Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych oraz o zmianie niektórych innych ustaw

o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2010 r. Nr 206, poz. 1367,
z późn. zm.) przesiedlenie żołnierza oraz członków jego rodziny do nowego miejsca pełnienia
służby potwierdza się dokumentem, z którego wynika korzystanie przez żołnierza, samego lub
wraz z członkami rodziny, z jednej z wymienionych form zakwaterowania.
7. Dla celów ustalenia należności, o których mowa w § 3–5, za nowe miejsce pełnienia służby
uznaje się miejscowość stanowiącą siedzibę jednostki wojskowej lub wydzielonego pododdziału,
gdzie żołnierz pełni służbę, lub miejscowość pobliską w rozumieniu przepisów ustawy z dnia
22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej względem tej
miejscowości albo miejscowość, w której żołnierz w związku z przeniesieniem służbowym
korzysta z jednej z form zakwaterowania na podstawie ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r.
o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.

§ 7. Należności, o których mowa w § 3–5, wypłaca się żołnierzowi w terminie czternastu dni,
licząc od dnia wydania w tej sprawie ostatecznej decyzji przez dowódcę, o którym mowa
w art. 104 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, nie
później niż w terminie trzech miesięcy od dnia złożenia wniosku.

§ 8. 1. Czas krajowej podróży służbowej określony w poleceniu wyjazdu służbowego
obejmuje czas między wyjazdem z miejscowości jej rozpoczęcia, a przyjazdem do miejscowości
jej zakończenia.
2. Miejscowość rozpoczęcia i miejscowość zakończenia krajowej podróży służbowej określa
się w poleceniu wyjazdu służbowego.
3. Zarządzający krajową podróż służbową może uznać za miejscowość rozpoczęcia lub
zakończenia podróży służbowej miejscowość, w której żołnierz jest zameldowany na pobyt stały
lub czasowy, jeżeli spowoduje to zmniejszenie łącznych kosztów podróży służbowej.

§ 9. 1. Dieta w czasie krajowej podróży służbowej jest przeznaczona na pokrycie
zwiększonych kosztów wyżywienia.
2. Stawkę diety w przypadku odbywania krajowej podróży służbowej ustala się w wysokości
określonej w przepisach w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu
w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej,
wydanych na podstawie art. 775 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U.
z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.).
3. Jeżeli krajowa podróż służbowa trwa:
1) nie dłużej niż dobę i wynosi:
a) od ośmiu do dwunastu godzin – przysługuje 50% stawki diety,

2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2010 r. Nr 28, poz. 143 i Nr 182, poz. 1228,
z 2011 r. Nr 22, poz. 114 i Nr 185, poz. 1092 oraz z 2012 r. poz. 908.
3) Zmiany tekstu wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 113, poz. 717 i Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 99,
poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28,
poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z 2002 r.
Nr 74, poz. 676, Nr 196, poz. 1660, Nr 135, poz. 1146, Nr 135, poz. 1146, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679, z 2003 r. Nr 166,
poz. 1608 i Nr 213, poz. 2081, z 2004 r. Nr 96, poz. 959, Nr 99, poz. 1001, Nr 120, poz. 1252 i Nr 240, poz. 2407, z 2005 r. Nr 10,
poz. 71, Nr 68, poz. 610, Nr 86, poz. 732 i Nr 167, poz. 1398, z 2006 r. Nr 104, poz. 708, Nr 133, poz. 935, Nr 104, poz. 711, Nr 217,
poz. 1587 i Nr 221, poz. 1615, z 2007 r. Nr 64, poz. 426, Nr 89, poz. 589, Nr 181, poz. 1288, Nr 176, poz. 1239 i Nr 225, poz. 672,
z 2008 r. Nr 93, poz. 586, Nr 116, poz. 740, Nr 237, poz. 1654, Nr 223, poz. 1460 i Nr 237, poz. 1654, z 2009 r. Nr 6, poz. 33, Nr 99,
poz. 825, Nr 98, poz. 817, Nr 115, poz. 958, Nr 157, poz. 1241, Nr 219, poz. 1704 i Nr 58, poz. 485, z 2010 r. Nr 105, poz. 655,
Nr 135, poz. 912, Nr 224, poz. 1459, Nr 249, poz. 1655, Nr 254, poz. 1700 i Nr 182, poz. 1228, z 2011 r. Nr 36, poz. 181, Nr 63,
poz. 322, Nr 80, poz. 432, Nr 144, poz. 855, Nr 149, poz. 887 i Nr 232, poz. 1378 oraz z 2012, poz. 908 i 1110.
3

