Poselski projekt ustawy o zmianie ustawy o transporcie drogowym oraz o zmianie innych ustaw

wersja z dnia 3 maja 2010 r. 
 
 
3.  Zasady  odpowiedzialności  podmiotów,  o  których  mowa  w  ust.  1  i  2,  za  naruszenie  przepisu  ust.  1 
określają przepisy ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2007 r. Nr 125, 
poz. 874 z późn. zm.13).”. 
Art. 3. W ustawie z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115 z późn. zm.14): 
1)
w art. 29 ust. 3 otrzymuje brzmienie: 
„3.  Zezwolenie  na  lokalizację  zjazdu,  o  którym  mowa  w  ust.  1,  wydaje  się  na  czas  nieokreślony, 
z zastrzeżeniem  ust.  5  i  art.  43a.  W  zezwoleniu  na  lokalizację  zjazdu  określa  się  miejsce  lokalizacji 
zjazdu  i  jego  parametry  techniczne,  a  w  zezwoleniu  na  przebudowę  zjazdu  ‐  jego  parametry 
techniczne, a także zamieszcza się, w przypadku obu zezwoleń, pouczenie o obowiązku: 
1)
uzyskania  przed  rozpoczęciem  prac  budowlanych  pozwolenia  na  budowę, 
a w przypadku  przebudowy  zjazdu  dokonania  zgłoszenia  budowy  albo  wykonania 
robót  budowlanych  oraz  uzyskania  zezwolenia  zarządcy  drogi  na  prowadzenie 
robót w pasie drogowym; 
2)
uzgodnienia  z  zarządcą  drogi,  przed  uzyskaniem  pozwolenia  na  budowę,  projektu 
budowlanego zjazdu.”; 
 
2) w art. 41 uchyla się ust. 4‐6; 
 
3) po art. 41 dodaje się art. 41a w brzmieniu: 
„Art. 41a. 1. Drogi krajowe stanowią sieć dróg, po których mogą poruszać się pojazdy o dopuszczalnym 
nacisku pojedynczej osi do 11,5 t. 
2. Minister właściwy do spraw transportu ustala, w drodze rozporządzenia, wykaz dróg wojewódzkich, 
po  których  mogą  poruszać  się  pojazdy  o  dopuszczalnym  nacisku  pojedynczej  osi  do  10  t,  mając  na 
uwadze potrzebę zapewnienia ruchu tranzytowego. 
3.  Drogi  inne  niż  krajowe  i  określone  na  podstawie  ust.  2  stanowią  sieć  dróg,  po  których  mogą 
poruszać się pojazdy o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi do 8 t.”; 
4)
po rozdziale 4 dodaje się rozdział 4a w brzmieniu: 
„Rozdział 4a 
Wykorzystanie nieruchomości przyległych do drogi 
Art. 43a. 1. Właściciel albo użytkownik przyległej do drogi nieruchomości, na której znajduje się stacja 
paliw,  obiekt  gastronomiczno‐handlowy  lub  obiekt  noclegowy  przeznaczone  do  obsługi  podróżnych, 
jest  obowiązany  zapewnić  dostępne  do  użytku  publicznego  stanowiska  postojowe  (parking),  jezdnie 
manewrowe oraz urządzenia sanitarne i wypoczynkowe. 
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadku nieruchomości: 
                                                           
13  zmiany ustawy zostały opublikowane w Dz. U. z 2007 r. Nr 176, poz. 1238 i Nr 192, poz. 1381, Dz. U. z 2008 
r. Nr 218, poz. 1391, Nr 234, poz. 1574, Nr 227, poz. 1505, Dz. U. z 2009 r. Nr 18, poz. 97, Nr 31, poz. 206, Nr 
86, poz. 720, poz. Nr 98, poz. 817, z 2010 r. Nr 43, poz. 246, Nr 164, poz. 1107, Nr 225, poz. 1466, Nr 247, 
poz. 1652, Nr 249, poz. 1656 oraz Dz. U. z 2011 r. Nr 5 poz. 13 i Nr 48 poz. 247. 
14  zmiany ustawy zostały opublikowane w Dz. U. z 2007 r. Nr 23, poz. 136,Nr 192, poz. 1381, Dz. U. z 2008 r. Nr 
54, poz. 326, Nr 218, poz. 1391, Nr 227, poz. 1505, Dz. U. z 2009 r. Nr 19, poz. 100 i 101, Nr 86, poz. 720, Nr 
168, poz. 1323, Dz. U. z 2010 r. Nr 106, poz. 675, Nr 152, poz. 1018, Nr 225, poz. 1466 oraz Dz. U. z 2011 r. 
Nr 5, poz. 13 
20 
 
wersja z dnia 3 maja 2010 r. 
 
