Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o cudzoziemcach oraz niektórych innych ustaw

Przepis ust. 3 wskazuje ponadto na możliwość cofnięcia wizy krajowej na wniosek
posiadacza tej wizy.
Regulacje powyższe odpowiadają takim rozwiązaniom przyjętym w stosunku do wiz
Schengen w art. 34 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 810/2009.
art. 48b
Przepis określa organy właściwe do wydania decyzji o unieważnieniu lub cofnięciu wizy
Schengen lub wizy krajowej oraz tryb odwoławczy od decyzji o unieważnieniu lub cofnięciu
wizy Schengen lub wizy krajowej wydanej przez konsula oraz przez komendanta placówki
Straży Granicznej lub komendanta oddziału Straży Granicznej.
W ust. 2 przewidziano, że jeżeli decyzję wydał konsul, wówczas przysługuje wniosek o
ponowne rozpatrzenie sprawy przez ten organ, a jeżeli komendant placówki Straży
Granicznej lub komendant oddziału Straży Granicznej – odwołanie składa się do Komendanta
Głównego Straży Granicznej.
W ust. 3 wskazano termin na złożenie wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy przez
konsula.
W ust. 4 określono, że decyzji o unieważnieniu lub cofnięciu wizy Schengen lub wizy
krajowej nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności. Oznacza, to że, że cudzoziemiec,
któremu unieważniono lub cofnięto wizę będzie zobowiązany do natychmiastowego
opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, co jest zasadne z uwagi na fakt, że zgodnie
z art. 48a ust. 1 wiza będzie unieważniana, jeżeli w chwili jej wydawania zachodziły
okoliczności uzasadniające odmowę jej wydania, czyli może to być fakt figurowania danych
cudzoziemca w wykazie cudzoziemców, których pobyt na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej jest niepożądany, jak też gdy wjazd lub pobyt cudzoziemca na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej może stanowić zagrożenie dla obronności państwa lub ochrony
bezpieczeństwa i porządku publicznego lub naruszać interes Rzeczypospolitej Polskiej (art.
30 pkt 1 i 4).
Natomiast w ust. 5 przewidziano, że wydanie decyzji o unieważnieniu lub cofnięciu wizy
Schengen lub wizy krajowej odnotowuje się w dokumencie podróży cudzoziemca.
Uregulowania uwzględniają rozwiązania wynikające z art. 34 ust. 7 rozporządzenia
Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 810/2009 w odniesieniu do wizy Schengen.

22

art. 48c
W przepisie przewidziano, że do unieważnienia lub cofnięcia wizy krajowej stosuje się
odpowiednio przepis art. 34 ust. 5 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr
810/2009, który określa wymogi techniczne odnośnie postępowania z wizą w przypadku jej
unieważnienia lub cofnięcia.
art. 48d
Przepis nakłada na organ, który unieważnił lub cofnął wizę Schengen wydaną przez inne
państwo obszaru Schengen, obowiązek poinformowania o tym właściwego organu państwa,
które wydało wizę.
Powyższe uwzględnia art. 34 ust. 1 i 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady
(WE) nr 810/2009.
art. 48e
Przepis określa organy właściwe do gromadzenia informacji o wizach Schengen, które zostały
wydane przez polskie organy, a następnie unieważnionych lub cofniętych przez organy
innych państw obszaru Schengen. Uregulowanie wprowadzono w związku z przewidzianym
w art. 34 ust. 1 i 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 810/2009
obowiązkiem informowania organu państwa członkowskiego, które wydało wizę, o
unieważnieniu lub cofnięciu tej wizy przez inne państwo członkowskie.
art. 48f
Przepis stanowi upoważnienie dla ministra właściwego do spraw zagranicznych do
określenia, w drodze rozporządzenia, dokumentów potwierdzających pełnienie funkcji szefów
i członków personelu misji dyplomatycznych, kierowników urzędów konsularnych i
członków personelu konsularnego państw obcych oraz innych osób zrównanych z nimi na
podstawie ustaw, umów lub powszechnie ustalonych zwyczajów międzynarodowych, a także
status członków ich rodzin, wzorów ww. dokumentów oracz oznaczenia wiz Schengen lub
wiz krajowych wydawanych ww. osobom.
Dotychczas upoważnienie to było zawarte w art. 46 ustawy.
art. 48g
Przepis stanowi upoważnienie dla ministra właściwego do spraw wewnętrznych w
porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zagranicznych do określenia, w drodze
23

