Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy - Kodeks karny wykonawczy oraz niektórych innych ustaw

75) po art. 175 dodaje się art. 175a w brzmieniu:
„Art. 175a. § 1. Prezes właściwego sądu przyznaje stowarzyszeniu, organizacji lub
instytucji, której powierzono sprawowanie dozoru, na wniosek ich przedstawiciela,
miesięczny ryczałt z tytułu zwrotu kosztów ponoszonych w związku ze sprawowanym
dozorem, płatny do 20 dnia każdego miesiąca następującego po miesiącu sprawowania
dozoru.
§ 2. Ryczałt za sprawowanie jednego dozoru wynosi od 4 % do 8 % kwoty bazowej
ustalonej dla kuratorów zawodowych na podstawie przepisów o kształtowaniu wynagrodzeń
w państwowej sferze budżetowej.”;

76) art. 176 otrzymuje brzmienie:
„Art. 176. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy
sposób wykonywania obowiązków i uprawnień przez kuratorów sądowych, szczegółowy
sposób wykonywania obowiązków i uprawnień przez stowarzyszenia, organizacje, instytucje
i osoby, którym powierzono sprawowanie dozoru, a także sposób i tryb wykonywania dozoru
stosowanego w związku z orzeczonymi karami, środkami karnymi, zabezpieczającymi
i profilaktycznymi oraz tryb wyznaczania przedstawicieli przez stowarzyszenia, organizacje
i instytucje, uwzględniając potrzebę sprawnego wykonywania orzeczeń sądu, zapobieżenia
powrotowi sprawcy do przestępstwa i wsparcia jego społecznej readaptacji.”;

77) art. 177 otrzymuje brzmienie:
„Art. 177. Wykonując orzeczenie o warunkowym umorzeniu postępowania karnego
w stosunku do sprawcy, który nie został oddany pod dozór lub zobowiązany do wykonania
obowiązków związanych z okresem próby, sąd stosuje odpowiednio art. 14.”;


78) art. 178 otrzymuje brzmienie:
„Art. 178. § 1. Wykonując orzeczenie o warunkowym zawieszeniu kary w stosunku
do skazanego przez sąd powszechny, który nie został oddany pod dozór lub zobowiązany do
wykonania obowiązków związanych z okresem próby, sąd stosuje odpowiednio art. 14.
§ 2. W posiedzeniu w przedmiocie zarządzenia wykonania kary ma prawo wziąć
udział prokurator, skazany oraz jego obrońca, a gdy skazany został oddany pod dozór lub
zobowiązany do wykonania obowiązków związanych z okresem próby, również sądowy
kurator zawodowy, a także osoba godna zaufania lub przedstawiciel stowarzyszenia,
instytucji albo organizacji społecznej, o której mowa w art. 73 § 1 Kodeksu karnego, którym
powierzono wykonywanie dozoru, chyba że zachodzą przesłanki zarządzenia wykonania kary

25
określone w art. 75 § 1 lub 3 Kodeksu karnego.
§ 3. Postanowienia o zarządzeniu wykonania kary wydane na podstawie art. 75 § 2 i 4
Kodeksu karnego stają się wykonalne z chwilą uprawomocnienia.
§ 4. Na postanowienie w przedmiocie zarządzenia wykonania kary przysługuje
zażalenie.”;

79) po art. 178 dodaje się art. 178a w brzmieniu:
„Art.178a. Na postanowienie wydane na podstawie art. 74 § 2 Kodeksu karnego
przysługuje zażalenie.”;

80) po art. 179 dodaje się art. 179a w brzmieniu:
„Art. 179a. Na postanowienie wydane na podstawie art. 84 § 1 Kodeksu karnego w
przedmiocie uznania pozbawienia praw publicznych za wykonane przysługuje zażalenie.”;

81) po art. 186 dodaje się art. 186a w brzmieniu:
Art. 186a. Na postanowienia, wydane na podstawie art. 84 § 1 i art. 84a § 1 Kodeksu
karnego w przedmiocie uznania za wykonany obowiązku lub zakazu, przysługuje
zażalenie.”;

