Rządowy projekt ustawy o łagodzeniu skutków kryzysu ekonomicznego dla pracowników i przedsiębiorców

o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa
(Dz. U. z 2005 r. Nr 31, poz. 267, z późn. zm.7)).

Art. 6. Przedsiębiorca w przejściowych trudnościach finansowych nie może
wypowiedzieć umowy o pracę z przyczyn niedotyczących pracownika:
1) w okresie lub w okresach pobierania przez pracownika świadczeń określonych
w art. 14 ust. 1 pkt 1 lub stypendium, o którym mowa w art. 24 ust. 1, oraz
2) w okresie lub w okresach przypadających bezpośrednio po okresie lub okresach
pobierania świadczeń lub stypendium, o których mowa w pkt 1 – nie dłużej jednak niż
przez łączny okres 6 miesięcy.

Art. 7. Przedsiębiorca w przejściowych trudnościach finansowych, który nie spełni
warunków umowy, o której mowa w art. 17 ust. 2 lub art. 22 ust. 1, jest obowiązany do zwrotu
całości otrzymanej pomocy na zasadach określonych w tej umowie.

Art. 8. 1. rodki finansowe Funduszu i Funduszu Pracy przekazane na wypłatę świadczeń
określonych w rozdziale 3 i 4 mogą podlegać egzekucji prowadzonej jedynie na rzecz osób, dla
których zostały przekazane.
2. Ze świadczeń, o których mowa w art. 14 ust. 1 pkt 1, oraz ze stypendium, o którym
mowa w art. 24 ust. 1, wypłacanych z Funduszu i Funduszu Pracy potrąca się zaliczki na podatek
dochodowy od osób fizycznych, składki na ubezpieczenia społeczne finansowane ze środków
ubezpieczonego, składki na ubezpieczenie zdrowotne, a także należności alimentacyjne
na zasadach przewidzianych w ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy do potrącenia
tych należności z wynagrodzenia za pracę.

Rozdział 2

Zasady przedłużania okresu rozliczeniowego czasu pracy, ustalania indywidualnego rozkładu
czasu pracy pracownika, obniżania wymiaru czasu pracy oraz ograniczenia w zatrudnianiu
pracownika na podstawie umów o pracę na czas określony
5

Art. 9. 1. Jeżeli jest to uzasadnione przyczynami obiektywnymi lub technologicznymi lub
dotyczącymi organizacji czasu pracy, okres rozliczeniowy może być przedłużony, nie więcej
jednak niż do 12 miesięcy, przy zachowaniu ogólnych zasad dotyczących bezpieczeństwa
i zdrowia pracowników.
2. W okresie stosowania przedłużonego okresu rozliczeniowego czasu pracy
indywidualny rozkład czasu pracy pracownika może przewidywać zróżnicowanie liczby godzin
do przepracowania w poszczególnych miesiącach. Okresy dłuższej pracy równoważy
się okresami krótszej pracy lub okresami niewykonywania pracy w ramach obowiązującego
pracownika wymiaru czasu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym.
3. Stosowanie przedłużonego okresu rozliczeniowego czasu pracy nie może naruszać
prawa pracownika do odpoczynku, o którym mowa w art. 132 i 133 ustawy z dnia 26 czerwca
1974 r. – Kodeks pracy.
4. W każdym miesiącu stosowania przedłużonego okresu rozliczeniowego czasu pracy:
1) wynagrodzenie pracownika nie może być niższe od wysokości minimalnego
wynagrodzenia za pracę, ustalonego na podstawie odrębnych przepisów;
2) harmonogram czasu pracy określający indywidualny rozkład czasu pracy pracownika
może być sporządzany na okres krótszy niż okres rozliczeniowy, obejmujący jednak
co najmniej 2 miesiące.
5. Przedłużenie okresu rozliczeniowego czasu pracy wprowadza się w układzie
zbiorowym pracy lub w porozumieniu z zakładową organizacją związkową, a jeżeli u danego
przedsiębiorcy nie działa zakładowa organizacja związkowa – w porozumieniu z przed-
stawicielami pracowników wyłonionymi w trybie przyjętym u tego przedsiębiorcy.
6. Przedsiębiorca przekazuje kopię porozumienia właściwemu okręgowemu inspektorowi
pracy w terminie 3 dni roboczych od dnia zawarcia porozumienia.

Art. 10. 1. Indywidualny rozkład czasu pracy pracownika ustalany przez przedsiębiorcę
może przewidywać różne godziny rozpoczynania i kończenia pracy; w takim przypadku
ponowne wykonywanie pracy przez pracownika w tej samej dobie nie stanowi pracy
w godzinach nadliczbowych.
6
2. Wykonywanie pracy w rozkładzie czasu pracy ustalonym zgodnie z ust. 1 nie może
naruszać prawa pracownika do odpoczynku, o którym mowa w art. 132 i 133 ustawy z dnia
26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy.
3. Rozwiązanie, o którym mowa w ust. 1, wprowadza się w układzie zbiorowym pracy
lub w porozumieniu z zakładową organizacją związkową, a jeżeli u danego przedsiębiorcy nie
działa zakładowa organizacja związkowa – w porozumieniu z przedstawicielami pracowników
wyłonionymi w trybie przyjętym u tego przedsiębiorcy.

Art. 11. 1. Pracownik opiekujący się dzieckiem do ukończenia przez nie 14. roku życia
lub opiekujący się członkiem rodziny wymagającym jego osobistej opieki może złożyć
przedsiębiorcy pisemny wniosek dotyczący ustalenia indywidualnego rozkładu czasu pracy
przewidującego różne godziny rozpoczynania i kończenia pracy. Przepisy art. 10 ust. 1 i 2 stosuje
się odpowiednio.
2. Przedsiębiorca uwzględnia wniosek pracownika, o którym mowa w ust. 1, chyba że nie
jest to możliwe ze względu na organizację pracy lub rodzaj pracy wykonywanej przez
pracownika.