 
1)
przyległej do drogi gminnej lub drogi powiatowej; 
2)
położonej  na  obszarze  zabudowanym  lub  w  granicach  administracyjnych 
miejscowości. 
Art. 43b. 1. Minister właściwy do spraw transportu, w drodze rozporządzenia, określi: 
1)
liczbę i rodzaj miejsc postojowych, o których mowa w art. 43a ust. 1; 
2)
szczegółowe  wymagania  w  zakresie  urządzeń  sanitarnych  i  wypoczynkowych, 
o których mowa w art. 43a ust. 1. 
2. Określając liczbę i rodzaj miejsc postojowych oraz szczegółowe wymagania, o których mowa w ust. 1 
należy uwzględnić w szczególności: 
1)
kategorię drogi, do której przylega nieruchomość; 
2)
rodzaj obiektu przeznaczonego do obsługi podróżnych; 
3)
natężenie i rodzaj ruchu drogowego; 
4)
intensywność zagospodarowania drogi.”. 
Art. 4. W ustawie z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 79, poz. 854 ze zm.15) 
art. 30 ust. 5 otrzymuje brzmienie: 
„5. Jeżeli  w  sprawie  ustalenia  regulaminu  wynagradzania,  regulaminów  nagród  i  premiowania, 
regulaminu  zakładowego  funduszu  świadczeń  socjalnych,  planu  urlopów  lub  regulaminu  pracy, 
okresów  rozliczeniowych,  o których  mowa  w  art.  129  § 2  i  w  art. 135 §  2  i 3  Kodeksu  pracy,  wykazu 
prac,  o  którym  mowa  w  art.  1517  §  4  Kodeksu  pracy  lub  indywidualnego  rozkładu  czasu  pracy, 
o którym mowa w art. 8 ust. 2 – 4 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców (Dz. U. 
Nr  92,  poz.  879  ze  zm.)  organizacje  związkowe  albo  organizacje  związkowe  reprezentatywne  w 
rozumieniu art. 24125a Kodeksu pracy, nie przedstawią wspólnie uzgodnionego stanowiska w terminie 
30  dni,  decyzje  w  tych  sprawach  podejmuje  pracodawca,  po  rozpatrzeniu  odrębnych  stanowisk 
organizacji związkowych.”. 
Art.  5.  W  ustawie  z  dnia  20  czerwca  1997  r.  ‐  Prawo  o  ruchu  drogowym  (Dz.  U.  z  2005  r.  Nr  108,  poz.  908 
z późn. zm.16) w art. 74: 
1) 
w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie: 
„1) 
z urzędu ‐ po złożeniu wniosku o rejestrację pojazdu, z zastrzeżeniem ust. 2a;”, 
2) 
po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: 
„2a. Czasowej rejestracji, o której mowa w ust. 2 pkt 1, można dokonać, pomimo braku dołączonych 
do  wniosku  o rejestrację dokumentów,  o  których  mowa w  art.  72 ust. 1  pkt 6, 6a  i  8.  Dokumenty  te 
powinny zostać złożone przed wydaniem dowodu rejestracyjnego.”, 
Art. 6. W ustawie z dnia 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców (Dz. U. Nr 92 poz. 879 z późn. zm.17): 
                                                           
