Komisyjny projekt ustawy o broni i amunicji

Rozdział 8
Posiadanie broni przez cudzoziemców

Art. 35.
1. Członkowie misji dyplomatycznych i urzędów konsularnych oraz osoby zrównane z nimi
na podstawie porozumień międzynarodowych mogą posiadać broń i amunicję
na podstawie porozumień międzynarodowych lub na zasadzie wzajemności.
2. Cudzoziemcom, o których mowa w ust. 1, organ właściwy w sprawach wydawania
pozwoleń na broń wydaje terminowe pozwolenie na broń na okres pełnienia przez te
osoby funkcji w misjach dyplomatycznych i urzędach konsularnych w Rzeczypospolitej
Polskiej.
3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw zagranicznych, określi, w drodze rozporządzenia, tryb i warunki wydawania
terminowych pozwoleń na broń cudzoziemcom, o których mowa w ust. 1, z
uwzględnieniem wymogu przedstawienia dokumentu o charakterze pozwolenia na broń,
wydanego cudzoziemcowi przez właściwy organ państwa, którego jest obywatelem,
mając na celu zgodność procedury z porozumieniami międzynarodowymi
obowiązującymi Rzeczpospolitą Polską.

Art. 36.
Cudzoziemcy niewymienieni w art. 35 ust. 1 mogą posiadać broń i amunicję, jeżeli są one
niezbędne do wykonywania czynności związanych z ochroną poczty dyplomatycznej, misji
dyplomatycznych i urzędów konsularnych państw obcych, przedstawicielstw organizacji
międzynarodowych, członków oficjalnych delegacji zagranicznych, a także do innych celów
wynikających z zawartych porozumień międzynarodowych lub z zasady wzajemności, z
uwzględnieniem przepisu art. 35 ust. 2 i przepisów wydanych na podstawie art. 35 ust. 3.

Art. 37.
1. Przywóz broni i amunicji z zagranicy oraz jej wywóz za granicę przez cudzoziemców, o
których mowa w art. 35 ust. 1 i art. 38, wymagają uprzedniego wydania zaświadczenia o
wyrażeniu zgody przez właściwego konsula Rzeczypospolitej Polskiej. Zaświadczenie
zastępuje pozwolenie na broń na okres do 30 dni od daty przywozu broni i amunicji.
2. Jeżeli upłynął termin ważności zgody, o którym mowa w ust. 1, broń i amunicja podlegają
niezwłocznemu złożeniu do depozytu organu Policji właściwego ze względu na miejsce
pobytu cudzoziemca.
3. W szczególnie uzasadnionych przypadkach organ właściwy w sprawach wydawania
pozwoleń na broń może wydać cudzoziemcowi zaświadczenie zastępujące pozwolenie
na broń oraz uprawniające do wywozu broni i amunicji, określając termin ważności tego
zaświadczenia nie dłuższy niż 30 dni.
4. Jeżeli cudzoziemcy, o których mowa w art. 35 ust. 1 i art. 38, nie spełniają warunków
określonych w ust. 1 i 2, broń i amunicja podlegają zatrzymaniu przez właściwy organ
Straży Granicznej lub organ celny i protokolarnemu przekazaniu organowi Policji
właściwemu ze względu na miejsce przekraczania granicy przez tych cudzoziemców.

Art. 38.
1. Cudzoziemcy przybywający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w celu wzięcia
udziału w polowaniu mogą przywozić i wywozić broń oraz amunicję do niej, jeśli ta broń
i amunicja jest odpowiednia do wykonywania polowania na zasadach określonych w
ustawie z dnia 13 pa dziernika 1995 r. – Prawo łowieckie.
2. Cudzoziemcy przybywający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w celu wzięcia
udziału w imprezach sportowych, których regulamin wymaga użycia broni, lub
w przygotowaniach do takich imprez mogą przywozić i wywozić broń oraz amunicję do
niej, jeśli ta broń i amunicja odpowiada kryteriom określonym w zaproszeniu na daną
imprezę sportową.
3. Przywóz oraz wywóz broni i amunicji przez cudzoziemców, o których mowa w ust. 1 i 2,
odbywa się na podstawie zaświadczenia wydanego przez właściwego konsula
Rzeczypospolitej Polskiej, które zastępuje pozwolenie na broń na okres do 30 dni od dnia
przywozu broni i amunicji.
4. Zaświadczenie, o którym mowa w ust. 3, uprawnia cudzoziemców do nabycia amunicji
do broni określonej w tym zaświadczeniu.
5. Jeżeli upłynął termin ważności zaświadczenia, o którym mowa w ust. 3, broń i amunicja
podlegają niezwłocznemu złożeniu do depozytu organu Policji właściwego ze względu
na miejsce pobytu cudzoziemca.
6. W szczególnie uzasadnionych przypadkach organ wydający pozwolenie na broń właściwy
ze względu na miejsce pobytu cudzoziemca może wydać cudzoziemcowi zaświadczenie
zastępujące pozwolenie na broń oraz uprawniające do wywozu broni i amunicji,
określając termin ważności tego zaświadczenia nie dłuższy niż 30 dni. Przepis ust. 4
stosuje się odpowiednio.
7. Jeżeli cudzoziemcy, o których mowa w ust. 1 i 2, nie spełniają warunków określonych
w ust. 1-3 i 5, broń i amunicja podlegają zatrzymaniu przez właściwy organ Straży
Granicznej lub organ celny i protokolarnemu przekazaniu organowi Policji właściwemu
ze względu na miejsce przekraczania granicy przez tych cudzoziemców.
8. Cudzoziemiec może zbyć przywiezioną broń zgodnie z zasadami, o których mowa
w art. 18.
9. Cudzoziemców obowiązują zasady przenoszenia, przechowywania i używania broni,
o których mowa w art. 21, 22, 25, 27 i 28.
10. Przepisy ust. 1-9 stosuje się odpowiednio do obywateli polskich mających miejsce stałego
pobytu za granicą.

