Rządowy projekt ustawy o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej

– 25 –
– art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa
Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. z 2010 r. Nr 29, poz. 154,
z późn. zm.),
– art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 czerwca 2006 r. o Centralnym Biurze
Antykorupcyjnym (Dz. U. z 2012 r. poz. 621, 627 i 664),
– art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 czerwca 2006 r. o Służbie Kontrwywiadu
Wojskowego oraz Służbie Wywiadu Wojskowego (Dz. U. Nr 104, poz. 709,
z późn. zm.);
5) konieczność udaremnienia ucieczki osoby pozbawionej wolności z aresztu śledczego lub
zakładu karnego oraz osoby konwojowanej lub doprowadzanej, a także pościg za tą
osobą.
2. Broń palna nie może być użyta lub wykorzystana przez pododdział zwarty.
3. W sytuacji zagrażającej życiu lub zdrowiu uprawnionego lub innej osoby uprawniony
wchodzący w skład pododdziału zwartego może użyć broni palnej lub wykorzystać ją na
zasadach określonych w niniejszej ustawie.
Art. 45. Broń palną można wykorzystać w przypadku konieczności podjęcia co
najmniej jednego z następujących działań:
1)
zatrzymanie pojazdu, jeżeli jego działanie zagraża życiu lub zdrowiu uprawnionego lub
innej osoby lub stwarza zagrożenie dla ważnych obiektów lub urządzeń;
2) pokonanie
przeszkody:
a) uniemożliwiającej lub utrudniającej ujęcie osoby albo ratowanie życia lub zdrowia
uprawnionego, innej osoby lub ratowanie mienia,
b) w przypadku naruszenia porządku lub bezpieczeństwa publicznego przez osobę
pozbawioną wolności, zatrzymaną lub umieszczoną w strzeżonym ośrodku albo
areszcie w celu wydalenia;
3)
zaalarmowanie lub wezwanie pomocy;

12) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2010 r. Nr 182, poz. 1228
i Nr 238, poz. 1578, z 2011 r. Nr 53, poz. 273, Nr 84, poz. 455, Nr 117, poz. 677 i Nr 230, poz. 1371 oraz
z 2012 r. poz. 627 i 908.
13) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2006 r. Nr 218, poz. 1592, z 2007 r. Nr 25,
poz. 162, z 2009 r. Nr 85, poz. 716, z 2010 r. Nr 182, poz. 1228, z 2011 r. Nr 22, poz. 114, Nr 53, poz. 273
i Nr 84, poz. 455 oraz z 2012 r. poz. 707.
– 26 –
4) neutralizacja przedmiotów lub urządzeń mogących stwarzać niebezpieczeństwo
wybuchu, powodujących jednocześnie bezpośrednie zagrożenie zdrowia lub życia
uprawnionego lub innej osoby;
5) unieszkodliwienie
zwierzęcia, którego zachowanie zagraża bezpośrednio życiu lub
zdrowiu uprawnionego lub innej osoby.
Art. 46. 1. Przed użyciem broni palnej uprawniony podejmuje następujące działania:
1) identyfikuje
swoją formację albo służbę okrzykiem przez wskazanie jej pełnej nazwy
lub ustawowego skrótu, a w przypadku uprawnionego, o którym mowa w art. 2 ust. 1
pkt 21 – okrzykiem: „Ochrona!”;
2) wzywa
osobę do zachowania zgodnego z prawem, a w szczególności do:
a) natychmiastowego porzucenia broni lub innego podobnie niebezpiecznego
przedmiotu, którego użycie może zagrozić życiu, zdrowiu lub wolności
uprawnionego lub innej osoby,
b) zaniechania
ucieczki,
c) odstąpienia od użycia przemocy.
2. W przypadku niepodporządkowania się wezwaniom, o których mowa w ust. 1 pkt 2,
uprawniony uprzedza o użyciu broni palnej okrzykiem: „Stój, bo strzelam!”, a jeżeli
wezwanie to okaże się nieskuteczne, oddaje strzał ostrzegawczy w bezpiecznym kierunku.
3. Od procedury, o której mowa w ust. 1 i 2, lub jej poszczególnych elementów,
w szczególności od oddania strzału ostrzegawczego, można odstąpić, jeżeli ich zrealizowanie
groziłoby bezpośrednim niebezpieczeństwem dla życia lub zdrowia uprawnionego lub innej
osoby.