82) w art. 197 § 2 otrzymuje brzmienie:
㤠2. Na postanowienie w przedmiocie sposobu podania wyroku do publicznej
wiadomości prokuratorowi oraz skazanemu i jego obrońcy, a także pokrzywdzonemu, choćby
nie był stroną w procesie, przysługuje zażalenie.”;

83) w rozdziale XIII rodki zabezpieczające przed art. 200 dodaje się art. 199a
w brzmieniu:
„Art. 199a. W postępowaniu dotyczącym wykonania środków zabezpieczających
właściwy jest sąd, który wydał orzeczenie w pierwszej instancji.”;

84) w art. 201 po § 2c dodaje się § 2d w brzmieniu:
„§ 2d. Na postanowienia, o których mowa w § 2, 2a i 2c oraz wydane na podstawie
art. 94 § 3, art. 96 § 1 i 3, art. 97 § 1 i 2 oraz art. 98 Kodeksu karnego, przysługuje
zażalenie.”;



26
85) w art. 203 po § 2 dodaje się § 3 w brzmieniu:
„§ 3. Za sporządzenie opinii określonej w § 1 wynagrodzenie nie przysługuje.”;

86) w art. 204 dotychczasową treść oznacza się jako § 1 i dodaje § 2 w brzmieniu:
„§ 2. Na postanowienie w przedmiocie dalszego stosowania środka zabezpieczającego
przysługuje zażalenie.”;

87) w art. 206 § 2 i 3 otrzymują brzmienie:
„§ 2. W przedmiocie umorzenia kosztów sądowych lub pieniężnej kary porządkowej
orzeka sąd, stosując odpowiednio art. 51.
§ 3. Przepisy § 1 i 2 mają odpowiednie zastosowanie do wykonania orzeczenia
o nawiązce na rzecz Skarbu Państwa oraz o przepadku, jeżeli jego przedmiotem jest kwota
pieniężna.”;

88) w art. 212a:
a) w § 4 w pkt 2 lit. c otrzymuje brzmienie:
„c)
był sprawcą zgwałcenia, ciężkiego uszczerbku na zdrowiu albo znęcał się nad
skazanym, ukaranym lub tymczasowo aresztowanym,”,
b) po § 4 dodaje się § 5 i 6 w brzmieniu:

„§ 5. Tymczasowo aresztowanego, objętego ochroną na mocy ustawy o świadku
koronnym, można osadzić za jego zgodą w oddziale lub celi, o których mowa w § 2.”,

§ 6. W oddziale lub celi, o których mowa w § 2, można ponadto osadzić tymczasowo
aresztowanego, o którym mowa w § 3.”;

89) art. 213 otrzymuje brzmienie:

„Art. 213. § 1. W wypadkach określonych w Kodeksie postępowania karnego
tymczasowe aresztowanie wykonuje się poza aresztem śledczym w zakładzie opieki
zdrowotnej lub zakładzie leczenia odwykowego wskazanym przez organ, do którego
dyspozycji tymczasowo aresztowany pozostaje. Organ ten określa również warunki
umieszczenia tymczasowo aresztowanego we wskazanym zakładzie.

§ 2. Koszty pobytu tymczasowo aresztowanego w tych zakładach ponosi organ, do
którego dyspozycji tymczasowo aresztowany pozostaje.”;



27
90) w art. 217 § 3 otrzymuje brzmienie:

„§ 3. Organ, do którego dyspozycji tymczasowo aresztowany pozostaje, może
zezwolić na udzielenie widzenia w sposób umożliwiający bezpośredni kontakt tymczasowo
aresztowanego z osobą odwiedzającą.”;

91) w art. 217a § 1 otrzymuje brzmienie:
㤠1. Zatrzymania, cenzury lub nadzoru korespondencji tymczasowo aresztowanego
dokonuje organ, do którego dyspozycji tymczasowo aresztowany pozostaje, chyba że organ
ten zarządzi inaczej.”;

92) art. 217b otrzymuje brzmienie:
„Art. 217b. § 1. Korespondencję tymczasowo aresztowanego przesyła się za
pośrednictwem organu, do którego dyspozycji tymczasowo aresztowany pozostaje.

