Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego i niektórych innych ustaw

§ 15. Krajowy system koordynacyjny Eurojust koordynuje prace prowadzone przez:
1) krajowego korespondenta Eurojust;
2) krajowego korespondenta Eurojust ds. terroryzmu;
3) krajowego korespondenta Europejskiej Sieci Sądowej;
4) przedstawicieli krajowych lub punkty kontaktowe sieci wspólnych zespołów śledczych
oraz sieci utworzonych decyzją Rady 2002/494/WSiSW z dnia 13 czerwca 2002 r.
ustanawiającą europejską sieć punktów kontaktowych dotyczących osób odpowiedzialnych za
ludobójstwo, zbrodnie przeciw ludzkości oraz zbrodnie wojenne, decyzją Rady
2007/845/WSiSW z dnia 6 grudnia 2007 r. dotyczącą współpracy pomiędzy biurami ds.
odzyskiwania mienia w państwach członkowskich w dziedzinie wykrywania i identyfikacji
korzyści pochodzących z przestępstwa lub innego mienia związanego z przestępstwem oraz
decyzją Rady 2008/852/WSiSW z dnia 24 października 2008 r. w sprawie sieci punktów
kontaktowych służącej zwalczaniu korupcji.
§ 16. Krajowy system koordynacyjny Eurojust ułatwia wykonywanie zadań Eurojust
w Polsce, w szczególności poprzez:
1) zapewnianie, by zautomatyzowany system zarządzania sprawami sprawnie i bez zakłóceń
otrzymywał informacje;
2) pomoc w określaniu, czy dana sprawa powinna zostać rozpatrzona z wykorzystaniem
Eurojust, czy Europejskiej Sieci Sądowej;
3) pomoc przedstawicielowi krajowemu w ustaleniu organów odpowiednich do wykonywania
wniosków i decyzji dotyczących współpracy sądowej, w tym także dotyczących instrumentów
służących wdrożeniu zasady wzajemnego uznawania;
4) utrzymywanie kontaktów z krajową jednostką Europol.
§ 17. Dla realizacji celów krajowego systemu koordynacyjnego Eurojust osoby wymienione
w § 17 są uprawnione do korzystania ze zautomatyzowanego systemu zarządzania sprawami
na zasadach określonych w niniejszym rozporządzeniu i w regulaminie Eurojust.

4
§ 18. Krajowy system koordynacji Eurojust nie wpływa na bezpośrednie kontakty między
właściwymi organami sądowymi określone w przepisach o międzynarodowej współpracy
sądowej. Stosunki między przedstawicielem krajowym a korespondentem krajowym nie
wykluczają bezpośredniego kontaktu przedstawiciela krajowego z jego właściwymi
władzami.
Oddział 2
Krajowy korespondent Eurojust
§ 19. Krajowy korespondent Eurojust odpowiada za działanie krajowego systemu
koordynacyjnego Eurojust.
§ 20. Krajowy korespondent jest wyznaczany przez Prokuratora Generalnego. Obsługę
krajowego korespondenta zapewnia Biuro Prokuratora Generalnego.
§ 21. Kadencja krajowego korespondenta trwa cztery lata.
Rozdział IV
Wymiana informacji z państwami członkowskimi i między przedstawicielami
krajowymi Eurojust
Oddział 1
Zasady wymiany informacji i ich zakres przedmiotowy
§ 22. 1. Właściwe organy wymieniają z Eurojust wszelkie informacje konieczne do
wykonywania jego zadań i zgodnie z przepisami o ochronie danych. Przekazanie informacji
Eurojust jest traktowane jako złożenie wniosku o pomoc Eurojust w danej sprawie wyłącznie
w przypadku gdy tak postanowi właściwy organ.
2. Przedstawiciel krajowy Eurojust jest upoważniony do wymiany – bez wcześniejszego
zezwolenia – z innymi przedstawicielami krajowymi lub z właściwymi organami polskimi
wszelkich informacji koniecznych do wykonywania zadań Eurojust. W szczególności
przedstawiciele krajowi są niezwłocznie informowani o dotyczącej ich sprawie.

