Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o cudzoziemcach oraz niektórych innych ustaw

W uregulowaniu uwzględniono rozwiązania przyjęte w stosunku do wizy Schengen w art. 28
rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 810/2009.
art. 41
Przepis wskazuje przesłanki przedłużenia cudzoziemcowi przebywającemu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej okresu ważności wydanej wizy krajowej lub okresu pobytu
objętego tą wizą. Ponadto regulacja określa tryb przedłużenia okresu ważności wydanej wizy
krajowej lub okresu pobytu objętego tą wizą. Powyższe jest zgodne z art. 33 ust. 2
rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 810/2009 odnoszącym się do wiz
Schengen.
W ust. 1 doprecyzowano przesłankę zawartą w pkt 1 poprzez wskazanie, że ważny interes
zawodowy lub osobisty cudzoziemca albo względy humanitarne przemawiające za
przedłużeniem okresu ważności wydanej wizy krajowej lub okresu pobytu objętego tą wizą
muszą uniemożliwiać cudzoziemcowi opuszczenie tego terytorium przed upływem terminu
ważności wizy lub przez końcem objętego wizą dozwolonego okresu pobytu.
W pkt 2 ust. 1 odnosząc się do zdarzeń, które są przyczyną ubiegania się o przedłużenie wizy,
wskazano, że wystąpiły one niezależnie od woli cudzoziemca i nie były możliwe do
przewidzenia w dniu składania wniosku o wydanie wizy krajowej.
Z kolei w pkt 4 ust. 1 zrezygnowano z dotychczasowego odesłania do przepisów
określających okoliczności, z powodu których odmawia się wydania wizy krajowej, stosując
opisowe wskazanie tej przesłanki w celu uzyskania większej przejrzystości.
Ust. 3 przewiduje, że gdy cudzoziemiec przebywa w szpitalu, a jego stan zdrowia wyklucza
możliwość opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wówczas przedłuża się okres
ważności wydanej wizy krajowej lub okres pobytu objęty tą wizą do dnia, w którym stan jego
zdrowia pozwoli na opuszczenie terytorium Polski. Jednocześnie w ust. 4 przewidziano, że
organ właściwy do przedłużenia wizy krajowej może powołać biegłego lekarza w celu
wydania opinii o stanie zdrowia cudzoziemca.
art. 42
Uregulowanie odnosi się do pobytu cudzoziemca w Polsce na podstawie wizy Schengen lub
na podstawie wizy krajowej i nakłada na cudzoziemca, który zamierza przedłużyć pobyt na
podstawie wizy, obowiązek złożenia wniosku o przedłużenie wizy, wskazując przy tym
termin wykonania tego obowiązku. Powyższe uregulowanie wprowadzi jeden termin do
17

złożenia wniosku o przedłużenie wizy i zastąpi dotychczas obowiązujące regulacje prawne
przewidujące dwa terminy, tzn. termin do złożenia wniosku o przedłużenie wizy jednolitej – 7
dni oraz termin do złożenia wniosku o przedłużenie wizy krajowej – 14 dni.
Jednocześnie przewidziano również odstępstwa od obowiązku zachowania terminu do
złożenia wniosku o przedłużenie wizy Schengen lub wizy krajowej, tj. w przypadku, o którym
mowa w art. 33 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 810/2009,
tzn. gdy posiadacz wizy wykaże, że na skutek siły wyższej lub ze względów humanitarnych
nie jest możliwe opuszczenie przez niego terytorium państw członkowskich (w tym
przypadku Polski) przed upływem terminu ważności wizy lub przed końcem objętego wizą
okresu pobytu lub gdy cudzoziemiec przebywa w szpitalu. Wówczas wniosek może być
złożony w ostatnim dniu okresu pobytu oznaczonego w posiadanej wizie Schengen lub wizie
krajowej.
Ponadto przepis określa w ust. 3 zakres danych, które powinien zawierać wniosek
cudzoziemca ubiegającego się o przedłużenie wizy oraz wskazuje dokumenty składane razem
z wnioskiem.
Przepis odpowiada regulacjom przyjętym wobec wizy Schengen w art. 33 rozporządzenia
Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 810/2009.
W ust. 3 w pkt 3 wśród dokumentów, które składa cudzoziemiec ubiegający się o
przedłużenie wizy krajowej, wskazano dokumenty potwierdzające posiadanie ubezpieczenia
zdrowotnego w rozumieniu przepisów o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze
środków publicznych lub zawarcie umowy podróżnego ubezpieczenia medycznego o
minimalnej kwocie ubezpieczenia w wysokości 30
000 euro, ważnej przez okres
planowanego pobytu cudzoziemca na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, pokrywającego
wszelkie wydatki, które mogą wyniknąć podczas pobytu na tym terytorium w związku z
koniecznością powrotu z powodów medycznych, potrzebą pilnej pomocy medycznej, nagłym
leczeniem szpitalnym lub ze śmiercią, w której ubezpieczyciel zobowiązuje się do pokrycia
kosztów udzielonych ubezpieczonemu świadczeń zdrowotnych bezpośrednio na rzecz
podmiotu udzielającego takich świadczeń, na podstawie wystawionego przez ten podmiot
rachunku. Powyższe nawiązuje do art. 15 ust. 1 i 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego
i Rady (WE) nr 810/2009 – w przypadku przedłużenia wizy krajowej.
W ust. 4 przewidziano, że do oceny wymogów dotyczących posiadania ubezpieczenia
medycznego, o którym mowa w ust. 3 pkt 3 lit. b, stosuje się odpowiednio art. 32 ust. 3 i 4.
18

