Rządowy projekt ustawy o łagodzeniu skutków kryzysu ekonomicznego dla pracowników i przedsiębiorców

Druk nr 2044

Warszawa, 5 czerwca 2009 r.
SEJM
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VI kadencja
Prezes Rady Ministrów

RM 10-77-09

Pan

Bronisław Komorowski
Marszałek Sejmu
Rzeczypospolitej
Polskiej


Szanowny Panie Marszałku
Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2 kwietnia 1997 r. przedstawiam Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej projekt
ustawy

-
o
łagodzeniu skutków kryzysu
ekonomicznego dla pracowników i
przedsiębiorców wraz z projektami aktów
wykonawczych.

Uprzejmie informuję Pana Marszałka, że przedstawiany projekt ustawy
stanowi podstawę do udzielenia pomocy publicznej i wymaga notyfikowania
programu pomocowego Komisji Europejskiej. O terminie notyfikacji poinformuję
Pana Marszałka niezwłocznie po jej dokonaniu.
W załączeniu przedstawiam także opinię dotyczącą zgodności
proponowanych regulacji z prawem Unii Europejskiej.
Ponadto uprzejmie informuję, że do prezentowania stanowiska Rządu w
tej sprawie w toku prac parlamentarnych został upoważniony Minister Pracy i
Polityki Społecznej.
Z poważaniem

(-) Donald Tusk
Projekt

U S T A W A
z dnia
o łagodzeniu skutków kryzysu ekonomicznego dla pracowników i przedsiębiorców1)

Rozdział 1
Przepisy ogólne

Art. 1. Ustawa określa zasady:
1) przedłużania okresu rozliczeniowego czasu pracy, ustalania indywidualnego
rozkładu czasu pracy pracownika, obniżania wymiaru czasu pracy oraz ograniczenia
w zatrudnianiu pracownika na podstawie umów o pracę na czas określony;
2) przyznawania, wypłaty i zwrotu świadczeń finansowanych z Funduszu
Gwarantowanych wiadczeń Pracowniczych;
3) przyznawania,
wypłaty i zwrotu środków na refundację kosztów szkoleń i studiów
podyplomowych pracowników oraz na wypłatę stypendiów dla pracowników
finansowanych ze środków Funduszu Pracy.

Art. 2. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) Fundusz – Fundusz Gwarantowanych wiadczeń Pracowniczych, o którym mowa
w ustawie z dnia 13 lipca 2006 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie
niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. Nr 158, poz. 1121, z 2008 r. Nr 237,
poz. 1654 oraz z 2009 r. Nr 6, poz. 33);
2)
Fundusz Pracy – fundusz, o którym mowa w ustawie z dnia 20 kwietnia 2004 r.
o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2008 r. Nr 69,
poz. 415, z późn. zm.2));
3) fundusz szkoleniowy – fundusz, o którym mowa w art. 67 ustawy z dnia
20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy;
4)
koszty studiów podyplomowych – koszty należne instytucji prowadzącej studia
podyplomowe;
5)
koszty szkolenia – koszty należne instytucji szkoleniowej;
6) obniżony wymiar czasu pracy – obniżony przez przedsiębiorcę w przejściowych
trudnościach finansowych wymiar czasu pracy pracownika, jednak nie więcej niż do
połowy pełnego wymiaru czasu pracy;
7) pomoc
de minimis – pomoc, o której mowa w rozporządzeniu Komisji (WE):
a) nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88
Traktatu WE do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L 379 z 28.12.2006, str. 5),
b) nr 875/2007 z dnia 24 lipca 2007 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu
WE w odniesieniu do pomocy w ramach zasady de minimis dla sektora
rybołówstwa i zmieniającym rozporządzenie (WE) nr 1860/2004 (Dz. Urz. UE
L 193 z 25.07.2007, str. 6),
c) nr 1535/2007 z dnia 20 grudnia 2007 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88
Traktatu WE w odniesieniu do pomocy de minimis w sektorze produkcji rolnej
(Dz. Urz. UE L 337 z 21.12.2007, str. 35);
8) przestój ekonomiczny – niewykonywanie pracy u przedsiębiorcy w przejściowych
trudnościach finansowych przez pracownika pozostającego w gotowości do pracy
z przyczyn ekonomicznych niedotyczących pracownika.