b) ponad dwanaście godzin – przysługuje stawka diety w pełnej wysokości;
2) dłużej niż jedną dobę – za każdą dobę przysługuje stawka diety w pełnej wysokości, a za
niepełną, ale rozpoczętą dobę:
a) do ośmiu godzin – przysługuje 50% stawki diety,
b) ponad osiem godzin – przysługuje stawka diety w pełnej wysokości.
4. Stawkę diety zmniejsza się o wartość zapewnionego bezpłatnego wyżywienia, przyjmując,
że każdy bezpłatny posiłek stanowi odpowiednio:
1) śniadanie – 25% stawki diety;
2) obiad
– 50% stawki diety;
3) kolacja – 25% stawki diety.
5. W przypadku korzystania przez żołnierza z usługi hotelarskiej, w ramach której
zapewniono wyżywienie, przepisy ust. 3 stosuje się odpowiednio.
6. Dieta nie przysługuje żołnierzowi, którego obowiązki służbowe polegają na stałym
wykonywaniu czynności służbowych na obszarze garnizonu obejmującego swoim terytorium
granice administracyjne kilku miejscowości, w przypadku odbywania krajowej podróży służbowej
na obszarze tego garnizonu.
7. Żołnierzowi, o którym mowa w art. 86 ust. 10 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie
wojskowej żołnierzy zawodowych, przysługuje za czas podróży służbowej odbywanej:
1) w celu wykonywania zadań związanych z uczestniczeniem w ćwiczeniu lub szkoleniu na
terenie poligonu lub w innym miejscu, w którym odbywają się szkolenia lub ćwiczenia
poligonowe – 100%,
2) w związku z czasową zmianą miejsca postoju jednostki wojskowej lub wydzielonego
pododdziału – 25%
– stawki diety określonej w ust. 1, za każdą pełną dobę wykonywania zadań poza stałym miejscem
pełnienia służby lub miejscem zamieszkania.

§ 10. 1. Koszty przejazdu podlegają zwrotowi w wysokości udokumentowanej biletami lub
fakturami na przejazd publicznymi środkami transportu, obejmującymi cenę biletu środka
transportu wraz ze związanymi z nimi opłatami dodatkowymi, w tym miejscówkami
z uwzględnieniem posiadanych przez żołnierza ulgi na dany środek transportu, bez względu na to
z jakiego tytułu ulga przysługuje.
2. W przypadku nieprzedstawienia przez żołnierza biletów lub udokumentowania biletami
tylko części kosztów przejazdu żołnierzowi przysługuje zwrot kosztów przejazdu na trasie
nieudokumentowanej biletami, w wysokości ceny biletu środka transportu określonego
w poleceniu wyjazdu służbowego, z uwzględnieniem posiadanej przez żołnierza ulgi na dany
środek transportu, bez względu na to, z jakiego tytułu ulga przysługuje.
3. Żołnierzowi odbywającemu przejazdy w krajowej podróży służbowej pojazdem, o którym
mowa w § 11 ust. 2, przysługuje zwrot kosztów przejazdu w wysokości stanowiącej iloczyn
przejechanych kilometrów i stawki za jeden kilometr przebiegu ustalonej w poleceniu wyjazdu
służbowego, nie wyższej niż określona na podstawie przepisów wydanych na podstawie art. 34a
ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1265).
4. Zwrot kosztów przejazdów nie przysługuje w przypadku odbywania podróży środkiem
transportu pozostającym w dyspozycji Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.