Powyższe rozwiązanie odpowiada art. 15 ust. 5 i 6 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego
i Rady (WE) nr 810/2009.
art. 43
Przepis przewiduje tryb postępowania w przypadku złożenia wniosku o przedłużenie wizy
Schengen lub wizy krajowej po terminie, a także reguluje kwestię potwierdzenia złożenia
wniosku.
Z ust. 1 wynika, że wniosek o przedłużenie wizy złożony po terminie oraz wniosek o
przedłużenie wizy krajowej wydanej na okres postępowania w sprawie udzielenia zezwolenia
na zamieszkanie na czas oznaczony, na osiedlenie się lub na pobyt rezydenta
długoterminowego WE, pozostawia się bez rozpoznania. Z powyższego uregulowania
wyłączone są przypadki, w których obowiązku zachowania terminu do złożenia wniosku nie
stosuje się, tj. opisanych w art. 42 ust. 2.
Ust. 2 przewiduje, że jeżeli termin do złożenia wniosku został zachowany, właściwy organ
zamieszcza w dokumencie podróży cudzoziemca odcisk stempla, który potwierdza złożenie
wniosku o przedłużenie wizy Schengen lub wizy krajowej.
W ust. 3 przyjęto, że jeżeli termin do złożenia wniosku został zachowany i wniosek nie
zawiera braków formalnych lub braki formalne zostały uzupełnione, pobyt cudzoziemca na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się za legalny od dnia złożenia wniosku do czasu
wydania decyzji ostatecznej w sprawie przedłużenia wizy Schengen lub wizy krajowej, zaś w
ust. 4 wskazano, że regulacja powyższa nie ma zastosowania w razie zawieszenia
postępowania w sprawie przedłużenia wizy Schengen lub wizy krajowej na wniosek strony.
Proponowana zmiana ma na celu usprawnienie prowadzonych postępowań administracyjnych
w sprawie przedłużania wiz oraz odciążenie wojewodów. Obowiązujące obecnie przepisy
przewidują, iż wojewoda na czas toczącego się postępowania w sprawie o przedłużenie wizy
wydaje cudzoziemcowi wizę krajową na okres pobytu powyżej 90 dni. W omawianych wyżej
przypadkach okres pobytu wskazany w wydawanej cudzoziemcowi przez wojewodę wizie
krajowej był często dłuższy niż czas prowadzenia postępowania administracyjnego w sprawie
przedłużenia wizy. Z uwagi na powyższe zasadna wydaje się rezygnacja z dotychczasowego
rozwiązania na rzecz uregulowania przewidującego, iż pobyt cudzoziemca na terytorium
Polski uważa się za legalny do czasu wydania decyzji ostatecznej w sprawie przedłużenia
wizy.

