Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy - Kodeks karny wykonawczy oraz niektórych innych ustaw

Druk nr 3961

Warszawa, 9 marca 2011 r.
SEJM
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VI kadencja
Prezes Rady Ministrów

RM 10-5-11



Pan

Grzegorz
Schetyna
Marszałek Sejmu
Rzeczypospolitej
Polskiej
Szanowny Panie Marszałku
Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2 kwietnia 1997 r. przedstawiam Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej projekt
ustawy

-
o zmianie ustawy - Kodeks karny
wykonawczy oraz niektórych innych
ustaw z projektami aktów wykonawczych.

W załączeniu przedstawiam także opinię dotyczącą zgodności
proponowanej regulacji z prawem Unii Europejskiej.
Ponadto uprzejmie informuję, że do prezentowania stanowiska Rządu
w tej sprawie w toku prac parlamentarnych został upoważniony Minister
Sprawiedliwości.

Z poważaniem

(-) Donald Tusk
Projekt
U S T A W A
z dnia

o zmianie ustawy – Kodeks karny wykonawczy oraz niektórych
innych usta

Art. 1. W ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. Nr 90,
poz. 557, z późn. zm) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) sąd pierwszej instancji lub inny sąd równorzędny,”;

2) w art. 3:
a) § 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. Sąd, który wydał orzeczenie w pierwszej instancji, jest właściwy również
w postępowaniu dotyczącym wykonania tego orzeczenia. Jednakże w stosunku do skazanego
lub sprawcy przebywającego w okręgu innego sądu właściwy w postępowaniu dotyczącym
wykonania orzeczenia jest sąd równorzędny, w którego okręgu skazany lub sprawca posiada
miejsce stałego pobytu, chyba że ustawa stanowi inaczej.”,
b) po § 1 dodaje się § 1a w brzmieniu:
„§ 1a. Jeżeli skazany jest pozbawiony wolności w tej lub innej sprawie, w postępowaniu
dotyczącym wykonania wyroku skazującego na karę pozbawienia wolności bez warunkowego
zawieszenia jej wykonania właściwy jest sąd, który wydał wyrok w pierwszej instancji.”,
c) po § 3 dodaje się § 3a w brzmieniu:

1) Niniejszą ustawą zmienia się również ustawy: ustawę z dnia 20 maja 1971 r. – Kodeks wykroczeń, ustawę
z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych, ustawę z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny,
ustawę z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego, ustawę z dnia 10 września 1999 r. – Kodeks
karny skarbowy, ustawę z dnia 24 sierpnia 2001 r. – Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia, ustawę
z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii.
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1083, z 1999 r. Nr 83,
poz. 931, z 2000 r. Nr 60, poz. 701 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071 i Nr 111, poz. 1194, z 2002 r.
Nr 74, poz. 676 i Nr 200, poz. 1679, z 2003 r. Nr 111, poz. 1061, Nr 142, poz. 1380 i Nr 179, poz. 1750,
z 2004 r. Nr 93, poz. 889, Nr 210, poz. 2135, Nr 240, poz. 2405, Nr 243, poz. 2426 i Nr 273, poz. 2703, z 2005 r.
Nr 163, poz. 1363 i Nr 178, poz. 1479, z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i Nr 226, poz. 1648, z 2007 r. Nr 123,
poz. 849, z 2008 r. Nr 96, poz. 620 i Nr 214, poz. 1344, z 2009 r. Nr 8, poz. 39, Nr 22, poz. 119, Nr 62, poz. 504,
Nr 98, poz. 817, Nr 108, poz. 911, Nr 115, poz. 963, Nr 190, poz. 1475, Nr 201, poz. 1540 i Nr 206, poz. 1589
oraz z 2010 r. Nr 34, poz. 191, Nr 40, poz. 227, Nr 125, poz. 842 i Nr 182, poz. 1228.

„§ 3a. Na postanowienie w przedmiocie właściwości w postępowaniu wykonawczym
zażalenie nie przysługuje.”;

3) w art. 6:
a) § 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. Skazany może składać wnioski o wszczęcie postępowania przed sądem i brać
w nim udział jako strona oraz w wypadkach wskazanych w ustawie wnosić zażalenia na
postanowienia wydane w postępowaniu wykonawczym.”,
b) w § 2 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu:
„Skazany, składając wnioski lub skargi, obowiązany jest do należytego wykazania
zasadności zawartych w nich żądań, w szczególności do dołączenia odpowiednich
dokumentów.”,
c) § 3 otrzymuje brzmienie;

„§ 3. Jeżeli wnioski, o których mowa w § 1 i 2, oraz skargi i prośby, o których mowa
w § 2:
1) oparte są na tych samych podstawach faktycznych,
2) zawierają wyrazy lub zwroty powszechnie uznawane za wulgarne lub obelżywe albo
gwarę przestępców,
3) nie zawierają należytego wykazania zasadności zawartych w nich żądań
– właściwy organ może pozostawić wniosek, skargę lub prośbę bez rozpoznania.”;

4) w art. 8:
a) w § 2:
– uchyla się pkt 4,
– dodaje się pkt 5 w brzmieniu:
„5) sąd uzna to za niezbędne ze względu na okoliczności utrudniające obronę.”,
b) § 3 otrzymuje brzmienie:
„§ 3. Skazany pozbawiony wolności może porozumiewać się ze swoim obrońcą lub
pełnomocnikiem będącym adwokatem lub radcą prawnym podczas nieobecności innych osób,
a rozmowy z tymi osobami w trakcie widzeń i rozmowy telefoniczne nie podlegają kontroli.”;