4. Przed rozpoczęciem konwoju lub doprowadzenia uprawniony uprzedza osobę
pozbawioną wolności, w stosunku do której zgodnie z art. 44 ust. 1 pkt 4 lit. b i c możliwe
jest użycie broni palnej, o możliwości użycia w stosunku do niej broni palnej w przypadku
podjęcia przez nią próby ucieczki.
Art. 47. 1. Do postępowania po użyciu lub wykorzystaniu broni palnej stosuje się
przepisy art. 35 ust. 1–3 i 5, art. 36 ust. 1 i 2 pkt 2, art. 37 oraz art. 38.
2. W przypadku gdy w wyniku użycia lub wykorzystania broni palnej nastąpiło
zranienie osoby lub wystąpiły inne widoczne objawy zagrożenia życia lub zdrowia tej osoby,
uprawniony, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 21, może odstąpić od udzielenia pierwszej
pomocy, jeżeli:
– 27 –
1) udzielenie
tej
pomocy
może zagrozić życiu, zdrowiu lub bezpieczeństwu uprawnionego
lub innej osoby;
2) udzielenie pomocy osobie poszkodowanej zostało zapewnione przez inne osoby lub
podmioty zobowiązane do jej udzielenia;
3)
osoba poszkodowana sprzeciwia się udzieleniu jej pomocy.
3. W przypadku odstąpienia od udzielenia pierwszej pomocy uprawniony, o którym
mowa w art. 2 ust. 1 pkt 21, zapewnia udzielenie kwalifikowanej pierwszej pomocy lub
medycznych czynności ratunkowych.
Art. 48. O każdym przypadku użycia lub wykorzystania broni palnej uprawniony
niezwłocznie powiadamia przełożonego lub osobę pełniącą służbę dyżurną, a uprawniony,
o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 21, także właściwą miejscowo jednostkę organizacyjną
Policji.
Rozdział 4
Dokumentowanie użycia i wykorzystania środków przymusu bezpośredniego i broni
palnej
Art. 49. 1. Uprawniony dokumentuje w notatce lub notatniku służbowym:
1) użycie i wykorzystanie środków przymusu bezpośredniego i broni palnej;
2)
wykorzystanie broni palnej w celu oddania strzału ostrzegawczego.
2. Uprawniony przekazuje notatkę przełożonemu w przypadku użycia lub
wykorzystania:
1)
środków przymusu bezpośredniego – gdy skutkiem tego użycia lub wykorzystania było
zranienie osoby lub wystąpienie innych widocznych objawów zagrożenia życia lub
zdrowia tej osoby albo jej śmierć, zranienie albo śmierć zwierzęcia albo zniszczenie
mienia;
2)
broni palnej – niezależnie od skutku tego użycia lub wykorzystania.
3. W przypadku użycia środka przymusu bezpośredniego wobec nieletniego
umieszczonego w zakładzie poprawczym, schronisku dla nieletnich, młodzieżowym ośrodku
wychowawczym lub policyjnej izbie dziecka uprawniony każdorazowo przekazuje
przełożonemu notatkę, niezależnie od rodzaju i skutku użycia środka przymusu
bezpośredniego.
Art. 50. 1. Uprawniony, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 12, nie dokumentuje
prewencyjnego użycia lub wykorzystania środków przymusu bezpośredniego, chyba że
– 28 –
skutkowało to zranieniem osoby lub wystąpieniem innych widocznych objawów zagrożenia
życia lub zdrowia tej osoby albo jej śmiercią lub szkodą w mieniu.
2. Użycie i wykorzystanie środków przymusu bezpośredniego i broni palnej przez
pododdział zwarty jego dowódca dokumentuje niezwłocznie po zakończeniu działań tego
pododdziału, w trakcie których nastąpiło to użycie lub wykorzystanie, sporządzając notatkę,
którą przekazuje organowi lub osobie, która udzieliła zgody na użycie tych środków lub broni
palnej.
Art. 51. Po sporządzeniu notatki, uprawniony, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 21,
przekazuje ją w celu umieszczenia w ewidencji, o której mowa w art. 36 ust. 2 ustawy z dnia
22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia.
