Rządowy projekt ustawy o nasiennictwie

2. Ocenie cech zewnętrznych poddaje się bulwy ziemniaka posortowane według kalibrażu
i podzielone na partie ilościowe, zgodnie z wymaganiami szczegółowymi.
3. Kwalifikator może obniżyć stopień ocenianej partii sadzeniaków ziemniaka na wniosek
właściciela partii.
4. Ocena cech zewnętrznych minibulw ziemniaka jest dokonywana w sposób określony
w ust. 1 pkt 2 lit. b – e oraz obejmuje sprawdzenie dokumentacji dotyczącej ich
pochodzenia.
§ 21. 1.
Ocena cech zewnętrznych sadzeniaków ziemniaka jest dokonywana raz

w sezonie sprzedaży (jesień lub wiosna).
2. Partię sadzeniaków nie sprzedaną w okresie 2 miesięcy od dnia dokonania oceny cech
zewnętrznych, poddaje się ponownie ocenie.
§ 22. W miejscu dokonywania oceny cech zewnętrznych sadzeniaków ziemniaka powinny
znajdować się w szczególności wagi, kosze lub inne pojemniki, plandeki, termometry,
stół sortowniczy oraz dokumentacja dotycząca ocenianej partii sadzeniaków.
§ 23. Kontroli jakości poddaje się nie mniej niż 10 % partii sadzeniaków ziemniaka
znajdujących się w obrocie.
§ 24. 1. Ocena cech zewnętrznych wysadków roślin o dwuletnim cyklu rozmnażania
stanowi jedną z ocen stanu plantacji i jest przeprowadzana w sposób umożliwiający
ilościowe określenie występujących wad, w szczególności:
1) porażenia wysadków przez choroby typowe dla ocenianego gatunku;
2) uszkodzeń mechanicznych;
3) wad
fizjologicznych;
4) wysadków nietypowych dla odmiany.
2. Ocenę cech zewnętrznych wysadków wykonuje się w terminie wiosennym, po
przechowaniu wysadków, ale przed ich wysadzeniem.
3. Ocenie cech zewnętrznych poddaje się wysadki roślin rolniczych i warzywnych,
pochodzące z plantacji, której stan został oceniony w pierwszym roku uprawy,
z wyjątkiem plantacji założonej z materiału hodowcy.
§ 25. Szczegółowe wyniki oceny cech zewnętrznych:
1) sadzeniaków ziemniaka są wpisywane przez kwalifikatora do tabeli znajdującej się na
odwrocie świadectwa lub informacji.

9
2) wysadków są wpisywane przez kwalifikatora do arkusza oceny polowej.
§ 26. Szczegółowy opis metody oceny cech zewnętrznych sadzeniaków ziemniaka oraz
wysadków roślin dwuletnich jest określony w załączniku nr 7 do rozporządzenia.
§ 27. 1. Ocena polowa materiału szkółkarskiego obejmuje jedną lub kilka ocen stanu
plantacji, w zależności od wymagań szczegółowych.
2.
Poszczególne oceny stanu plantacji są dokonywane w terminach określonych
w wymaganiach szczegółowych.
3.
Podczas oceny polowej materiału szkółkarskiego sprawdzeniu podlegają
w szczególności:
1) dołączona do wniosku dokumentacja;
2) zgodność informacji deklarowanych we wniosku z przedłożonymi dokumentami i
stanem faktycznym plantacji;
3) izolacja
przestrzenna;
4) oznaczenie
materiału szkółkarskiego;
5) przedplon;
6) wyrównanie
roślin;
7) czystość gatunkowa i odmianowa;
8) wiek
roślin;
9) pochodzenie ocenianych roślin;
10) zdrowotność, jakość i ilość roślin.
4. Do obliczania ilości materiału szkółkarskiego można stosować pomocniczo:
1) średnią obsadę na 1 m2 powierzchni lub 1 mb długości rzędów;
2) średnią wydajność z jednej rośliny;
3) szacunkowy plon owoców z drzew nasiennych.
§ 28. 1. Podczas oceny polowej elitarnego materiału szkółkarskiego oraz kwalifikowanego
materiału szkółkarskiego w sadach, w których są pozyskiwane nasiona lub zrazy,
przeprowadza się szczegółową ocenę wszystkich roślin.
2.
Podczas oceny polowej kwalifikowanego materiału szkółkarskiego innego niż
wymieniony w ust. 1, dokonuje się ogólnego sprawdzenia wszystkich roślin oraz
przeprowadza ocenę szczegółową na jednostce kwalifikacyjnej, którą stanowią kolejne

