Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych oraz o zmianie niektórych innych ustaw

korpusu osobowego medycznego, dodatkowo, opinii Wojskowej Izby Lekarskiej.

§ 7. 1. Za szczególne osiągnięcia w służbie wojskowej żołnierza można mianować na
wyższy stopień wojskowy i wyznaczyć na wyższe stanowisko służbowe przed uzyskaniem
kwalifikacji, innych niż określone w ustawie, wymaganych na stanowisku służbowym.
2. Żołnierza, o którym mowa w ust. 1, niezwłocznie po objęciu stanowiska służbowego
kieruje się na odpowiednią formę szkolenia, w celu uzupełnienia kwalifikacji wymaganych na
stanowisku służbowym.
3. Mianowanie podoficera lub szeregowego zawodowego na zasadach określonych w ust. 1
wymaga uzyskania zgody dyrektora departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego
do spraw kadr.

§ 8. 1. Żołnierza, który nie posiada poświadczenia bezpieczeństwa wymaganego w karcie
opisu stanowiska służbowego organ właściwy do wyznaczenia na stanowisko służbowe może
wyznaczyć na to stanowisko po wszczęciu postępowania sprawdzającego w celu wydania
poświadczenia bezpieczeństwa.
2. Do czasu uzyskania przez żołnierza poświadczenia bezpieczeństwa o klauzuli tajności
wymaganej na stanowisku służbowym może on mieć dostęp do informacji niejawnych zgodnie
z posiadanym poświadczeniem.
3. Z wnioskiem o wszczęcie postępowania sprawdzającego w celu wydania poświadczenia
bezpieczeństwa o klauzuli wymaganej na stanowisku służbowym, na które żołnierz ma być
wyznaczony, występuje, przed wyznaczeniem, organ uprawniony do wyznaczenia żołnierza na to
stanowisko służbowe.
4. W szczególnie uzasadnionych przypadkach na stanowisko, o którym mowa w ust. 1,
można wyznaczyć żołnierza, który uzyskał zgodę na udostępnienie informacji niejawnych
o klauzuli wymienionej w karcie opisu stanowiska służbowego, odpowiednio w trybie art. 34
ust. 5 pkt 2 lub ust. 9 ustawy z dnia 5 sierpnia 2010 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U.
Nr 182, poz. 1228).

§ 9. 1. Wyznaczenie żołnierza na stanowisko służbowe uważa się za dokonane po spełnieniu
łącznie następujących warunków:
1) wydaniu decyzji o wyznaczeniu żołnierza na stanowisko służbowe;
2) stwierdzeniu przez dowódcę jednostki wojskowej, w rozkazie dziennym, daty objęcia przez
żołnierza obowiązków na stanowisku służbowym.
2. Przed wyznaczeniem żołnierza na wyższe stanowisko służbowe organ uprawniony wydaje
decyzję o mianowaniu żołnierza na stopień wojskowy odpowiadający stopniowi etatowemu
stanowiska służbowego, na jakie żołnierz ten ma być wyznaczony.
3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się w przypadku żołnierza, o którym mowa w art. 31 ust. 3 oraz
w art. 42b ustawy.
4. Datę objęcia obowiązków na stanowisku służbowym przez żołnierza, którego
bezpośrednim przełożonym jest Minister Obrony Narodowej, stwierdza w rozkazie dziennym
dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr, na
podstawie pisemnego meldunku o objęciu obowiązków.

§ 10. 1. W przypadku planowanej zmiany zaszeregowania oficera młodszego, organ
właściwy do wyznaczenia na to stanowisko przesyła, drogą służbową, dyrektorowi departamentu
Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr, wniosek o mianowanie oficera
młodszego na wyższy stopień wojskowy.
5

