Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o zasadach prowadzenia polityki rozwoju

o maksymalną, wskazaną w uzppr liczbę dni. W takiej sytuacji istnieje również
konieczność poinformowania wnioskodawcy o ww. przedłużeniu terminu. Jednocześnie
warto zaznaczyć, że jakkolwiek maksymalny termin określony w uzppr na rozpatrzenie
środka odwoławczego to 70 dni, w praktyce termin ten, przyjęty w systemach realizacji,
waha się od 14 do 30 dni. Jedynie w przypadku dwóch programów operacyjnych jest on
dłuższy – w ramach RPO dla województwa łódzkiego protest rozpatrywany jest
w terminie nie dłuższym niż 50 dni. Z kolei w ramach Programu Operacyjnego
Innowacyjna Gospodarka termin przewidziany dla rozpatrzenia protestu (przy czym jest
to jedyny środek odwoławczy przewidziany w systemie realizacji tego Programu) to
70 dni. Jednak termin obejmuje również etap autokontroli przewidziany w procedurze
odwoławczej ustalonej dla PO IG. W przypadku pozytywnego dla wnioskodawcy wyniku
ww. autokontroli protest może być rozpatrzony znacznie szybciej. Zgodnie
z zastrzeżeniem poczynionym w tym przepisie ww. termin rozpatrzenia protestu nie
będzie miał zastosowania w przypadku określonym w art. 30h, a więc w sytuacji braku
rozpatrzenia wniesionego środka odwoławczego z uwagi na wyczerpanie alokacji na
działanie lub priorytet (por. uzasadnienie do art. 30h).
W art. 30b ust. 8 wskazano, że właściwa instytucja rozpatruje protest z uwzględnieniem
art. 60 lit. a rozporządzenia Rady (WE) nr 1083/2006 z dnia 11 lipca 2006 r.
ustanawiającego przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju
Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego oraz Funduszu Spójności
i uchylającego rozporządzenie (WE) nr 1260/1999, zgodnie z którym do zadań właściwej
instytucji zarządzającej należy m.in. zapewnienie, że operacje są wybierane do
finansowania zgodnie z kryteriami mającymi zastosowanie programu operacyjnego oraz
że spełniają one mające zastosowanie zasady wspólnotowe i krajowe przez cały okres ich
realizacji. Zastrzeżenie to ma za zadanie sygnalizować prawo przysługujące właściwej
instytucji zarządzającej (w zakresie powierzonych zadań także właściwym instytucjom
pośredniczącym lub wdrażającym) do weryfikowania przeprowadzonej oceny projektu,
tak aby zapobiec udzieleniu dofinansowania projektom, które go otrzymać nie powinny
z uwagi na brak spełniania określonych kryteriów, a tym samym nie dopuścić do
nieuprawnionego wydatku z budżetu europejskiego.
Nowy art. 30b ust. 9 stanowi odpowiednik aktualnie obowiązującego art. 30b ust. 4.
Zmiany w jego brzmieniu polegają głównie na wskazaniu wprost na poziomie uzppr
możliwych rozstrzygnięć (uwzględnienie albo nieuwzględnienie protestu), a także
8
konieczności uzasadnienia przyjętego rozstrzygnięcia. Właściwa instytucja, informując
wnioskodawcę o wyniku rozpatrzenia jego protestu i uzasadniając swoje rozstrzygnięcie,
jednocześnie ma obowiązek pouczenia wnioskodawcy o możliwości wniesienia skargi do
sądu administracyjnego na zasadach określonych w art. 30c.
Art. 30b ust. 10 stanowi odpowiednik obowiązującego aktualnie art. 30b ust. 3 uzppr.
W zmienionym brzmieniu doprecyzowano, że podstawę wyłączenia konkretnej osoby
stanowi jej zaangażowanie w przygotowanie lub ocenę projektu.
W nowym art. 30b ust. 11, odpowiadającym w swej treści dotychczasowemu art. 30b
ust. 5, uzupełniono – w stosunku do aktualnie obowiązującego brzmienia – katalog
przesłanek uzasadniających pozostawienie bez rozpatrzenia wniesionego środka
odwoławczego. Dodane aktualnie przesłanki, takie jak: wniesienie go przez podmiot inny
niż wskazany w art. 29 ust. 2 pkt 2, a więc mogący ubiegać się o dofinansowanie, bez
podpisu lub bez podania zarzutów pod adresem przeprowadzonej oceny, dotychczas
funkcjonowały w obrębie przesłanki z art. 30b ust. 5 pkt 2 uzppr, tj. wniesienia środka
odwoławczego w sposób sprzeczny z pouczeniem. Rozpisanie ich wprost na poziomie
uzppr w sposób pozytywny wpłynie na przejrzystość procedury odwoławczej i praw
wnioskodawców w tym zakresie. Przesłanki pozostawienia bez rozpatrzenia zostały
powiązane z wymogami formalnymi dla wnoszonych środków odwoławczych.
Zmiany w art. 1 pkt 7 i 8 (dot. art. 30c oraz art. 30d uzppr)
Zmiany w tym artykule mają na celu przede wszystkim wdrożenie pkt 3 tezy wyroku TK.
Zmodyfikowane zostało brzmienie art. 30c poprzez odesłanie w tym przepisie do
procedury odwoławczej przed właściwą instytucją. Ogólne sformułowanie użyte
w
art.
30c ust. 1 („po wyczerpaniu postępowania odwoławczego przed właściwą
instytucją …”) ma na celu objęcie regulacją art. 30c zarówno postępowań przedsądowych
przewidzianych wprost w nowelizowanym art. 30b uzppr, jak i w przepisie przejściowym
art. 2 projektu nowelizacji. Skarga może być wniesiona po wyczerpaniu procedury
odwoławczej określonej na poziomie uzppr, po otrzymaniu przez wnioskodawcę
informacji o wyniku rozpatrzenia wniesionego przez niego protestu, o której mowa
odpowiednio w art. 30b ust. 9 (por. także art. 2 ust. 6 pkt 2 projektu). Ponadto, w związku
z wprowadzeniem do projektu nowego art. 30i w art. 30c ust. 1 wskazano na możliwość
wniesienia skargi po otrzymaniu informacji, o której mowa w art. 30i pkt 1.
9
Termin na wniesienie skargi będzie liczony odpowiednio od dnia doręczenia
wnioskodawcy ww. informacji. Tak jak w dotychczas obowiązującym stanie prawnym,
skarga wnoszona jest bezpośrednio do właściwego wojewódzkiego sądu
administracyjnego. Jednocześnie w miejsce dotychczas stosowanego określenia, zgodnie
z którym skarga podlega opłacie sądowej, uwzględniając uwagę Prezesa Naczelnego
Sądu Administracyjnego doprecyzowano, że skarga podlega wpisowi stałemu.
W praktyce oznacza to, że zgodnie z § 2 ust. 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia
16 grudnia 2003 r. (Dz. U. Nr 221, poz. 2193, z pó n. zm.), wpis pobiera się w kwocie
200 zł.
Zgodnie z art. 30c ust. 2 skarga wnoszona jest wraz z kompletną dokumentacją
w sprawie. W sposób ścisły wiąże się to z dodaniem w art. 30c nowego ust. 2a oraz
zmianą art. 30c ust. 5 pkt 2, które w sposób bardziej przejrzysty i jednoznaczny określają
warunki, jakie musi spełniać dokumentacja w sprawie, załączona do skargi, aby móc ją
uznać za kompletną i w rezultacie – przy braku tej kompletności – pozostawić skargę bez
rozpatrzenia. Zmiany w tym zakresie wiążą się z wniesieniem do TK skargi
konstytucyjnej o zbadanie zgodności art. 30c ust. 5 pkt 2 uzppr w zakresie, w jakim
nakazuje on sądowi administracyjnemu pozostawienie bez rozpatrzenia skargi na
informację o negatywnym wyniku procedury odwoławczej przewidzianej w systemie
realizacji programu operacyjnego, bez możliwości uprzedniego wezwania do
uzupełnienia braków w zakresie dokumentacji czyniącej skargę kompletną w rozumieniu
przepisów powołanej ustawy, z art. 45 ust. 1 Konstytucji. W skardze podniesiono, iż
art. 30c ust. 5 pkt 2 jest zbyt rygorystyczny w swej wymowie i w sposób nieuzasadniony
ogranicza prawo wnioskodawców do sądu (treść skargi w sprawie SK 8/12 dostępna na
stronach internetowych TK). Wyrokiem z dnia 30 pa dziernika 2012 r., sygn. akt SK
8/12, TK przychylił się do powyższego stanowiska. W rozpatrzonej sprawie Trybunał
uznał, że wymóg dołączenia do skargi kompletnej dokumentacji nie byłby przejawem
nadmiernego formalizmu i mógłby zostać uznany za uzasadniony, zwłaszcza ze względu
na cel postępowania, którym jest zapewnienie sprawnej redystrybucji środków unijnych,
gdyby nie to, że niejasne jest, co składa się na kompletną dokumentację w sprawie.
Zgodnie z dodanym ust. 2a kompletna dokumentacja, wymagająca załączenia do skargi,
obejmuje: wniosek o dofinansowanie, informację o wyniku jego oceny, wniesione środki
odwoławcze oraz informację, o której mowa odpowiednio w art. 30b ust. 10 uzppr
(o wyniku rozstrzygnięcia protestu) lub w art. 30b ust. 12 uzppr (o wyniku
10
rozstrzygnięcia odwołania), albo w art. 30h ust. 2 pkt 1 (informacja o pozostawieniu
środka odwoławczego bez rozpatrzenia).
Z powodów przedstawionych powyżej dodano również nowy ust. 6 w art. 30c dający
podstawę dla sądu administracyjnego do wezwania wnioskodawcy do uzupełnienia
niekompletnej dokumentacji w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania. Zgodnie
z sugestią TK wyrażoną w uzasadnieniu do wyroku z dnia 30 pa dziernika 2012 r. dodaną
w ust. 6 regulację w kolejnej wersji projektu rozszerzono o wymóg wniesienia opłaty
sądowej. Jak zauważył TK w ostatnim akapicie pkt 5.4 uzasadnienia do ww. wyroku,
w świetle standardów wynikających z jego orzecznictwa „w ustawie o polityce rozwoju
konieczne jest umożliwienie skarżącemu usunięcia nie tylko braków formalnych skargi,
w tym w zakresie jej kompletności, lecz również jej braków fiskalnych wynikających
z jej nienależytego opłacenia.”.
