Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o kontroli skarbowej oraz niektórych innych ustaw

§ 13. Przeszukiwanie osób, pomieszczeń, bagażu i ładunku odbywa się w trybie określonym w
rozdziale 25 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz.U. Nr 89, poz.
555, z późn. zm.
Rozdział 4
Tryb zatrzymywania pojazdów
§ 14. 1. Umundurowani inspektorzy i pracownicy w warunkach dostatecznej widoczności podają
sygnały tarczą do zatrzymywania pojazdów lub ręką, a w warunkach niedostatecznej
widoczności - latarką ze światłem czerwonym albo tarczą do zatrzymywania pojazdów ze
światłem odblaskowym lub światłem czerwonym.
2. Polecenie do zatrzymania pojazdu podaje się z dostatecznej odległości, w sposób zapewniający
jego dostrzeżenie przez kierującego pojazdem oraz bezpieczne zatrzymanie w miejscu
wskazanym przez inspektorów i pracowników. Miejsce zatrzymania pojazdu może być
wyznaczone przez ustawienie znaku "stój - kontrola skarbowa".
3. Dla zwrócenia uwagi na podawane sygnały lub polecenia inspektorzy i pracownicy mogą
używać sygnałów dźwiękowych lub gwizdka.
4. Pojazd powinien być zatrzymany w miejscu, gdzie jest to dozwolone, nie utrudnia ruchu i nie
zagraża bezpieczeństwu.
5. W celu dojazdu do miejsca, o którym mowa w ust. 4, inspektorzy i pracownicy mogą wydać
kontrolowanemu uczestnikowi ruchu polecenie jazdy za pojazdem służbowym kontroli
skarbowej.
6. Przepisu ust. 4 nie stosuje się w razie konieczności zatrzymania pojazdu w wyniku
prowadzonych działań pościgowych.
7. Pojazd służbowy kontroli skarbowej powinien być, w miarę możliwości, ustawiony za
zatrzymanym pojazdem.
8. W przypadku zatrzymania pojazdu w miejscu, gdzie jest to zabronione, kierujący pojazdem
służbowym kontroli skarbowej przed przystąpieniem do kontroli włącza niebieskie światło
błyskowe.
§ 15. 1. Inspektorzy i pracownicy, po zatrzymaniu pojazdu, podają kierującemu imię i nazwisko
oraz stanowisko służbowe oraz przyczynę zatrzymania, a ponadto na żądanie kontrolowanego
uczestnika ruchu okazują znak identyfikacyjny oraz legitymację służbową w sposób
umożliwiający kontrolowanemu odczytanie zawartych w niej danych.
2. Przystępując do czynności kontrolnych, inspektorzy i pracownicy mogą wydać polecenie
unieruchomienia silnika pojazdu, a także opuszczenia pojazdu.
3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w razie zatrzymania pojazdu:
1) w wyniku prowadzonych działań pościgowych;
2) co do którego istnieje uzasadnione podejrzenie, że pochodzi z przestępstwa;

3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 50, poz. 580, Nr 62, poz. 717, Nr 73, poz.
852 i Nr 93, poz. 1027, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071 i Nr 106, poz. 1149, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, z 2003 r. Nr 17, poz. 155, Nr 111, poz. 1061 i Nr
130, poz. 1188, z 2004 r. Nr 51, poz. 514, Nr 69, poz. 626, Nr 93, poz. 889, Nr 240, poz. 2405 i Nr 264, poz. 2641, z 2005 r. Nr 10, poz. 70, Nr
48, poz. 461, Nr 77, poz. 680, Nr 96, poz. 821, Nr 141, poz. 1181, Nr 143, poz. 1203, Nr 163, poz. 1363, Nr 169, poz. 1416 i Nr 178, poz. 1479, z
2006 r. Nr 15, poz. 118, Nr 66, poz. 467, Nr 95, poz. 659, Nr 104, poz. 708 i 711 i Nr 141, poz. 1009 i 1013, Nr 167, poz. 1192, Nr 226, poz.
1647 i 1648, z 2007 r. Nr 20, poz. 1126, Nr 64, poz. 432, Nr 80, poz. 539, Nr 89, poz. 589, Nr 99, poz. 664, Nr 112, poz. 766, Nr 123, poz. 849,
Nr 128, poz. 903, z 2008 r. Nr 27, poz. 162, Nr 100, poz. 648, Nr 107, poz. 686, Nr 123, poz. 802, Nr 182, poz. 1133, Nr 208, poz. 1308, Nr 214,
poz. 1344, Nr 225, poz. 1485, Nr 237, Nr 234, poz. 1571 i poz. 1651, oraz z 2009 r. Nr 8, poz. 39, Nr 20, poz. 104, Nr 28, poz. 171


5
3) jeżeli zachodzi uzasadnione podejrzenie, że znajdują się w nim towary pochodzące z
przestępstwa lub osoby, które popełniły przestępstwo.
4. W przypadkach, o których mowa w ust. 3, inspektorzy i pracownicy nakazują kierującemu
pojazdem lub pasażerowi pojazdu opuścić pojazd, stanąć w rozkroku i oprzeć ręce na dachu
(boku) pojazdu lub położyć się w obrębie pasa drogowego twarzą do ziemi.

