Senacki projekt ustawy o zmianie ustawy o repatriacji oraz niektórych innych ustaw

Druk nr 4041

Warszawa, 18 marca 2011 r.
SEJM
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VI kadencja
Marszałek Senatu



Pan

Grzegorz
Schetyna
Marszałek Sejmu
Rzeczypospolitej
Polskiej
Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2 kwietnia 1997 r. mam zaszczyt przekazać Panu Marszałkowi podjętą przez Senat
na 72 posiedzeniu w dniu 17 marca 2011 r. uchwałę w sprawie wniesienia do
Sejmu projektu ustawy

- o zmianie ustawy o repatriacji oraz
niektórych innych ustaw wraz z projektem tej
ustawy.

Jednocześnie pragnę poinformować, że Senat upoważnił senatora
Andrzeja Persona do reprezentowania Senatu w dalszych pracach nad tym
projektem.

Z poważaniem

(-) Bogdan Borusewicz
U C H W A à A
SENATU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
z dnia 17 marca 2011 r.
w sprawie wniesienia do Sejmu projektu ustawy o zmianie ustawy o repatriacji oraz
niektórych innych ustaw
Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2 kwietnia 1997 r., Senat wnosi do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej projekt ustawy o zmianie
ustawy o repatriacji oraz niektórych innych ustaw.
JednoczeĞnie upowaĪnia senatora Andrzeja Persona do reprezentowania Senatu w
pracach nad projektem.
MARSZAàEK SENATU
Bogdan BORUSEWICZ
p r o j e k t
USTAWA
z dnia
o zmianie ustawy o repatriacji oraz niektórych innych ustaw1)
Art. 1.
W ustawie z dnia 9 listopada 2000 r. o repatriacji (Dz. U. z 2004 r. Nr 53, poz. 532, z póĨn.
zm.2)) wprowadza siĊ nastĊpujące zmiany:
1) tytuá ustawy otrzymuje brzmienie:
"o stwierdzaniu polskiego pochodzenia i repatriacji";
2) uchyla siĊ preambuáĊ;
3) w art. 1 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Ustawa okreĞla zasady stwierdzania polskiego pochodzenia, zasady nabycia
obywatelstwa polskiego w drodze repatriacji, prawa repatrianta, a takĪe zasady i tryb
udzielania pomocy repatriantom i czáonkom ich rodzin.";
4) po rozdziale 1 dodaje siĊ rozdziaá 1a w brzmieniu:
"Rozdziaá 1a
Stwierdzanie polskiego pochodzenia
Art. 3a. 1. Za osobĊ polskiego pochodzenia uznaje siĊ cudzoziemca deklarującego
narodowoĞü polską, którego co najmniej jedno z rodziców lub dziadków albo
dwoje pradziadków byáo narodowoĞci polskiej.
2.
Za osobĊ polskiego pochodzenia uznaje siĊ równieĪ cudzoziemca
deklarującego narodowoĞü polską, który posiadaá w przeszáoĞci obywatelstwo
polskie, lub co najmniej jedno z jego rodziców lub dziadków albo dwoje
pradziadków posiadaáo obywatelstwo polskie.