2. W ramach kwalifikowania, dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej
właściwego do spraw kadr, bierze pod uwagę:
1) wyniki opiniowania służbowego;
2) staż służby w posiadanym stopniu wojskowym;
3) informację o karalności oraz czy przeciwko żołnierzowi jest prowadzone postępowanie
przygotowawcze.
3. Przepisy § 5 ust. 7, 9 i 10 stosuje się odpowiednio.
4. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, nie stosuje się przepisów § 6.
5. W decyzji o mianowaniu żołnierza na wyższy stopień wojskowy, do którego ma być
zaszeregowany w ramach zajmowanego stanowiska służbowego określa się dzień mianowania.
6. W decyzji personalnej o zmianie zaszeregowania oficera młodszego w służbie stałej,
określa się datę rozpoczęcia i zakończenia kadencji na tym stanowisku. Okresy kadencji powinny
się kończyć z ostatnim dniem kwartału kalendarzowego.
7. Przedłużenia oficerowi młodszemu w służbie stałej okresu kadencji na zajmowanym
stanowisku służbowym dokonuje organ właściwy do wyznaczenia na stanowisko służbowe,
w decyzji personalnej, w której określa nowy termin zakończenia kadencji.
8. W przypadku mianowania podoficera lub szeregowego na wyższy stopień wojskowy
w związku z planowaną zmianą zaszeregowania podoficera lub szeregowego, przepisy ust. 2–5
stosuje się odpowiednio. Czynności określone w tych przepisach dla dyrektora departamentu
Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr realizują organy właściwe do
wyznaczenia podoficera lub szeregowego na stanowisko służbowe.
9. Przepisów ust. 1–7 nie stosuje się do oficerów młodszych na stanowiskach sędziów
w sądach wojskowych oraz asesorów i prokuratorów w wojskowych jednostkach
organizacyjnych prokuratury, dla których tryb postępowania przy wyznaczaniu i odwoływaniu z
tych stanowisk określają przepisy ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. – Prawo o ustroju sądów
wojskowych (Dz. U. z 2007 r. Nr 226, poz. 1676, z późn. zm.) i ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r.
o prokuraturze (Dz. U. z 2008 r. Nr 7, poz. 39, z późn. zm.) oraz żołnierzy zawodowych na
stanowiskach służbowych w instytucjach cywilnych, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy.

§ 11. Zmianę zaszeregowania żołnierza do wyższego stopnia wojskowego na dotychczas
zajmowanym stanowisku służbowym uważa się za dokonaną po spełnieniu łącznie następujących
warunków:
1) wydaniu decyzji o mianowaniu żołnierza zawodowego na wyższy stopień wojskowy;
2) wydaniu decyzji o zmianie zaszeregowania, a w przypadku oficerów młodszych w służbie
stałej dodatkowo ustaleniu okresu kadencji;
3) stwierdzeniu przez dowódcę jednostki wojskowej, w rozkazie dziennym, daty
mianowania oraz zmiany zaszeregowania żołnierzowi, a w przypadku oficerów
młodszych w służbie stałej dodatkowo ustalonego okresu kadencji.


§ 12. 1. Żołnierzowi można powierzyć czasowe pełnienie obowiązków służbowych na
jednym równorzędnym lub wyższym stanowisku, a żołnierzowi pozostającemu w rezerwie
kadrowej lub dyspozycji, za jego pisemną zgodą, dodatkowo na stanowisku o stopniu etatowym
bezpośrednio niższym od ostatnio zajmowanego.
2. Czasowe pełnienie obowiązków służbowych dowódca jednostki wojskowej powierza
żołnierzowi w rozkazie dziennym, wydanym przed dniem ich objęcia.
3. W przypadku powierzenia czasowego pełnienia obowiązków służbowych żołnierzowi na
stanowisku służbowym bezpośrednio podległym Ministrowi Obrony Narodowej oraz
6

w przypadku, o którym mowa w art. 25 ust. 1a ustawy, Minister Obrony Narodowej czasowe
pełnienie obowiązków służbowych powierza decyzją wydaną do celów ewidencyjnych.
4. Dowódca jednostki wojskowej, który powierzył żołnierzowi czasowe pełnienie
obowiązków służbowych, oraz dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej
właściwego do spraw kadr w przypadku, o którym mowa w ust. 3, stwierdzają w swoich
rozkazach dziennych datę objęcia przez żołnierza czasowego pełnienia obowiązków służbowych
na powierzonym stanowisku służbowym i datę zakończenia ich pełnienia.
5. Przepisy ust. 1–4 stosuje się odpowiednio w przypadku powierzenia żołnierzowi
czasowego pełnienia obowiązków służbowych na stanowisku przeznaczonym dla pracownika
wojska.

§ 13. 1. Żołnierza pozostającego w związku małżeńskim z żołnierzem – kobietą wyznacza
się na stanowiska służbowe, w miarę możliwości, w tym samym garnizonie lub
w miejscowościach pobliskich, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r.
o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2005 r. Nr 41, poz. 398,
z późn. zm).
2. Żołnierzy pozostających w związku małżeńskim, o którym mowa w ust. 1, oraz żołnierzy
będących najbliższymi członkami rodziny nie wyznacza się na stanowiska służbowe, na których
zachodzi bezpośredni stosunek podległości służbowej.

§ 14. 1. W decyzji personalnej o wyznaczeniu żołnierza na stanowisko służbowe określa się
datę wyznaczenia na to stanowisko.
2. W decyzji personalnej o wyznaczeniu oficera w służbie stałej na stanowisko służbowe
określa się datę rozpoczęcia i zakończenia kadencji na tym stanowisku. Okresy kadencji powinny
się kończyć z ostatnim dniem kwartału kalendarzowego.
3. Przedłużenia oficerowi w służbie stałej okresu kadencji na zajmowanym stanowisku
służbowym dokonuje organ właściwy do wyznaczenia na stanowisko służbowe, w decyzji
personalnej, w której określa nowy termin zakończenia kadencji.