Art. 3. 1. Przepisy ustawy stosuje się do przedsiębiorcy w rozumieniu art. 4 ustawy z dnia
2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095,
z późn. zm.3)):
1) który
osiągnął średni spadek obrotów gospodarczych, w szczególności spadek
zamówień, sprzedaży, nie mniej jednak niż o 30 %, liczony w ujęciu ilościowym
lub wartościowym w ciągu czterech ostatnich pełnych kwartałów przed złożeniem
wniosku, o którym mowa w art. 14 ust. 1, w stosunku do okresu od dnia 1 lipca
2007 r. do dnia 30 czerwca 2008 r.,
2)
który nie zalega w regulowaniu zobowiązań podatkowych, składek na ubezpieczenia
społeczne i ubezpieczenie zdrowotne oraz Fundusz i Fundusz Pracy, z wyjątkiem
2
przypadku, gdy zadłużony pracodawca zawarł porozumienie w sprawie spłaty
zadłużenia i terminowo opłaca raty lub korzysta z odroczenia terminu płatności,
3)
wobec którego nie zachodzą przesłanki do ogłoszenia upadłości, o których mowa
w art. 11 – 13 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. – Prawo upadłościowe i naprawcze
(Dz. U. Nr 60, poz. 535, z późn. zm.4)),
4) który
opracował program naprawczy, uprawdopodobniający poprawę kondycji
finansowej przedsiębiorcy, sporządzony na rok liczony od pierwszego dnia miesiąca
następującego po dniu złożenia wniosku, o którym mowa w art. 14 ust. 1,
5)
który nie otrzymał pomocy publicznej na wyposażenie lub doposażenie stanowiska
pracy dla skierowanego bezrobotnego ze środków Funduszu Pracy, zgodnie
z umową o refundację zawartą na podstawie art. 46 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia
20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy po dniu
1 lutego 2009 r.,
6) który
uzyskał zaświadczenie potwierdzające spełnienie warunków, o których mowa
w pkt 1 – 5
– zwanego dalej „przedsiębiorcą w przejściowych trudnościach finansowych”.
2. Przepisy art. 9 – 11 i 13 stosuje się także do pozostałych przedsiębiorców
w rozumieniu art. 4 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej.
3. Pomoc, o której mowa w ustawie:
1) w okresie od dnia wejścia w życie ustawy do dnia 31 grudnia 2010 r., jest pomocą
publiczną udzielaną na zasadach, o których mowa w pkt 4.2.2 Komunikatu Komisji –
Tymczasowe wspólnotowe ramy prawne w zakresie pomocy państwa ułatwiające
dostęp do finansowania w dobie kryzysu finansowego i gospodarczego (Dz. Urz. UE
C 16 z 22.01.2009, str. 5);
2) w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2011 r., jest pomocą
publiczną udzielaną na zasadach pomocy de minimis.

Art. 4. 1. Pracownikowi zatrudnionemu u przedsiębiorcy w przejściowych trudnościach
finansowych, który uprzednio w formie pisemnej wyraził zgodę na objęcie go przestojem
ekonomicznym, przysługuje przez łączny okres nie dłuższy niż 6 miesięcy:
3
1) świadczenie, o którym mowa w art. 14 ust. 1 pkt 1 lit. a, albo stypendium,
o którym mowa w art. 24 ust. 1 pkt 2, oraz
2) wynagrodzenie
– w łącznej wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę ustalonego na
podstawie odrębnych przepisów.
2. Pracownikowi zatrudnionemu w niepełnym wymiarze czasu pracy przysługuje
świadczenie albo stypendium oraz wynagrodzenie, o których mowa w ust. 1, w łącznej
wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę ustalonego na podstawie odrębnych przepisów,
z uwzględnieniem wymiaru czasu pracy pracownika.

Art. 5. 1. W razie zbiegu prawa pracownika do:
1) świadczenia, o którym mowa w art. 14 ust. 1 pkt 1 lit. a,
2) świadczenia, o którym mowa w art. 14 ust. 1 pkt 1 lit. b,
3) stypendium, o którym mowa w art. 24 ust. 1,
4) innego świadczenia z tytułu zatrudnienia, szkolenia albo studiów podyplomowych,
finansowanego ze środków publicznych
– należy się wyłącznie jedno wyższe świadczenie, a w przypadku jednakowej wysokości
tych świadczeń – jedno świadczenie przyznane wcześniej.
2. Przedsiębiorca w przejściowych trudnościach finansowych ubiegający się
o świadczenia dla pracowników, o których mowa w ust. 1, składa organowi udzielającemu
pomocy oświadczenie o niekorzystaniu dotychczas przez pracowników z wymienionych form
pomocy.
3. wiadczenia, o których mowa w ust. 1, nie przysługują pracownikowi, z wyjątkiem
pracownika, któremu przedsiębiorca w przejściowych trudnościach finansowych obniżył wymiar
czasu pracy na podstawie art. 12, jeżeli w tym okresie pobiera wynagrodzenie za czas choroby
określone w art. 92 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21,
poz. 94, z późn. zm.5)) lub w ustawie z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym
z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. Nr 199, poz. 1673, z późn. zm.6))
lub zasiłek z ubezpieczenia chorobowego określony w ustawie z dnia 25 czerwca 1999 r.
4