Komisyjny projekt ustawy o broni i amunicji

c) adres miejsca zamieszkania lub adres siedziby podmiotu;
2) danych identyfikacyjnych broni palnej wraz ze wskazaniem kategorii broni palnej,
o której mowa w art. 7;
3) okresie ważności EKB;
4) utracie broni palnej;
5) państwach członkowskich Unii Europejskiej, na których terytorium posiadanie broni
palnej, określonej w EKB, jest zakazane albo możliwe na podstawie pozwolenia;
6) wymogach władz innych państw członkowskich Unii Europejskiej dotyczących
zezwoleń na wwóz lub przewóz przez terytorium tych państw broni palnej.
5. Wpisów do EKB dokonuje organ wydający pozwolenie na broń właściwy ze względu na
miejsce zamieszkania osoby lub siedzibę podmiotu.
6. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór EKB,
mając na celu zachowanie zgodności z prawem Unii Europejskiej dotyczącym kontroli
nabywania i posiadania broni.

Rozdział 4
Sprzedaż oraz użyczanie broni i amunicji

Art. 18.
1. Sprzedaż broni podlegającej pozwoleniu może być dokonana tylko na rzecz osoby
posiadającej odpowiednie pozwolenie, na podstawie przedłożonego pozwolenia.
2. Sprzedaż amunicji podlegającej pozwoleniu może być dokonana tylko na rzecz osoby
posiadającej odpowiednie pozwolenie, na podstawie przedłożonego pozwolenia.
3. Sprzedaż broni i amunicji niepodlegającej pozwoleniu może być dokonana tylko na rzecz
osoby mającej ukończone 21 lat, na podstawie przedłożonego dowodu tożsamości.
4. Sprzedaż broni wymagającej uzyskania pozwolenia musi zostać zgłoszona do
odnotowania w CEBiP przez obie strony transakcji w terminie 5 dni roboczych od dnia
zawarcia umowy.

Art. 19.
1. Osoby fizyczne posiadające pozwolenie na broń mogą ją użyczać innym osobom
posiadającym pozwolenie na broń tej samej kategorii.
2. Osoby fizyczne mogą użyczać amunicję osobom posiadającym odpowiednie pozwolenie,
jeśli to użyczanie nie spełnia znamion obrotu amunicją.
3. Użyczanie, o którym mowa w ust. 1 i 2, musi odbywać się z zachowaniem pisemnej
formy umowy użyczenia.

Rozdział 5
Przenoszenie i przechowywanie broni

Art. 20.
1. Obywatelska karta broni, pozwolenie podstawowe i pozwolenie rozszerzone upoważniają
ich posiadacza do przechowywania broni i amunicji odpowiedniej kategorii oraz
przenoszenia jej, z zastrzeżeniem spełnienia wymogów określonych w art. 21 i art. 22.
2. Obiektowe pozwolenie na broń upoważnia jego posiadacza do przechowywania broni
oraz amunicji do niej w magazynie broni.
3. Pozwolenie muzealne upoważnia do przechowywania broni i amunicji na terenie
placówki muzealnej albo w magazynie broni.
4. Do przenoszenia broni posiadanej na podstawie pozwolenia obiektowego lub muzealnego
uprawnione są osoby mające pozwolenie podstawowe lub rozszerzone oraz pisemne
upoważnienie właściciela tej broni.

Art. 21.
1. Broń przenosi się w stanie rozładowanym, umieszczoną w odpowiednim futerale lub
pudełku zapewniającym dyskrecję przenoszenia.
2. Osoba posiadająca pozwolenie rozszerzone może nosić załadowaną broń palną krótką, w
sposób zapewniający bezpieczeństwo innych osób i mienia; broń musi być noszona w
ukryciu, z wyjątkiem sytuacji, o której mowa w art. 29.
3. Posiadacz broni gazowej może nosić ją załadowaną, pod warunkiem zapewnienia
bezpieczeństwa innych osób i mienia; broń musi być noszona w ukryciu, z wyjątkiem
sytuacji, o której mowa w art. 29.
4. Amunicję należy przenosić w sposób zapewniający bezpieczeństwo i uniemożliwiający
jej przypadkowe odpalenie w normalnych warunkach.
5. Przewożenie broni i amunicji środkami transportu publicznego, z zastrzeżeniem ust. 6,
jest
dopuszczalne przy zachowaniu niezbędnych środków bezpieczeństwa, pod
warunkiem że broń i amunicja są zabezpieczone w sposób uniemożliwiający powstanie
zagrożenia życia, zdrowia lub mienia.
6. Przewożenie broni i amunicji w kabinach pasażerskich statków powietrznych przez osoby
inne niż specjalnie do tego upoważnione na podstawie odrębnych przepisów jest
zakazane.
7. Zakazuje się przenoszenia broni przez osoby znajdujące się w stanie nietrze wości lub
pod wpływem środków odurzających.

