Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o cudzoziemcach oraz niektórych innych ustaw

może spowodować zagrożenie dla obronności lub bezpieczeństwa państwa lub
ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego albo naruszyć interes
Rzeczypospolitej Polskiej;”,
– w pkt 4 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 5 w brzmieniu:
„5) w postępowaniu o wpisanie zaproszenia do ewidencji zaproszeń zapraszający:
a) złożył wniosek lub dołączył do niego dokumenty zawierające nieprawdziwe
dane osobowe lub fałszywe informacje,
b) zeznał nieprawdę lub zataił prawdę albo, w celu użycia za autentyczny,
podrobił lub przerobił dokument bądź takiego dokumentu jako
autentycznego używał.”;
6) w art. 20 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Wzór formularza wniosku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, powinien uwzględniać
także nazwiska poprzednie zapraszanego cudzoziemca, dane dotyczące sytuacji
finansowej zapraszającego i warunków zakwaterowania cudzoziemca.”;
7) w art. 21:
a) w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) nie posiada dokumentu potwierdzającego posiadanie ubezpieczenia zdrowotnego
w rozumieniu przepisów o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze
środków publicznych lub zawarcie umowy podróżnego ubezpieczenia medycznego
o minimalnej kwocie ubezpieczenia w wysokości 30 000 euro, ważnej przez okres
planowanego pobytu cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
pokrywającego wszelkie wydatki, które mogą wyniknąć podczas pobytu na tym
terytorium w związku z koniecznością powrotu z powodów medycznych, potrzebą
pilnej pomocy medycznej, nagłym leczeniem szpitalnym lub ze śmiercią, w której
ubezpieczyciel zobowiązuje się do pokrycia kosztów udzielonych ubezpieczonemu
świadczeń zdrowotnych bezpośrednio na rzecz podmiotu udzielającego takich
świadczeń, na podstawie wystawionego przez ten podmiot rachunku;”,
b) w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) posiada wizę Schengen upoważniającą tylko do wjazdu i pobytu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej w celu, o którym mowa w art. 26 ust. 1 pkt 26.”,
5
c) ust. 5 i 6 otrzymują brzmienie:
„5. Okoliczności, o których mowa w ust. 1 pkt 4 lub 9, nie mogą stanowić wyłącznej
podstawy odmowy wjazdu cudzoziemcowi, który posiada wizę krajową lub wizę
Schengen upoważniającą tylko do wjazdu i pobytu na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej.
6. Okoliczności, o których mowa w ust. 1 pkt 3 lub 4, nie mogą stanowić wyłącznej
podstawy odmowy wjazdu cudzoziemcowi podróżującemu do innego państwa
obszaru Schengen, które wydało mu wizę krajową.”;
8) art. 25 – 48 otrzymują brzmienie:
„Art. 25. Wizę wydaje się jako wizę Schengen lub wizę krajową.

Art. 26. 1. Wiza Schengen lub wiza krajowa, z wyłączeniem tranzytowej wizy
lotniskowej, o której mowa w art. 2 pkt 5 Wspólnotowego Kodeksu Wizowego, może być
wydana w celu:
1) turystycznym;
2) odwiedzin;
3) udziału w imprezach sportowych;
4) prowadzenia
działalności gospodarczej;
5) wykonywania pracy w okresie nieprzekraczającym 6 miesięcy w ciągu kolejnych
12 miesięcy, na podstawie oświadczenia o zamiarze powierzenia wykonywania
pracy, zarejestrowanego w powiatowym urzędzie pracy;
6) wykonywania pracy kierowcy wykonującego międzynarodowy transport drogowy;
7) wykonywania innej pracy niż określona w pkt 5 i 6;
8) prowadzenia
działalności kulturalnej lub udziału w konferencjach;
9) wykonywania
zadań służbowych przez przedstawicieli organu państwa obcego lub
organizacji międzynarodowej;
10) odbycia studiów pierwszego stopnia, studiów drugiego stopnia lub jednolitych
studiów magisterskich albo studiów trzeciego stopnia;
11) szkolenia zawodowego;
6
12) kształcenia się lub szkolenia w innej formie niż określona w pkt 10 i 11;
13) dydaktycznym;
14) prowadzenia badań naukowych;
15) tranzytu;
16) leczenia;
17) realizacji zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, zezwolenia na osiedlenie
się lub zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego WE;
18) dołączenia do obywatela państwa członkowskiego Unii Europejskiej, państwa
członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony
umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej lub
przebywania z nim;
19) udziału w programie wymiany kulturalnej lub edukacyjnej, programie pomocy
humanitarnej lub programie pracy wakacyjnej;
20) udziału w postępowaniu w sprawie o udzielenie azylu;
21) o którym mowa w art. 61 ust. 3 lub art. 71a ust. 3;
22) przesiedlenia się jako członek najbliższej rodziny repatrianta;
23) korzystania z uprawnień wynikających z posiadania Karty Polaka;
24) repatriacji;
25) korzystania z ochrony czasowej;
26) przyjazdu ze względów humanitarnych, ze względu na interes państwa lub
zobowiązania międzynarodowe;
27) innym niż określony w pkt 1 – 26.
2. Wiza w celu tranzytu może być wydana tylko jako wiza Schengen.
3. Wiza, o której mowa w ust. 1 pkt 20 – 25, może być wydana tylko jako wiza
krajowa.