Art. 39.
1. Cudzoziemcy niewymienieni w art. 35 ust. 1, posiadający upoważnienie władz swojego
państwa do nabycia danego rodzaju oraz liczby egzemplarzy broni, poświadczone przez
właściwego konsula Rzeczypospolitej Polskiej, mogą nabywać broń na podstawie
zaświadczenia wydanego przez organ właściwy w sprawach wydawania pozwoleń na
broń, o którym mowa w ust. 2.
2. Na wniosek cudzoziemca posiadającego dokumenty, o których mowa w ust. 1, organ
wydający pozwolenie na broń właściwy ze względu na miejsce pobytu cudzoziemca
wydaje zaświadczenie uprawniające do nabycia określonego rodzaju oraz liczby
egzemplarzy broni.
3. Nabyta broń musi być niezwłocznie odesłana na zagraniczny adres nabywcy, wskazany w
dokumencie o którym mowa w ust. 1.
4. Właściwy organ celny niezwłocznie zawiadamia o fakcie wywozu broni nabytej
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez cudzoziemca organ właściwy w sprawach
wydawania pozwoleń na broń.
5. Organ właściwy w sprawach wydawania pozwoleń na broń niezwłocznie zawiadamia
właściwe władze państwa, które wydało cudzoziemcowi upoważnienie, o którym mowa
w ust. 1, o nabyciu broni przez cudzoziemca i jej wywozie.
6. Minister właściwy do spraw administracji publicznej określi, w drodze rozporządzenia,
tryb przekazywania informacji, o których mowa w ust. 4 i 5, mając na celu zapewnienie
skutecznej kontroli przepływu broni i amunicji przez granice.

Rozdział 9
Przepisy porządkowe i karne

Art. 40.
Posiadacz broni w przypadku jej utraty jest obowiązany niezwłocznie, nie pó niej jednak niż
w ciągu 24 godzin od chwili stwierdzenia utraty broni, zawiadomić o tym Policję.

Art. 41.
Osoba posiadająca pozwolenie na broń jest obowiązana w razie zmiany miejsca zamieszkania
zawiadomić o tym fakcie pisemnie, w terminie 14 dni od dnia zmiany miejsca zamieszkania,
organ wydający pozwolenie na broń właściwy ze względu na nowe miejsce zamieszkania.

Art. 42.
1. Jeżeli interes bezpieczeństwa państwa lub porządek publiczny tego wymagają, minister
właściwy do spraw wewnętrznych może wprowadzić, w drodze rozporządzenia,
na obszarze całego państwa lub na określonych obszarach, zakaz przenoszenia
wszelkiego rodzaju broni lub niektórych jej rodzajów na czas określony.
2. Zakaz, o którym mowa w ust. 1, może dotyczyć wszystkich osób posiadających broń
zgodnie z przepisami niniejszej ustawy, albo może być wydany z wyłączeniem
posiadaczy pozwolenia rozszerzonego oraz podmiotów dysponujących bronią na
podstawie pozwolenia obiektowego.

Art. 43.
1. Cofnięcie uprawnień do posiadania broni następuje obligatoryjnie z chwilą zaistnienia
okoliczności, o których mowa w art. 10 ust. 2-4 i jest wydawane w trybie decyzji
administracyjnej przez organ wydający pozwolenie na broń właściwy ze względu na
miejsce zamieszkania osoby lub miejsce rejestracji podmiotu.
2. Powiadomienie organu właściwego w sprawie wydawania pozwoleń na broń następuje
niezwłocznie po zaistnieniu okoliczności, o których mowa w art. 10 ust. 2-4 i spoczywa
w szczególności na organach prokuratury, sądzie lub lekarzu, który zdiagnozował u
posiadacza broni stan chorobowy określony w art. 10 ust. 3.
3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw zdrowia, określi, w drodze rozporządzenia, tryb oraz sposób powiadamiania, o
którym mowa w ust. 2, mając na celu zapewnienie należytej kontroli posiadaczy broni,
przy jednoczesnym zachowaniu poufności ich danych osobowych.