§ 15. 1. Żołnierza, który orzeczeniem wojskowej komisji lekarskiej został uznany za
niezdolnego do pełnienia służby w określonych jednostkach wojskowych albo na zajmowanym
stanowisku służbowym, zwalnia się z zajmowanego stanowiska służbowego.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, dowódca jednostki wojskowej, jeżeli sam nie jest
organem uprawnionym do wyznaczenia na stanowisko służbowe, występuje, drogą służbową, do
właściwego organu z wnioskiem o wyznaczenie żołnierza na stanowisko odpowiadające jego
stanowi zdrowia i kwalifikacjom.
3. Żołnierza, który orzeczeniem wojskowej komisji lekarskiej został uznany za zdolnego do
zawodowej służby wojskowej z ograniczeniami, organ uprawniony wyznacza na stanowisko
służbowe uzgodnione z żołnierzem.
4. W przypadku, o którym mowa w ust. 2 i 3, dowódca jednostki wojskowej do czasu
zwolnienia żołnierza ze stanowiska służbowego zwalnia go z wykonywania zadań służbowych.

§ 16. 1. W razie wyznaczenia żołnierza na stanowisko służbowe poza dotychczasową
jednostką wojskową, skierowania do wykonywania zadań w rezerwie kadrowej lub w dyspozycji,
dowódca jednostki wojskowej rozlicza żołnierza i ogłasza w rozkazie dziennym datę jego ubycia
z jednostki wojskowej.
2. Dowódca jednostki wojskowej kieruje żołnierza do jednostki wojskowej, w której został
wyznaczony na nowe stanowisko służbowe, skierowany do wykonywania zadań w rezerwie
7

kadrowej lub dyspozycji, określając termin tak, aby mógł on stawić się w niej w dniu określonym
w decyzji personalnej.
3. O fakcie skierowania, o którym mowa w ust. 2, dowódca jednostki wojskowej
powiadamia niezwłocznie, w formie pisemnej, dowódcę jednostki wojskowej, w której żołnierz
został wyznaczony na nowe stanowisko służbowe albo skierowany do wykonywania zadań
w rezerwie kadrowej lub dyspozycji.
4. Dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz został wyznaczony na stanowisko
służbowe albo skierowany do wykonywania zadań w rezerwie kadrowej lub dyspozycji,
informuje niezwłocznie, w formie pisemnej, o fakcie stawienia się go do służby dowódcę
jednostki wojskowej, w której żołnierz pełnił ostatnio służbę.
5. W razie gdy z ważnych powodów dowódca jednostki, o którym mowa w ust. 1, nie może
wykonać decyzji o wyznaczeniu na stanowisko służbowe w terminie określonym w decyzji
personalnej, informuje niezwłocznie o tym organ, który wydał tę decyzję, podając faktyczne
przyczyny zwłoki, oraz informuje o tym fakcie dowódcę jednostki wojskowej, do której żołnierz
został wyznaczony na stanowisko albo skierowany do wykonywania zadań w rezerwie kadrowej
lub dyspozycji.
6. Do dnia stawienia się żołnierza do służby w nowej jednostce wojskowej, pozostaje on
w ewidencji i na zaopatrzeniu dotychczasowej jednostki wojskowej.

§ 17. Dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz zajmuje stanowisko służbowe, kieruje
tego żołnierza do wykonywania zadań poza jednostkę decyzją personalną.

§ 18. 1. Zwolnienie żołnierza ze stanowiska służbowego może nastąpić w związku
z wyznaczeniem na inne stanowisko służbowe, albo przeniesieniem do rezerwy kadrowej lub
dyspozycji.
2. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, w związku z przeniesieniem do rezerwy kadrowej
wymaga uzyskania zgody organu, o którym mowa w art. 20 ust. 3 ustawy, z wyjątkiem
przypadku, gdy organem zwalniającym żołnierza ze stanowiska służbowego jest ten organ.