W rezultacie konieczne stało się wprowadzenie zmiany także w art. 30d ust. 2, którego
zdanie ostatnie stanowi o odpowiednim stosowaniu do skargi kasacyjnej także art. 30c
ust. 5. Konieczne stało się uzupełnienie tego przepisu o odwołanie do dodawanego
w art. 30c ust. 6.
Ponadto, ponieważ aktualnie obowiązujący art. 30d ust. 3 odwołuje się w swojej treści do
art. 30b ust. 1 i 4 i pouczeń tam zawartych, wobec istotnych zmian w treści tego artykułu
konieczna stała się modyfikacja odniesień zawartych w tym przepisie.
Zmiana w art. 1 pkt 9 polegająca na dodaniu art. 30h i 30i
W zakresie art. 30h – w praktyce stanowi on jedynie potwierdzenie ogólnej zasady
określonej w art. 170 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed
sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z pó n. zm.), zgodnie z którą
orzeczenie prawomocne wiąże nie tylko strony i sąd, który je wydał, lecz również inne
sądy i inne organy państwowe, a w przypadkach w ustawie przewidzianych – także inne
osoby.
W zakresie art. 30i – zgodnie z obowiązującym art. 30a ust. 1 pkt 2 zawarcie umowy
o dofinansowanie projektu może nastąpić w przypadku, gdy dofinansowanie jest możliwe
w ramach dostępnej alokacji na realizację poszczególnych działań i priorytetów.
W
przypadku gdy wyczerpanie alokacji na konkurs jest jednocześnie związane
z wyczerpaniem alokacji na działanie lub priorytet, umożliwienie wnoszenia środków
odwoławczych wnioskodawcy mija się z celem i nie stanowi żadnej wartości dodanej po
11
jego stronie, skoro nawet w przypadku pozytywnego wyniku procedury odwoławczej nie
mógłby on otrzymać dofinansowania. Stąd też dalsze rozpatrywanie środków
odwoławczych w takim przypadku również jest niecelowe.
Jednocześnie w celu zapewniania wnioskodawcy konstytucyjnego prawa do sądu będzie
on mógł w tej sytuacji wnieść skargę do sądu administracyjnego, z tą jednak
świadomością, że nawet w przypadku uwzględnienia skargi przez sąd, ten ostatni będzie
miał jedynie uprawnienie do stwierdzenia, że ocena projektu została przeprowadzona
w sposób naruszający prawo, ale bez możliwości przekazania sprawy do ponownego
rozpatrzenia przez właściwą instytucję w ramach programu operacyjnego.
W art. 2 zawarto regulacje przejściowe dotyczące procedury odwoławczej w ramach
programów operacyjnych na lata 2007–2013, mające na celu ich dostosowanie do
wymogów wynikających z wyroku TK z 12 grudnia 2011 r.
Zgodnie z art. 2 ust. 1 projektu wnioskodawcom nadal przysługiwać będą środki
odwoławcze w postaci protestu albo protestu i odwołania, jakie obowiązywały dla danego
programu operacyjnego przed dniem wejścia w życie niniejszej nowelizacji.
Jednocześnie dla zapewniania należytego poinformowania ogółu podmiotów o tym, jakie
środki odwoławcze przysługują w ramach ww. programów operacyjnych i do jakich
instytucji należy je wnosić, w art. 2 ust. 2 wprowadzono delegację dla ministra
właściwego do spraw rozwoju regionalnego, na podstawie której dokona on – w terminie
14 dni od dnia ogłoszenia przedmiotowej nowelizacji – ogłoszenia, w drodze komunikatu,
listy programów operacyjnych na lata 2007–2013, w ramach których przysługuje protest
albo protest i odwołanie, a także informacji o instytucjach właściwych do rozpatrzenia
środków odwoławczych. Instytucje te obejmują zarówno właściwe instytucje
zarządzające (jeżeli nie powierzyły one zadań w tym zakresie odpowiednio instytucjom
pośredniczącym lub wdrażającym), jak też instytucje pośredniczące i wdrażające, jeżeli
odpowiednio na podstawie art. 27 lub art. 32 uzppr zostały im powierzone zadania
polegające na rozpatrywaniu środków odwoławczych.
Art. 2 ust. 3–6 określają warunki i wymogi formalne związane z wnoszeniem odwołań.
Co do zasady są one analogiczne jak w przypadku protestu (stąd też wskazanie w ust. 3, 4
i 6 na właściwe zastosowanie do odwołań przepisów art. 30a ust. 3 oraz art. 30b, w tym
jego ust. 5–8 oraz ust. 10 i 11). W stosunku do protestu, w przypadku odwołania skrócony
został termin na jego wniesienie – wnioskodawca zobowiązany jest wnieść odwołanie
12