Art. 22.
1. Broń i amunicję, o których mowa w art. 7 ust. 1, przechowuje się w magazynach broni.
2. Broń i amunicję, o których mowa w art. 7 ust. 2 i 3 przechowuje się w szafach lub
metalowych kasetach umocowanych trwale w sposób uniemożliwiający odłączenie bez
podjęcia specjalistycznych czynności.
3. Broń i amunicję, o których mowa w art. 7 ust. 4, pkt. 2 przechowuje się w sposób
uniemożliwiający dostęp osobom postronnym.
4. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, warunki,
jakie muszą spełniać magazyny broni, mając na celu możliwie skuteczne zabezpieczenie
przechowywanej broni i amunicji.

Art. 23.
1. Przesyłanie broni oraz amunicji za pośrednictwem podmiotów zajmujących się
przewożeniem i doręczaniem przesyłek jest zakazane z zastrzeżeniem przepisów
rozdziału 7 i art. 39 ust. 3.
2. Jednostki przewożące przesyłki pocztowe, w razie stwierdzenia przypadku naruszenia
zakazu, o którym mowa w ust. 1, zatrzymują przesyłkę, zawiadamiając o tym najbliższy
organ Policji, który jest obowiązany do jej niezwłocznego protokolarnego przyjęcia do
depozytu.

Art. 24.
1. Policja co najmniej raz na trzy lata przeprowadza wywiad środowiskowy dotyczący
posiadacza broni oraz dokonuje sprawdzenia warunków przechowywania broni i
amunicji.
2. W przypadku stwierdzenia rażących nieprawidłowości organ, który wydał pozwolenie na
broń cofna uprawnienia do posiadania broni.
3. Osoba, której cofnięto uprawnienia do posiadania broni może się ponownie ubiegać o
nadanie tych uprawnień nie wcześniej niż po upływie 3 lat od dnia, w którym decyzja o
cofnięciu uprawnień stała się ostateczna.

Rozdział 6
Warunki używania broni

Art. 25.
Broń, która jest zdolna do rażenia celów na odległość, może być używana wyłącznie na
strzelnicach, z wyjątkiem sytuacji, których mowa w art. 27 – 29.

Art. 26.
1. Strzelnice dopuszczone do strzelań innych niż śrutowe powinny być zbudowane i
zorganizowane w sposób wykluczający możliwość wydostania się poza ich obręb
pocisku wystrzelonego z broni w sposób zgodny z regulaminem strzelnicy.
2. Szczegółowe zasady zachowania bezpieczeństwa na strzelnicy określa regulamin
strzelnicy.
3.
Zatwierdzenie regulaminu strzelnicy następuje w drodze decyzji administracyjnej
wydawanej przez właściwego wójta, burmistrza lub prezydenta miasta.
4. Wzorcowy regulamin strzelnicy określa załącznik nr 4 do ustawy.

Art. 27.
Osoby posiadające uprawnienia do wykonywania polowania mogą używać broni
do polowania na zasadach określonych w ustawie z dnia 13 pa dziernika 1995 r. – Prawo
łowieckie (Dz. U. z 2005 r. Nr 127, poz. 1066, z pó n. zm.4)).
                                                           
4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2005 r. Nr 175, poz. 1462,
z 2006 r. Nr 220, poz. 1600 oraz z 2007 r. Nr 176, poz. 1238.

Art. 28.
1. Broń sygnałowa może być używana wyłącznie zgodnie z jej przeznaczeniem, szczególnie
dotyczy to użycia tej broni w ratownictwie i żegludze, pod warunkiem zachowania zasad
bezpieczeństwa przy jej obsłudze.
2. Broń hukowa i historyczna może być używana podczas przedsięwzięć o charakterze
artystycznym oraz rekonstrukcji wydarzeń historycznych, pod warunkiem zapewnienia
jej bezpiecznej obsługi.

Art. 29.
1. Pracownicy ochrony używają podczas wykonywania czynności zawodowych broni
własnej lub broni posiadanej na podstawie pozwolenia obiektowego, pod warunkiem
posiadania licencji pracownika ochrony oraz pozwolenia rozszerzonego; gdy pracownik
jest umundurowany, broń nie musi być noszona w ukryciu.
2. Umundurowani pracownicy ochrony podczas wykonywania czynności związanych z
konwojowaniem transportów środków pieniężnych oraz podczas pełnienia funkcji
zabezpieczania obiektów należących do wojska używają broni posiadanej na podstawie
pozwolenia obiektowego, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 2, pod warunkiem posiadania
licencji pracownika ochrony oraz pozwolenia rozszerzonego; broń nie musi być noszona
w ukryciu.

