Rządowy projekt ustawy o nasiennictwie

regionach obrotu tym materiałem, a także, na wniosek Komisji
Europejskiej lub państw członkowskich, informacje dotyczące ilości
materiału siewnego odmiany regionalnej, a także materiału siewnego
odmiany amatorskiej wprowadzonej do obrotu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej.

Art. 9
Zachowywanie
T
Art. 28
Art. 28. 1. Odmianę regionalną wpisuje się do krajowego rejestru, jeżeli:

Państwa członkowskie zapewniają zachowanie odmiany
1) ma znaczenie w określonym regionie, w którym odmiana ta była
chronionej w regionie jej pochodzenia.
tradycyjnie uprawiana i do którego naturalnie się przystosowała, zwanym
dalej „regionem pochodzenia”, dla:
a) zachowania materiału genetycznego w jego naturalnym otoczeniu, a w
przypadku gatunków roślin uprawnych – w środowisku rolniczego
gospodarowania, w którym gatunki wykształciły swoje właściwości
wyróżniające (zachowania in situ),
b) zrównoważonego wykorzystania zasobów genetycznych roślin
populacji miejscowych i odmian przystosowanych naturalnie do
warunków lokalnych i zagrożonych erozją genetyczną;
2) jest odrębna, wyrównana i trwała, przy czym jeżeli poziom
wyrównania jest określany na podstawie występowania roślin
nietypowych, stosuje się 10 % standard populacyjny przy przynajmniej 90
% prawdopodobieństwie;
3) zachowujący odmianę nadał odmianie nazwę zgodnie z wymaganiami,
o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 2, przy czym odmianie tej można
nadać więcej niż jedną nazwę, jeżeli nazwy te są od dawna znane;
4) jest zachowywana w regionie pochodzenia;
5) nie jest wpisana do krajowego rejestru albo wspólnotowego katalogu
jako odmiana inna niż odmiana regionalna albo odmiana amatorska lub
6) została skreślona z krajowego rejestru albo wspólnotowego katalogu co
najmniej 2 lata przed dniem złożenia wniosku o jej wpis do krajowego
rejestru albo dniem upływu okresu ustalonego na podstawie art. 104 ust. 3
– w przypadku, o którym mowa w art. 104 ust. 1 pkt 2;
7) nie została zgłoszona w celu przyznania wyłącznego prawa do odmiany
albo nie jest chroniona wyłącznym prawem do odmiany, albo nie została
zgłoszona do ochrony, albo nie jest chroniona przez Wspólnotowy Urząd
Odmian Roślin (CPVO).
2. Odmianę amatorską wpisuje się do krajowego rejestru, jeżeli odmiana
nie ma znaczenia dla towarowej produkcji warzyw oraz spełnia warunki,
o których mowa w ust. 1 pkt 2, 3 i 5–7.


Art. 10
Kwalifikacja
T Art.
3
Ust. 1 W rozumieniu przepisów ustawy określenie:

W drodze odstępstwa od art. 20 dyrektywy 2002/55/WE

….
państwa członkowskie mogą postanowić, że materiał siewny

11)materiał siewny kategorii kwalifikowany – oznacza materiał siewny
odmiany chronionej może zostać zakwalifikowany jako

wyprodukowany bezpośrednio z materiału siewnego kategorii elitarny,
kwalifikowany materiał siewny odmiany chronionej, jeśli

który jest przeznaczony do produkcji materiału siewnego kategorii
spełnia poniższe wymogi:

kwalifikowany kolejnych rozmnożeń lub do produkcji innej niż produkcja
a) pochodzi z materiału siewnego uzyskanego zgodnie z

materiału siewnego;
dokładnie zdefiniowanymi praktykami zachowywania
Art. 40.
Art. 40. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze
odmiany;

rozporządzenia:

