Komisyjny projekt ustawy o broni i amunicji

Druk nr 3426

Warszawa, 10 lutego 2010 r.
SEJM
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VI kadencja
Komisja Nadzwyczajna

„Przyjazne Państwo” do spraw
związanych z ograniczaniem biurokracji
NPP-020-132-2010


Pan

Bronisław Komorowski
Marszałek Sejmu
Rzeczypospolitej
Polskiej



Na podstawie art. 32 ust. 2 regulaminu Sejmu Komisja Nadzwyczajna
„Przyjazne Państwo” do spraw związanych z ograniczaniem biurokracji wnosi
projekt ustawy

- o broni i amunicji.

Do reprezentowania stanowiska Komisji w pracach nad projektem ustawy
został upoważniony poseł Marek Wikiński.


Zastępca
Przewodniczącego Komisji


(-) Hanna Zdanowska





projekt




USTAWA
z dnia 2010r.

o broni i amunicji1), 2)

Rozdział 1
Przepisy ogólne

Art. 1.
Ustawa określa zasady posiadania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej broni i amunicji,
jej nabywania i zbywania, przechowywania, noszenia, przenoszenia, używania, przywozu i
wywozu za granicę, prowadzenia rejestru broni oraz funkcjonowania strzelnic.

Art. 2.
Przepisy ustawy nie dotyczą:
1) broni i amunicji stanowiących uzbrojenie Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej,
Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby
Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura
Antykorupcyjnego, Biura Ochrony Rządu, Straży Granicznej, Służby Więziennej
oraz innych państwowych formacji uzbrojonych, w odniesieniu do których dostęp do
broni i amunicji regulują odrębne przepisy;
2) broni i amunicji stanowiących uzbrojenie żołnierzy armii państw obcych
przebywających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w związku z
przedsięwzięciami wojskowymi realizowanymi wspólnie z Siłami Zbrojnymi
Rzeczypospolitej Polskiej, a także na podstawie umów i porozumień
międzynarodowych;
3) broni i amunicji stanowiących uzbrojenie funkcjonariuszy straży granicznej państw
Unii Europejskiej przebywających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w
ramach zespołów szybkiej interwencji na granicy na zasadach określonych w
                                                           
1) Niniejsza ustawa wdraża dyrektywę Rady 91/477/EWG z dnia 18 czerwca 1991 r. w sprawie kontroli
nabywania i posiadania broni (Dz.Urz. UE L 256 z 13.09.1991) zmienioną dyrektywą Parlamentu
Europejskiego i Rady 2008/51/WE z dnia 21 maja 2008 r. (Dz.Urz. UE L 179 z 08.07.2008).
2) Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej, ustawę z dnia 29
sierpnia 1997 r. o strażach gminnych, ustawę z dnia 16 marca 2001 r. o Biurze Ochrony Rządu, ustawę z dnia 6
września 2001 r. o transporcie drogowym, ustawę z dnia 21 czerwca 2002 r. o materiałach wybuchowych
przeznaczonych do użytku cywilnego, ustawę z dnia 22 czerwca 2001 r. o wykonywaniu działalności
gospodarczej w zakresie wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami i
technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym, ustawę z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie
przyrody i ustawę z dnia 20 marca 2009 r. o bezpieczeństwie imprez masowych.

rozporządzeniu (WE) nr 863/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lipca
2007 r. ustanawiającym mechanizm tworzenia zespołów szybkiej interwencji na
granicy oraz zmieniającym rozporządzenie Rady (WE) nr 2007/2004 w odniesieniu
do tego mechanizmu i określającym uprawnienia i zadania zaproszonych
funkcjonariuszy (Dz. Urz. UE L 199 z 31.07.2007, str. 30);
4) obrotu z zagranicą bronią i amunicją, technologiami i usługami mającymi znaczenie
dla obronności, bezpieczeństwa lub ważnych interesów Państwa oraz wytwarzania,
przewozu przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przywozu z zagranicy i
wywozu za granicę broni i amunicji w celach przemysłowych lub handlowych, a
także obrotu nimi na podstawie odrębnych przepisów;
5) przemieszczania amunicji przez przedsiębiorców oraz przedsiębiorców
zagranicznych w rozumieniu ustawy z dnia 21 czerwca 2002 r. o materiałach
wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego (Dz.U. Nr 117, poz. 1007 i Nr
238, poz. 2019).