W wypadku gdy tymczasowo aresztowany pozostaje do dyspozycji kilku organów, jego
korespondencję przesyła się temu organowi, którego postanowienie wprowadzono do
wykonania jako pierwsze, chyba że organy te zarządzą inaczej.
§ 2. Korespondencję tymczasowo aresztowanego z Rzecznikiem Praw Obywatelskich,
Rzecznikiem Praw Dziecka oraz organami powołanymi na podstawie ratyfikowanych przez
Rzeczpospolitą Polską umów międzynarodowych dotyczących ochrony praw człowieka
przesyła się bezpośrednio do adresata.
§ 3. Przepis § 2 stosuje się odpowiednio do korespondencji tymczasowo
aresztowanego z organami ścigania, wymiaru sprawiedliwości i innymi organami
państwowymi oraz organami samorządu terytorialnego, chyba że organ, do którego
dyspozycji tymczasowo aresztowany pozostaje, zarządzi inaczej.
§ 4. Korespondencję, o której mowa w § 2 i 3, administracja aresztu śledczego doręcza
lub podaje do wiadomości tymczasowo aresztowanemu, który podpisem i datą potwierdza jej
odbiór lub przyjęcie jej treści do wiadomości. W przypadku odmowy potwierdzenia czyni się
o tym wzmiankę na piśmie urzędowym lub potwierdzeniu odbioru.”;

93) w art. 222 w § 2 pkt 7 otrzymuje brzmienie:
„7) pozbawienie lub ograniczenie możliwości dokonywania zakupów artykułów
żywnościowych lub wyrobów tytoniowych, na okres do 1 miesiąca,”;

94) w art. 225 w § 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) sąd wojskowy pierwszej instancji lub inny sąd równorzędny,”;

28

95) art. 234 otrzymuje brzmienie:
„Art. 234. § 1. Skazany odbywający karę aresztu wojskowego może otrzymywać
nagrody przewidziane w art. 138 § 1, z tym że czas widzenia określonego w art. 138 § 1 pkt 7
nie może przekroczyć 60 godzin.
§ 2. Skazany odbywający karę aresztu wojskowego otrzymuje w dniu więta Wojska
Polskiego od dyrektora zakładu karnego zezwolenie na widzenie poza obrębem zakładu,
chyba że przemawia przeciwko temu brak postępów w szkoleniu wojskowym.

§ 3. Do zezwolenia określonego w § 2 stosuje się odpowiednio przepisy art. 139 § 1,
2, 7 i 8 oraz art. 140.”;

96) uchyla się art. 241;

97) w art. 242:

a) po § 3 dodaje się § 3a w brzmieniu:

„§ 3a. Użyte w niniejszym kodeksie określenie „zakład karny” oznacza także oddział
zakładu karnego w areszcie śledczym, a „areszt śledczy” oznacza także oddział aresztu
śledczego w zakładzie karnym.”,
b) § 4 otrzymuje brzmienie:

„§ 4. Określenie „sąd” bez bliższego sprecyzowania oznacza sąd powszechny lub
wojskowy określony w art. 3 § 1 i 1a, z tym zastrzeżeniem, że art. 6 § 1, art. 7, art. 8 § 2,
art. 10, art. 11 § 1, art. 13 i 15 oraz art. 18 – 24 stosuje się odpowiednio do sądu
penitencjarnego lub innego sądu właściwego na podstawie niniejszego kodeksu.”,
c) § 10 otrzymuje brzmienie:

„§ 10. Przez pojęcie kontroli rozmowy w trakcie widzenia lub rozmowy telefonicznej
rozumie się zapoznawanie się z jej treścią oraz możliwość przerwania jej lub utrwalenia.”.

Art. 2. W ustawie z dnia 20 maja 1971 r. – Kodeks wykroczeń (Dz. U. z 2010 r. Nr 46,
poz. 275, z późn. zmprowadza się następujące zmiany:

1) art. 23 otrzymuje brzmienie:
„Art. 23. Jeżeli ukarany uchyla się od odbywania kary ograniczenia wolności lub

4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2010 r. Nr 106, poz. 672,
Nr 152, poz. 1017 i 1018, Nr 217, poz. 1427 i Nr 225, poz.1466.

29