Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o cudzoziemcach oraz niektórych innych ustaw

sowania dyrektywy 2001/40/WE z dnia 28 maja 2001 r. w sprawie wza-
jemnego uznawania decyzji o wydaleniu obywateli państw trzecich.
art. 100k
W przepisie określono, które decyzje o wydaleniu cudzoziemca wydane
przez organy innych państw członkowskich mogą zostać wykonane, oraz
wskazano polskie organy, które mogą takie decyzje wykonać. Regulacja ta
uwzględnia art. 1 ust. 2 oraz art. 3 ust. 1 dyrektywy Rady 2001/40/WE.
art. 100l
W ust. 1 określono tryb postępowania w przypadku, gdy decyzja o wyda-
leniu wydana przez organ wydającego państwa członkowskiego dotyczy
cudzoziemca posiadającego zezwolenie pobytowe wydane przez polski
organ. Obowiązek wystąpienia przez Komendanta Głównego Stra y Gra-
nicznej do wojewody z wnioskiem o cofnięcie udzielonego zezwolenia ko-
responduje z przepisem art. 100m ust. 1 pkt 4, w myśl którego decyzji
o wydaleniu wydanej przez organ innego państwa członkowskiego nie
wykonuje się, je eli cudzoziemiec przebywa na terytorium Rzeczypospoli-
tej Polskiej na podstawie wizy pobytowej jednolitej, upowa niającej tylko
do wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w celu, o którym mowa
w art. 28 ust. 1 pkt 10, lub zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczo-
ny, udzielonego na podstawie art. 53 ust. 1 pkt 15 lub art. 53a ust. 2. Re-
gulacja uwzględnia art. 1 ust. 1 i 2 dyrektywy Rady 2001/40/WE.
W ust. 2 wyłączono stosowanie przepisów art. 58 ust. 4, art. 68 ust. 2
i art. 69 ust. 3 w odniesieniu do cofnięcia zezwolenia pobytowego, z uwagi
na konieczność wyeliminowania przypadków wykonywania decyzji o wyda-
leniu przez organ w sytuacji, gdy cudzoziemiec będzie zobowiązany do
dobrowolnego opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w decyzji
o cofnięciu zezwolenia pobytowego. Regulacja uwzględnia art. 1 ust. 1 i 2
dyrektywy Rady 2001/40/WE.
art. 100m
W przepisie nało ono na Komendanta Głównego Stra y Granicznej obo-
wiązek ustalenia z właściwymi organami innych państw członkowskich,
czy decyzja jest wykonalna oraz czy zachodzą przesłanki do cofnięcia ze-
52
zwolenia pobytowego udzielnego przez organ innego państwa członkow-
skiego. Brak potwierdzenia wykonalności decyzji o wydaleniu jest nega-
tywną przesłanką wykonania decyzji o wydaleniu (art. 100m pkt 7 lit. a),
zaś niecofnięcie zezwolenia pobytowego powodować będzie skutek w po-
staci doprowadzenia cudzoziemca do granicy lub portu lotniczego albo
morskiego państwa, które zezwolenie pobytowe wydało. Powy sze uregu-
lowanie jest zgodne z art. 1 ust. 1 oraz art. 6 dyrektywy Rady 2001/40/WE.
art. 100n
W ust. 1 wskazane zostały przypadki, kiedy decyzja o wydaleniu wydana
przez organ wydającego państwa członkowskiego nie mo e być wykona-
na. Katalog negatywnych przesłanek wykonania decyzji o wydaleniu wy-
danych przez organy innych państw członkowskich obejmuje sytuacje, gdy
zgodnie z prawem polskim decyzji o wydaleniu nie wydaje się, a wydanej
nie wykonuje. Powy sze uregulowanie uwzględnia pkt 4 preambuły oraz
art. 1 ust. 2 i art. 4 dyrektywy Rady 2001/40/WE. Przypadek określony
w pkt 7 lit. b uwzględnia art. 7 dyrektywy Rady 2001/40/WE oraz art. 3
ust. 5 decyzji Rady 2004/191/WE.
