Rządowy projekt ustawy o ratyfikacji Konwencji o pracy na morzu, przyjętej przez Konferencję Ogólną Międzynarodowej Organizacji Pracy w Genewie dnia 23 lutego 2006 r.

Druk nr 4596

Warszawa, 16 sierpnia 2011 r.
SEJM
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VI kadencja
Prezes Rady Ministrów

RM 10-63-11



Pan

Grzegorz
Schetyna
Marszałek Sejmu
Rzeczypospolitej
Polskiej


Szanowny Panie Marszałku
Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2 kwietnia 1997 r. przedstawiam Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej projekt
ustawy

- o ratyfikacji Konwencji o pracy na
morzu, przyjętej przez Konferencję
Ogólną Międzynarodowej Organizacji
Pracy w Genewie dnia 23 lutego 2006 r.

W załączeniu przedstawiam także opinię dotyczącą zgodności
proponowanych regulacji z prawem Unii Europejskiej.
Ponadto uprzejmie informuję, że do prezentowania stanowiska Rządu w
tej sprawie w toku prac parlamentarnych zostali upoważnieni Minister Spraw
Zagranicznych, Minister Pracy i Polityki Społecznej i Minister Infrastruktury.

Z poważaniem

(-) Donald Tusk
Projekt


U S T A W A
z dnia

o ratyfikacji Konwencji o pracy na morzu, przyjętej przez
Konferencję Ogólną Międzynarodowej Organizacji Pracy w Genewie
dnia 23 lutego 2006 r.


Art. 1. Wyraża się zgodę na dokonanie przez Prezydenta Rzeczypospolitej
Polskiej ratyfikacji Konwencji o pracy na morzu, przyjętej przez Konferencję Ogólną
Międzynarodowej Organizacji Pracy w Genewie dnia 23 lutego 2006 r.
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.


6/08/em
U Z A S A D N I E N I E


I. Konwencja o pracy na morzu (zwana dalej „Konwencją”) została przyjęta w dniu 23 lutego
2006 r. na dziewięćdziesiątej czwartej (morskiej) sesji Konferencji Ogólnej Międzynarodowej
Organizacji Pracy, zwołanej do Genewy przez Radę Administracyjną Międzynarodowego
Biura Pracy. Konwencja stanowi skonsolidowany standard dotyczący warunków pracy i życia
marynarzy, rewidujący 36 dotychczasowych konwencji i jeden protokół oraz 31 zaleceń.
Według stanu na dzień 1 kwietnia 2011 r. Konwencję ratyfikowało 12 państw.
Konwencja o pracy na morzu ma wyjątkową, jak na standardy MOP, strukturę
– składa się z:
1) artykułów – część zawierająca definicje, podstawowe zasady i prawa, zakres
obowiązywania Konwencji, obowiązki i prawa państw-stron, klauzule końcowe
(wejście w życie, funkcje depozytariusza, wypowiedzenie, wykaz aktów
zrewidowanych, możliwość wprowadzania zmian) oraz określająca charakter prawny
dalszych części Konwencji (prawideł, części A i B kodeksu),
2) noty wyjaśniającej charakter poszczególnych części Konwencji i sposobu ich
rewidowania,
3) prawideł i kodeksu – część A i B (prawidła i część A kodeksu odpowiadają wymogom
uregulowanym dotychczas w konwencjach, natomiast część B kodeksu zastępuje
zalecenia).
Artykuły i prawidła ustanawiają podstawowe prawa, zasady i zobowiązania państw
członkowskich ratyfikujących Konwencję. Kodeks zawiera szczegóły wdrażania prawideł.
Kodeks składa się z części A (bezwzględnie obowiązujące normy) i części B (wytyczne do
stosowania fakultatywnego).
Prawidła i kodeks są podzielone na pięć ogólnych części, z których każda stanowi
odrębny tytuł:
Tytuł 1: Minimalne wymagania dla marynarzy do pracy na statku
Tytuł 2: Warunki zatrudnienia
Tytuł 3: Zakwaterowanie, zaplecze rekreacyjne i wyżywienie
Tytuł 4: Ochrona zdrowia, opieka medyczna, opieka społeczna i zabezpieczenie
społeczne
Tytuł 5: Zgodność i egzekwowanie.
Odpowiedzialnością za stosowanie postanowień Konwencji jest obciążone państwo
bandery. Obowiązki państw pochodzenia marynarzy ograniczają się do inspekcji
i monitorowania kwestii naboru i pośrednictwa pracy. Państwo portu ma prawo do inspekcji
statków podnoszących banderę państw-stron Konwencji.

