Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych oraz o zmianie niektórych innych ustaw

OCENA SKUTKÓW REGULACJI (OSR)

1. Podmioty, na które oddziaływuje projektowana regulacja
Projektowana regulacja dotyczy resortu obrony narodowej i będzie wpływać
na jednostki organizacyjne resortu obrony narodowej, żołnierzy zawodowych i kandydatów
na żołnierzy zawodowych.

2. Wpływ regulacji na rynek pracy

Zaproponowane rozwiązania nie będą miały wpływu na rynek pracy.

3. Wpływ regulacji na sektor finansów publicznych, w tym na budżet państwa i budżety
jednostek samorządu terytorialnego
Przyjęte rozwiązania nie będą miały wpływu na sektor finansów publicznych, w tym na
budżet państwa i budżety jednostek samorządu terytorialnego, ponieważ nie wprowadzają
zmian w tej kwestii do obowiązującego obecnie stanu prawnego.

4. Wpływ regulacji na konkurencyjność gospodarki i przedsiębiorczość, w tym na
funkcjonowanie przedsiębiorstw
Regulacja nie wpłynie na konkurencyjność gospodarki i przedsiębiorczość, w tym na
funkcjonowanie przedsiębiorstw.

5. Wpływ regulacji na sytuację i rozwój regionalny

Regulacja nie wpłynie na sytuację i rozwój regionalny.

6. Zakres i wyniki konsultacji społecznych
Projekt uzgodniono z dowódcami różnych szczebli dowodzenia Siłami Zbrojnymi
Rzeczypospolitej Polskiej oraz reprezentantem żołnierzy, tj. Konwentem Dziekanów
Korpusu Oficerów WP.

7. Projektowana regulacja nie jest objęta zakresem prawa Unii Europejskiej.






















03/33rch
14


Projekt

ROZPORZĄDZENIE
MINISTRA OBRONY NARODOWEJ

z dnia

w sprawie trybu wyznaczania żołnierzy zawodowych na stanowiska służbowe i zwalniania
z tych stanowisk

Na podstawie art. 46 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy
zawodowych (Dz. U. z 2010 r. Nr 90, poz. 593, z późn. zm.1)) zarządza się, co następuje:


§ 1. Rozporządzenie określa:
1) szczegółowe wymagania kwalifikacyjne do wyznaczania na poszczególne stanowiska
służbowe;
2) szczegółowy tryb wyznaczania żołnierzy zawodowych, zwanych dalej „żołnierzami”, na
stanowiska służbowe i zwalniania z tych stanowisk oraz zmiany zaszeregowania do stopnia
wojskowego;
3) szczegółowe warunki i tryb zaliczania i przenoszenia żołnierzy do innego korpusu
osobowego lub grupy osobowej;
4) tryb przenoszenia żołnierzy do rezerwy kadrowej, warunki i sposób pełnienia przez nich
zawodowej służby wojskowej w tym okresie, a także sposób nakładania na nich zadań
służbowych oraz rozliczania z ich wykonania oraz limit żołnierzy pozostających w rezerwie
kadrowej dla poszczególnych organów wymienionych w art. 20 ust. 3 ustawy z dnia
11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, zwanej dalej „ustawą”;
5) terminy i sposób przeprowadzania corocznej oceny sytuacji kadrowej.

§ 2. 1. Wymagania kwalifikacyjne do wyznaczenia na poszczególne stanowiska służbowe są
następujące:
1) dla szeregowych zawodowych, zaszeregowane do stopni etatowych szeregowego
(marynarza) i starszego szeregowego (starszego marynarza) – ukończenie gimnazjum oraz
szkolenia w ramach służby kandydackiej albo ukończenie gimnazjum oraz pełnienie przed
powołaniem do zawodowej służby wojskowej czynnej służby wojskowej;
2) dla podoficerów zawodowych, zaszeregowane do stopni etatowych:
a) kaprala (mata) – ukończenie szkoły średniej oraz szkolenia w szkole podoficerskiej albo
ukończenie szkoły średniej oraz pełnienie przed powołaniem do zawodowej służby
wojskowej czynnej służby wojskowej,
b) sierżanta (bosmana), chorążego (chorążego marynarki) – ukończenie kursu
kwalifikacyjnego,
c) niewymienionych w lit. a i b – ukończenie w zależności od potrzeb kursu doskonalącego;
3) dla oficerów zawodowych, zaszeregowane do stopni etatowych:
a) podporucznika (podporucznika marynarki) – posiadanie tytułu zawodowego magistra lub
równorzędnego oraz ukończenie kształcenia lub szkolenia w uczelni wojskowej,
b) porucznika (porucznika marynarki) i kapitana (kapitana marynarki) – ukończenie
w zależności od potrzeb kursu doskonalącego,
1