15  zmiany ustawy zostały opublikowane w Dz. U. Nr 100, poz. 1080, Nr 128, poz. 1405, z 2002 r. Nr 135, poz. 
1146, Nr 153, poz. 1271, Nr 240, poz. 2052, z 2003 r. Nr 63, poz. 590, Nr 213, poz. 2081, z 2004 r. Nr 240, 
poz. 2407 oraz z 2008 r. Nr 90, poz. 562 
16  zmiany ustawy zostały opublikowane w Dz. U. z 2001 r. Nr 129, poz. 1444, z 2005 r. Nr 25, poz.202, Nr 90, 
poz. 757, Nr 175, poz. 1462, Nr 179, poz. 1486, Nr 180, poz. 1494 i poz. 1497, Nr 25, poz. 202, z 2006 r. 
Nr 17, poz. 141, Nr 104, poz. 708 i poz. 711, Nr 190, poz. 1400, Nr 191, poz. 1410, Nr 235, poz. 1701, 
z 2007 r. Nr 52, poz. 343, Nr 57, poz. 381, Nr 99, poz. 661, Nr 123, poz. 845, Nr 176, poz. 1238, z 2008 r. 
Nr 37, poz. 214, Nr 100, poz. 649, Nr 163, poz. 1015, Nr 209, poz. 1320, Nr 220, poz. 1411 i poz. 1426, Nr 
223, poz. 1461 i poz. 1462, Nr 234, poz. 1573 i poz. 1574, z 2009 r. Nr 3, poz. 11, Nr 18, poz. 97, Nr 79, poz. 
663, Nr 91, poz. 739, Nr 92 poz. 753, Nr 97, poz. 802 i poz. 803, Nr 98, poz. 817, Nr 168, poz. 1323 z 2010 r. 
Nr 40, poz. 230 Nr 43, poz. 246, Nr 122, poz. 827, Nr 151, poz. 1013, Nr 152, poz. 1018, Nr 182, poz. 1228, 
Nr 219, poz. 1443, Nr 225, poz. 1466, Nr 257, poz. 1726 oraz z 2011 r. Nr 30, poz. 151 
21 
 
wersja z dnia 3 maja 2010 r. 
 
 
1)
w art. 2: 
a)
pkt 2 otrzymuje brzmienie: 
„2) 
przewóz drogowy ‐ przewóz, o którym mowa w art. 2 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 
561/2006, z wyłączeniem przewozów, o których mowa w art. 3 tego rozporządzenia;” 
b)
po pkt 3 dodaje się pkt 3a w brzmieniu: 
„3a) 
przewóz okazjonalny ‐ w rozumieniu ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie 
drogowym;”; 
c)
po pkt 6 dodaje się pkt 6a w brzmieniu: 
„6a) 
pora nocna – okres czterech godzin pomiędzy godziną 00.00 i godziną 07.00; definicje 
pory nocnej zawartą w tym przepisie stosuje się wyłącznie dla celów ustalania czasu 
pracy.”; 
2)
art. 8 otrzymuje brzmienie: 
„Art. 8. 1. Dla  celów  rozliczania  czasu  pracy  i  ustalania  uprawnienia  do  wynagradzania  za  pracę 
w godzinach  nadliczbowych,  przez  dobę  należy  rozumieć  24  kolejne  godziny,  poczynając  od  godziny, 
w której kierowca rozpoczyna pracę zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy. 
2. Indywidualny rozkład czasu pracy pracownika ustalany przez pracodawcę może przewidywać różne 
godziny  rozpoczynania  i  kończenia  pracy;  w  takim  przypadku  ponowne  wykonywanie  pracy  przez 
pracownika w tej samej dobie nie stanowi pracy w godzinach nadliczbowych. 
3. Indywidualny  rozkład  czasu  pracy,  o  którym  mowa  w  ust.1,  wprowadza  się  w  porozumieniu 
z zakładową  organizacją  związkową,  a  jeżeli  pracodawca  nie  jest  objęty  działaniem  takiej  organizacji, 
po  porozumieniu  z  przedstawicielami  pracowników  wyłonionymi  w  trybie  przyjętym  u  tego 
pracodawcy. 
4. Zastosowanie rozkładu czasu pracy, wskazanego w ust. 1, nie może naruszać prawa pracownika do 
odpoczynków, o których mowa w 14.”; 
3)
w art. 11 ust. 2a otrzymuje brzmienie: 
„2a. Rozkładów czasu pracy nie ustala się dla kierowcy wykonującego przewóz rzeczy lub okazjonalny 
przewóz osób.”; 
4)
w art. 15: 
a)
ust. 1 otrzymuje brzmienie: 
„1. Do kierowców wykonujących przewóz drogowy mogą być stosowane rozkłady czasu pracy, 
w  których  jest  dopuszczalne  przedłużenie  wymiaru  czasu  pracy  do  12  godzin  na  dobę  ‐  w 
ramach systemu równoważnego czasu pracy.”, 
b)
dodaje się ust. 6 w brzmieniu: 
„6. Postanowienia art. 11 ust. 2a stosuje się odpowiednio.”; 
5)
art. 17 otrzymuje brzmienie: 
                                                                                                                                                                                         