Rozdział 7
Przewóz broni przez granice

Art. 30.
1. Przywóz broni lub amunicji z zagranicy przez obywateli polskich na własne potrzeby
wymaga uprzedniego wydania zaświadczenia przez właściwego konsula
Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem sytuacji, o których mowa w art. 33.
2. Osoby, o których mowa w ust. 1, przekraczając granicę, są obowiązane do pisemnego
zgłoszenia właściwemu organowi celnemu przywozu broni lub amunicji. Organ ten
niezwłocznie przekazuje informacje zawarte w zgłoszeniu organowi wydającemu
pozwolenie na broń właściwemu ze względu na miejsce zamieszkania osoby.
3. Jeżeli osoby, o których mowa w ust. 1, nie posiadają pozwolenia na broń, są obowiązane
niezwłocznie złożyć przywożoną broń lub amunicję do depozytu właściwego organu
celnego, a także, w terminie 14 dni od dnia przywozu broni na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, wystąpić do organu wydającego pozwolenie na broń
właściwego ze względu na miejsce zamieszkania osoby z wnioskiem o wydanie
pozwolenia na broń.
4. Koszty związane z deponowaniem broni lub amunicji w trybie, o którym mowa w ust. 3,
ponosi osoba składająca broń lub amunicję do depozytu. W przypadku nieuzyskania
pozwolenia na broń osoba składająca broń lub amunicję do depozytu ma obowiązek zbyć
ją na rzecz osoby lub podmiotu mających odpowiednie pozwolenie, albo przekazać je do
złomowania.
5. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw wewnętrznych, określi, w drodze rozporządzenia, tryb
przekazywania informacji oraz wzór zgłoszenia, o których mowa w ust. 2, mając na celu
zapewnienie skutecznej kontroli przepływu broni i amunicji przez granice.

Art. 31.
Wywóz broni lub amunicji za granicę przez obywateli polskich wymaga zgody organu
właściwego w sprawach wydawania pozwoleń na broń.

Art. 32.
W stosunku do obywateli polskich wywożących broń lub amunicję przez granice do państw
członkowskich Unii Europejskiej nie stosuje się przepisów art. 31, jeżeli broń, której przewóz
dotyczy, jest wpisana do EKB.

Art. 33.
1. Osobom deklarującym zamiar zakupu broni palnej w innym państwie członkowskim Unii
Europejskiej organ wydający pozwolenie na broń właściwy ze względu na miejsce
zamieszkania poświadcza, na ich wniosek, uprzednią zgodę przewozową, w terminie nie
dłuższym niż 5 dni od dnia jej wpływu do właściwego organu.
2. Uprzednia zgoda przewozowa powinna zawierać w szczególności:
1) wskazanie państwa początkowego i docelowego transakcji;
2) nazwę (firmę) lub imię i nazwisko zbywcy i nabywcy broni palnej;
3) siedzibę i jej adres lub adres miejsca zamieszkania zbywcy i nabywcy broni palnej;
4) adres, na który broń palna ma być dostarczona;
5) dane techniczne pozwalające na jednoznaczną identyfikację broni palnej;
6) liczbę jednostek broni palnej.
3. Uprzednia zgoda przewozowa jest dokumentem wystawianym przez nabywcę broni
palnej w państwie docelowym transakcji na każdorazowe przemieszczenie broni palnej,
poświadczony przez właściwe władze tego państwa, zaświadczający o wiarygodności
tego nabywcy oraz o objęciu kontrolą przez to państwo tej transakcji.
4. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór
uprzedniej zgody przewozowej, z uwzględnieniem danych, o których mowa w ust. 2,
mając na celu uzyskanie zgodności z przepisami Unii Europejskiej.

Art. 34.
1. Przewóz broni i amunicji przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej może nastąpić na
podstawie zaświadczenia wydanego przez właściwego konsula Rzeczypospolitej
Polskiej.
2. Osoby mające miejsce zamieszkania w państwach członkowskich Unii Europejskiej mogą
w celach łowieckich i sportowych przywozić oraz wywozić broń oraz amunicję na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie EKB, pod warunkiem, że broń ta jest
wpisana do karty, a celem podróży jest udział w polowaniu albo w zawodach sportowych.