rozporządzenia:
1) oznaczenia wiz Schengen lub wiz krajowych, z wyłączeniem tranzytowej wizy
lotniskowej, o której mowa w art. 2 pkt 5 Wspólnotowego Kodeksu Wizowego, wiz
wydawanych szefom i członkom personelu misji dyplomatycznych, kierownikom
urzędów konsularnych i członkom personelu konsularnego państw obcych oraz innym
osobom zrównanym z nimi pod względem przywilejów i immunitetów na podstawie
ustaw, umów lub powszechnie ustalonych zwyczajów międzynarodowych oraz członkom
ich rodzin,
2) wzoru blankietu wizowego,
3) wzorów formularzy wniosków o wydanie wizy krajowej lub przedłużenie wizy Schengen
lub wizy krajowej i wymogów dotyczących fotografii dołączanej do wniosku o wydanie
wizy krajowej lub wniosku o przedłużenie wizy Schengen lub wizy krajowej,
4) sposobu odnotowywania przyjęcia wniosku o wydanie wizy krajowej,
5) wzoru naklejki wizowej wizy krajowej,
6) sposobu przekazywania Szefowi Urzędu do Spraw Cudzoziemców danych z wniosku o
wydanie wizy:
a) przez konsula w przypadkach, o których mowa w art. 33 ust. 1, art. 34 ust. 1, art. 47
ust. 2,
b) przez Komendanta Głównego Straży Granicznej i ministra właściwego do spraw
zagranicznych w przypadku, o którym mowa w art. 47 ust. 2,
7) wzoru stempla potwierdzającego złożenie wniosku o przedłużenie wizy Schengen,
8) sposobu
unieważniania naklejki wizowej wizy krajowej w przypadku, o którym mowa w
art. 40 ust. 2,
9) sposobu odnotowywania przez konsula, ministra właściwego do spraw zagranicznych,
komendanta placówki Straży Granicznej lub komendanta oddziału Straży Granicznej
wydania decyzji o unieważnieniu lub cofnięciu wizy krajowej w dokumencie podróży,
polskim dokumencie tożsamości cudzoziemca lub na osobnym blankiecie wizowym,
10) wzoru formularza, na którym wydaje się decyzję o odmowie wydania wizy krajowej,
unieważnieniu lub cofnięciu wizy krajowej,
24

11) sposobu zamieszczania naklejki wizowej wizy krajowej w dokumencie podróży, polskim
dokumencie tożsamości cudzoziemca lub na osobnym blankiecie wizowym,
12) sposobu anulowania wizy krajowej wydawanej w toku postępowań: o wydanie
zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, zezwolenia na osiedlenie się lub
zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego WE.
Brzmienie upoważnienia uwzględnia zmiany wprowadzone projektem ustawy w przepisach
ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach dotyczących wiz.
art. 48h
W regulacji przewidziano, że w zakresie nieuregulowanym przepisami rozdziału dotyczącego
wiz stosuje się przepisy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 810/2009.
10) art. 53
Przepis określa przesłanki udzielenia cudzoziemcowi zezwolenia na zamieszkanie na czas
oznaczony. Zmiana w ust. 6 pkt 1 została wprowadzona w związku z przyjęciem w projekcie
ustawy nowego podziału na typy wiz, tzn. wizy Schengen (dotychczas wizy jednolite) i wizy
krajowe. Polega ona na zastąpieniu pojęcia „wiza jednolita” pojęciem „wiza Schengen” oraz
wskazaniu odesłania do właściwego przepisu określającego cel, w jakim jest wydawana wiza.
11) art. 57
Regulacja przewiduje uchylenie ust. 2, co jest konsekwencją rezygnacji z uregulowania, do
której odsyłał ten przepis, tj. dotychczasowy art. 29 ust. 3 (określał termin, na jaki wydaje się
wizę cudzoziemcowi, który zamierza wykonywać na terytorium Polski pracę zależną od
rytmu pór roku przez czas określony).
12) art. 61
Przepis dotyczy złożenia przez cudzoziemca wniosku o udzielenie zezwolenia na
zamieszkanie na czas oznaczony. Zmiany w ust. 1 i w ust. 1a pkt 1 zostały wprowadzone w
związku z przyjęciem w projekcie ustawy nowego podziału na typy wiz, tzn. wizy Schengen
(dotychczas wizy jednolite) i wizy krajowe. Pojęcia „wiza jednolita” zastąpiono pojęciem
„wiza Schengen” oraz wskazano odesłania do właściwego przepisu określającego cel, w
jakim jest wydawana wiza.
13) art. 65
Przepis reguluje kwestie związane z udzielaniem zezwolenia na pobyt rezydenta
25