4. Wiza Schengen lub wiza krajowa, o której mowa w ust. 1 pkt 9, może być wydana
w szczególności jako wiza dyplomatyczna lub służbowa.
7
Art. 27. 1. Wiza Schengen lub wiza krajowa w celu wykonywania pracy, o której
mowa w art. 26 ust. 1 pkt 5 – 7, może być wydana cudzoziemcowi, który przedstawi
zezwolenie na pracę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo pisemne oświadczenie
pracodawcy o zamiarze powierzenia cudzoziemcowi wykonywania pracy, jeżeli
zezwolenie na pracę nie jest wymagane.
2. Wizę Schengen lub wizę krajową, o której mowa w ust. 1, wydaje się na okres
pobytu, który odpowiada okresowi wskazanemu w zezwoleniu lub oświadczeniu, nie
dłuższy niż przewidziany dla danego typu wizy, a w przypadku wizy w celu
wykonywania pracy, o której mowa w art. 26 ust. 1 pkt 5, okres pobytu, na który wydaje
się wizę, nie może być dłuższy niż 6 miesięcy w okresie 12 miesięcy liczonym od dnia
pierwszego wjazdu cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 28. Wizę Schengen lub wizę krajową dyplomatyczną wydaje się szefowi
i członkowi personelu misji dyplomatycznej, kierownikowi urzędu konsularnego
i członkowi personelu konsularnego państwa obcego oraz innej osobie zrównanej z nimi
pod względem przywilejów i immunitetów na podstawie ustaw, umów lub powszechnie
ustalonych zwyczajów międzynarodowych, a także członkom ich rodzin, na okres
pełnienia funkcji, z którą jest związane uprawnienie do uzyskania tego rodzaju wizy.
Art. 29. Wizę Schengen lub wizę krajową służbową wydaje się członkowi personelu
administracyjnego i technicznego, członkowi personelu służby misji dyplomatycznej,
pracownikowi konsularnemu, członkowi personelu służby urzędu konsularnego, innej
osobie skierowanej do pracy w Rzeczypospolitej Polskiej oraz przyjeżdżającej służbowo
zrównanej z nimi na podstawie ustaw, umów lub powszechnie ustalonych zwyczajów
międzynarodowych, a także członkom ich rodzin, na okres pełnienia funkcji, z którą jest
związane uprawnienie do uzyskania tego rodzaju wizy.
Art. 30. Cudzoziemcowi odmawia się wydania wizy krajowej, jeżeli:
1) jego dane znajdują się w wykazie cudzoziemców, których pobyt na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej jest niepożądany;
2) nie posiada wystarczających środków utrzymania na czas trwania planowanego
pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz na powrót do państwa
pochodzenia lub zamieszkania lub na tranzyt do państwa trzeciego, które udzieli
pozwolenia na wjazd, lub możliwości uzyskania takich środków zgodnie z prawem;
8
3) nie posiada ubezpieczenia zdrowotnego w rozumieniu przepisów o świadczeniach
opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych lub dokumentu
potwierdzającego zawarcie umowy podróżnego ubezpieczenia medycznego
o minimalnej kwocie ubezpieczenia w wysokości 30 000 euro, ważnej przez okres
planowanego pobytu cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
pokrywającego wszelkie wydatki, które mogą wyniknąć podczas pobytu na tym
terytorium w związku z koniecznością powrotu z powodów medycznych, potrzebą
pilnej pomocy medycznej, nagłym leczeniem szpitalnym lub ze śmiercią, w której
ubezpieczyciel zobowiązuje się do pokrycia kosztów udzielonych ubezpieczonemu
świadczeń zdrowotnych bezpośrednio na rzecz podmiotu udzielającego takich
świadczeń, na podstawie wystawionego przez ten podmiot rachunku;
4) wjazd lub pobyt cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej może
spowodować zagrożenie dla obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony
bezpieczeństwa i porządku publicznego albo naruszyć interes Rzeczypospolitej
Polskiej;
5) dokument
podróży cudzoziemca nie spełnia wymagań określonych w art. 32 ust. 5,
z wyłączeniem przypadku, gdy kryterium, o którym mowa w art. 32 ust. 5 pkt 1,
zostało pominięte ze względu na słuszny interes cudzoziemca;
6) w
postępowaniu o wydanie wizy krajowej:
a) złożył wniosek lub dołączył do niego dokumenty zawierające nieprawdziwe
dane osobowe lub fałszywe informacje,
b) zeznał nieprawdę lub zataił prawdę albo, w celu użycia za autentyczny, podrobił
lub przerobił dokument bądź takiego dokumentu jako autentycznego używał;
7) nie
uzasadnił celu lub warunków planowanego pobytu.
Art. 31. 1. Wiza krajowa uprawnia do wjazdu i ciągłego pobytu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej lub kilku pobytów następujących po sobie, trwających łącznie
dłużej niż 3 miesiące i nieprzekraczających łącznie roku w okresie ważności wizy.
2. Okres pobytu na podstawie wizy krajowej ustala się w granicach określonych
w ust. 1 odpowiednio do celu pobytu wskazanego przez cudzoziemca.
3. Okres ważności wizy krajowej nie może przekroczyć 5 lat.
Art. 32. 1. Wizę krajową wydaje się na wniosek cudzoziemca.
9