25
b) spełnia wymogi kwalifikacji kwalifikowanego materiału
1) szczegółowe terminy składania wniosków o dokonanie oceny polowej
siewnego przewidziane w art. 2 ust. 1 lit. d) dyrektywy
materiału siewnego poszczególnych grup lub gatunków roślin rolniczych i
2002/55/WE, z wyjątkiem wymogów dotyczących minimalnej
warzywnych,
czystości odmianowej oraz wymogów dotyczących badania
2) liczbę rozmnożeń materiału siewnego dla poszczególnych grup lub
urzędowego lub badania przeprowadzanego pod nadzorem
gatunków roślin rolniczych i warzywnych, z uwzględnieniem opisu
urzędowym;
poszczególnych kategorii i stopni kwalifikacji materiału siewnego,
c) charakteryzuje się wystarczającą czystością odmianową.
3) szczegółowe wymagania w zakresie wytwarzania materiału siewnego
roślin rolniczych i warzywnych, z uwzględnieniem w szczególności:
a) terminów dokonywania i liczby ocen stanu plantacji nasiennej w
odniesieniu do poszczególnych grup roślin i gatunków,
b) izolacji przestrzennej od innych upraw, czystości gatunkowej i
odmianowej, zdrowotności, określenia przedplonu oraz zmianowania
roślin na plantacjach nasiennych,
c) czasu prowadzenia plantacji wieloletnich roślin rolniczych,
d) sposobu oznaczania plantacji nasiennych,
4) szczegółowe wymagania w zakresie jakości materiału siewnego roślin
rolniczych i warzywnych, z zastrzeżeniem pkt 8,
5) dopuszczalną wielkość partii materiału siewnego roślin rolniczych i
warzywnych w obrocie,
6) sposób oznaczania partii materiału siewnego roślin rolniczych i
warzywnych wytworzonego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
7) wzór upoważnienia udzielanego przez zachowującego odmianę osobie,
która będzie prowadzić obrót materiałem siewnym, składającej wniosek o
dokonanie oceny polowej materiału siewnego – w przypadku odmian
chronionych wyłącznym prawem,
8) wykaz gatunków roślin rolniczych, których materiał siewny może być
uznany za materiał siewny kategorii handlowy, oraz wymagania w
zakresie jakości dla tego materiału
– biorąc pod uwagę cechy biologiczne poszczególnych grup roślin lub
gatunków, specyfikę ich wytwarzania oraz właściwą identyfikację
wytworzonego materiału siewnego roślin rolniczych i warzywnych, a
także potrzebę zapewnienia jednolitego sposobu udzielania przez
zachowującego odmianę upoważnienia osobie, która będzie prowadzić
obrót materiałem siewnym.
Art. 11
Weryfikacja
T
Art. 3.
Ust. 1 W rozumieniu przepisów ustawy określenie:

W drodze odstępstwa od art. 20 dyrektywy 2002/55/WE

….
państwa członkowskie mogą postanowić, że materiał siewny

12) materiał siewny kategorii standard – oznacza:
odmiany chronionej może zostać zweryfikowany jako

b) materiał siewny odmiany regionalnej lub odmiany amatorskiej,
standardowy materiał siewny odmiany chronionej, jeśli spełnia

spełniający wymagania w zakresie wytwarzania i jakości dla tej kategorii,
poniższe wymogi:

wytworzony przez zachowującego odmianę i przez niego oceniony, który
a) spełnia wymogi dotyczące wprowadzania do obrotu

jest przeznaczony do celów innych niż produkcja materiału siewnego,
"standardowego materiału siewnego" przewidziane w

materiał siewny odmiany regionalnej – oznacza materiał siewny
dyrektywie 2002/55/WE, z wyjątkiem wymogów dotyczących

wytworzony przez zachowującego odmianę i przez niego oceniony,
minimalnej czystości odmianowej;

spełniający wymagania w zakresie wytwarzania i jakości określone dla
b) charakteryzuje się wystarczającą czystością odmianową.

tego materiału;


Art. 40.
Art. 40. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze
rozporządzenia:
1) szczegółowe terminy składania wniosków o dokonanie oceny polowej
materiału siewnego poszczególnych grup lub gatunków roślin rolniczych i

26
warzywnych,
2) liczbę rozmnożeń materiału siewnego dla poszczególnych grup lub
gatunków roślin rolniczych i warzywnych, z uwzględnieniem opisu
poszczególnych kategorii i stopni kwalifikacji materiału siewnego,
3) szczegółowe wymagania w zakresie wytwarzania materiału siewnego
roślin rolniczych i warzywnych, z uwzględnieniem w szczególności:
a) terminów dokonywania i liczby ocen stanu plantacji nasiennej w
odniesieniu do poszczególnych grup roślin i gatunków,
b) izolacji przestrzennej od innych upraw, czystości gatunkowej i
odmianowej, zdrowotności, określenia przedplonu oraz zmianowania
roślin na plantacjach nasiennych,
c) czasu prowadzenia plantacji wieloletnich roślin rolniczych,
d) sposobu oznaczania plantacji nasiennych,
4) szczegółowe wymagania w zakresie jakości materiału siewnego roślin
rolniczych i warzywnych, z zastrzeżeniem pkt 8,
5) dopuszczalną wielkość partii materiału siewnego roślin rolniczych i
warzywnych w obrocie,
6) sposób oznaczania partii materiału siewnego roślin rolniczych i
warzywnych wytworzonego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
7) wzór upoważnienia udzielanego przez zachowującego odmianę osobie,
która będzie prowadzić obrót materiałem siewnym, składającej wniosek o
dokonanie oceny polowej materiału siewnego – w przypadku odmian
chronionych wyłącznym prawem,
8) wykaz gatunków roślin rolniczych, których materiał siewny może być
uznany za materiał siewny kategorii handlowy, oraz wymagania w
zakresie jakości dla tego materiału
– biorąc pod uwagę cechy biologiczne poszczególnych grup roślin lub
gatunków, specyfikę ich wytwarzania oraz właściwą identyfikację
wytworzonego materiału siewnego roślin rolniczych i warzywnych, a
także potrzebę zapewnienia jednolitego sposobu udzielania przez
zachowującego odmianę upoważnienia osobie, która będzie prowadzić
obrót materiałem siewnym
Art. 12
Badanie materiału siewnego
T
Art. 53.
Art. 53. 1. Zachowujący odmianę dokonuje oceny polowej i oceny
1. Państwa członkowskie zapewniają przeprowadzanie badań

laboratoryjnej materiału siewnego:
w celu zweryfikowania zgodności materiału siewnego odmian

1) odmian regionalnych roślin rolniczych własnych odmian – w celu
chronionych z wymogami przewidzianymi w art. 10 i 11.

uznania go za materiał siewny spełniający wymagania określone dla
2. Badania, o których mowa w ust. 1, przeprowadza się,

kategorii kwalifikowany;
stosując obowiązujące metody międzynarodowe lub, w

2) odmian regionalnych roślin warzywnych własnych odmian – w celu
przypadku braku takich metod, inne odpowiednie metody.

uznania go za materiał siewny kategorii kwalifikowany lub kategorii
3. W przypadku badań, o których mowa w ust. 1, państwa

standard;
członkowskie zapewniają pobieranie próbek z jednorodnych

3) odmian amatorskich własnych odmian – w celu uznania go za materiał
partii materiału siewnego. Państwa członkowskie zapewniają

siewny kategorii standard.
stosowanie zasad odnoszących się do wagi partii oraz wagi

2. Zachowujący odmianę pobiera próby do:
próbki przewidzianych w art. 25 ust. 2 dyrektywy

1) oceny laboratoryjnej materiału siewnego odmian regionalnych i
2002/55/WE.

odmian amatorskich;

2) oceny weryfikacyjnej sadzeniaków ziemniaka odmian regionalnych.

3. Zachowujący odmianę składa wojewódzkiemu inspektorowi

właściwemu ze względu na miejsce zamieszkania albo siedzibę

zachowującego odmianę, albo miejsce wykonywania działalności

gospodarczej, jeżeli jest inne niż miejsce zamieszkania zachowującego

27

odmianę – w przypadku gdy zachowującym odmianę jest osoba fizyczna

prowadząca działalność gospodarczą, wykaz prowadzonych plantacji

nasiennych odmian regionalnych, który zawiera informacje określone w

art. 36 ust. 7 pkt 2–4, 7 i 9.


Art. 46.
1. Pobieranie prób i ocenę laboratoryjną materiału siewnego roślin

rolniczych lub warzywnych przeprowadza się zgodnie z metodyką

określoną przez Międzynarodowy Związek Oceny Nasion (ISTA).



Art. 13
Region produkcji materiału siewnego
T
Art. 52
Art. 52. 1. Materiał siewny odmian regionalnych może być wytwarzany
1. Państwa członkowskie dopilnowują, aby materiał siewny N
w regionie pochodzenia.
odmiany chronionej mógł być wytwarzany wyłącznie w
2. Jeżeli niemożliwe jest wytwarzanie materiału siewnego odmian
regionie jej pochodzenia.
regionalnych w regionie pochodzenia ze względu na zmianę warunków
Jeśli materiał siewny nie może być wytwarzany w tym regionie
środowiskowych w tym regionie, materiał ten może być wytwarzany w
ze względu na szczególny problem środowiskowy, wówczas
regionie innym niż region pochodzenia, zwanym dalej „dodatkowym
państwa członkowskie mogą zatwierdzić dodatkowe regiony
regionem wytwarzania”.
dla wytwarzania materiału siewnego, uwzględniając
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, minister właściwy do spraw
informacje udostępnione przez organy odpowiedzialne za
rolnictwa, na wniosek zachowującego odmianę, w drodze decyzji, określa
genetyczne zasoby roślin lub organizacje uznane dla tego celu
dodatkowy region wytwarzania materiału siewnego odmian regionalnych.
przez państwa członkowskie. Jednak materiał siewny uzyskany
4. Decyzja, o której mowa w ust. 3, jest wydawana, jeżeli w dodatkowym
w regionach dodatkowych jest wykorzystywany wyłącznie w
regionie wytwarzania zostaną spełnione wymagania w zakresie
regionie pochodzenia.
wytwarzania materiału siewnego roślin rolniczych lub warzywnych,
2. Państwa członkowskie zgłaszają Komisji i innym państwom
odpowiednie dla danego gatunku odmiany regionalnej, po zasięgnięciu
członkowskim dodatkowe regiony, które zamierzają
opinii w tym zakresie właściwej jednostki odpowiedzialnej za genetyczne
zatwierdzić do celów wytwarzania materiału siewnego zgodnie
zasoby roślin.
z ust. 1.
5. Wniosek, o którym mowa w ust. 3, zawiera:
Komisja i pozostałe państwa członkowskie mogą w ciągu 20
1) imię i nazwisko oraz adres i miejsce zamieszkania albo nazwę oraz
dni roboczych od otrzymania takiego zawiadomienia wystąpić
adres i siedzibę zachowującego odmianę regionalną, z tym że w
z wnioskiem o skierowanie sprawy do Stałego Komitetu ds.
przypadku gdy zachowującym odmianę regionalną jest osoba fizyczna
Nasion i Materiału Rozmnożeniowego dla Rolnictwa,
prowadząca działalność gospodarczą zamiast adresu i miejsca
Ogrodnictwa i Leśnictwa. Zgodnie z art. 48 ust. 1 lit. b)
zamieszkania tej osoby – miejsce i adres wykonywania działalności, jeżeli
dyrektywy 2002/55/WE podejmowana jest decyzja, aby
są inne niż adres i miejsce zamieszkania tej osoby;
ustanowić, w razie potrzeby, ograniczenia lub warunki
2) nazwę rodzaju lub gatunku rośliny uprawnej w języku polskim i nazwę
dotyczące wyznaczenia takich regionów.
botaniczną;
Jeśli ani Komisja, ani państwa członkowskie nie wystąpią z
3) nazwę odmiany;
wnioskiem, o którym mowa w akapicie drugim, dane państwo
4) wskazanie regionu pochodzenia, którego położenie określa się zgodnie
członkowskie może zatwierdzić zgłoszone przez siebie
z granicami jednostek zasadniczego trójstopniowego podziału
dodatkowe regiony do celów wytwarzania materiału siewnego.
terytorialnego państwa;
5) wskazanie dodatkowego regionu wytwarzania, którego położenie
określa się zgodnie z granicami jednostek zasadniczego trójstopniowego
podziału terytorialnego państwa, wraz z uzasadnieniem konieczności
określenia tego regionu.
6. W decyzji, o której mowa ust. 3, określa się gatunek i odmianę
regionalną, dodatkowy region wytwarzania materiału siewnego tej
odmiany, którego położenie określa się zgodnie z granicami jednostek
zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego państwa, oraz
okres, w jakim materiał siewny może być wytwarzany w tym regionie.


28
Art. 14
Warunki w zakresie wprowadzania do obrotu
T Art.
104
Ust. 1 Do obrotu dopuszcza się:

1. Państwa członkowskie dopilnowują, aby materiał siewny

….
odmiany chronionej mógł być wprowadzany do obrotu

13) materiał siewny odmian regionalnych roślin rolniczych, odmian
wyłącznie wówczas, gdy spełnione zostały następujące

regionalnych roślin warzywnych;
warunki:

14) materiał siewny odmian amatorskich;
a) został wyprodukowany w regionie swojego pochodzenia lub


w regionie, o którym mowa w art. 13;
Art. 109.
1. Materiał siewny odmian regionalnych może być wprowadzany do
b) wprowadzenie do obrotu odbywa się w jego regionie

obrotu po uzyskaniu zgody ministra właściwego do spraw rolnictwa,
pochodzenia.

wydanej w drodze decyzji, wyłącznie w regionie pochodzenia, z
2. W drodze odstępstwa od ust. 1 lit. b) państwo członkowskie

zastrzeżeniem art. 110, w ilości określonej w tej decyzji.
może zatwierdzić na swoim terytorium dodatkowe regiony na


potrzeby wprowadzania do obrotu materiału siewnego
Art. 110.
1. Materiał siewny odmian regionalnych, po uzyskaniu zgody ministra
odmiany chronionej, pod warunkiem że regiony te są

właściwego do spraw rolnictwa wydawanej, w drodze decyzji, może być
porównywalne z regionem pochodzenia pod względem
wprowadzany do obrotu w innym niż region pochodzenia regionie lub
naturalnych i półnaturalnych siedlisk tej odmiany.
regionach, zwanych dalej „dodatkowym regionem obrotu”, z tym że gdy
W przypadku gdy państwa członkowskie zatwierdzają takie
dla danej odmiany regionalnej nie został określony dodatkowy region
dodatkowe regiony, zapewniają zachowanie ilości materiału
wytwarzania, materiał tej odmiany może być wprowadzany do obrotu
siewnego potrzebnej do wyprodukowania co najmniej takiej
wyłącznie w regionie pochodzenia.
ilości materiału siewnego, o której mowa w art. 15, w celu

ochrony odmiany w jej regionie pochodzenia.
Państwa członkowskie informują Komisję i pozostałe państwa
członkowskie o zatwierdzeniu takich dodatkowych regionów.
3. W przypadku gdy państwo członkowskie zatwierdza
dodatkowe regiony dla wytwarzania materiału siewnego
zgodnie z art. 13, nie stosuje odstępstwa przewidzianego w ust.
2 niniejszego artykułu.

Art. 15
Ograniczenia ilościowe
T Art.
109.
Art.109. 1. Materiał siewny odmian regionalnych może być wprowadzany
Państwa członkowskie dopilnowują, aby w przypadku każdej

do obrotu po uzyskaniu zgody ministra właściwego do spraw rolnictwa,
odmiany chronionej ilość materiału siewnego wprowadzanego
wydanej w drodze decyzji, wyłącznie w regionie pochodzenia, z
co roku do obrotu nie przekraczała ilości niezbędnej do uprawy
zastrzeżeniem art. 110.
warzyw na powierzchni określonej w załączniku I dla danego
2. Zgodę, o której mowa w ust. 1, wydaje się na wniosek zachowującego
gatunku.
odmianę regionalną.
3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, zawiera:
1) imię i nazwisko oraz adres i miejsce zamieszkania albo nazwę oraz
adres i siedzibę zachowującego odmianę regionalną, z tym że w
przypadku gdy zachowującym odmianę regionalną jest osoba fizyczna
prowadząca działalność gospodarczą zamiast adresu i miejsca
zamieszkania tej osoby – miejsce i adres wykonywania działalności, jeżeli
są inne niż adres i miejsce zamieszkania tej osoby;
2) nazwę rodzaju lub gatunku rośliny uprawnej w języku polskim oraz
nazwę botaniczną;
3) nazwę odmiany regionalnej;
4) położenie i powierzchnię plantacji nasiennej oraz przewidywaną ilość
materiału siewnego odmiany regionalnej, jaka może być wprowadzona do
obrotu.
4. W decyzji, o której mowa w ust. 1, określa się gatunek i odmianę
regionalną, ilość materiału siewnego tej odmiany, jaka może być
wprowadzona do obrotu, oraz okres, na jaki wprowadza się do obrotu
materiał siewny tej odmiany.

29