II. POTRZEBA I CEL ZWI ZANIA SI POSTANOWIENIAMI KONWENCJI
Skonsolidowana Konwencja o pracy na morzu z 2006 r. wprowadza nowy
ujednolicony standard pracy na morskich statkach handlowych, który po wejściu w życie
będzie stanowił czwarty filar międzynarodowego reżimu regulującego transport morski,
uzupełniając główne instrumenty Międzynarodowej Organizacji Morskiej: konwencje
SOLAS (Międzynarodowa konwencja o bezpieczeństwie życia na morzu), MARPOL
(Międzynarodowa konwencja o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki) i STCW
(Międzynarodowa konwencja o wymaganiach w zakresie wyszkolenia marynarzy, wydawania
im świadectw oraz pełnienia wacht). Celem Międzynarodowego Biura Pracy jest w miarę
możliwości uniwersalna ratyfikacja tej Konwencji i tym samym zapewnienie jednolitych
standardów pracy na morskich statkach handlowych, a przez to ograniczenie zjawiska tanich
bander opartych na niskich standardach warunków pracy marynarzy.
Z uwagi na fakt, że Konwencja dotyczy spraw znajdujących się w wyłącznej
kompetencji Unii Europejskiej, państwa członkowskie UE nie mogły jej ratyfikować bez
zgody Rady UE. Taka zgoda została udzielona decyzją Rady UE nr 2007/431/WE z dnia
7 czerwca 2007 r. upoważniającą państwa członkowskie do ratyfikowania, w interesie
Wspólnoty Europejskiej, Konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy o pracy na morzu
z 2006 r. (Dz. Urz. UE L 161 z 22.06.2007, str. 63), w myśl której państwa UE są
upoważnione do ratyfikacji Konwencji o pracy na morzu i powinny tego dokonać do dnia
31 grudnia 2010 r. Z chwilą złożenia dokumentów ratyfikacyjnych przez państwa UE (nie
uczyni tego tylko Austria, która zastrzegła to sobie w załączniku do decyzji) zostaną
spełnione warunki zawarte w klauzuli ratyfikacyjnej i rozpocznie się bieg terminu wejścia
w życie Konwencji.

III. RÓ NICE MI DZY DOTYCHCZASOWYM A PROJEKTOWANYM STANEM
PRAWNYM
1. Lista krajowych aktów prawnych regulujących zagadnienia, których dotyczy Konwencja
o pracy na morzu z 2006 r.:


2
1) ustawa z dnia 23 maja 1991 r. o pracy na morskich statkach handlowych (Dz. U.
Nr 61, poz. 258, z pó n. zm.),
2) ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94,
z pó n. zm.),
3) ustawa z dnia 9 listopada 2000 r. o bezpieczeństwie morskim (Dz. U. z 2006 r. Nr 99,
poz. 693, z pó n. zm.),
4) ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy
(Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415, z pó n. zm.),
5) ustawa z dnia 13 kwietnia 2007 r. o Państwowej Inspekcji Pracy (Dz. U. Nr 89,
poz. 589, z pó n. zm.),
6) ustawa z dnia 13 pa dziernika 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U.
z 2009 r. Nr 205, poz. 1585, z pó n. zm.),
7) ustawa z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia
społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2010 r. Nr 77, poz. 512,
z pó n. zm.),
8) ustawa z dnia 30 pa dziernika 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu
wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. z 2009 r. Nr 167, poz. 1322,
z pó n. zm.),
9) ustawa z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych
ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027, z pó n. zm.),
10) ustawa z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2006 r.
Nr 139, poz. 992, z pó n. zm.),
11) ustawa z dnia 1 grudnia 1961 r. o izbach morskich (Dz. U. z 2009 r. Nr 69, poz. 599,
z pó n. zm.),
12) rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 26 maja 2003 r. w sprawie sposobu
prowadzenia ewidencji czasu pracy, pracy w nocy oraz wypoczynku pracowników
zatrudnionych na morskich statkach handlowych (Dz. U. Nr 116, poz. 1098),
13) rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 30 pa dziernika 2003 r. w sprawie
warunków i trybu wykonywania kontroli przestrzegania przepisów o czasie pracy
i wypoczynku pracowników na morskich statkach handlowych (Dz. U. Nr 194,
poz. 1895),
14) rozporządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 17 lutego 1993 r.
w sprawie warunków zdrowotnych wymaganych od osób wykonujących pracę na
morskich statkach handlowych, trybu uznawania osób za zdolne lub niezdolne do

3