5
3. Przepisy ust. 1 i ust. 2 nie naruszają innych obowiązków dotyczących przekazywania
informacji Eurojust, w tym decyzji Rady 2005/671/WSiSW z dnia 20 września 2005 r.
w sprawie wymiany informacji i współpracy dotyczącej przestępstw terrorystycznych.
§ 23. Przedstawiciel krajowy jest informowany o utworzeniu wspólnego zespołu
dochodzeniowo – śledczego, bez względu na to, czy jest on powoływany na mocy art. 13
Konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych pomiędzy państwami członkowskimi Unii
Europejskiej, czy na mocy decyzji ramowej 2002/465/WSiSW – oraz o wynikach prac
takiego zespołu.
§ 24. Przedstawiciel krajowy jest niezwłocznie informowany o wszelkich przypadkach,
które bezpośrednio dotyczą co najmniej trzech państw członkowskich i w odniesieniu do
których wnioski lub decyzje dotyczące współpracy sądowej, w tym także dotyczące
instrumentów służących wdrożeniu zasady wzajemnego uznawania, zostały przekazane do co
najmniej dwóch państw członkowskich, oraz:
1) gdy dane przestępstwo jest w państwie członkowskim występującym z wnioskiem lub
wydającym decyzję zagrożone karą pozbawienia wolności lub środkiem zabezpieczającym
polegającym na pozbawieniu wolności w maksymalnym wymiarze co najmniej 5 lub 6 lat
i dotyczy:
(a) handlu ludźmi,
(b) seksualnego wykorzystywania dzieci i pornografii dziecięcej,
(c) handlu narkotykami,
(d) nielegalnego obrotu bronią palną, jej częściami i komponentami oraz amunicją,
(e) korupcji,
(f) oszustwa narażającego na szwank interesy finansowe Wspólnot Europejskich,
(g) fałszowania euro,
(h) prania pieniędzy,
(i) ataków na systemy informatyczne;

6
lub
2) gdy stan faktyczny wskazuje, iż dana sprawa dotyczy organizacji przestępczej;
lub
3) istnieją przesłanki do uznania, że sprawa może mieć istotny wymiar transgraniczny lub
może mieć następstwa na poziomie Unii Europejskiej lub może dotyczyć innych państw
członkowskich niż te, które są bezpośrednio zainteresowane.
§ 25. Przedstawiciel krajowy jest informowany o:
1) przypadkach, w których wystąpiła lub może wystąpić kolizja jurysdykcji;
2) dostawach niejawnie nadzorowanych dotyczących co najmniej trzech państw, z których co
najmniej dwa są państwami członkowskimi;
3) powtarzających się trudnościach lub odmowach dotyczących wykonania wniosków
i decyzji w sprawie współpracy sądowej, w tym także w sprawie instrumentów służących
wdrożeniu zasady wzajemnego uznawania.
§ 26. W wyjątkowych wypadkach stosowne organy nie mają obowiązku przekazywania
informacji przedstawicielowi krajowemu, jeżeli ich przekazanie może zagrażać
bezpieczeństwu narodowemu lub bezpieczeństwu osób.
§ 27. Przepisy § 24 – § 28 nie naruszają warunków określonych w umowach dwustronnych
bądź wielostronnych lub uzgodnień dokonanych między państwami członkowskimi
a państwami trzecimi, włączając w to wszelkie warunki określone przez państwa trzecie
dotyczące sposobu wykorzystania informacji po ich dostarczeniu.
§ 28. Rodzaje informacji przekazywanych Eurojust zgodnie z § 25 – § 27 są
wyszczególnione w wykazie stanowiącym załącznik do rozporządzenia.
Oddział 2
Zasady funkcjonowania zautomatyzowanego systemu zarządzania sprawami
§ 29. 1. Przedstawiciel krajowy może przetwarzać dane znajdujące się w aktach
tymczasowych dotyczące konkretnych spraw.

7
2. Przedstawiciel krajowy udziela dostępu do akt funkcjonariuszowi do spraw ochrony
danych. Informuje go również o każdym przypadku otwarcia nowych akt tymczasowych,
które zawierają dane osobowe.
§ 30. 1. Przedstawiciel krajowy decyduje, czy informacjom zawartym w aktach spraw
tymczasowych, nadać klauzule tajności, czy też akta należy udostępnić w całości lub części
innym przedstawicielom krajowym lub upoważnionemu personelowi Eurojust.
2. Przedstawiciel krajowy, który otworzył akta tymczasowe, decyduje, które informacje
odnoszące się do tych akt należy umieścić w indeksie.
§ 31. 1. Korespondenci krajowi Eurojust oraz osoby wymienione w § 17 w ramach
korzystania ze zautomatyzowanego systemu zarządzania sprawami mogą mieć dostęp
wyłącznie do:
1) indeksu, chyba że przedstawiciel krajowy, który zdecydował o wprowadzeniu danych do
indeksu, wyraźnie zabronił takiego dostępu;
2) akt tymczasowych otwartych lub prowadzonych przez przedstawiciela krajowego państwa
członkowskiego, z którego osoby te pochodzą;
3) akt tymczasowych otwartych lub prowadzonych przez przedstawicieli krajowych innych
państw członkowskich, do których udzielono dostępu przedstawicielowi krajowemu państwa
członkowskiego, z którego osoby te pochodzą, chyba że przedstawiciel krajowy, który
otworzył lub prowadzi te akta, wyraźnie odmówił dostępu.
2. Przedstawiciel krajowy, z zachowaniem ograniczeń określonych w ust. 1, decyduje,
w jakim zakresie jest przyznawany dostęp do akt tymczasowych osobom wymienionym
w § 17.
8