§ 16. 1. Czynności związane z zatrzymywaniem pojazdu są dokumentowane protokołem
sporządzanym w dwóch egzemplarzach, z których jeden jest przeznaczony dla kierującego
zatrzymywanym pojazdem lub uprawnionego dysponenta pojazdu, a drugi włącza się do akt
postępowania kontrolnego, postępowania karnego lub postępowania karnego skarbowego.
2. Protokół, o którym mowa w ust. 1, zawiera:
1) oznaczenie podstawy prawnej, miejsca i czasu zatrzymywania pojazdu oraz dane osób
uczestniczących w zatrzymywaniu oraz kierującego zatrzymywanym pojazdem;
2) opis przebiegu zatrzymywania, a w szczególności:
a) rodzaj, markę i numer rejestracyjny pojazdu oraz dane dotyczące właściciela lub
dysponenta pojazdu,
b) wskazanie rodzaju i ilości towarów znajdujących się w pojeździe oraz określenie ich
zgodności z dokumentami przewozowymi,
c) informacje dotyczące pobranych próbek oraz dotyczące zdjęcia i ponownego
umieszczenia zamknięć celnych oraz ewentualnego rozładowania, okazania oraz
załadowania towaru po zakończeniu czynności;
3) treść oświadczeń i wniosków złożonych przez osoby obecne podczas zatrzymywania
pojazdu.
3. Protokół odczytuje się kierującemu zatrzymywanym pojazdem, a w razie konieczności innym
osobom uczestniczącym w zatrzymaniu pojazdu, które powinny protokół podpisać. Brak podpisu
którejkolwiek z tych osób należy omówić w protokole. O odczytaniu protokołu dokonuje się
odpowiedniej wzmianki.

Rozdział 5
Tryb zatrzymywania innych środków przewozowych
§ 17. 1. Zatrzymywanie środków przewozowych na śródlądowych drogach wodnych odbywa się
za pośrednictwem właściwych organów administracji żeglugowej oraz w trybie określonym
przepisami o żegludze śródlądowej.
2. Zatrzymywanie kolejowych środków przewozowych odbywa się za pośrednictwem
właściwych organów kolejowych oraz w trybie określonym przepisami o transporcie kolejowym.
3. Zatrzymywanie środków przewozowych na polskich obszarach morskich odbywa się za
pośrednictwem właściwych organów administracji morskiej i w trybie określonym przepisami
prawa o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej oraz prawa
morskiego.
§ 18. 1. Podjęcie przez właściwe organy administracji żeglugowej, kolejowej i morskiej
czynności związanych z zatrzymywaniem środków przewozowych, o których mowa w § 17,
może nastąpić tylko na podstawie pisemnego wniosku organu kontroli skarbowej.

6
2. Inspektorzy i pracownicy są obowiązani zastosować się do decyzji właściwych organów
administracji żeglugowej, kolejowej i morskiej, w zakresie wyznaczenia czasu i miejsca
zatrzymania środka przewozowego.
§ 19.
W zakresie dokumentowania czynności związanych z zatrzymywaniem środków
przewozowych, o których mowa w § 17, stosuje się odpowiednio przepisy § 16.

Rozdział 6
Przeprowadzanie kontroli rodzaju używanego paliwa

§ 20. 1. Inspektorzy i pracownicy przeprowadzają kontrolę rodzaju używanego paliwa przez:
1) pobranie próbek paliwa ze zbiornika pojazdu mechanicznego;
2) próbę kwasową dokonywaną przez inspektorów i pracowników, z zastrzeżeniem § 23
ust. 1.
2. W celu przeprowadzenia kontroli, o której mowa w ust. 1, inspektorzy i pracownicy
w obecności kierującego pojazdem, a gdy to niemożliwe, w obecności osoby przybranej,
pobierają ze zbiornika kontrolowanego pojazdu próbkę paliwa w niezbędnej ilości, jednak nie
większej niż 0,5 dm3.
3. Do pobrania próbki stosuje się urządzenie umożliwiające pobranie (zassanie) ze zbiornika
pojazdu odpowiedniej ilości paliwa, a następnie przelanie (przetłoczenie) do naczynia, w którym
będzie poddane próbie kwasowej, lub do pojemników, w których zostanie przekazane do analizy,
o której mowa w § 23 ust. 1.
4. Przed każdym pobraniem próbki urządzenie, o którym mowa w ust. 3, przepłukuje się paliwem
pobranym ze zbiornika kontrolowanego pojazdu.
§ 21. Do zatrzymania pojazdu mechanicznego w celu przeprowadzenia kontroli rodzaju paliwa
używanego do jego napędu stosuje się odpowiednio przepisy rozdziału 4 i 5.