Art. 52. 1. W przypadku użycia lub wykorzystania środków przymusu bezpośredniego,
którego skutkiem było zranienie osoby lub wystąpienie innych widocznych objawów
zagrożenia życia lub zdrowia tej osoby albo jej śmierć, zranienie albo śmierć zwierzęcia albo
zniszczenie mienia, notatka zawiera:
1) służbowe dane identyfikacyjne uprawnionego, a w przypadku uprawnionego, o którym
mowa w art. 2 ust. 1 pkt 21, także numer licencji;
2) określenie czasu i miejsca użycia lub wykorzystania środków przymusu bezpośredniego;
3) następujące dane osoby, wobec której użyto środków przymusu bezpośredniego:
a) imię i nazwisko,
b) serię i numer dokumentu tożsamości,
c) imię, nazwisko, datę urodzenia oraz, w przypadku osoby osadzonej w zakładzie
karnym albo areszcie śledczym, imię ojca;
4) określenie celu użycia lub wykorzystania środków przymusu bezpośredniego;
5) informację o przyczynie użycia lub wykorzystania środków przymusu bezpośredniego;
6) określenie użytych lub wykorzystanych środków przymusu bezpośredniego;
7) opis
czynności zrealizowanych przed użyciem lub wykorzystaniem środków przymusu
bezpośredniego i po użyciu lub wykorzystaniu tych środków;
8)
opis skutków użycia lub wykorzystania środków przymusu bezpośredniego;
9) informację o udzieleniu pierwszej pomocy i jej zakresie lub zapewnieniu udzielenia
kwalifikowanej pierwszej pomocy lub medycznych czynności ratunkowych;
10) następujące dane ustalonych świadków zdarzenia:
a) imię i nazwisko oraz serię i numer dokumentu tożsamości albo
– 29 –
b) służbowe dane identyfikacyjne, jeżeli świadkiem zdarzenia był uprawniony;
11) podpis
uprawnionego.
2. Jeżeli uzyskanie danych, o których mowa w ust. 1 pkt 3, było niemożliwe, w notatce
podaje się przyczyny ich nieumieszczenia.
3. W przypadku gdy w wyniku użycia lub wykorzystania środków przymusu
bezpośredniego nie nastąpiły skutki, o których mowa w ust. 1, notatka zawiera tylko
informacje, o których mowa w ust. 1 pkt 1–6 i 11 oraz ust. 2.
Art. 53. 1. W przypadku broni palnej do treści notatki stosuje się przepisy:
1)
art. 52 ust. 1 i 2, jeżeli notatka dokumentuje użycie broni palnej;
2)
art. 52 ust. 1 pkt 1, 2, 5, 7 i 11, jeżeli notatka dokumentuje wykorzystanie broni palnej.
2. Notatka dokumentująca użycie lub wykorzystanie broni palnej zawiera także
określenie nazwy, typu i numeru seryjnego użytej lub wykorzystanej broni palnej oraz
rodzaju i ilości użytej amunicji.
Art. 54. W przypadku użycia lub wykorzystania środków przymusu bezpośredniego
przez pododdział zwarty do treści notatki sporządzanej przez jego dowódcę stosuje się
przepisy art. 52 ust. 1 pkt 1–3, 5, 6, 8, 10 i 11 oraz uwzględnia się w niej:
1) informację o organie lub osobie, która udzieliła zgody na użycie tych środków;
2) opis
postępowania poprzedzającego użycie lub wykorzystanie tych środków;
3) określenie sposobu realizacji działań podjętych w sytuacji, gdy wszelka zwłoka
w użyciu lub wykorzystaniu środków przymusu bezpośredniego groziłaby
bezpośrednim niebezpieczeństwem dla życia lub zdrowia uprawnionego lub innej osoby,
mienia lub niebezpieczeństwem dokonania zamachu na ważne obiekty lub urządzenia;
4) informację o liczebności pododdziału zwartego.
Rozdział 5
Zmiany w przepisach obowiązujących
Art. 55. W ustawie z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu w sprawach
nieletnich (Dz. U. z 2010 r. Nr 33, poz. 178, z późn. zm.) wprowadza się następujące
zmiany:
1)
art. 95a otrzymuje brzmienie:

14) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2011 r. Nr 112, poz. 654,
Nr 149, poz. 887 i Nr 191, poz. 1134 oraz z 2012 r. poz. 579.