Regulacja zawarta w ust. 2 odpowiada analogicznej regulacji art. 99a, ma-
jącej zastosowanie w sprawach wydalenia cudzoziemców z terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej.
Zgodnie z ust. 3 w przypadku wykonania decyzji o wydaleniu wydanej
przez organ wydającego państwa członkowskiego, podobnie jak w przy-
padku decyzji o wydaleniu wydanej przez polski organ (art. 90 ust. 3 usta-
wy o cudzoziemcach) przewidziano uniewa nienie wizy, zezwolenia na
przekraczanie granicy w ramach małego ruchu granicznego i zezwolenia
na pracę. Regulacja ta jest zgodna z art. 1 ust. 2 dyrektywy Rady
2001/40/WE.
art. 100o
Przepisy ust. 1 i 2 regulują kwestie doprowadzenia cudzoziemca, wobec
którego wykonywana jest decyzja o wydaleniu wydana przez inne państwo
członkowskie. Od zasady doprowadzenia cudzoziemca do granicy albo
granicy państwa, do którego zostaje wydalony, lub do portu lotniczego al-
53
bo morskiego tego państwa, przewidziano wyjątek dotyczący sytuacji, gdy
doprowadzenie cudzoziemca powinno nastąpić do państwa, które nie
cofnęło cudzoziemcowi zezwolenia pobytowego. Przepisy te uwzględniają
art. 1 ust. 1 i 2 dyrektywy Rady 2001/40/WE.
W ust. 3, dotyczącym obowiązku informowania o opuszczeniu terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej w wyniku wykonania decyzji o wydaleniu wyda-
nej przez organ innego państwa członkowskiego, uwzględniono treść art. 6
akapit 4 dyrektywy Rady 2001/40/WE.
art. 100p
Przepisy ust. 1 i 2 dotyczą ponoszenia kosztów wykonania decyzji o wyda-
leniu, wydanej przez organ wydającego państwa członkowskiego. W prze-
pisach uwzględniono art. 7 akapit 1 dyrektywy Rady 2001/40/WE oraz po-
stanowienia decyzji Rady 2004/191/WE.
W ust. 2 określony został organ, który występuje z wnioskiem do państwa,
którego decyzja o wydaleniu jest wykonywana, o zwrot kosztów wykonania
decyzji o wydaleniu w przypadku, gdy kosztów wydalenia nie ponosi cu-
dzoziemiec.
W ust. 3 określono ródło, z którego będą finansowane koszty wykonania
decyzji o wydaleniu wydanej przez inne państwo członkowskie do czasu
ich uiszczenia przez cudzoziemca lub zwrotu przez państwo członkowskie,
którego decyzja o wydaleniu została wykonana. Przepisy te uwzględniają
art. 1 ust. 2 dyrektywy Rady 2001/40/WE.
art. 100r
W przepisie uregulowano kwestię ponoszenia kosztów wykonania przez
inne państwo członkowskie decyzji o wydaleniu, wydanej przez polski or-
gan, zgodnie z art. 7 akapit 1 dyrektywy Rady 2001/40/WE, określając
ródło, z którego będą finansowane.
art. 100s
W sprawach dotyczących kryteriów i sposobu wyrównywania kosztów wy-
nikających z wykonywania decyzji o wydaleniu wydanych przez organ
Rzeczypospolitej Polskiej albo inne państwo członkowskie przepis odsyła
do decyzji Rady 2004/191/WE zarówno w przypadku, gdy decyzja o wyda-
54
leniu wydana przez organ innego państwa członkowskiego wykonywana
będzie przez polski organ, jak te gdy organ innego pastwa członkowskie-
go będzie wykonywał decyzję o wydaleniu wydaną przez polski organ.
art. 100t
Przepis odsyła do przepisów art. 94 – 95 oraz rozdziału 8a – 10 i rozciąga
ich stosowanie do cudzoziemców, w stosunku do których polski organ wy-
konywać będzie decyzję o wydaleniu wydaną przez organ innego państwa
członkowskiego. Regulacja ta uwzględnia art. 1 ust. 2 dyrektywy Rady
2001/40/WE.