Rozdział 2
Broń i amunicja

Art. 3.
Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) amunicja – amunicję do broni palnej, gazowej, sygnałowej i hukowej, w postaci
nabojów scalonych i nabojów ślepych przeznaczonych do strzelania z broni palnej,
gazowej, sygnałowej i hukowej;
2) broń – strzelecką broń palną, broń gazową, broń sygnałową, broń hukową oraz broń
pneumatyczną;
3) broń bocznego zapłonu – broń palną, gazową, sygnałową i hukową, do której stosuje
się naboje systemu Floberta z masą inicjującą zawalcowaną w przetłoczeniu dennej
części łuski, oraz naboje systemu Lefaucheux z zapłonem sztyftowym;
4) broń centralnego zapłonu – broń palną, gazową, sygnałową i hukową inną niż broń
bocznego zapłonu;
5) broń czarnoprochowa – broń ładowaną od strony wylotu lufy, na amunicję
rozdzielnego ładowania, przystosowaną do strzelania wyłącznie prochem czarnym
(dymnym);
6) broń długa – broń inną niż broń krótka;
7) broń gazowa – urządzenie wielokrotnego użycia, które w wyniku działania
sprężonych gazów, powstających na skutek spalania materiału miotającego jest
zdolne do wystrzelenia substancji obezwładniającej lub drażniącej;
8) broń gładkolufowa – broń palną o lufach niegwintowanych, przeznaczoną do
odstrzeliwania nabojów śrutowych i nabojów z pociskiem jednolitym typu breneka,
przeznaczonych do broni gładkolufowej;
9) broń historyczna – broń wytworzoną nie pó niej niż w 1870 roku oraz funkcjonalne
repliki i kopie takiej broni;
10) broń hukowa – urządzenie wielokrotnego użycia, które służy do odpalenia naboju
wywołującego sygnał akustyczny i które nie jest zdolne do wystrzelenia pocisku ani
substancji obezwładniającej lub drażniącej, a produkty spalania ładunku są zdolne
przemieścić się na odległość co najmniej 2 metrów, nie większą jednak niż 5 metrów;
11) broń jednostrzałowa – broń bez magazynka, którą ładuje się przed każdorazowym
strzałem poprzez ręczne wprowadzenie naboju do komory nabojowej lub pocisku do
lufy;
12) broń krótka – broń z lufą, której długość nie przekracza 300 mm lub której całkowita
długość nie przekracza 600 mm;
13) broń palna – urządzenie, które w wyniku działania sprężonych gazów, powstających
na skutek spalania materiału miotającego jest zdolne do wystrzelenia pocisku, a
przez to do rażenia celów na odległość, a energia kinetyczna pocisku opuszczającego
broń przekracza 17 J;
14) broń pneumatyczna – urządzenie, które w wyniku działania sprężonego gazu jest
zdolne do wystrzelenia pocisku, a przez to do rażenia celów na odległość, a energia
kinetyczna pocisku opuszczającego broń przekracza 17 J;
15) broń powtarzalna – broń, która po wystrzeleniu pocisku może zostać ponownie
naładowana ręcznie z magazynka lub bębenka nabojowego;
16) broń pozbawiona cech użytkowych – broń, u której stwierdzono pozbawienie w
sposób trwały cech użytkowych wszystkich istotnych części broni w taki sposób, że
nie jest zdolna do wystrzelenia pocisku lub innej substancji oraz do wywołania
efektu wizualnego lub akustycznego, a przywrócenie broni cech użytkowych bez
podjęcia czynności specjalistycznych nie jest możliwe;
17) broń samoczynna – broń, która jest przystosowana do odstrzelenia za jednym
uruchomieniem urządzenia spustowego więcej niż jednego naboju;
18) broń samopowtarzalna – broń, która automatycznie ładuje się po każdorazowym
wystrzeleniu pocisku i która może odstrzelić tylko jeden nabój za jednym
uruchomieniem urządzenia spustowego;
19) broń sygnałowa – urządzenie wielokrotnego użycia, które w wyniku działania
sprężonych gazów, powstających na skutek spalania materiału miotającego jest
zdolne do wystrzelenia pocisku lub substancji wywołującej sygnał wizualny,
wizualno-akustyczny albo akustyczny;
20) broń zdolna do rażenia celów na odległość – broń palna lub pneumatyczna, która jest
zdolna do miotania pocisku na odległość co najmniej 10 metrów;
21) państwo członkowskie Unii Europejskiej – również państwo inne niż państwo
członkowskie Unii Europejskiej traktowane na równi z nim na podstawie umowy w
sprawie włączenia tych państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój
dorobku Schengen;
22) przenoszenie broni – każdy sposób przemieszczania broni przez osoby określone w
art. 20 i art. 21;
23) urządzenie niebezpieczne – ostrze ukryte, kastet, paralizator elektryczny o prądzie
wyładowania powyżej 10 mA, broń cięciwową o sile naciągu cięciwy powyżej 750
N.

