Rządowy projekt ustawy o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej

– 10 –
3) pozbawionych
wolności.
6. W przypadku prewencyjnego użycia kajdanek lub gdy w ocenie uprawnionego
prawdopodobieństwo podjęcia próby ucieczki, czynnego oporu lub wystąpienia zachowania
mogącego zagrażać życiu, zdrowiu lub mieniu jest nieznaczne, kajdanki można założyć na
ręce trzymane z przodu.
7. Kajdanek zakładanych na nogi używa się równocześnie z kajdankami zakładanymi na
ręce.
Art. 15. 1. Kaftana bezpieczeństwa lub pasa obezwładniającego używa się, jeżeli użycie
innych środków przymusu bezpośredniego jest niemożliwe albo może okazać się
nieskuteczne, w przypadkach, o których mowa w art. 10 pkt 3, 4, 6, 10, 11, 13 i 14.
2. Kaftana bezpieczeństwa lub pasa obezwładniającego jednoczęściowego używa się
w celu unieruchomienia rąk.
3. Pasa obezwładniającego wieloczęściowego używa się w celu unieruchomienia osoby.
4. Użycie kaftana bezpieczeństwa lub pasa obezwładniającego nie może utrudniać
oddychania lub tamować obiegu krwi.
5. W przypadku użycia kaftana bezpieczeństwa lub pasa obezwładniającego w stosunku
do nieletniego należy zapewnić mu niezwłocznie pomoc medyczną, a dalsze użycie tych
środków uzależnia się od opinii osoby udzielającej tej pomocy.
Art. 16. 1. Kasku zabezpieczającego można użyć w przypadku, o którym mowa
w art. 10 pkt 14.
2. Kasku zabezpieczającego używa się w celu zapobieżenia samookaleczeniu głowy, po
uprzednim założeniu pasa obezwładniającego jednoczęściowego lub kaftana bezpieczeństwa
albo kajdanek na ręce trzymane z tyłu.
Art. 17. 1. Siatki obezwładniającej można użyć lub ją wykorzystać, jeżeli użycie innych
środków przymusu bezpośredniego jest niemożliwe albo może okazać się nieskuteczne,
w przypadkach, o których mowa w art. 10 pkt 2–5, 7, 10 i 11.

poz. 1056, Nr 173, poz. 1080 i Nr 214, poz. 1344, z 2009 r. Nr 62, poz. 504, Nr 63, poz. 533, Nr 166,
poz. 1317, Nr 168, poz. 1323, Nr 190, poz. 1474, Nr 201, poz. 1540 i Nr 206, poz. 1589, z 2010 r. Nr 7,
poz. 46, Nr 40, poz. 227 i 229, Nr 98, poz. 625 i 626, Nr 125, poz. 842, Nr 127, poz. 857, Nr 152, poz. 1018
i 1021, Nr 182, poz. 1228, Nr 225, poz. 1474 i Nr 240, poz. 1602, z 2011 r. Nr 17, poz. 78, Nr 24, poz. 130,
Nr 39, poz. 202, Nr 48, poz. 245, Nr 72, poz. 381, Nr 94, poz. 549, Nr 117, poz. 678, Nr 133, poz. 767,
Nr 160, poz. 964, Nr 191, poz. 1135, Nr 217, poz. 1280, Nr 233, poz. 1381 i Nr 240, poz. 1431 oraz z 2012 r.
poz. 611.
– 11 –
2. Siatki obezwładniającej używa się w celu unieruchomienia osoby lub wykorzystuje
się ją w celu unieruchomienia zwierzęcia.
3. Siatkę obezwładniającą miota się z broni palnej albo innych urządzeń albo zarzuca się
ją ręcznie.
Art. 18. 1. Pałki służbowej można użyć lub wykorzystać ją w przypadkach, o których
mowa w art. 10 pkt 1–11 i 13.
2. Pałki służbowej nie stosuje się wobec osób:
1) w stosunku do których użyto środków przymusu bezpośredniego, o których mowa
w art. 11 ust. 1 pkt 2–5,
2) obezwładnionych wskutek użycia środków przymusu bezpośredniego, o których mowa
w art. 11 ust. 1 pkt 13
– z wyjątkiem dźwigni transportowych stosowanych przy użyciu pałki służbowej.
3. Pałki służbowej używa się do obezwładnienia osoby przez zadanie bólu fizycznego
lub do zablokowania kończyn albo wykorzystuje się ją w celu obezwładnienia zwierzęcia.
