Poselski projekt ustawy o zmianie ustawy o transporcie drogowym oraz o zmianie innych ustaw

wersja z dnia 3 maja 2010 r. 
 
 
„5) 
żądania  od  podmiotu  wykonującego  przewóz  drogowy  i  jego  pracowników 
pisemnych  lub  ustnych  wyjaśnień,  okazania  dokumentów  i  innych  nośników 
informacji  oraz  udostępnienia  wszelkich  danych  mających  związek  z  przedmiotem 
kontroli; 
6) 
wstępu na teren podmiotu wykonującego przewóz drogowy, w tym do pomieszczeń 
lub  lokali,  gdzie  prowadzi  on  działalność  lub  przechowuje  dokumenty  i inne  nośniki 
informacji  wymagane  przepisami,  o  których  mowa  w  art.  4  pkt  22,  w dniach 
i godzinach, w których jest lub powinna być wykonywana ta działalność.”; 
b) 
po ust. 1a dodaje się ust. 1b w brzmieniu: 
„1b. Przepisy ust. 1 pkt 5 i 6 i ust. 1a stosuje się odpowiednio do: 
1) 
podmiotów wykonujących czynności związane z przewozem drogowym, 
a w szczególności do: 
a) 
spedytora; 
b) 
nadawcy; 
c) 
odbiorcy; 
d) 
załadowcy; 
e) 
organizatora wycieczki; 
f) 
organizatora transportu, 
g) 
operatora publicznego transportu zbiorowego. 
2) 
podmiotów, o których mowa w art. 16a i art. 33a, w okresie roku od dnia 
zaprzestania przez te podmioty wykonywania przewozów drogowych.”; 
 11)  w art. 72 w pkt 5 otrzymuje brzmienie: 
„5) 
umożliwić przekazanie, za potwierdzeniem odbioru, oryginału zapisu urządzenia samoczynnie 
rejestrującego  prędkość  jazdy,  czas  jazdy  i  postoju  lub  karty  kierowcy,  oraz  gromadzonych 
przez  kontrolowany  podmiot  wydruków  z  tachografu  cyfrowego  i  karty  kierowcy,  których 
kontrola będzie dokonywana w siedzibie organu kontroli.”; 
12)  w art. 73 dodaje się ust. 1a w następującym brzmieniu: 
„1a. W przypadku, gdy w trakcie kontroli drogowej zostaną stwierdzone naruszenia obowiązków lub 
warunków przewozu drogowego, przesłuchanie świadka podczas wykonywania tej kontroli może 
odbywać się bez udziału strony lub osoby przez nią wyznaczonej. ”; 
13)  art. 76 ust. 1 pkt 5 otrzymuje brzmienie: 
„5) 
ukończyła  25  lat,  posiada  wymagany  stan  zdrowia  oraz  brak  przeciwwskazań 
psychologicznych;”; 
14)  w art. 87 ust. 1 pkt 3 po lit g kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się lit h w brzmieniu: 
„h) 
dokumenty  związane  z  transgranicznym  przemieszczaniem  organizmów  genetycznie 
zmodyfikowanych  zgodnie  z  ustawą  z  dnia  25  sierpnia  2006  r.  o  bezpieczeństwie  żywności 
i żywienia.”; 
15)  po art. 91 dodaje się art. 91a w brzmieniu: 
5 
 
wersja z dnia 3 maja 2010 r. 
 