10
rośliny w jednym lub kilku rzędach albo 10% roślin każdej partii materiału
szkółkarskiego zgłoszonej do oceny.
3. W przypadku braku wyrównania materiału szkółkarskiego w ocenianej partii można
wyznaczyć kolejne jednostki kwalifikacyjne.
4. Kwalifikator może zdegradować ocenianą plantację lub jej część, lub partię materiału
szkółkarskiego do niższego stopnia, z uwagi na jej stan.
§ 29. 1. Ocenę laboratoryjną drzew w sadach do pozyskiwania nasion wykonuje się
stosując test ELISA.
2. Test wykonuje się na obecność wirusa karłowatości śliwy (Prune dwarf virus, PDV)
i wirusa nekrotycznej plamistości pierścieniowej wiśni (Prunus necrotic ringspot virus,
PNRSV).
3. Reprezentatywne próby pobiera się do testu późną zimą lub wczesną wiosną, nie
później jednak niż przed kwitnieniem, z każdego drzewa nasiennego cztery pędy, każdy
pęd z innej strony drzewa
4.
Test wykonuje się na liściach i kwiatach lub pąkach uzyskanych z pędów
przetrzymywanych przez okres od 2 do 3 tygodni w wodzie o temperaturze 18–25oC.
5. Pierwszy test wykonuje się na 3-letnich drzewach, pobierając próby zbiorcze z czterech
kolejnych drzew nasiennych. Kolejne testy wykonuje się co 4 lub 6 lat w zależności od
izolacji przestrzennej określonej w wymaganiach szczegółowych, pobierając próby
zbiorcze z dwóch kolejnych drzew nasiennych.
6. Jeżeli w próbie zbiorczej zostaną stwierdzone wirusy, o których mowa w ust. 2, to test
wykonuje się, dla tej próby zbiorczej, dla każdego drzewa oddzielnie.
§ 30. 1. Oceny tożsamości odmianowej materiału szkółkarskiego dokonuje się, prowadząc
obserwacje cech danej odmiany.
2. Obserwowane cechy odmiany porównuje się z opisem odmiany dokonanym przez
jednostkę zajmującą się rejestracją lub z wzorcem tej odmiany.
3. Ocenę tożsamości odmianowej dla jednej odmiany przeprowadza się co najmniej na:
1) czterech
drzewkach;
2) sześciu krzewach;
3) dwunastu
roślinach truskawek.
4. Ocenę tożsamości odmianowej materiału szkółkarskiego kończy się po pierwszym roku
owocowania, w którym można dokonać porównania określonego w ust. 2.