Art. 4.
1. Gotowe lub obrobione istotne części broni lub amunicji uważa się za broń lub amunicję.
2. Za obrobione istotne części broni uważa się takie części, które mogą być zamontowane w
broni i pełnić swe funkcje użytkowe bez konieczności dalszej specjalistycznej obróbki.
3. Istotnymi częściami broni są: lufa, szkielet, komora zamkowa lub baskila, zamek,
bębenek nabojowy oraz urządzenia przeznaczone do tłumienia hałasu spowodowanego
wystrzałem.
4. Istotnymi częściami amunicji są: pociski wypełnione materiałem wybuchowym,
zapalającym, albo innymi substancjami, których działanie zagraża życiu lub zdrowiu oraz
materiał miotający w postaci prochu strzelniczego i jego substytuty.

Art. 5.
1.
Zabronione jest dokonywanie samowolnych ingerencji w konstrukcję broni
zmieniających jej rodzaj, kaliber, typ naboju lub sposób działania, a w szczególności
przerabianie broni gazowej, sygnałowej, hukowej i pneumatycznej na broń palną.
2. Ingerencje, o których mowa w ust. 1, uważa się za wyrób broni.

Art. 6.
W rozumieniu ustawy broń i amunicja dzieli się na następujące kategorie:
1) A – broń i amunicja, której posiadanie jest zabronione, z zastrzeżeniem art. 8 pkt 4 i 5
ustawy;
2) B – broń i amunicja, którą można posiadać na podstawie pozwolenia na broń
podstawowego, rozszerzonego, obiektowego lub muzealnego;
3) C – broń i amunicja, którą można posiadać na podstawie obywatelskiej karty broni;
4) D – broń i amunicja, którą można posiadać bez pozwolenia.

Art. 7.
1. Do kategorii A zalicza się:
1) broń o kalibrze większym niż 40 mm;
2) samoczynną broń palną, gazową i sygnałową;
3) broń wytworzoną lub przerobioną w sposób pozwalający na zatajenie jej
przeznaczenia, a także broń imitującą inne przedmioty;
4) amunicję z pociskami wypełnionymi materiałami wybuchowymi, zapalającymi, albo
innymi substancjami których działanie zagraża życiu, pociski do takiej amunicji,
oraz wojskowe pociski wybuchowe;
5) amunicję z pociskami o zwiększonej penetracji, wykonanymi albo zawierającymi
rdzeń wykonany z materiału o twardości większej niż 50 HR wg skal twardości
Rockwella;
6) amunicję do broni krótkiej z pociskami o zwiększonym grzybkowaniu oraz pociski
do takiej amunicji, za wyjątkiem amunicji używanej do polowania oraz sportów
strzeleckich.
2. Do kategorii B zalicza się:
1) krótką broń palną centralnego zapłonu;
2) krótką broń palną bocznego zapłonu samopowtarzalną i powtarzalną;
3) krótką broń palną jednostrzałową bocznego zapłonu, której całkowita długość nie
przekracza 280 mm;
4) długą broń palną centralnego zapłonu;
5) długą broń palną samopowtarzalną;
6) powtarzalną i samopowtarzalną broń gładkolufową, której długość nie przekracza
600 mm;
7) samopowtarzalną broń palną, która jest podobna do broni samoczynnej;