Art. 12. 1. Wymiar czasu pracy określony w umowie o pracę może być obniżony przez
okres nie dłuższy niż 6 miesięcy i nie więcej niż do połowy pełnego wymiaru czasu pracy;
w takim przypadku proporcjonalnemu obniżeniu ulega także wynagrodzenie za pracę.
2. Rozwiązanie, o którym mowa w ust. 1, po uzyskaniu przez przedsiębiorcę
w przejściowych trudnościach finansowych zaświadczenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1,
wprowadza się w układzie zbiorowym pracy lub w porozumieniu z zakładową organizacją
związkową, a jeżeli u danego przedsiębiorcy nie działa zakładowa organizacja związkowa –
w porozumieniu z przedstawicielami pracowników wyłonionymi w trybie przyjętym u tego
przedsiębiorcy.
3. W układzie zbiorowym pracy albo w porozumieniu określa się co najmniej:
1)
grupy zawodowe objęte zamiarem obniżenia wymiaru czasu pracy;
2) obniżony wymiar czasu pracy obowiązujący pracowników;
3)
okres, przez jaki obowiązuje obniżony wymiar czasu pracy.
7
4. Przy obniżaniu wymiaru czasu pracy zgodnie z ust. 1 – 3 nie stosuje się art. 42 § 1 – 3
ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy.

Art. 13. 1. Okres zatrudnienia na podstawie umowy o pracę na czas określony, a także
łączny okres zatrudnienia na podstawie kolejnych umów o pracę na czas określony między tymi
samymi stronami stosunku pracy, nie może przekraczać 24 miesięcy.
2. Za kolejną umowę na czas określony, w rozumieniu ust. 1, uważa się umowę zawartą
przed upływem 3 miesięcy od rozwiązania lub wygaśnięcia poprzedniej umowy zawartej na czas
określony.

Rozdział 3

Zasady przyznawania, wypłaty i zwrotu świadczeń finansowanych z Funduszu

Art. 14. 1. Dysponent Funduszu może, na podstawie wniosku przedsiębiorcy
w przejściowych trudnościach finansowych:
1) udzielić pracownikom świadczenia:
a) na częściowe zaspokojenie wynagrodzeń pracowniczych za czas przestoju
ekonomicznego, łącznie za okres nieprzekraczający 6 miesięcy, liczonych
od trzeciego miesiąca przed dniem złożenia wniosku do upływu 9 miesiąca po
dniu złożenia wniosku, na podstawie wykazu uprawnionych pracowników,
do wysokości 100 % zasiłku, o którym mowa w art. 72 ust. 1 ustawy z dnia
20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy,

z uwzględnieniem wymiaru czasu pracy pracownika,
b) na częściowe zrekompensowanie obniżenia wymiaru czasu pracy, za okres
nieprzekraczający 6 miesięcy, do wysokości 70 % zasiłku, o którym mowa
w art. 72 ust. 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i insty-
tucjach rynku pracy, w zależności od stopnia obniżenia wymiaru czasu pracy
pracownika;
8
2) udzielić przedsiębiorcy świadczenia na opłacenie składek na ubezpieczenia społeczne
pracowników należnych od pracodawcy na podstawie przepisów o systemie ubezpieczeń
społecznych od przyznanych świadczeń, o których mowa w pkt 1;
3) któremu udzielono pożyczki z tytułu przejściowych trudności finansowych na podstawie
ustawy z dnia 29 grudnia 1993 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie
niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz. 1, z późn. zm.8)) i który nie
podlega procesowi likwidacji, ustalić nowe warunki spłaty należności Funduszu, które
powstały przed dniem 30 czerwca 2008 r., w tym:
a) odroczyć przedsiębiorcy termin płatności należności Funduszu oraz rozłożyć spłatę
należności na raty:
– w przypadku jednorazowej spłaty przez dłużnika 15 % należności wobec Funduszu,
w terminie 14 dni po dniu złożenia wniosku dysponent Funduszu ustala

12-miesięczny okres odroczenia płatności i spłatę pozostałej części należności
w 24 ratach,
– w pozostałych przypadkach dysponent Funduszu ustala 12-miesięczny okres
odroczenia płatności i spłatę pozostałej części należności w 12 ratach, albo
b) zawiesić postępowanie egzekucyjne i naliczanie odsetek od niespłaconej kwoty
świadczeń pracowniczych stanowiących należności Funduszu na okres roku od dnia
złożenia wniosku, z możliwością przedłużenia terminu spłaty o okres kolejnego roku
na podstawie dodatkowego wniosku, o ile sytuacja gospodarcza przedsiębiorcy nie
uległa pogorszeniu w stosunku do sytuacji opisanej w pierwszym wniosku.
2. Łączny czas korzystania ze świadczeń, o których mowa w ust. 1 pkt 1, nie może
przekroczyć 6 miesięcy w stosunku do jednego pracownika.
3. wiadczenia, o których mowa w ust. 1 pkt 1, stanowią podstawę wymiaru składek
na ubezpieczenia społeczne.
4.
wiadczenia, o których mowa w ust. 1, stanowią pomoc publiczną udzielaną
na zasadach wskazanych w art. 3 ust. 3.

Art. 15. 1. Wniosek, o którym mowa w art. 14 ust. 1, wraz z wymaganymi dokumentami
stanowiącymi podstawę do uzyskania świadczeń wskazanych w art. 14 ust. 1 przedsiębiorca
9