17  zmiany ustawy zostały opublikowane w Dz. U. z 2005 r. Nr 180 poz. 1497, z 2007 r. Nr 99 poz. 661 i Nr 192 
poz. 1381, z 2009 r. Nr 79, poz. 670, z 2010 r. Nr 43, poz. 246 oraz z 2011 r. Nr 5, poz. 13 
22 
 
wersja z dnia 3 maja 2010 r. 
 
 
„Art.  17.  Do  kierowców  wykonujących  przewóz  drogowy  może  być  stosowany,  w  przypadkach 
uzasadnionych  rodzajem  wykonywanych  przewozów  lub  ich  szczególną  organizacją,  zadaniowy  czas 
pracy, w którym zadania przewozowe ustala pracodawca w takim wymiarze, aby mogły być wykonane 
w  ramach  czasu  pracy  określonego  w  art.  11  oraz  z  uwzględnieniem  przepisów  dotyczących  przerw 
przeznaczonych  na  odpoczynek  i  okresów  odpoczynku.  Rozkład  czasu  pracy  w  okresie  wykonywania 
danego zadania przewozowego ustala kierowca.”; 
6)
art. 22 otrzymuje brzmienie: 
„Art.  22.  Przepisy  art.  12  ust.  2  i  3,  art.  13,  art.  21  oraz  art.  24  pkt  2  nie  mają  zastosowania  do 
kierowców prowadzących pojazdy wymienione w art. 29 ustawy.”; 
7)
w art. 24 pkt 2 otrzymuje brzmienie: 
„2) 
uzyskać od kierowcy oświadczenie na piśmie: 
a)
o  wymiarze  zatrudnienia  albo  o  niepozostawaniu  w  zatrudnieniu  u  innego 
pracodawcy, 
b)
przeciętnej  tygodniowej    liczbie  godzin  wykonywanych  przewozów  drogowych  lub 
innych  czynności,  na  innej  podstawie  niż  stosunek  pracy,  albo  o  ich 
niewykonywaniu.”; 
8)
w art. 25: 
a)
ust. 1 otrzymuje brzmienie: 
„1. Pracodawca prowadzi ewidencję czasu pracy kierowców w formie: 
1)
zapisów na wykresówkach, 
2)
wydruków danych z karty kierowcy i tachografu cyfrowego, 
3)
plików pobranych z karty kierowcy i tachografu cyfrowego, 
4)
innych  dokumentów  potwierdzających  czas  pracy  i  rodzaj  wykonywanej 
czynności, lub 
5)
rejestrów  opracowanych  na  podstawie  dokumentów,  o  których  mowa 
w pkt 1‐4.”; 
b)
po ust. 1 dodaje się ust. 1a i 1b w brzmieniu: 
„1a.  W  stosunku  do  pracowników  objętych  zadaniowym  czasem  pracy  oraz  pracowników 
otrzymujących ryczałt za godziny nadliczbowe lub ryczałt za porę nocną, nie ewidencjonuje się 
godzin pracy. 
1b. Pracodawcy, którzy prowadzą ewidencję w formie wskazanej w ust.1, lub których dotyczy 
ust.1a,  zobowiązani  są  do  prowadzenia  indywidualnych  kart  ewidencji  nieobecności 
pracownika w pracy z podziałem na rodzaj i wymiar.”; 
9)
w art. 27 ust. 5 otrzymuje brzmienie: 
„5.  Do  kierowców,  którzy  wykorzystali  okres  odpoczynku,  o  którym  mowa  w  art.  8  rozporządzenia 
(WE)  nr  561/2006  i  w  art.  8  ust.  1‐3  Umowy  AETR,  nie  stosuje  się  odpoczynku,  o  którym  mowa 
w art. 14.”; 
10) w art. 31 ust. 2a otrzymuje brzmienie: 
„2a.  W  przypadku,  gdy  kierowca  przebywał  na  zwolnieniu  lekarskim  od  pracy  z  powodu  choroby,  na 
urlopie  wypoczynkowym,  miał  czas  wolny  od  pracy  lub  wypoczywał,    gdy  prowadził  inny  pojazd 
23 
 
wersja z dnia 3 maja 2010 r. 
 