1) Niniejszą ustawą zmienia siĊ ustawy: ustawĊ z dnia 13 lutego 1984 r. o funkcjach konsulów Rzeczypospolitej
Polskiej, ustawĊ z dnia 7 wrzeĞnia 1991 r. o systemie oĞwiaty, ustawĊ z dnia 13 czerwca 2003 r.
o cudzoziemcach, ustawĊ z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, ustawĊ
z dnia 27 sierpnia 2004 r. o Ğwiadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze Ğrodków publicznych, ustawĊ z
dnia 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyĪszym i ustawĊ z dnia 7 wrzeĞnia 2007 r. o Karcie Polaka.
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostaáy ogáoszone w Dz. U. z 2005 r. Nr 94, poz. 788, z 2006 r.
Nr 249, poz. 1828, z 2007 r. Nr 120, poz. 818 oraz z 2008 r. Nr 70, poz. 416 i Nr 216, poz. 1367.
- 2 -
3. Stwierdzenie polskiego pochodzenia nastĊpuje na wniosek cudzoziemca
deklarującego narodowoĞü polską.
4. Decyzje w sprawach o stwierdzenie polskiego pochodzenia wydaje konsul
wáaĞciwy ze wzglĊdu na miejsce zamieszkania wnioskodawcy, a w przypadku
cudzoziemca posiadającego miejsce zamieszkania na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej – wojewoda wáaĞciwy ze wzglĊdu na miejsce
zamieszkania wnioskodawcy.
5. Organem wyĪszego stopnia w sprawach o stwierdzenie polskiego pochodzenia
jest minister wáaĞciwy do spraw wewnĊtrznych.
Art. 3b. Dowodami potwierdzającymi polskie pochodzenie mogą byü w szczególnoĞci:
1) dokumenty urzĊdowe sporządzone przez polskie organy paĔstwowe lub
przez organy paĔstwa urodzenia cudzoziemca, jednego z jego rodziców lub
dziadków albo dwojga pradziadków, zawierające wpis o ich polskiej
narodowoĞci;
2) dokumenty o rehabilitacji zawierające wpis o narodowoĞci polskiej osób,
o których mowa w pkt 1, lub potwierdzające ich przeĞladowanie ze wzglĊdu
na narodowoĞü polską;
3) inne dokumenty posiadające wartoĞü dowodową w rozumieniu Kodeksu
postĊpowania administracyjnego.
Art. 3c. Minister wáaĞciwy do spraw zagranicznych w porozumieniu z ministrem
wáaĞciwym do spraw wewnĊtrznych okreĞli, w drodze rozporządzenia, wzór
formularza wniosku o stwierdzenie polskiego pochodzenia oraz wymogi
dotyczące doáączanych do wniosku dowodów potwierdzających polskie
pochodzenia, uwzglĊdniając podstawowe dane dotyczące wnioskodawcy oraz
informacje, o których mowa w art. 3a ust. 1 i 2 oraz art. 3b.";
5) uchyla siĊ art. 5 i 6;
6) po art. 10 dodaje siĊ art. 10a w brzmieniu:
"Art. 10a. W przypadku záoĪenia wniosku o wydanie wizy krajowej w celu repatriacji,
stwierdzenie polskiego pochodzenia nastĊpuje w tym postĊpowaniu, bez potrzeby
skáadania wniosku, o którym mowa w art. 3a ust. 3.";";
7) w art. 11 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1.
Osobie, która nie posiada zapewnionego w Rzeczypospolitej Polskiej lokalu
mieszkalnego i utrzymania, a speánia pozostaáe warunki do uzyskania wizy krajowej w
- 3 -
celu repatriacji, konsul wydaje decyzjĊ o przyrzeczeniu wydania wizy krajowej w celu
repatriacji.";
8) w art. 12b ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. WizĊ krajową w celu repatriacji lub decyzjĊ o przyrzeczeniu wydania wizy krajowej
w celu repatriacji wydaje albo odmawia jej wydania konsul wáaĞciwy ze wzglĊdu na
miejsce zamieszkania osoby ubiegającej siĊ o jej wydanie, po uzyskaniu zgody
ministra wáaĞciwego do spraw wewnĊtrznych. JeĪeli przemawia za tym uzasadniony
interes wnioskodawcy, minister wáaĞciwy do spraw zagranicznych moĪe wyznaczyü
innego konsula.";
9) w art. 16 w ust. 1 uchyla siĊ pkt 2;
10) w art. 17:
a) w ust. 1 wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
"Repatriantowi przekraczającemu granicĊ Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie wizy
krajowej w celu repatriacji oraz przybywającym wraz z nim do Rzeczypospolitej
Polskiej czáonkom jego najbliĪszej rodziny, pozostającym we wspólnym gospodarstwie
domowym, udziela siĊ jednorazowo pomocy z budĪetu paĔstwa na:",
b) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
"5. Minister wáaĞciwy do spraw wewnĊtrznych, w drodze decyzji, przyznaje oraz ustala
wysokoĞü pomocy, o której mowa w ust. 1, niezwáocznie po otrzymaniu
poĞwiadczenia obywatelstwa polskiego nabytego w drodze repatriacji, wydanego
przez wáaĞciwego miejscowo wojewodĊ.",
c) po ust. 8 dodaje siĊ ust. 8a i 8b w brzmieniu:
"8a. KwotĊ stanowiącą równowartoĞü pomocy, o której mowa w ust. 1, wypáaca siĊ
w terminie 30 dni od dnia otrzymania przez starostĊ prawomocnej decyzji ministra
wáaĞciwego do spraw wewnĊtrznych.
8b. Wniosek o udzielenie pomocy, o której mowa w ust. 2 i 3, naleĪy záoĪyü w terminie
24 miesiĊcy od dnia nabycia przez repatrianta obywatelstwa polskiego.";
11) uchyla siĊ art. 19;
12) art. 21 otrzymuje brzmienie:
"Art. 21. 1. Gminie, która uchwaáą rady gminy zobowiązaáa siĊ do zapewnienia lokalu
mieszkalnego repatriantowi i czáonkom jego najbliĪszej rodziny,
oraz zawaráa umowĊ nadającą im tytuá prawny do lokalu mieszkalnego na
czas nieokreĞlony, wypáacana jest z budĪetu paĔstwa opáata w wysokoĞci po