5) po art. 8 dodaje się art. 8a i 8b w brzmieniu:
„Art. 8a. § 1. Korespondencja skazanego pozbawionego wolności podlega cenzurze

2
i nadzorowi, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej.
§ 2. Korespondencja skazanego pozbawionego wolności z obrońcą lub pełnomocnikiem
będącym adwokatem lub radcą prawnym nie podlega cenzurze, nadzorowi oraz zatrzymaniu
i powinna być bezzwłocznie przekazywana do adresata. Przepisy art. 73 § 3 i 4 oraz art. 225
§ 3 Kodeksu postępowania karnego stosuje się odpowiednio.
§ 3. Przepis § 2 zdanie pierwsze stosuje się odpowiednio do korespondencji skazanego
pozbawionego wolności prowadzonej z organami ścigania, wymiaru sprawiedliwości i innymi
organami państwowymi, organami samorządu terytorialnego, Rzecznikiem Praw
Obywatelskich, Rzecznikiem Praw Dziecka oraz organami powołanymi na podstawie
ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów międzynarodowych dotyczących ochrony
praw człowieka.
Art. 8b. § 1. Rzecznik Praw Obywatelskich ma prawo wstępu w każdym czasie, bez
ograniczeń, do zakładów karnych, aresztów śledczych i innych miejsc, w których przebywają
osoby pozbawione wolności, oraz poruszania się po ich terenie, przeglądania dokumentów
i żądania wyjaśnień od administracji tych jednostek, a także przeprowadzania podczas
nieobecności innych osób rozmów z osobami pozbawionymi wolności oraz badania ich
wniosków, skarg i próśb.
§ 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio do prokuratora wykonującego czynności
służbowe.”;

6) w art. 9:
a) § 2 otrzymuje brzmienie:
„§ 2. Wyrok oraz orzeczenia wydane w trybie art. 420 Kodeksu postępowania karnego
stają się wykonalne z chwilą uprawomocnienia, chyba że ustawa stanowi inaczej.”,
b) po § 2 dodaje się § 3 i 4 w brzmieniu:
„§ 3. Postanowienie w postępowaniu wykonawczym staje się wykonalne z chwilą wydania,
chyba że ustawa stanowi inaczej lub sąd wydający postanowienie albo sąd powołany do
rozpoznania zażalenia wstrzyma jego wykonanie.
§ 4. Złożenie wniosku o wydanie postanowienia w postępowaniu wykonawczym
nie wstrzymuje wykonania orzeczenia, którego wniosek dotyczy, chyba że sąd, w szczególnie
uzasadnionych wypadkach, postanowi inaczej. Postanowienie w przedmiocie wstrzymania
wykonania orzeczenia nie wymaga uzasadnienia.”;



3
7) w art. 11:
a) § 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. Sąd, kierując orzeczenie do wykonania, przesyła jego odpis lub wyciąg,
ze wzmianką o wykonalności, a w wypadku orzeczenia prawomocnego – z datą jego
uprawomocnienia się, odpowiedniemu organowi powołanemu do wykonywania orzeczenia.
Sąd przesyła dyrektorowi zakładu karnego lub aresztu śledczego orzeczenie wraz

z uzasadnieniem, jeżeli zostało sporządzone i nie zawiera informacji niejawnych o klauzuli
tajności „tajne” lub „ściśle tajne”.”,
b) po § 1 dodaje się § 1a w brzmieniu:

„§ 1a. Jeżeli pokrzywdzony złożył wniosek, o którym mowa w art. 168a § 1, sąd,
o którym mowa w § 1, przesyła dyrektorowi zakładu karnego lub aresztu śledczego ten
wniosek oraz dane zawierające imię, nazwisko i adres pokrzywdzonego.”,
c) § 2 otrzymuje brzmienie:
„§ 2. Sąd, po wydaniu wyroku skazującego, przesyła dyrektorowi aresztu śledczego
lub zakładu karnego posiadane w sprawie informacje dotyczące osoby skazanego, w tym dane
o uprzedniej karalności oraz zastosowanych wobec niego środkach wychowawczych lub
poprawczych, informacje pozwalające na identyfikację skazanego, w szczególności numer
Automatycznego Systemu Identyfikacji Daktyloskopijnej (AFIS), numer ewidencyjny
Powszechnego Elektronicznego Systemu Ewidencji Ludności (PESEL), rysopis oraz opis
znaków szczególnych i tatuaży, a także zdjęcie skazanego, odpisy orzeczeń i opinii lekarskich
oraz psychologicznych, w tym stwierdzających u skazanego uzależnienia od alkoholu,
środków psychotropowych i odurzających, a także informacje dotyczące popełnienia
przestępstwa określonego w art. 197 – 203 Kodeksu karnego w związku z zaburzeniami
preferencji seksualnych, a po uprawomocnieniu się wyroku, na wniosek dyrektora zakładu lub
aresztu – również akta sądowe.”,
d) § 4 otrzymuje brzmienie:
„§ 4. W razie skazania tymczasowo aresztowanego lub osoby odbywającej karę
pozbawienia wolności sąd przesyła zawiadomienie o skazaniu wraz z informacjami,
o których mowa w § 2, dyrektorowi aresztu śledczego lub zakładu karnego.”;

8) w art. 13 § 1 otrzymuje brzmienie:

„§ 1. Organ wykonujący orzeczenie oraz każdy, kogo orzeczenie bezpośrednio
dotyczy, może zwrócić się do sądu, który je wydał, o rozstrzygnięcie wątpliwości co do
wykonania orzeczenia lub zarzutów co do obliczenia kary. Na postanowienie sądu

4