 
„Art. 91a. 1. Tworzy się Centrum monitoringu transportu drogowego, zwane dalej w skrócie „Centrum 
monitoringu”. 
2. Do zadań Centrum monitoringu należy: 
1)
przyjmowanie i przetwarzanie informacji w zakresie: 
a)
liczby i zakresu wydanych i cofniętych: 
‐ 
licencji  na  wykonywanie  transportu  drogowego  i  wypisów 
z tych licencji, 
‐ 
zezwoleń na wykonywanie przewozów pasażerskich i wypisów 
z tych zezwoleń, 
‐ 
zaświadczeń  o  wykonywaniu  przewozów  na  potrzeby  własne 
i wypisów z tych zaświadczeń, 
‐ 
zaświadczeń  dla  kierowców  nie  posiadających  obywatelstwa 
państwa członkowskiego Unii Europejskiej. 
b)
liczby  i  zakresu  wydanych  certyfikatów  kompetencji  zawodowych 
przewoźnika oraz danych osobowych posiadaczy tych dokumentów, 
c)
stosowanych  cen  i taryf  w  przewozach  drogowych  oraz  minimalnych 
kosztów ich wykonywania, 
d)
liczby przewiezionych osób i masy przewiezionych rzeczy, 
e)
liczby, rodzaju i wieku pojazdów wykonujących przewozy drogowe, 
f)
spełniania  przez  pojazdy,  o  których  mowa  w  lit.  e  wymagań  w  zakresie 
ochrony środowiska, 
g)
liczby kierowców wykonujących przewóz drogowy i ich kwalifikacji; 
h)
liczby i zakresu wydawanych świadectw kwalifikacji zawodowej; 
i)
wydanych  zagranicznych  zezwoleń  na  wykonywanie  międzynarodowych 
przewozów drogowych, 
j)
liczby i zakresu wykorzystania karnetów TIR, 
k)
liczby i zakresu wykorzystania innych dokumentów tranzytu celnego, 
l)
liczby,  rodzaju  i  kierunku  przewozów  drogowych  wykonywanych  na 
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagranicznych przewoźników; 
2)
coroczne,  w  terminie  do  dnia  30  czerwca,  opracowywanie  i  przedstawianie 
ministrowi właściwemu ds. transportu raportu „Stan rynku przewozów drogowych 
w Polsce” zawierającego w szczególności: 
a)
ocenę  bieżącej  sytuacji  na  rynku  przewozowym,  w  tym  koszty 
funkcjonowania 
przedsiębiorców 
wykonujących 
przewozy 
oraz 
minimalne  uzasadnione  ekonomicznie  ceny  i  taryfy  stosowane 
w przewozach drogowych, a także potencjał przewozowy polskiej branży 
transportowej, popyt i podaż w zakresie usług przewozowych, 
b)
prognozę rozwoju sytuacji na rynku przewozowym w okresie: 
‐ 
rocznym, 
‐ 
5 letnim, 
c)
ocenę konkurencyjności przewozów drogowych w odniesieniu do: 
‐ 
przewozów kolejowych, lotniczych, morskich i śródlądowych, 
‐ 
przewozów drogowych realizowanych przez podmioty z innych 
państw europejskich 
d)
wykaz barier i utrudnień ograniczających rozwój przewozów drogowych; 
6 
 
wersja z dnia 3 maja 2010 r. 
 
 
3.  Raport,  o  którym  mowa  w  ust.  2  pkt  2  publikowany  jest  w  dzienniku  urzędowym  ministra 
właściwego do spraw transportu oraz jest dostępny bezpłatnie w postaci elektronicznej we właściwym 
urzędowym publikatorze teleinformatycznym. 
4.  Informacje,  o  których  mowa  w  ust.  2  pkt  1,  przekazują  do  Centrum  monitoringu  corocznie, 
w terminie do dnia 31 stycznia: 
1)
organ  właściwy  w  sprawach  wydawania  licencji,  zezwoleń  i  zaświadczeń 
odpowiednio do zakresu swojej właściwości – w zakresie, o którym mowa w ust. 2 
pkt 1 lit. a; 
2)
jednostka, o której mowa w art. 38 ust. 2 – w zakresie, o którym mowa w ust. 2 pkt 
1 lit. b; 
3)
podmiot  wykonujący  przewozy  drogowe  –  w  zakresie,  o  którym  mowa  w  ust.  2 
pkt 1 lit. c‐g; 
4)
organy  i  podmioty  wydające  świadectwa  kwalifikacji  zawodowej  –  w  zakresie, 
o którym mowa w ust. 2 pkt 1 lit. h; 
5)
minister właściwy do spraw transportu – w zakresie, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 
lit. i; 
6)
organizacja, wydająca karnety TIR – w zakresie, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 lit. j; 
7)
podmioty  wydające  inne  dokumenty  tranzytu  celnego  –  w  w  zakresie,  o  którym 
mowa w ust. 2 pkt 1 lit. k. 
5.  Centrum  monitoringu  prowadzi  odpłatnie  podległa  ministrowi  właściwemu  do  spraw  transportu 
jednostka organizacyjna. 
6. Minister właściwy do spraw transportu określi w drodze rozporządzenia: 
1)
jednostkę prowadzącą Centrum monitoringu; 
2)
szczegółowy  sposób,  terminy  i  zakres  informacji  przekazywanych  do  Centrum 
monitoringu; 
3)
wzory dokumentów stosowanych przy przekazywaniu informacji. 
7. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 6 należy uwzględnić w szczególności: 
1)
konieczność  posiadania  przez  jednostkę  prowadzącą  Centrum  monitoringu 
odpowiedniego 
zaplecza 
organizacyjno‐technicznego 
oraz 
posiadania 
wykwalifikowanej kadry; 
2)
przydatność  przekazywanych  danych  do  realizacji  celów  wskazanych  w  art.  83b 
ust. 2 pkt 2; 
3)
konieczność ochrony danych osobowych i nieujawniania tajemnicy handlowej.”; 
16)  art. 92 i 92a otrzymują brzmienie: 
„Art.  92.  1.  Kierowca  wykonujący  przewóz  drogowy  z  naruszeniem  obowiązków  lub  warunków 
przewozu drogowego podlega karze grzywny w wysokości od 300 do 2.000 złotych. 
2.  Wykaz  naruszeń,  o  których  mowa  w ust. 1,  oraz  wysokości  grzywny  za  poszczególne  naruszenia 
określa załącznik nr 1 do ustawy. 
3.  Osoba  zarządzająca  przedsiębiorstwem  lub  osoba  zarządzająca  w  przedsiębiorstwie  transportem 
drogowym,  o  której  mowa  w  art.  5  ust.  3  pkt  2,  a  także  każda  inna  osoba  wykonująca  czynności 
związane z przewozem drogowym, która naruszyła obowiązki lub warunki przewozu drogowego albo 
dopuściła, nawet nieumyślnie, do powstania takich naruszeń, podlega karze grzywny w wysokości od 
500 do 2000 złotych 
4.  Wykaz  naruszeń,  o  których  mowa  w ust. 3,  oraz  wysokości  grzywny  za  poszczególne  naruszenia 
określa załącznik nr 2 do ustawy. 
7 
 