4. Pałką służbową nie zadaje się uderzeń i pchnięć w głowę, szyję, brzuch
i nieumięśnione oraz szczególnie wrażliwe części ciała, z wyjątkiem sytuacji, gdy zachodzi
konieczność odparcia zamachu stwarzającego bezpośrednie zagrożenie życia lub zdrowia
uprawnionego lub innej osoby.
Art. 19. 1. Wodnych środków obezwładniających można użyć lub je wykorzystać przez
zastosowanie urządzeń do tego przeznaczonych, w przypadkach, o których mowa w art. 10
pkt 1, 2, 8, 12 i 13.
2. Wodnych środków obezwładniających używa się w celu krótkotrwałego
obezwładnienia osoby lub wykorzystuje się je w celu krótkotrwałego obezwładnienia
zwierzęcia.
3. Wodnych środków obezwładniających można użyć także z dodatkiem środka
łzawiącego lub barwiącego.
Art. 20. 1. Psa służbowego można użyć w przypadkach, o których mowa w art. 10
pkt 2, 5–7, 9–11 i 13.
2. Psa służbowego używa się, gdy ma założony kaganiec, chyba że:
1) został wytresowany do działania bez kagańca;
2) użycie psa służbowego służy do:
a)
odparcia zamachu na życie lub zdrowie uprawnionego lub innej osoby,
– 12 –
b) wykonywania
czynności służbowych wobec osób, w stosunku do których użycie
broni palnej jest dopuszczalne w przypadkach, o których mowa w:
– art. 44 ust. 1 pkt 1 lit. a–c, pkt 2 i 3,
– art. 44 ust. 1 pkt 1 lit. a–c i pkt 2 – gdy uprawnionym jest pracownik ochrony
posiadający licencję pracownika ochrony fizycznej.
Art. 21. 1. Konia służbowego można użyć w przypadkach, o których mowa w art. 10
pkt 2, 4, 7, 8, 12 i 13.
2. Konia służbowego używa się do kontroli przemieszczania się grupy osób,
wykorzystując jego masę.
Art. 22. 1. Pocisków niepenetracyjnych miotanych z broni palnej lub urządzeń do tego
przeznaczonych można użyć lub wykorzystać je w przypadkach, o których mowa w art. 10
pkt 2–5, 7–11 i 13.
2. W przypadku zbiorowego zakłócenia porządku publicznego użycie pocisków
niepenetracyjnych poprzedza się strzałem ostrzegawczym lub salwą ostrzegawczą
w bezpiecznym kierunku, z wyjątkiem sytuacji, gdy miałoby to nastąpić w pomieszczeniach,
obiektach aresztu śledczego, zakładu karnego, strzeżonego ośrodka lub aresztu w celu
wydalenia.
3. Pocisków niepenetracyjnych używa się w celu obezwładnienia osób lub wykorzystuje
się w celu obezwładnienia zwierzęcia przez zadanie bólu fizycznego, przy czym nie celuje się
w głowę lub szyję.
Art. 23. 1. Chemicznych środków obezwładniających w postaci ręcznych miotaczy
substancji obezwładniających, plecakowych miotaczy substancji obezwładniających,
granatów łzawiących oraz innych urządzeń przeznaczonych do miotania środków
obezwładniających można użyć lub wykorzystać je w przypadkach, o których mowa w art. 10
pkt 1–13.
2. Chemicznych środków obezwładniających używa się lub wykorzystuje w celu
krótkotrwałego zakłócenia orientacji przestrzennej lub obezwładnienia.
3. Chemicznych środków obezwładniających nie używa się wobec osób, w stosunku do
których użyto środków, o których mowa w art. 11 ust. 1 pkt 2–5 lub 13.
Art. 24. 1. Przedmiotów przeznaczonych do obezwładniania osób za pomocą energii
elektrycznej można użyć lub wykorzystać w przypadkach, o których mowa w art. 10 pkt 2, 3,
5, 7–11 i 13.
– 13 –
2. Przedmiotów przeznaczonych do obezwładniania osób za pomocą energii
elektrycznej używa się w celu krótkotrwałego obezwładnienia osoby lub wykorzystuje się
w celu krótkotrwałego obezwładnienia zwierzęcia, jeżeli użycie innych środków przymusu
bezpośredniego jest niemożliwe albo może okazać się nieskuteczne.