c) majora (komandora podporucznika) – ukończenie studiów podyplomowych w uczelni
wojskowej krajowej lub zagranicznej lub innych równorzędnych studiów, albo posiadanie
stopnia naukowego doktora,
d) podpułkownika (komandora porucznika) – ukończenie w zależności od potrzeb kursu
doskonalącego,
e) pułkownika (komandora) – ukończenie kursu kwalifikacyjnego,
f) od generała brygady (kontradmirała) – ukończenie podyplomowych studiów polityki
obronnej w wojskowej uczelni krajowej lub zagranicznej.
2. Rodzaj kursu kwalifikacyjnego lub doskonalącego, zwanego dalej „kursem”, lub kierunku
studiów wymaganych na stanowisku służbowym, na które żołnierz ma być wyznaczony,
określają wymaganie określone w etacie jednostki wojskowej.
3. Przepisów ust. 1 nie stosuje się przy wyznaczaniu żołnierzy zawodowych na stanowiska
służbowe, których zajmowanie jest uzależnione od posiadania kwalifikacji lub spełnienia
wymagań określonych w innych przepisach, które warunkują możliwość wykonywania
niektórych zawodów, a w szczególności do stanowisk służbowych w korpusach osobowych
medycznym, sprawiedliwości i obsługi prawnej, wywiadu i kontrwywiadu wojskowego,
duszpasterstwa, a także na stanowiska służbowe w uczelniach wojskowych oraz instytutach
badawczych.
4. Na wniosek organu właściwego do wyznaczenia żołnierza na stanowisko służbowe
dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw szkolnictwa
wojskowego, w porozumieniu z dyrektorem departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej
właściwego do spraw kadr, stwierdzają dla potrzeb pełnienia zawodowej służby wojskowej
równorzędność świadectw lub dyplomów zagranicznych oraz krajowych szkół i uczelni ze
świadectwami lub dyplomami krajowych uczelni wojskowych, o których mowa w art. 36 ust. 3
ustawy.

§ 3. 1. Żołnierza służby kandydackiej, który ukończył studia w uczelni wojskowej lub
szkolenie wojskowe, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 1 oraz 124a ustawy, wyznacza się na
stanowisko służbowe zaszeregowane do stopnia etatowego podporucznika (podporucznika
marynarki).
2. Oficera rezerwy, o którym mowa w art. 11 ust. 2 pkt 1 lit. b i art. 12 ust. 2 pkt 1 ustawy,
powołanego do zawodowej służby wojskowej wyznacza się na stanowisko służbowe:
1) zaszeregowane do stopnia etatowego odpowiadającego stopniowi wojskowemu posiadanemu
przez tego żołnierza przed powołaniem do zawodowej służby wojskowej albo
2) zaszeregowane do stopnia etatowego bezpośrednio wyższego od stopnia wojskowego
posiadanego przez tego żołnierza przed powołaniem do zawodowej służby wojskowej, po
mianowaniu na stopień wojskowy odpowiadający stopniowi etatowemu stanowiska
służbowego, na jakie ma być wyznaczony lub
3) o stopniu etatowym, do którego ma być zaszeregowany po powołaniu żołnierza do
zawodowej służby wojskowej.
3. Żołnierza służby kandydackiej, który ukończył szkołę podoficerską, wyznacza się na
stanowisko służbowe zaszeregowane do stopnia etatowego kaprala (mata).
4. Podoficera rezerwy, o którym mowa w art. 11 ust. 2 pkt 2 lit. b i art. 12 ust. 2 pkt 2
ustawy, powołanego do zawodowej służby wojskowej wyznacza się na stanowisko służbowe:
1) zaszeregowane do stopnia etatowego odpowiadającego stopniowi wojskowemu posiadanemu
przez tego żołnierza przed powołaniem do zawodowej służby wojskowej albo
2) zaszeregowane do stopnia etatowego bezpośrednio wyższego od stopnia wojskowego
posiadanego przez tego żołnierza przed powołaniem do zawodowej służby wojskowej, po
2