§ 11. 1. Publiczny środek transportu odpowiedni do odbycia krajowej podróży służbowej,
a także jego rodzaj i klasę, określa się w poleceniu wyjazdu służbowego, uwzględniając posiadane
przez żołnierza uprawnienia do przejazdów bezpłatnych lub ulgowych, dogodność połączeń na
4

danej trasie, termin i pilność wykonania zadań w czasie podróży służbowej oraz koszt przejazdu.
2. Na wniosek żołnierza dowódca jednostki wojskowej może wyrazić zgodę na przejazdy
w krajowej podróży służbowej pojazdem niepozostającym w dyspozycji Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej.

§ 12. 1. Żołnierzowi w czasie krajowej podróży służbowej przysługuje zwrot kosztów
noclegu, w obiekcie świadczącym usługi hotelarskie, w wysokości potwierdzonej rachunkiem,
jednak nie wyższej za jedną dobę hotelową niż dwudziestokrotność stawki diety.
2. Żołnierzowi, któremu w czasie krajowej podróży służbowej nie zapewniono bezpłatnego
noclegu lub zakwaterowania albo który nie przedłożył rachunku, o którym mowa w ust. 1,
przysługuje ryczałt za każdy nocleg w wysokości 150% stawki diety.
3. Ryczałt za nocleg przysługuje, gdy czas krajowej podróży służbowej obejmował co
najmniej sześć godzin między godzinami 2100 a 700.
4. Zwrot kosztów noclegów lub ryczałt za nocleg nie przysługują żołnierzowi, którego
obowiązki służbowe polegają na stałym wykonywaniu czynności służbowych na obszarze
garnizonu obejmującego swoim terytorium granice administracyjne kilku miejscowości,
w przypadku odbywania krajowej podróży służbowej na obszarze tego garnizonu.

§ 13. 1. Za każdą rozpoczętą dobę odbywania krajowej podróży służbowej żołnierzowi
przysługuje ryczałt na pokrycie kosztów dojazdów środkami komunikacji miejscowej
w wysokości 20% stawki diety.
2. Przepisów ust. 1 nie stosuje się, jeżeli na wniosek żołnierza zarządzający krajową podróż
służbową wyrazi zgodę na pokrycie udokumentowanych kosztów dojazdów środkami komunikacji
miejscowej.

§ 14. 1. Żołnierzowi, który w czasie krajowej podróży służbowej poniósł dodatkowe
niezbędne wydatki związane z tą podróżą, określone lub uznane przez zarządzającego podróż
służbową, zwraca się je w udokumentowanej wysokości.
2. Dodatkowe wydatki obejmują dodatkowe opłaty związane z zakupem biletu na przejazd,
opłaty za bagaż, przejazd drogami płatnymi i autostradami opłaty za postój w strefie płatnego
parkowania, opłaty za miejsca parkingowe, oraz inne niezbędne wydatki wiążące się bezpośrednio
z odbywaniem podróży służbowej.

§ 15. Żołnierzowi przebywającemu w krajowej podróży służbowej, trwającej co najmniej
10 dni przysługuje zwrot kosztów przejazdów w czasie wolnym od wykonywania czynności
służbowych, środkiem transportu określonym przez zarządzającego krajową podróż służbową, do
miejscowości pobytu stałego lub czasowego i z powrotem.

§ 16. 1. Czas zagranicznej podróży służbowej liczy się w razie odbywania jej środkami
komunikacji:
1) lądowej – od chwili przekroczenia granicy państwowej w drodze za granicę do chwili
przekroczenia jej w drodze powrotnej do kraju;
2) lotniczej – od chwili startu samolotu w drodze za granicę z ostatniego lotniska w kraju do
chwili lądowania samolotu w drodze powrotnej na pierwszym lotnisku w kraju;
3) morskiej – od chwili wyjścia jednostki pływającej z ostatniego portu polskiego do chwili
wejścia jednostki pływającej w drodze powrotnej do pierwszego portu polskiego.
2. Jeżeli przekroczenie granicy państwowej odbywa się poza miejscowością stanowiącą
5

miejsce zamieszkania lub stałe miejsce pełnienia służby żołnierza, za czas podróży od tej
miejscowości do miejsca przekroczenia granicy i z powrotem żołnierzowi przysługują należności
z tytułu odbywania krajowej podróży służbowej.
3. W przypadku żołnierzy odbywających podróże służbowe na jednostkach pływających
Marynarki Wojennej czas zagranicznej podróży służbowej liczy się od chwili wejścia jednostki do
portu zagranicznego do chwili wyjścia z tego portu.

§ 17. 1. Dieta w czasie zagranicznej podróży służbowej jest przeznaczona na pokrycie
zwiększonych kosztów wyżywienia i inne drobne wydatki.
2. Stawka diety z tytułu odbywania zagranicznej podróży służbowej przysługuje w wysokości
obowiązującej dla docelowego państwa zagranicznej podróży służbowej. W przypadku
zagranicznej podróży służbowej odbywanej do dwóch lub więcej państw, zarządzający
zagraniczną podróż służbową może ustalić więcej niż jedno państwo docelowe.
3. Jeżeli zagraniczna podróż służbowa trwa:
1) nie dłużej niż dobę i wynosi:
a) do ośmiu godzin – przysługuje 1/3 stawki diety,
b) od ośmiu do dwunastu godzin – przysługuje 50% stawki diety,
c) ponad dwanaście godzin – przysługuje stawka diety w pełnej wysokości;
2) dłużej niż dobę:
a) za każdą dobę przysługuje stawka diety w pełnej wysokości,
b) za niepełną, ale rozpoczętą dobę – przysługuje stawka diety w wysokości, o której mowa
w pkt 1.
4. Stawkę diety zmniejsza się o koszt zapewnionego za granicą bezpłatnego wyżywienia,
przyjmując, że każdy bezpłatny posiłek stanowi odpowiednio:
1) śniadanie – 15% stawki diety;
2) obiad – 30% stawki diety;
3) kolacja – 30% stawki diety.
5. W przypadku korzystania przez żołnierza z usługi hotelarskiej, w ramach której
zapewniono wyżywienie, przepisy ust. 3 stosuje się odpowiednio.

§ 18. 1. Żołnierzowi przysługuje zwrot poniesionych kosztów noclegu poza granicami
państwa, w obiekcie świadczącym usługi hotelarskie, w wysokości potwierdzonej rachunkiem,
w granicach ustalonego na ten cel limitu.
2. W uzasadnionych przypadkach dowódca jednostki wojskowej, który wydał polecenie
odbycia zagranicznej podróży służbowej, może wyrazić zgodę na zwrot kosztów noclegu
potwierdzonych rachunkiem, w wysokości przekraczającej limit, o którym mowa w ust. 1.
3. Żołnierzowi, który nie korzystał poza granicami państwa z noclegu w hotelu, przysługuje
ryczałt za każdy nocleg w wysokości 25% limitu, o którym mowa w ust. 1.
4. Zwrot kosztów noclegów lub ryczałt za nocleg za czas przejazdu w zagranicznej podróży
służbowej przysługują, gdy czas przejazdu przekracza dobę, a żołnierzowi w czasie przejazdu nie
zapewniono bezpłatnego noclegu.

§ 19. Wysokość diet, o których mowa w § 17, oraz limit na pokrycie kosztów noclegu,
o którym mowa w § 18, określają przepisy, o których mowa w § 9 ust. 2.