11
§ 31. 1. Pobierania prób materiału siewnego dokonuje się zgodnie z metodyką określoną
przez Międzynarodowy Związek Oceny Nasion (ISTA).
2. Do pobierania prób do oceny laboratoryjnej materiału siewnego odmianowych
mieszanek nasiennych oraz mieszańców złożonych rzepaku stosuje się metodykę
ISTA, jeżeli poszczególne składniki tego materiału siewnego zostały oznaczone
w sposób umożliwiający ich rozdzielenie i ocenę każdego składnika (barwienie).
Jeżeli nie ma możliwości rozdzielenia poszczególnych składników materiału siewnego
nie przeprowadza się oceny laboratoryjnej.
§ 32. 1. Pobieranie prób materiału siewnego może być wykonywane w sposób
automatyczny za pomocą urządzenia do automatycznego pobierania prób, zwanego
dalej „automatycznym próbobierzem”.
2. Próby materiału siewnego do oceny laboratoryjnej, z partii przechowywanych w
silosach, pobiera się wyłącznie za pomocą automatycznego próbobierza.
§ 33. 1. Próby bulw ziemniaka do oceny weryfikacyjnej sadzeniaków ziemniaka pobiera
się z plantacji nasiennej przed ich wykopaniem, w czasie kopania albo z kopców lub
przechowalni.
2. Próby z kopców i przechowalni pobiera się tylko wówczas, gdy nie jest możliwe
pobranie próby z plantacji w szczególności, jeżeli:
1) próba pobrana z plantacji uległa zniszczeniu lub z wysadzonych oczek uzyskano
mniej niż 80% roślin;
2) zostały zakwestionowane wyniki oceny weryfikacyjnej, a pobranie próby do oceny
powtórnej nie było możliwe przed wykopaniem ziemniaków.
§ 34. 1. Próby do oceny weryfikacyjnej pobiera się w terminach przewidzianych dla grup
wczesności poszczególnych odmian, po uzgodnieniu z zainteresowanymi podmiotami.
2. Próby bulw ziemniaka do oceny weryfikacyjnej pobiera się z plantacji o całkowicie
zaschniętych częściach zielonych roślin.
3. Próby bulw ziemniaka pobiera się nie wcześniej niż po 7 dniach oraz nie później niż po
20 dniach po wykonanym zabiegu defoliacji.
4. Jeżeli części zielone roślin nie są całkowicie zaschnięte lub zniszczone, prób do oceny
weryfikacyjnej nie pobiera się.
§ 35. 1. Próby bulw ziemniaka do oceny weryfikacyjnej pobiera się do dostarczonych
przez wnioskodawcę opakowań czystych i o odpowiedniej wytrzymałości.

12
2. Odpowiednio oznakowane próby bulw ziemniaka dostarcza się, wraz z protokołem
pobrania próby, do laboratorium oceny ziemniaka, w terminie 3 dni od dnia
zakończenia próbobrania.
§ 36. 1. Opis metod pobierania prób do oceny laboratoryjnej materiału siewnego
mieszanek nasiennych innych niż określone w § 30 ust. 2 i prób do oceny weryfikacyjnej
sadzeniaków ziemniaka jest określony w załączniku nr 8 do rozporządzenia.
2. Szczegółowe wymagania, zapewniające pobranie reprezentatywnej próby nasion do
oceny laboratoryjnej za pomocą urządzenia do automatycznego pobierania prób są
określone w załączniku nr 9 do rozporządzenia.
§ 37. Tracą moc rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi:
1) z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie metod dokonywania oceny polowej, laboratoryjnej
sadzeniaków ziemniaka, cech zewnętrznych materiału siewnego oraz metod oceny
polowej, laboratoryjnej i tożsamości odmianowej materiału szkółkarskiego
(Dz. U. Nr 103, poz. 1093);
2) dnia 29 grudnia 2006 r. w sprawie terminów, po upływie których materiał siewny
podlega okresowej ocenie laboratoryjnej (Dz.U. z 2007 r. Nr 6, poz. 43)
3) z dnia 25 września 2007 r. w sprawie wzoru protokołu pobrania prób materiału
siewnego (Dz.U. Nr 192, poz. 1390).
§ 38. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.


Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi

________________________________
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo na podstawie § 1 ust. 2
pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 16 listopada 2007 r. w sprawie szczegółowego zakresu
działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 216, poz. 1599).
2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia:
1) dyrektywy Rady 66/401/EWG z dnia 14 czerwca 1966 r. w sprawie obrotu materiałem siewnym roślin
pastewnych (Dz. Urz. WE L 125 z 11.07.1966, str. 2298, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie
specjalne, rozdz. 3, t. 1, str. 55, z późn. zm.);
2) dyrektywy Rady 66/402/EWG z dnia 14 czerwca 1966 r. w sprawie obrotu materiałem siewnym roślin
zbożowych (Dz. Urz. WE L 125 z 11.07.1966, str. 2309, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne,
rozdz. 3, t. 1, str. 66, z późn. zm.);
3) dyrektywy Rady 2002/54/WE z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie obrotu materiałem siewnym buraka
(Dz. Urz. WE L 193 z 20.07.2002, str. 12, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 3, t.
36, str. 292, z późn. zm.);

13