mianowaniu na stopień wojskowy odpowiadający stopniowi etatowemu stanowiska
służbowego, na jakie ma być wyznaczony lub
3) o stopniu etatowym do którego ma być zaszeregowany po powołaniu żołnierza do zawodowej
służby wojskowej.
5. Żołnierza służby kandydackiej, który ukończył szkolenie w ośrodku szkolenia, wyznacza
się na stanowisko służbowe zaszeregowane do stopnia etatowego szeregowego (marynarza).
6. Szeregowego rezerwy, o którym mowa w art. 12 ust. 2 pkt 3 ustawy, powołanego do
zawodowej służby wojskowej wyznacza się na stanowisko służbowe:
1) zaszeregowane do stopnia etatowego odpowiadającego stopniowi wojskowemu posiadanemu
przez tego żołnierza przed powołaniem do zawodowej służby wojskowej albo
2) zaszeregowane do stopnia etatowego bezpośrednio wyższego od stopnia wojskowego
posiadanego przez tego żołnierza przed powołaniem do zawodowej służby wojskowej, po
mianowaniu na stopień wojskowy odpowiadający stopniowi etatowemu stanowiska
służbowego, na jakie ma być wyznaczony.
7. Osobę, o której mowa w art. 17a ustawy, wyznacza się na stanowisko służbowe
zaszeregowane do stopnia etatowego równorzędnego stopniowi posiadanemu przez tę osobę
przed powołaniem do zawodowej służby wojskowej.

§ 4. 1. Żołnierz zawodowy, któremu powierzono funkcję organu jednoosobowego uczelni
wojskowej lub jego zastępcy albo kierownika jednostki organizacyjnej tej uczelni lub jego
zastępcy pełni służbę na dotychczas zajmowanym stanowisku służbowym.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do żołnierzy zawodowych pełniących służbę
w instytutach badawczych.

§ 5. 1. W przypadku wyznaczania oficera na wyższe stanowisko służbowe zaszeregowane do
stopnia etatowego pułkownika (komandora) włącznie, organ właściwy do wyznaczenia na to
stanowisko przesyła, drogą służbową, dyrektorowi departamentu Ministerstwa Obrony
Narodowej właściwego do spraw kadr, wniosek o mianowanie oficera na wyższy stopień
wojskowy.
2. W przypadku gdy organem właściwym do wyznaczenia na stanowisko służbowe jest
dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr, wniosku
o mianowanie nie sporządza się.
3. Przełożeni organu właściwego do wyznaczenia oficera na wyższe stanowisko służbowe
mogą dodatkowo przedstawiać wnioski o mianowanie innych oficerów spełniających warunki do
mianowania na wyższy stopień wojskowy w związku z planowanym wyznaczeniem na
stanowisko, o którym mowa w ust. 1.
4. Przełożeni organu właściwego do wyznaczenia oficera na wyższe stanowisko służbowe
mogą wyznaczyć na to stanowisko służbowe innego oficera, który spełnia wymagania
kwalifikacyjne, a który nie wymaga mianowania na wyższy stopień wojskowy. Wniosek,
o którym mowa w ust. 1 odsyła się do wnioskodawcy.
5. Dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr
kwalifikuje oficera do mianowania na wyższy stopień wojskowy spośród oficerów:
1) zgłoszonych w trybie ust. 1 i 3;
2) których stanowiska służbowe są likwidowane;
3) pozostających w rezerwie kadrowej;
4) kończących służbę na stanowiskach służbowych poza granicami państwa.
6. W ramach kwalifikowania, o którym mowa w ust. 5, bierze się pod uwagę:
1) wyniki opiniowania służbowego;
3

