
2) 10% wydatków inwestycyjnych na maszyny i urządzenia dla zakładów
rzemieślniczych i handlowych,
3) 10% nakładów na budowę budynków dla przemysłu przetwórczego, rzemiosła
i handlu,
4) 10% kosztów inwestycji budowy domów czynszowych,

88
5) 15% na remonty domów czynszowych, które zostały wybudowane przed
1990r.,
6) 15% przy remoncie mieszkania, użytkowanego przez wnioskodawcę,
maksymalnie 20 tys. EUR.

Program Odbudowy ERP (Economic Recovery Program), obejmujący tylko Niemcy
Wschodnie oferuje na cele inwestycji długookresowe, preferencyjne kredyty. Mogą być one
udzielone przedsiębiorstwom przemysłowym, rzemieślniczym, handlowym i niektórym
wolnym zawodom. Z kredytu tego można sfinansować do 75% kosztów inwestycji, górna
jego wysokość wynosi w zasadzie 1 mln euro. Jeśli jednak inwestycja może przynieść
znaczne efekty w postaci nowych miejsc pracy, suma ta może zostać podwyższona.
Działalność operacyjną w zakresie tego programu prowadzi Kreditanstalt für Wiederaufbau.
Korzystniejsze warunki wspierania inwestycji polegają na tym, że programy, które obejmują
zarówno stare jak i nowe kraje związkowe, przewidują dla tych ostatnich korzystniejsze
warunki wyrażające się wyższą sumą kredytu, niższym oprocentowaniem, dłuższym okresem
spłaty, możliwością większego umorzenia, np. ze środków tzw. Zadania Wspólnego
„Poprawa Regionalnej Struktury Gospodarczej”. W ramach wsparcia regionalnego,
niemieckie regiony zostały podzielone, w zależności od poziomu rozwoju, na cztery strefy
wsparcia: A, B, C i D. Nowe kraje związkowe zaliczono do strefy A i B. Inwestycje
znajdujące się na obszarach zaliczonych do grupy A, tj. najsłabiej rozwiniętych, mogą być
dotowane do 50% kosztów inwestycji w przypadku małych i średnich przedsiębiorstw i do
35% w pozostałych przypadkach. Jeśli natomiast znajdują się w grupie B, mogą otrzymać
subwencje inwestycyjne odpowiednio do 43% dla małych i średnich przedsiębiorstw a do
28% dla pozostałych. W zachodniej części Niemiec wynoszą one maksymalnie 28% dla
małych i średnich przedsiębiorstw i 18% dla pozostałych przedsiębiorstw (strefa C i D).
Podstawowym celem programu jest promowanie regionalnej działalności inwestycyjnej oraz
tworzenie miejsc pracy. Początkowo program był skierowany do sektora przemysłowego,
dopiero później objęto nim także usługi. Najwięcej pomocy udzielono w ramach tzw.
wsparcia regionalnego, które objęło 34 tys. projektów na sumę ponad 65 mln EUR oraz na
rozbudowę infrastruktury ponad 17 mln EUR. Z programu ERP udzielono preferencyjnych
kredytów na sumę ok. 48,5 mln EUR oraz ponad 44 mln EUR na program modernizacji
budownictwa.
W 2001 r. został uzgodniony pomiędzy rządami federalnymi a krajami związkowymi tzw.
Pakiet Solidarności II. Wszedł on w życie w 2005 r. Głównym argumentem dla jego

89