wersja z dnia 3 maja 2010 r. 
 
 
5. Orzekanie w sprawie nałożenia grzywny, o której mowa w ust. 1 i 3, następuje w trybie określonym 
w Kodeksie postępowania w sprawach o wykroczenia. 
Art. 92a. 1. Podmiot  wykonujący  przewóz  drogowy  lub  inne  czynności  związane  z  tym  przewozem 
z naruszeniem  obowiązków  lub  warunków  przewozu  drogowego,  podlega  karze  pieniężnej 
w wysokości od 50 złotych do 10.000 złotych za każde naruszenie. 
2. Suma  kar  pieniężnych nałożonych za  naruszenia  stwierdzone podczas  jednej  kontroli  drogowej  nie 
może przekroczyć kwoty 10.000 złotych – w odniesieniu do kontroli drogowej. 
3. Suma  kar  pieniężnych  nałożonych  za  naruszenia  stwierdzone  podczas  kontroli  w podmiocie 
wykonującym przewóz drogowy nie może przekroczyć: 
1)
15.000  złotych  –  dla  podmiotu  zatrudniającego  lub  wykorzystującego  do 
wykonywania przewozów drogowych kierowców w liczbie do 10; 
2)
20.000  złotych  –  dla  podmiotu  zatrudniającego  lub  wykorzystującego  do 
wykonywania przewozów drogowych kierowców w liczbie od 11 do 50; 
3)
25.000  złotych  –  dla  podmiotu  zatrudniającego  lub  wykorzystującego  do 
wykonywania przewozów drogowych kierowców w liczbie od 51 do 250; 
4)
30.000  złotych  –  dla  podmiotu  zatrudniającego  lub  wykorzystującego  do 
wykonywania przewozów drogowych kierowców w liczbie większej niż 250; 
5)
40.000 złotych – dla podmiotu wykonującego inne czynności związane z przewozem 
drogowym. 
4. Jeżeli  czyn  będący  naruszeniem  przepisów,  o  których  mowa  w ust. 1,  wyczerpuje  jednocześnie 
znamiona  wykroczenia,  w  stosunku  do  podmiotu  będącego  osobą  fizyczną  stosuje  się  wyłącznie 
przepisy niniejszej ustawy. 
5. Jeżeli  czyn  będący  naruszeniem  przepisów,  o których  mowa  w ust. 1,  wyczerpuje  jednocześnie 
znamiona  przestępstwa,  w  stosunku  do  podmiotu  będącego  osobą  fizyczną  stosuje  się  wyłącznie 
przepisy Kodeksu karnego i Kodeksu postępowania karnego. 
6. Wykaz  naruszeń  obowiązków  lub  warunków,  o  których  mowa  w ust. 1,  oraz  wysokości  kar 
pieniężnych za poszczególne naruszenia określa załącznik nr 3 do ustawy. 
7. Przepisy ust. 1, ust. 3 pkt 5 i ust. 4‐6 stosuje się do podmiotów wykonujących czynności związane z 
przewozem drogowym, w szczególności do: 
1)
spedytora; 
2)
nadawcy; 
3)
odbiorcy; 
4)
załadowcy; 
5)
organizatora wycieczki; 
6)
organizatora transportu, 
7)
operatora publicznego transportu zbiorowego 
jeżeli okoliczności sprawy i dowody jednoznacznie wskazują, że podmiot ten miał wpływ lub godził się 
na powstanie naruszenia. 
8. Przepisy ust. 1 i ust. 3‐6 stosuje się do podmiotów, o których mowa w art. 16a i art. 33a.”; 
17)  po art. 92a dodaje się art. 92b i art. 92c w brzmieniu: 
„Art. 92b. 1. Nie nakłada się kary pieniężnej za naruszenie przepisów o czasie prowadzenia pojazdów, 
wymaganych przerwach i okresach wypoczynku, jeżeli podmiot wykonujący przewóz: 
1)
zapewnił właściwą organizację i dyscyplinę pracy ogólnie wymaganą w stosunku do 
prowadzenia  przewozów  drogowych,  umożliwiającą  przestrzeganie  przez 
8 
 
wersja z dnia 3 maja 2010 r. 
 