Art. 44.
1. Kto:
1) przenosi broń i amunicję z uchybieniem zasad określonych w art. 20, 21 i 43;
2) nosi w ukryciu załadowaną broń nie posiadając pozwolenia rozszerzonego;
3) przechowuje broń lub amunicję z uchybieniem zasad określonych w art. 22;
4) przesyła broń lub amunicję z uchybieniem zasad określonych w art. 23;
5) używa broni niezgodnie z zasadami określonymi w art. 25, 27, 28 i 29;
6) przewozi broń przez granice z uchybieniem zasadom określonym w art. 30 i 31;
7) nie dopełnia terminów, o których mowa w art. 40 i 41,
podlega karze grzywny.
2. W sprawach o wykroczenia, o których mowa w ust. 1 i 2, można ponadto orzec cofnięcie
uprawnień do posiadania broni na okres od roku do lat trzech. Cofnięcie uprawnień, w
przypadku ponownego ubiegania się o pozwolenie na broń po okresie karencji, jest
równoznaczne z koniecznością powtórzenia procedury uzyskiwania pozwolenia, o której
mowa w art. 12 i 13.

Art. 45.
W sprawach o przestępstwo, o którym mowa w art. 10 pkt 2, sąd może orzec jako środek
zapobiegawczy czasowe zawieszenie uprawnień do posiadania broni; w takim wypadku
właściciel broni lub amunicji obowiązany jest zdać je do depozytu albo zbyć; koszty depozytu
pokrywa właściciel.

Art. 46.
1 Osoby, które weszły w posiadanie broni lub amunicji w związku ze swoim udziałem w
walce o suwerenność i niepodległość Polski, jeżeli w wyniku tego udziału nabyły
uprawnienia kombatanckie w rozumieniu ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o
kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu
powojennego (Dz. U. z 2002 r. Nr 42, poz. 371, z pó n. zm.5)) uzyskują prawo do
posiadania tej broni i pozwolenie podstawowe. W tym wypadku nie stosuje się wymogu
zdawania egzaminu dopuszczającego, o którym mowa w art. 13.
2. Warunkiem uzyskania prawa, o którym jest mowa w ust. 1, jest, aby wobec osoby
mającej uzyskać prawo do posiadania broni nie zachodziły okoliczności, o których mowa
w art. 10, oraz złożenie wniosku o wydanie pozwolenia na broń. Przepis art. 12 ust. 3
stosuje się.
3. W razie śmierci osoby, o której mowa w ust. 1, przepisy ust.1 i 2 stosuje się także do osób
jej najbliższych w rozumieniu art. 115 § 11 Kodeksu karnego.
                                                           
5) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. Nr 181 poz. 1515, z 2003 r. Nr 72 poz. 658, z 2004 r.
Nr 281, poz. 2779, z 2005 r. Nr 163, poz. 1362, z 2006 r. Nr 170, poz. 1217 oraz z 2007 r. Nr 99, poz. 658 i Nr
166 poz. 1172.
4. Przepisów ust. 1-3 nie stosuje się do osób, które dopuściły się któregokolwiek z czynów
określonych w art. 21 ust. 2, z zastrzeżeniem ust. 3, ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o
kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu
powojennego.

Art. 47.
1. Pozbawianie broni cech użytkowych może być dokonywane wyłącznie przez
koncesjonowanych rusznikarzy, w zgodzie ze sztuką rusznikarską i w taki sposób,
aby skutecznie uniemożliwić odtworzenie przerobionych części.
2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, zasady
pozbawiania broni cech użytkowych, o których mowa w ust. 1, mając na celu uzyskanie
zgodności z przepisami Unii Europejskiej.

Rozdział 10
Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe

Art. 48.
W ustawie z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej (Dz. U. z 2007 r. Nr 226, poz. 1675,
z 2008 r. Nr 195, poz. 1200 oraz z 2009 r. Nr 62, poz. 504 i Nr 97, poz. 801) w art. 53b ust. 3
otrzymuje brzmienie:
„3. Posiadanie dokumentu, o którym mowa w ust. 2, stanowi potwierdzenie kwalifikacji
sportowych, jakie powinna spełniać osoba ubiegająca się o wydanie pozwolenia na broń
podstawowe na podstawie przepisów o broni i amunicji.”.

Art. 49.
W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. o strażach gminnych (Dz. U. Nr 123, poz. 779, z 2002 r.
Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 130, poz. 1190) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 15 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Straży może być wydane pozwolenie na broń obiektowe, na zasadach
określonych w przepisach art. 8 oraz art. 15 ust. 1 ustawy o broni i amunicji, na
broń palną do wykonywania zadań określonych w art. 11 pkt 5 i 9 oraz na
paralizatory elektryczne.”;
2) w art. 16 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. W zakresie zasad dopuszczenia strażnika do posiadania broni palnej bojowej i
paralizatora elektrycznego stosuje się odpowiednio przepisy art. 20 ust. 4 oraz
art. 28 ustawy z dnia … 2009 r. o broni i amunicji (Dz. U. Nr …, poz. …).”.

Art. 50.
W ustawie z dnia 16 marca 2001 r. o Biurze Ochrony Rządu (Dz. U. z 2004 r. Nr 163, poz.
1712, z pó n. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 128 ust. 3a otrzymuje brzmienie: