Rządowy projekt ustawy o nasiennictwie

BURAKI
1 Burak cukrowy
Beta vulgaris L.
500
2 Burak pastewny
Beta vulgaris L.
500
RO LINY WARZYWNE
1 Bób
Vicia faba L. (partim)
1000
2 Brokuł
Brassica oleracea L.
20
3 Burak
ćwikłowy
Beta vulgaris L.
200
4 Burak
liściowy
Beta vulgaris L.
200
Cebula siedmiolatka
5
Allium fistulosum L.
50
(czosnek dęty)
6 Cebula,
w tym echalion
Allium cepa L. – grupa Cepa
50
7 Cykoria
korzeniowa
Cichorium intybus L.
300
8 Cykoria
liściowa i cykoria sałatowa
Cichorium intybus L.
300
20główek
9 Czosnek
pospolity
Allium sativum L.
(200 ząbków)
10 Dynia
olbrzymia
Cucurbita maxima Duchesne
500
11 Dynia
zwyczajna
Cucurbita pepo L.
300
Endywia – endywia eskariola
12
Cichorium endivia L.
300
i endywia kędzierzawa
13 Fasola
wielokwiatowa
Phaseolus coccineus L.
750
14 Fasola
zwykła karłowa
Phaseolus vulgaris L.
500
15 Fasola
zwykła tyczna
Phaseolus vulgaris L.
500
16 Groch siewny cukrowy
Pisum sativum L. (partim)
2000
Groch siewny łuskowy – o nasionach
17
Pisum sativum L. (partim)
2000
pomarszczonych i gładkich
18 Jarmuż
Brassica oleracea L.
20
19 Kalafior
Brassica oleracea L.
20
20 Kalarepa
Brassica oleracea L.
20
21 Kapusta
brukselska
Brassica oleracea L.
20
22 Kapusta
głowiasta biała
Brassica oleracea L.
20
23 Kapusta
głowiasta czerwona
Brassica oleracea L.
20
24 Kapusta
pekińska
Brassica rapa L.
20
25 Kapusta
włoska
Brassica oleracea L.
20
Karczoch – karczoch hiszpański
26
Cynara cardunculus L.
100
(kard) i karczoch zwyczajny
27 Kawon
(arbuz)
Citrullus lanatus (Thunb.) Matsum. et Nakai
100
28 Koper
włoski (fenkuł)
Foeniculum vulgare Mill.
100
29 Kukurydza
cukrowa
Zea mays L. (partim)
500

9
30 Kukurydza
pękająca
Zea mays L. (partim)
500
31 Marchew – jadalna i pastewna
Daucus carota L.
100
32 Melon
Cucumis melo L.
100
33 Oberżyna
Solanum melongena L.
5
34
1)
Ogórek – sałatkowy i konserwowy
Cucumis sativus L.
50
35 Papryka
Capsicum annuum L.
5
36 Pietruszka
Petroselinum crispum (Mill.) Nyman ex A.W. Hill
100
37 Pomidor
Lycopersicon esculentum Mill.
5
38 Por
Allium porrum L.
5
39 Rabarbar
Rheum rhabarbarum L.
12 karp
40 Roszponka
warzywna
Valerianella locusta (L.) Laterr.
20
41 Rzepa
Brassica rapa L.
20
42 Rzodkiew
Raphanus sativus L.
200
43 Rzodkiewka
Raphanus sativus L.
200
44 Sałata
Lactuca sativa L.
2
45 Seler
korzeniowy
Apium graveolens L.
5
46 Seler
naciowy
Apium graveolens L.
5
47 Skorzonera
(wężymord)
Scorzonera hispanica L.
100
48 Szalotka
Allium cepa L. – grupa Aggregatum
50
49 Szczypiorek
Allium schoenoprasum L.
50
50
2)
Szparag
Asparagus officinalis L.
10
51 Szpinak
Spinacia oleracea L.
300
52 Trybuła ogrodowa
Anthriscus cerefolium (L.) Hoffm.
50

Objaśnienia:
1) – pod osłony 50 nasion (sztuk)
2) – albo 60 karp



10
Załącznik nr 2
METODYKA DOKONYWANIA OCENY TOŻSAMO CI I CZYSTO CI ODMIANOWEJ
RO LIN ROLNICZYCH I WARZYWNYCH
I. Informacje
ogólne
1. System kwalifikacji materiału siewnego stanowi zintegrowany zestaw zasad, metod
i technik, pozwalający oceniać jakość materiału siewnego w całym procesie jego
wytwarzania.
2. Ocena tożsamości i czystości odmianowej jest istotnym ogniwem tego systemu,
która jest dokonywana wyłącznie metodami wegetacyjnymi na poletkach
kontrolnych, na których rośliny uzyskane z prób pobranych z partii materiału
siewnego są, na każdym etapie rozwoju porównywane z roślinami uzyskanymi
z próby wzorcowej odmiany w takich samych warunkach środowiskowych oraz
z urzędowym opisem odmiany.
3. Ocena, o której mowa w ust. 2, umożliwia wykrycie wszelkich nieprawidłowości
powstałych w procesie wytwarzania materiału siewnego, w szczególności wszelkie
zamieszania mechaniczne, mutacje, zapylenia niepożądanym pyłkiem i inne
zdarzenia; ta ocena pozwala na:
1) sprawdzenie:
a) tożsamości odmianowej ocenianej partii,
b) zgodności z wymaganiami szczegółowymi w zakresie czystości odmianowej,
c) jakości wytwarzanego materiału siewnego;
2) monitorowanie:
a) skuteczności stosowanego systemu kwalifikacji,
b) odrębności, wyrównania i trwałości odmiany oraz skuteczności metody
hodowli zachowawczej,
c) poziomu porażenia przez głownię pyłkową zbóż oraz inne patogeny
przenoszone przez nasiona
3) ocenę męskiej sterylności składników matecznych odmian mieszańcowych
rzepaku i żyta oraz innych gatunków;
4. W przypadku odmian mieszańcowych żyta oraz mieszańców złożonych rzepaku
podczas oceny czystości odmianowej w czasie liczenia roślin nietypowych na
poletkach kontrolnych należy uwzględniać fakt, że materiałem siewnym jest
mieszanina kilku składników o ściśle określonym składzie.
5. Prowadzenie oceny tożsamości i czystości odmianowej pozwala urzędowi
kwalifikacyjnemu w sposób właściwy prowadzić nadzór nad realizacją polityki
nasiennej.

11
6. Cechy, które charakteryzują rośliny nietypowe mogą być zaobserwowane wyłącznie
na poletku kontrolnym (np. cecha którą można zobaczyć tylko w pewnym
szczególnym stadium rozwoju rośliny), gdyż obserwacje tych poletek prowadzi się
w sposób ciągły od początku wschodów do pełnej dojrzałości, a w razie
jakichkolwiek wątpliwości można wykonać dodatkowe badania laboratoryjne.
7. Ocena tożsamości obejmuje, w zależności od statusu badanej partii materiału
siewnego, dwa rodzaje kontroli poletkowej – kontrolę wstępną oraz kontrolę
następczą.

II. Ocena wstępna
1. W przypadku gdy ocenie tożsamości i czystości odmianowej jest poddana partia
materiału siewnego (kategorii elitarny), który rozmnażany jest w celu
wyprodukowania dalszego materiału siewnego, a informacje uzyskane z obserwacji
poletka kontrolnego pozyskiwane są w tym samym czasie, w którym z badanej partii
wytwarzany jest dalszy materiał siewny, to jest to ocena wstępna.
2. Ocena wstępna jest integralną częścią systemu kwalifikacji materiału siewnego
wytwarzanego z badanej partii. Umożliwia w ocenie plantacji nasiennej założonej
z badanej partii wykorzystanie informacji uzyskanej na poletku kontrolnym oceny
tożsamości i czystości odmianowej, która prowadzona jest równolegle.
3. Ocena wstępna umożliwia kwalifikatorowi bieżącą konsultację ze specjalistą
prowadzącym tę ocenę w sprawie zaobserwowanych nieprawidłowości na plantacji,
a także zapoznanie się z właściwościami ocenianej odmiany w porównaniu z próbą
wzorcową odmiany, co w konsekwencji ułatwia mu podjęcie właściwej decyzji
podczas oceny polowej.
4. Powinna istnieć zgodność pomiędzy wynikami kontroli wstępnej i wynikami oceny
polowej, a w przypadku jej braku wyniki obserwacji poddawane są wnikliwej analizie,
a decyzja o odrzuceniu zależy od okoliczności; cechy nietypowe mogą być widoczne
na poletku kontrolnym, a mniej widoczne na plantacji (np. widoczność cech tylko
w pewnych stadiach rozwojowych roślin).
5. W niektórych przypadkach może zaistnieć sytuacja, że wynik z poletka kontrolnego
nie jest reprezentatywny dla partii nasion w ocenie polowej plantacji założonej z tej
partii; powodem może być:
1) błędne lub niezgodne z metodyką pobranie próby do oceny tożsamości
i czystości odmianowej;
2) uszkodzenie lub zmiana cech fizjologicznych spowodowane czynnikami

12
zewnętrznymi np. herbicydy;
3) wystąpienie na ocenianej plantacji samosiewów (częste w przypadku Brassica
spp.) lub
4) wykonywanie przez producenta systematycznej selekcji i usuwanie roślin
nietypowych z plantacji nasiennej.
6. Ocenie wstępnej podlegają wszystkie partie materiału siewnego kategorii elitarny.
7. Ocena wstępna dla partii materiału siewnego wytworzonej w poprzednim sezonie
wegetacyjnym jest oceną następczą.

III. Ocena następcza
1. Ocena tożsamości i czystości odmianowej dokonywana dla partii materiału
siewnego wytworzonego w poprzednim sezonie wegetacyjnym i przeznaczonego na
cele inne niż produkcja materiału siewnego określana jest jako ocena następcza.
2. Ocena następcza ma na celu monitorowanie:
1) jakości wyprodukowanego materiału siewnego;
2) skuteczności procesu produkcji materiału siewnego w zakresie utrzymania
czystości odmianowej danej odmiany i na tej podstawie dążenie do ulepszania
tego procesu;
3) zachowania się odmiany w kolejnych rozmnożeniach i ewentualne, w konsultacji
z zachowującym odmianę, ograniczenie liczby rozmnożeń;
4) uczciwości producenta materiału siewnego.
3. Ocenie następczej powinny być poddane partie materiału siewnego wysyłanego na
eksport oraz partie materiału siewnego odmian pochodzących z państw trzecich
i wytworzone w ramach systemów nasiennych OECD.
4. Jeżeli ocenie następczej przeprowadzanej dla partii, o których mowa w ust. 3,
zostanie stwierdzony brak tożsamości lub czystości odmianowej Główny Inspektor
obowiązany jest powiadomić urząd kwalifikacyjny państwa pochodzenia wadliwego
materiału siewnego.

IV. Próba wzorcowa odmiany
1. Sprawdzanie tożsamości i czystości odmianowej dokonywane jest przez porównanie
roślin uzyskanych z próby badanej partii nasion odmiany z roślinami uzyskanymi
z (nasion) próby wzorcowej tej odmiany.
2. Próba wzorcowa odmiany stanowi „żywy opis danej odmiany”, dlatego ważne jest jej
właściwe pobranie, uwierzytelnienie i przechowywanie.

13