§ 19. 1. Zwolnienie żołnierza z dotychczas zajmowanego stanowiska służbowego
i wyznaczenie na równorzędne stanowisko na podstawie porozumienia, o którym mowa w art. 44
ust. 3 ustawy, następuje na wniosek zainteresowanego żołnierza lub za jego pisemną zgodą.
2. Porozumienie, o którym mowa w ust. 1, powinno zawierać:
1) oznaczenia stron;
2) dane ewidencyjne żołnierza;
3) dane, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 3 ustawy, dotyczące dotychczas zajmowanego
stanowiska służbowego i stanowiska przewidzianego do wyznaczenia;
4) datę zwolnienia z zajmowanego stanowiska służbowego i wyznaczenia na nowe stanowisko.
3. Zwolnienie żołnierza z dotychczas zajmowanego stanowiska służbowego i wyznaczenie
na nowe stanowisko następuje w terminie uzgodnionym przez organ zwalniający ze stanowiska
służbowego oraz organ wyznaczający na stanowisko służbowe.
4. Decyzje personalne o zwolnieniu żołnierza ze stanowiska służbowego i wyznaczeniu na
stanowisko wydają, po podpisaniu porozumienia, organy, o których mowa w art. 44 ust. 3
ustawy.

§ 20. 1. W związku z wprowadzeniem nowego etatu jednostki wojskowej lub zmian do etatu
jednostki wojskowej, powodujących zmianę nazwy stanowiska służbowego, nazwy komórki
wewnętrznej, podległości komórki wewnętrznej, oznaczenia korpusu osobowego, grupy
8

osobowej, specjalności wojskowej albo grupy uposażenia, organ właściwy do wyznaczenia na
stanowisko może wyznaczyć żołnierza na zmienione stanowisko służbowe lub na stanowisko
w nowej komórce wewnętrznej.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, oficera w służbie stałej można wyznaczyć na
zmienione stanowisko służbowe z uwzględnieniem upływu części kadencji na stanowisku
zajmowanym przed tym wyznaczeniem.

§ 21. 1. Żołnierza zalicza się do określonego korpusu osobowego, grupy osobowej
i specjalności wojskowej zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami.
2. Zaliczenie do określonego korpusu, grupy osobowej i specjalności wojskowej następuje
w rozkazie personalnym o powołaniu do zawodowej służby wojskowej.

§ 22. Żołnierza można przenieść do innego korpusu osobowego, grupy osobowej lub
specjalności wojskowej, w szczególności w razie:
1) zniesienia korpusu osobowego, grupy osobowej lub specjalności wojskowej w tym korpusie,
do których żołnierz był zaliczony;
2) zmniejszenia stanu etatowego w obrębie korpusu osobowego, grupy osobowej lub
specjalności wojskowej, w których żołnierz pełni służbę;
3) utworzenia nowego korpusu osobowego, grupy osobowej lub specjalności wojskowej
w istniejącym korpusie osobowym;
4) konieczności dokonania uzupełnienia stanu etatowego w istniejących korpusach osobowych,
grupach osobowych lub specjalnościach wojskowych.

§ 23. 1. Żołnierza przenoszonego w czasie pełnienia zawodowej służby wojskowej na
stanowisko służbowe do innego korpusu osobowego, grupy osobowej lub specjalności
wojskowej wyznacza się na stanowisko służbowe z uwzględnieniem wymogów w zakresie
wykształcenia, kwalifikacji i stanu zdrowia, na które ten żołnierz ma być wyznaczony.
2. Żołnierza przenoszonego w czasie pełnienia zawodowej służby wojskowej do innego
korpusu osobowego, grupy osobowej lub specjalności wojskowej można skierować uprzednio do
odbycia kursu, szkolenia.

§ 24. 1. Liczba stanowisk przeznaczonych na potrzeby tworzenia rezerwy kadrowej wynosi
2% ogólnej liczby stanowisk służbowych
2. Limit żołnierzy, którzy mogą pozostawać w rezerwie kadrowej, wynosi dla:
1) Ministra Obrony Narodowej – 20% ogólnej liczby stanowisk służbowych przewidzianych
dla rezerwy kadrowej;
2) dyrektora departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr – 80%
ogólnej liczby stanowisk służbowych przewidzianych dla rezerwy kadrowej.

§ 25. 1. Żołnierza zawodowego skierowanego na stacjonarne studia w uczelni wojskowej
oraz podyplomowe studia polityki obronnej, organ, o którym mowa w art. 20 ust. 3 ustawy,
przenosi do rezerwy kadrowej.
2. Przepis ust. 1 stosuje się do żołnierza skierowanego na kurs wymagany przed objęciem
wyższego lub innego równorzędnego stanowiska służbowego, trwający dłużej niż sześć miesięcy.
3. Organ, o którym mowa w art. 20 ust. 3 ustawy, przenosi żołnierza, o którym mowa
w ust. 1 i 2, do rezerwy kadrowej w celu odbycia studiów, kursu, na wniosek organu wojskowego
właściwego do wyznaczania na stanowisko służbowe po odbyciu studiów, kursu, jeżeli sam nie
jest tym organem.
9