art. 100u
Przepis wskazuje, e Komendant Główny Stra y Granicznej pełni funkcję
krajowego punktu kontaktowego do spraw wykonywania decyzji Rady
2004/191/WE (uregulowanie w pkt 1 jest zgodne z art. 3 ust. 4 tej decyzji)
oraz nakłada na Komendanta Głównego Stra y Granicznej obowiązki do-
tyczące przekazywania właściwym organom państw członkowskich, wyko-
nującym decyzje o wydaleniu, dokumentów niezbędnych do wykonania
decyzji o wydaleniu (uregulowanie w pkt 2 i 3 uwzględnia art. 3 ust. 1 oraz
6 dyrektywy Rady 2001/40/WE).
art. 100w
Przepis wskazuje, e wykonywanie decyzji o wydaleniu, wydanych przez
organy innych państw członkowskich, mo liwe jest wyłącznie w relacjach
z państwami członkowskimi stosującymi dyrektywę Rady 2001/40/WE.
46) art. 109 ust. 2
W projekcie ustawy przesądzono, e strze one ośrodki podlegać będą tyl-
ko Stra y Granicznej, a nie jak dotychczas tak e Policji. W konsekwencji
nale ało zmienić delegację dla ministra właściwego do spraw wewnętrz-
nych do tworzenia i likwidacji w drodze rozporządzenia strze onych ośrod-
ków. Jednocześnie delegacja do wydania rozporządzenia została uzupeł-
niona przez konieczność określenia w nim równie okresu niezbędnego na
zorganizowanie funkcjonowania ośrodka.

55
47) art.
124
Dotychczasowa treść przepisu została oznaczona jako ust. 1, w którym:
1) w pkt 1 pod lit. h wskazano rejestr, który zastąpił dotychczasowy re-
jestr, w związku z reorganizacją wydawania zezwoleń na wjazd na tery-
torium Rzeczypospolitej Polskiej w sytuacjach nadzwyczajnych,
2) w pkt 1 pod lit. n wskazano nowy rejestr spraw dotyczących wykonania
przez polskie organy decyzji o wydaleniu cudzoziemca, wydanej przez
organ innego państwa członkowskiego stosującego dyrektywę Rady
Nr 2001/40/WE z dnia 28 maja 2001 r. w sprawie wzajemnego uzna-
wania decyzji o wydalaniu obywateli państw trzecich, które w rozdziale
8b jest nazwane „wydającym państwem członkowskim”. Zmiana w ust.
1 w pkt 1 lit. h jest konsekwencją uchylenia art. 144 i dodania art. 21a.
W ust. 2 przewidziano, e rejestr spraw dotyczących wykonania przez pol-
skie organy decyzji organu wydającego państwa członkowskiego mo e
być prowadzony w systemie kartotecznym.
48) art.
124a
Z rozporządzenia (WE) nr 1931/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady
z dnia 20 grudnia 2006 r. ustanawiającego przepisy dotyczące małego ru-
chu granicznego na zewnętrznych granicach lądowych państw członkow-
skich i zmieniającego postanowienia Konwencji z Schengen wynika obo-
wiązek prowadzenia określonych tym aktem rejestrów. Art. 124a wskazuje
organy właściwe do prowadzenia tych rejestrów, tj. konsula, komendanta
wojewódzkiego Policji, komendanta powiatowego (miejskiego) Policji, ko-
mendanta placówki Stra y Granicznej i komendanta oddziału Stra y Gra-
nicznej i wojewody. Organy te będą odpowiedzialne za prowadzenie reje-
strów w zakresie swojej właściwości.
Wskazano tak e zakres informacji gromadzonych w wy ej wymienionych
rejestrach.
49) art. 125 ust. 1
Zmiany w pkt 3 i 4 mają charakter redakcyjny i polegają na dostosowaniu
nazwy organu Stra y Granicznej do obowiązującej obecnie.
56