 
wyłączony  z  zakresu  stosowania  rozporządzenia  (WE)  nr  561/2006  lub  umowy  AETR,  gdy  wykonywał 
pracę inną niż prowadzenie pojazdu lub, gdy pozostawał w gotowości, podmiot wykonujący przewóz 
drogowy wystawia zaświadczenie, o którym mowa w ust. 1 na elektronicznym oraz przeznaczonym do 
druku  formularzu,  o  którym  mowa  w  decyzji  Komisji  nr  2007/230/WE  z  dnia  12  kwietnia  2007  r. 
w sprawie formularza dotyczącego przepisów socjalnych odnoszących się do działalności w transporcie 
drogowym (Dz. Urz. UE L 99 z 14.04.2007, str. 14), a kierowca to zaświadczenie podpisuje.”; 
11) w art. 31d dodaje się ust. 3 w brzmieniu: 
„3. Postanowienia art. 24 pkt 2  stosuje się odpowiednio.”; 
12) w art. 31e dodaje się ust. 4 w brzmieniu: 
„4. Postanowienia ust. 1 stosuje się także, gdy kierowca w trakcie przyjętego okresu rozliczeniowego 
czasu pracy wykonuje przewozy inne, niż wskazane w rozdziale 4a.”. 
Art.  7.  1.  W  okresie  od  dnia  wejścia  w  życie  niniejszej  ustawy  do  dnia  3  grudnia  2011  r.,  niezależnie  od 
wymagań  ustawy,  o  której  mowa  w  art.  1,  dodatkowym  warunkiem  udzielenia  po  raz  pierwszy  licencji  na 
wykonywanie  międzynarodowego  lub  krajowego  transportu  drogowego  jest  spełnianie  przez  przedsiębiorcę 
wymagań  określonych  w  art.  5  lit.  a  i  c  rozporządzenia  Parlamentu  Europejskiego  i  Rady  (WE)  nr  1071/2009 
z dnia  21  października  2009  r.  ustanawiającego  wspólne  zasady  dotyczące  warunków  wykonywania  zawodu 
przewoźnika drogowego i uchylające dyrektywę Rady 96/26/WE (Dz.U.UE.L.2009.300.51). 
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się wobec przedsiębiorcy ubiegającego się o udzielenie licencji na wykonywanie 
krajowego transportu drogowego wyłącznie w zakresie pośrednictwa przy przewozie rzeczy. 
Art.  8.  1.  Przepisy  ustawy,  o  której  mowa  w  art.  1,  w  brzmieniu  ustalonym  niniejszą  ustawą,  stosuje  się  we 
wszczętym przed dniem jej wejścia w życie postępowaniu administracyjnym lub sądowym w sprawie nałożenia 
kary pieniężnej za naruszenie obowiązków lub warunków przewozu drogowego. 
2. Przepisu art. 43a ustawy, o której mowa w art. 3, nie stosuje się do nieruchomości: 
1)
na  których  w  dniu  wejścia  w  życie  przepisu  znajduje  się  stacja  paliw,  obiekt  gastronomiczny 
lub obiekt noclegowy; 
2)
dla  których  najpóźniej  w  dniu  wejścia  w  życie  przepisu  wydano  decyzję  o  warunkach 
zabudowy w związku z zamiarem budowy obiektów, o których mowa w pkt 1. 
3.  Przepisy  wykonawcze  wydane  na  podstawie  przepisów  zmienianych  niniejszą  ustawą  zachowują  moc 
w zakresie  nie  sprzecznym  z  ustawą  do  czasu  wydania  nowych  przepisów,  nie  dłużej  jednak  niż  przez  okres 
6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy. 
Art. 9. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art. 3, który wchodzi w życie 
z dniem 1 stycznia 2012 r. 
24