19

art. 44
Przepis określa organ właściwy do przedłużenia wizy Schengen lub wizy krajowej.
Przewiduje również, że rozstrzygnięcie w sprawie przedłużenia wizy Schengen lub wizy
krajowej następuje w drodze decyzji, a przedłużoną wizę zamieszcza się w dokumencie
podróży w formie naklejki wizowej (co odpowiada regulacji odnoszącej się do wizy
Schengen przyjętej w art. 33 ust. 6 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr
810/2009).
art. 45
Uregulowanie odnosi się do sytuacji, gdy cudzoziemiec jest obowiązany opuścić terytorium
Polski.
Ust. 1 ustala zasadę, że cudzoziemiec jest obowiązany opuścić terytorium Polski przed
upływem okresu pobytu objętego wizą Schengen lub wizą krajową oraz przed upływem
okresu ważności tej wizy, chyba że posiada ważny dokument uprawniający do pobytu na tym
terytorium.
Ust. 2 dotyczy cudzoziemca przebywającego na terytorium Polski na podstawie umowy
międzynarodowej o zniesieniu obowiązku wizowego lub jednostronnego zniesienia
obowiązku wizowego, lub wobec którego stosuje się częściowe lub całkowite zniesienie
obowiązku wizowego, zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 539/2001 z dnia 15 marca
2001 r. wymieniającym państwa trzecie, których obywatele muszą posiadać wizy podczas
przekraczania granic zewnętrznych, oraz te, których obywatele są zwolnieni z tego wymogu
(Dz. Urz. WE L 81 z 21.03.2001, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne,
rozdz. 19, t. 4, str. 65, z późn. zm.).
Ust. 3 dotyczy cudzoziemca przebywającego na terytorium Polski w ruchu bezwizowym na
podstawie umowy międzynarodowej o zniesieniu obowiązku wizowego lub w związku z
jednostronnym zniesieniem przez Rzeczpospolitą Polską obowiązku wizowego, zaś ust. 4
określa sposób obliczania terminu do opuszczenia terytorium Polski, gdy wejście w życie
wypowiedzenia umowy o całkowitym lub częściowym zniesieniu obowiązku wizowego lub
przywrócenie obowiązku wizowego nastąpiło przed ogłoszeniem o tym w formie prawem
przewidzianej.
art. 46
20

Regulacja odnosi się do konsultacji możliwości wyrażenia zgody na wydanie wizy Schengen
przez organ wizowy innego państwa obszaru Schengen.
Przepis przewiduje, że organem właściwym do wyrażania zgody na wydanie wizy Schengen
przez organ innego państwa obszaru Schengen jest Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców
działający jako centralny organ wizowy. Konsultuje on możliwość wyrażenia zgody na
wydanie wizy Schengen przez organ innego państwa obszaru Schengen z organami
wskazanymi w art. 33 ust. 2.
Powyższa regulacja uwzględnia rozwiązania przyjęte w art. 22 ust. 1 i 2 rozporządzenia
Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 810/2009.
art. 47
Regulacja określa organy właściwe do informowania organów innych państw obszaru
Schengen o wydaniu wizy Schengen o ograniczonej ważności terytorialnej w przypadkach, o
których mowa w art. 25 ust. 4 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr
810/2009 oraz o wydaniu wizy Schengen w przypadku, o którym mowa w art. 31 ust. 1
rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 810/2009.
art. 48
Przepis wskazuje organy właściwe do gromadzenia informacji o wizach Schengen wydanych
przez konsulów innych państw obszaru Schengen oraz o wizach z ograniczoną ważnością
terytorialną wydanych przez organy tych państw, a także polskie organy, którym w dalszej
kolejności przekazywane są informacje o wizach Schengen wydanych przez konsulów
innych państw obszaru Schengen.
Regulacja uwzględnia art. 25 ust. 4 i art. 31 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i
Rady (WE) nr 810/2009.
9) w rozdziale dotyczącym wiz dodano art. 48a – 48h
art. 48a
Dodawany przepis reguluje kwestie unieważniania oraz cofania wizy krajowej.
Wizę krajową unieważnia się, jeżeli już w chwili jej wydawania zachodziły okoliczności
uzasadniające odmowę jej wydania, lecz ujawniły się już po tym zdarzeniu. Wizę tę cofa się
natomiast, jeżeli po jej wydaniu cudzoziemiec przestał spełniać warunki do jej wydania.
21