§ 22. 1. Próbę kwasową, o której mowa w § 20 ust. 1 pkt 2, przeprowadza się poprzez dodanie
odpowiedniej ilości próbki paliwa do naczynia, w którym znajduje się 18% wodny roztwór
kwasu solnego, wymieszanie cieczy, a następnie pozostawienie mieszaniny przez okres 10 minut.
2. Oddzielenie się po upływie okresu, o którym mowa w ust. 1, warstwy o zabarwieniu od
różowego do czerwonego oznacza, że w kontrolowanym paliwie znajduje się znacznik
przeznaczony do znakowania oleju opałowego, określony w przepisach dotyczących podatku
akcyzowego.

§ 23. 1. W przypadku uzasadnionego zastrzeżenia co do wyników próby kwasowej, o której
mowa w § 20 ust. 1 pkt 2, albo na żądanie kierującego pojazdem, dokonuje się analizy próbki
paliwa przez wyspecjalizowane laboratorium posiadające certyfikat akredytacji w zakresie badań
paliw płynnych, wydany przez krajową jednostkę akredytującą na podstawie odrębnych
przepisów.
2. Pobrana do analizy próbka paliwa jest umieszczana w dwóch jednakowych szczelnie
zamykanych pojemnikach, zabezpieczających paliwo przed zmianą jego cech
charakterystycznych, oznaczonych w sposób zapewniający ustalenie pojazdu, z którego pobrano
próbkę, kierującego tym pojazdem, daty i miejsca pobrania próbki i sposobu jej zabezpieczenia,
oraz wyłączający zmianę ich zawartości w czasie przesyłki. W każdym z pojemników umieszcza
się co najmniej 0,2 dm3 paliwa.

7
3. Próbkę paliwa umieszczoną w dwóch pojemnikach inspektorzy i pracownicy dostarczają
niezwłocznie, jednak nie później niż w ciągu 7 dni od dnia pobrania próbki, do laboratorium, o
którym mowa w ust. 1.
4. Paliwo zawarte w jednym z pojemników przeznacza się do badań, natomiast paliwo znajdujące
się w drugim z pojemników stanowi zapas kontrolny laboratorium.
§ 24. 1.
Z przeprowadzonej kontroli rodzaju paliwa używanego do napędu pojazdu
mechanicznego, sporządza się protokół, którego wzór określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.
2. Jeżeli w wyniku kontroli, o której mowa w § 20 ust. 1 pkt 2, nie stwierdzono zastrzeżeń co do
rodzaju paliwa używanego do napędu pojazdu mechanicznego, protokół sporządza się wyłącznie
na żądanie kierującego kontrolowanym pojazdem, o czym należy go pouczyć.
3. Protokół sporządza się w dwóch egzemplarzach, a jeżeli zachodzi konieczność przekazania
próbki do analizy, o której mowa w § 23 ust. 1, w trzech egzemplarzach. Jeden egzemplarz
otrzymuje kierujący kontrolowanym pojazdem, drugi dołącza się do akt postępowania
kontrolnego, postępowania w sprawie o przestępstwo lub wykroczenie, lub postępowania w
sprawie o przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe, trzeci egzemplarz, jeżeli został
sporządzony, dołącza się do próbki przesłanej do laboratorium.
§ 25. Pozostałość pobranej próbki paliwa, niewykorzystaną do kontroli, przelewa się (przetłacza)
z powrotem do zbiornika pojazdu, za zgodą kierującego pojazdem, a w przypadku braku zgody
umieszcza się w pojemniku na zlewki.

Rozdział 7
Tryb zdejmowania i ponownego nakładania zamknięć celnych
§ 26. 1. Jeżeli na pojazd lub inny środek przewozowy albo na przewożone towary są nałożone
zamknięcia celne, inspektorzy i pracownicy są obowiązani, przed zdjęciem zamknięć celnych
sprawdzić, czy na tych zamknięciach nie ma śladów naruszeń.
2. W przypadku gdy stwierdzono ślady naruszenia nałożonych zamknięć celnych, należy te ślady
utrwalić oraz zabezpieczyć naruszone zamknięcia w sposób określony dla dowodów w
przepisach ustawy z dnia 10 września 1999 r. – Kodeks karny skarbowy (Dz. U. z 2007 r. Nr 111,
poz. 765, z późn.zm.).
3. W przypadku gdy nie stwierdzono śladów naruszenia nałożonych zamknięć celnych, należy te
zamknięcia dostarczyć do siedziby jednostki organizacyjnej kontroli skarbowej w celu
protokolarnego przekazania do utylizacji właściwemu w tym zakresie przedsiębiorcy.
4. Po zdjęciu zamknięć celnych i zakończeniu czynności kontrolnych należy ponownie umieścić
zamknięcia celne w miejscach, gdzie znajdowały się zamknięcia zdjęte.
§ 27. 1. Do ponownego nakładania zamknięć celnych inspektorzy i pracownicy stosują plomby
ołowiane o średnicy 10 mm, wykonane według normy branżowej nr BN-89/8511-15. Na
przedniej stronie plomb odciska się plombownicą godło państwowe, a na odwrocie - litery "ks"
oraz numer identyfikacyjny plombownicy.
2. W urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw finansów publicznych prowadzi się
ewidencję plombownic wprowadzonych do użytku służbowego w kontroli skarbowej.

4) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2007 r. Nr. Nr 64, poz. 432, Nr 112, poz. 766, z 2008 r. Nr 66, poz. 410, Nr 215,
poz. 1355, Nr 237, poz. 1651, oraz z 2009 r. Nr 3, poz. 11, Nr 8, poz. 39.



8
3.
Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej informuje Szefa Służby Celnej o numerach
identyfikacyjnych plombownic, wprowadzonych do użytku służbowego, ze wskazaniem
jednostek organizacyjnych kontroli skarbowej, dysponujących poszczególnymi plombownicami.
§ 28. 1. Przeprowadzone przez inspektorów i pracowników czynności zdjęcia i ponownego
nałożenia zamknięć celnych dokumentuje się w protokole zawierającym informacje o ilości,
rodzaju i cechach identyfikacyjnych ponownie nałożonych zamknięć celnych oraz o
ewentualnym pobraniu zakwestionowanych towarów za pokwitowaniem.
2. Protokół, o którym mowa w ust. 1, potwierdza się odciskiem indywidualnego stempla
identyfikacyjnego inspektorów i pracowników oraz podpisem inspektorów i pracowników.
Protokół sporządza się w trzech egzemplarzach, z których jeden jest przeznaczony dla
kierującego zatrzymywanym pojazdem, właściciela lub uprawnionego dysponenta towaru, drugi
włącza się do dokumentów celnych, przewozowych lub innych związanych z towarem, a trzeci -
do akt postępowania kontrolnego, postępowania w sprawie o przestępstwo lub wykroczenie,
postępowania w sprawie o przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe.
3. Indywidualny stempel identyfikacyjny ma formę kwadratu o boku 20 mm, ze znajdującym się
wewnątrz oznaczeniem jednostki organizacyjnej kontroli skarbowej oraz numeru
identyfikacyjnego inspektorów i pracowników.
4. Jeżeli nie jest możliwe ponowne nałożenie zamknięć celnych ze względu na warunki
wykonywania czynności albo właściwości towaru lub środka przewozowego, konwojuje się
zatrzymany pojazd lub inny środek przewozowy do siedziby najbliższej jednostki organizacyjnej
urzędu celnego albo do uzgodnionego z właściwym urzędem celnym miejsca, w którym może
być zapewniony dozór celny.

§ 29. W przypadku stwierdzenia naruszenia, usunięcia lub zniszczenia zamknięć celnych albo w
przypadku zdjęcia i ponownego nałożenia zamknięcia celnego inspektorzy i pracownicy
niezwłocznie zawiadamiają o tym fakcie właściwy organ celny.

Rozdział 8
Sposób i tryb współpracy z Policją w zakresie legitymowania osób, zatrzymywania i
przeszukania osób oraz przeszukiwania pomieszczeń, bagażu i ładunku, zatrzymywania
pojazdów i innych środków przewozowych, badania towarów i pobierania ich próbek oraz
zdejmowania i ponownego nakładania zamknięć celnych

§ 30.1. Inspektorzy i pracownicy kontroli skarbowej mogą współpracować z Policją w granicach
swoich ustawowych kompetencji w celu wykonywania czynności, o których mowa w art.11a ust.
1 pkt 1-3 i ust.2 ustawy.
2. Współpraca, o której mowa w ust. 1, podejmowana jest na wniosek inspektorów i
pracowników kontroli skarbowej, albo z inicjatywy Policji.
3. Podjęcie współpracy, o której mowa w ust. 1, może nastąpić w oparciu o pisemny wniosek, a
w nagłych przypadkach lub przypadkach nie cierpiących zwłoki, także na wniosek ustny.

§ 31. 1.Współpraca, o której mowa w § 30 ust.1, może być realizowana w szczególności przez:
1)
przekazywanie informacji;
2)
planowanie i przygotowywanie czynności w zakresie określonym w § 1 pkt 1-5;
3)
realizację czynności określonych w § 1 pkt 1-5;
4)
koordynację działań kontroli skarbowej i Policji;

9