2) opinie innych organów, jeżeli obowiązek sporządzania takich opinii wynika z odrębnych
przepisów;
3) zgodność posiadanych kwalifikacji z wymogami na stanowisku służbowym, na które oficer
ma być wyznaczony po mianowaniu;
4) doświadczenie zawodowe oraz przebieg służby wojskowej;
5) staż służby w posiadanym stopniu wojskowym;
6) predyspozycje do zajmowania określonych stanowisk służbowych;
7) informację o karalności oraz czy przeciwko żołnierzowi jest prowadzone postępowanie
przygotowawcze.
7. Przed dokonaniem kwalifikacji, o której mowa w ust. 5, dyrektor departamentu
Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr może skonsultować się z osobami,
o których mowa w art. 35 ust. 3 ustawy, oraz osobami zajmującymi kierownicze stanowiska
Ministerstwa Obrony Narodowej.
8. Organy uczestniczące w procesie kwalifikowania oficerów do mianowania na wyższy
stopień wojskowy uwzględniają równy dostęp żołnierzy do wyższych stanowisk służbowych.
9. Po przeprowadzeniu kwalifikacji dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej
właściwego do spraw kadr przedstawia Ministrowi Obrony Narodowej wniosek o mianowanie
zakwalifikowanego do mianowania oficera na kolejny wyższy stopień wojskowy.
10. W przypadku mianowania przez Ministra Obrony Narodowej żołnierza na wyższy
stopień wojskowy dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw
kadr przesyła decyzję o mianowaniu do organu właściwego w celu wyznaczenia na stanowisko
służbowe.
11. Wnioski, o których mowa w ust. 1 i 3, żołnierzy niezakwalifikowanych do mianowania
na wyższy stopień wojskowy odsyła się do wnioskodawcy informując jednocześnie o sposobie
rozstrzygnięcia sprawy.
12. Przepisów ust. 1–11 nie stosuje się do oficerów planowanych do wyznaczenia na
stanowiska sędziów w sądach wojskowych oraz asesorów i prokuratorów w wojskowych
jednostkach organizacyjnych prokuratury, dla których tryb postępowania przy wyznaczaniu
i odwoływaniu z tych stanowisk określają przepisy ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. – Prawo
o ustroju sądów wojskowych (Dz. U. z 2007 r. Nr 226, poz. 1676, z późn. zm.) i ustawy z dnia
20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (Dz. U. z 2008 r. Nr 7, poz. 39, z późn. zm.) oraz żołnierzy
zawodowych planowanych do wyznaczenia na stanowiska służbowe w instytucjach cywilnych,
o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy.
13. W przypadku mianowania podoficera lub szeregowego na wyższy stopień wojskowy
w związku z wyznaczeniem na stanowisko służbowe, przepisy ust. 2–8 i 11 stosuje się
odpowiednio. Czynności określone w tych przepisach dla dyrektora departamentu Ministerstwa
Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr realizują organy właściwe do wyznaczenia
podoficera lub szeregowego na stanowisko służbowe.

§ 6. 1. Przed wyznaczeniem na stanowisko służbowe lub mianowaniem na wyższy stopień
wojskowy organ właściwy do wyznaczenia na stanowisko służbowe lub mianowania może
poddać żołnierza badaniom kompetencyjnym.
2. Badanie kompetencyjne może obejmować testy lub rozmowy indywidualne w zakresie
wymagań na stanowisku służbowym, na które żołnierz ma być wyznaczony.
3. Przed wyznaczeniem żołnierza na stanowisko służbowe od stopnia etatowego pułkownika
(komandora) organ właściwy do wyznaczania na stanowisko służbowe może zasięgnąć opinii
organów Żandarmerii Wojskowej lub uzyskać od prokuratora wojskowego informację, czy
przeciwko żołnierzowi jest prowadzone postępowanie przygotowawcze, a w przypadku oficerów
4