długoterminowego WE cudzoziemcowi przebywającemu na terytorium Polski. Zmiana
brzmienia ust. 2 pkt 5 i ust. 4 pkt 3 dotyczy zastąpienia przewidzianego w uregulowaniach
terminu „wiza jednolita” pojęciem „wiza Schengen”, a także wskazania odesłania do
właściwego przepisu określającego cel, w jakim jest wydawana wiza.
14) art. 71a
Regulacja dotyczy złożenia przez cudzoziemca wniosku o udzielenie zezwolenia na
osiedlenie się lub zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego WE. Nadanie nowego
brzmienia ust. 2 pkt 1 lit. b wynika z konieczności dostosowania przepisu do przyjętej w
projektowanej ustawie terminologii i zastąpieniu pojęcia „wiza jednolita” pojęciem „wiza
Schengen”, a także wskazaniu odesłania do właściwego przepisu określającego cel, w jakim
jest wydawana wiza.
15) art. 85
Proponowane w przepisie zmiany, tzn. nadanie nowego brzmienia ust. 1a i dodanie nowego
ust. 1b, są związane z dodaniem do ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach art.
86a, który określa sytuacje, gdy od cudzoziemca pobiera się odciski linii papilarnych. Przepis
ten ma dotyczyć także Służby Celnej, więc należało wprowadzić możliwość sprawowania
kontroli legalności pobytu w szerszym zakresie niż to jest obecnie. W obecnym stanie
prawnym kontrola ta jest ograniczona do zakresu niezbędnego do prowadzenia przez organy
Służby Celnej postępowań w sprawach celnych. Tak wąski zakres uniemożliwiałby organom
Służby Celnej dokonywanie tej kontroli w trakcie wykonywania innych niż prowadzenie
postępowania celnego zadań ustawowych. W razie zaistnienia przesłanek do podjęcia kontroli
legalności pobytu cudzoziemca w trakcie wykonywania tych innych zadań ustawowych
organy Służby Celnej musiałyby wzywać do przeprowadzenia tej kontroli uprawnione
organy, np. Straży Granicznej lub Policji. Byłoby to nieekonomiczne z punktu widzenia
finansów państwa, gdyż wymagałoby zaangażowania dwóch organów zamiast jednego.
Obecny stan prawny powodowałby również utrudniania dla cudzoziemców, którzy są
poddawani kontroli legalności pobytu, z uwagi na zbędne wydłużenie czasu jej trwania.
16) art. 86a
Przepis upoważnia funkcjonariuszy Straży Granicznej, Policji lub funkcjonariuszy celnych
oraz pracowników Urzędu do Spraw Cudzoziemców lub urzędu wojewódzkiego do pobrania
od kontrolowanego cudzoziemca odcisków linii papilarnych podczas kontroli legalności
pobytu cudzoziemców na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Uregulowanie wprowadzono,
26