6

§ 20. Do zwrotu kosztów przejazdu na trasie od miejsca pełnienia służby do miejscowości
stanowiącej cel zagranicznej podróży służbowej stosuje się odpowiednio przepisy § 8 ust. 3 i § 10
i 11.

§ 21. 1. Żołnierzowi korzystającemu za granicą z dojazdów środkami komunikacji miejscowej
przysługuje ryczałt na pokrycie tych kosztów w wysokości 10% stawki diety za każdą rozpoczętą
dobę pobytu w zagranicznej podróży służbowej, w czasie której korzystał z dojazdu.
2. W przypadku gdy żołnierz za granicą odbywał dojazdy z dworca i do dworca kolejowego,
autobusowego, portu lotniczego lub morskiego w miejscowości docelowej za granicą lub w każdej
innej miejscowości, w której żołnierz korzystał z noclegu, wysokość ryczałtu na pokrycie
poniesionych przez żołnierza kosztów dojazdu wynosi jedną dietę, o której mowa w § 17 ust. 2.

§ 22. Zwrot innych niezbędnych wydatków poniesionych w związku ze skierowaniem
w zagraniczną podróż służbową obejmuje:
1) zwrot kosztów przewozu samolotem bagażu osobistego o wadze do trzydziestu kilogramów,
liczonej łącznie z wagą bagażu opłacanego w cenie biletu – w przypadku gdy zagraniczna
podróż służbowa trwa ponad trzydzieści dni lub gdy państwem docelowym jest państwo
pozaeuropejskie i za zgodą osoby zarządzającej podróż służbową;
2) w razie choroby żołnierza – zwrot udokumentowanych niezbędnych kosztów leczenia za
granicą oraz lekarstw w razie wypadku lub choroby powstałej podczas odbywania
zagranicznej podróży służbowej;
3) wydatki, o których mowa w § 14.

§ 23. 1. Na wniosek żołnierza, z wyjątkiem żołnierza, o którym mowa w § 24 ust. 2,
wystawiający polecenie wyjazdu służbowego przyznaje zaliczkę na niezbędne koszty podróży.
W przypadku skierowania żołnierza w zagraniczną podróż służbową zaliczka, za zgodą żołnierza,
może być wypłacona w walucie polskiej w wysokości stanowiącej równowartość zaliczki
obliczonej w walucie obcej, według średniego kursu złotego w stosunku do walut obcych,
określonego przez Narodowy Bank Polski z dnia wypłaty zaliczki.
2. W przypadku otrzymania zaliczki, o której mowa w ust. 1, żołnierz jest obowiązany
rozliczyć ją w terminie siedmiu dni od dnia zakończenia podróży, a w przypadku odbywania
podróży poza granicami państwa w terminie czternastu dni od dnia zakończenia podróży,
w walucie otrzymanej zaliczki albo w walucie polskiej, według średniego kursu złotego
w stosunku do walut obcych, określonego przez Narodowy Bank Polski z dnia wpłaty zaliczki.

§ 24. 1. Wypłaty należności z tytułu podróży służbowej dokonuje się na podstawie polecenia
wyjazdu służbowego oraz załączonych przez żołnierza dokumentów, w szczególności rachunków,
biletów, potwierdzających wysokość poniesionych wydatków nieobjętych ryczałtami, a także
oświadczenia żołnierza o okolicznościach mających wpływ na prawo do diet, ryczałtów lub zwrotu
innych kosztów podróży bądź na ich wysokość. W przypadku gdy czas podróży przekracza jeden
miesiąc, rozliczenia kosztów podróży można dokonać raz w miesiącu na podstawie rachunku
kosztów podróży.

2. W przypadku odbywania podróży służbowej w celu stawienia się do nowego miejsca
pełnienia służby w ramach rezerwy kadrowej lub dyspozycji zwrotu kosztów podróży służbowej
dokonuje dowódca jednostki wojskowej, do którego żołnierz został skierowany.
3. Żołnierzowi, o którym mowa w art. 86 ust. 10 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie
7