 
kierowców  przepisów  rozporządzenia  (WE)  561/2006,  rozporządzenia  (EWG) 
3821/85 oraz umowy AETR; 
2)
zapewnił  prawidłowe  zasady  wynagradzania,  nie  zawierające  składników 
wynagrodzenia i premii zachęcające do naruszania przepisów rozporządzenia (WE) 
561/2006 lub do działań zagrażających bezpieczeństwu ruchu drogowego, 
2.  W  przypadku  naruszenia  obowiązków  i  warunków  wykonywania  przewozu  drogowego,  w  sytuacji, 
o której mowa w ust. 1, karze grzywny, na zasadach określonych w art. 92, podlega kierowca lub inna 
osoba odpowiedzialna za powstanie naruszenia. 
Art.  92c.  1.  Nie  wszczyna  się  postępowania  w  sprawie  nałożenia  kary  pieniężnej  za  naruszenie 
obowiązków lub warunków, o których mowa w art. 92a ust. 1, a postępowanie wszczęte w tej sprawie 
umarza się jeżeli: 
1)
okoliczności  sprawy  i dowody  jednoznacznie  wskazują,  że  podmiot  wykonujący 
przewozy lub inne czynności związane z przewozem nie miał wpływu na powstanie 
naruszenia, a naruszenie nastąpiło wskutek zdarzeń i okoliczności, których podmiot 
nie mógł przewidzieć, lub 
2)
za stwierdzone naruszenie, na podmiot wykonujący przewozy została nałożona kara 
przez inny uprawniony organ. 
2.  Przepisy  ust.  1  pkt  2  stosuje  się  odpowiednio,  w  przypadku  nałożenia  kary  przez  uprawniony 
zagraniczny organ.”; 
18)  art. 93‐95 otrzymują brzmienie: 
„Art. 93. 1. Karę pieniężną, o której mowa w art. 92a ust. 1, nakłada w drodze decyzji administracyjnej 
właściwy ze względu na miejsce wykonywanej kontroli organ, którego pracownicy lub funkcjonariusze 
stwierdzili naruszenie obowiązków lub warunków przewozu drogowego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. 
2.  Inspektor  Pracy  lub  funkcjonariusz  Policji,  który  ujawni  naruszenie  obowiązków  lub  warunków 
przewozu  drogowego,  o  którym  mowa  w  art.  92a  ust.  1,  przekazuje  protokół  i  inne  dokumenty  z 
przeprowadzonej  kontroli  właściwemu  ze  względu  na  miejsce  kontroli  wojewódzkiemu  inspektorowi 
transportu drogowego. 
3.  W  przypadku,  o  którym  mowa  w  ust.  2,  postępowanie  administracyjne  prowadzi  i  decyzję 
administracyjną o nałożeniu kary pieniężnej wydaje wojewódzki inspektor transportu drogowego. 
4. Przepisów ust. 2 i 3 nie stosuje się w przypadku ujawnienia przez funkcjonariusza Policji naruszenia, 
za  które  niniejsza  ustawa  przewiduje  karę  pieniężną,  popełnionego  przez  zagranicznego  podmiot 
wykonujący przewóz drogowy. 
5. Decyzja  ostateczna,  o której  mowa  w ust. 1  i  3,  staje  się  wykonalna  po  upływie  30  dni  od  jej 
doręczenia,  jeżeli  strona  nie  wniosła  skargi  na  decyzję  do  właściwego  sądu  administracyjnego. 
W przypadku wniesienia skargi decyzja staje się wykonalna z chwilą: 
1)
odrzucenia skargi, 
2)
cofnięcia skargi, lub 
3)
wydania przez sąd prawomocnego orzeczenia o oddaleniu skargi. 
6.  Organ,  o  którym  mowa  w  ust.  1,  wydaje  decyzję  o  umorzeniu  postępowania  w  sprawie  nałożenia 
kary pieniężnej, w przypadku stwierdzenia okoliczności, o których mowa w art. 92b ust. 1 lub art. 92c. 
Art. 94. 1. Kara pieniężna stanowi dochód budżetu państwa. 
2. Karę pieniężną uiszcza się w formie przekazu na właściwy rachunek bankowy w terminie 21 dni od 
dnia w którym decyzja o jej nałożeniu stała się wykonalna. Koszty związane z jej przekazaniem pokrywa 
zobowiązany podmiot. 
9