3. Przedmiotów przeznaczonych do obezwładniania osób za pomocą energii
elektrycznej nie używa się wobec osób, w stosunku do których użyto środków, o których
mowa w art. 11 ust. 1 pkt 2–5.
4. Używając przedmiotów przeznaczonych do obezwładniania osób za pomocą energii
elektrycznej, nie celuje się w głowę.
5. Użycie lub wykorzystanie do pełnienia obowiązków służbowych przedmiotów
przeznaczonych do obezwładniania osób za pomocą energii elektrycznej o średniej wartości
prądu w obwodzie przekraczającej 10 mA przez uprawnionych, o których mowa w art. 2
ust. 1 pkt 14 i 21, wymaga dopuszczenia do posiadania tych przedmiotów, w rozumieniu
art. 30 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji.
Art. 25. 1. W celi zabezpieczającej można umieścić osobę pozbawioną wolności, w celu
jej czasowego odosobnienia, w przypadkach, o których mowa w art. 10 pkt 1–3, 5, 6, 8, 9
i 12–14.
2. Osoba pozbawiona wolności nie może być umieszczona w celi zabezpieczającej na
okres dłuższy niż 48 godzin.
3. W celi zabezpieczającej można umieścić więcej niż jedną osobę pozbawioną wolności
tylko w przypadku, gdy bezpieczne odosobnienie tych osób w innych pomieszczeniach jest
niemożliwe.
4. W przypadku braku możliwości umieszczenia osoby pozbawionej wolności w celi
zabezpieczającej można tę osobę umieścić w innym pomieszczeniu zapewniającym
odosobnienie.
Art. 26. 1. W izbie izolacyjnej można umieścić nieletniego, w celu jego czasowego
odosobnienia, w przypadkach, o których mowa w art. 10 pkt 2 i 14.
2. Nieletni nie może być umieszczony w izbie izolacyjnej na okres dłuższy niż
48 godzin, a nieletni, który nie ukończył 14 lat, na okres dłuższy niż 12 godzin.
3. Izba izolacyjna jest pomieszczeniem dźwiękochłonnym i monitorowanym.
Art. 27. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia:
– 14 –
1) warunki, jakim powinna odpowiadać cela zabezpieczająca oraz izba izolacyjna,
z uwzględnieniem ich budowy i wyposażenia, w szczególności zapewniających
wymaganą minimalną powierzchnię pomieszczeń cel lub izb oraz warunków lokalizacji
ich pomieszczeń,
2) okres przechowywania, sposób archiwizowania lub brakowania dokumentacji
dotyczącej osób umieszczonych w celi zabezpieczającej oraz izbie izolacyjnej, a także
formy tej dokumentacji,
3) warunki oraz organizację umieszczania w celi zabezpieczającej oraz izbie izolacyjnej
osób
– kierując się potrzebą zapewnienia poszanowania praw osób, które są umieszczane w celi
zabezpieczającej lub izbie izolacyjnej.
Art. 28. 1. W pokoju izolacyjnym można umieścić cudzoziemca przebywającego
w strzeżonym ośrodku, o którym mowa w ustawie z dnia 13 czerwca 2003 r.
o cudzoziemcach, w celu czasowego odosobnienia tego cudzoziemca, w przypadkach,
o których mowa w art. 10 pkt 3, 4, 6, 8 i 14.
2. Cudzoziemiec nie może być umieszczony w pokoju izolacyjnym na okres dłuższy niż
48 godzin.
3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia:
1)
warunki, jakim powinien odpowiadać pokój izolacyjny, z uwzględnieniem jego budowy
i wyposażenia, w szczególności zapewniających wymaganą minimalną powierzchnię
pomieszczenia oraz warunki jego lokalizacji,
2) okres przechowywania, sposób archiwizowania lub brakowania dokumentacji
dotyczącej osób umieszczonych w pokoju izolacyjnym, a także formy tej dokumentacji,
3) organizację umieszczania cudzoziemca w pokoju izolacyjnym
– kierując się potrzebą zapewnienia poszanowania praw cudzoziemców, którzy są
umieszczani w pokoju izolacyjnym.
Art. 29. 1. Kolczatkę drogową i inne środki służące do zatrzymywania oraz
unieruchamiania pojazdów mechanicznych można wykorzystać w przypadkach, o których
mowa w art. 10 pkt 7, 10 i 11.
2. Do środków, o których mowa w ust. 1, nie zalicza się kolczatek drogowych
połączonych z gruntem oraz zintegrowanych ze szlabanem, a także innych przedmiotów