Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o żegludze śródlądowej oraz ustawy o dozorze technicznym

– sposobu i zakresu upoważniania podmiotów do wykonywania inspekcji technicznych,
– kryteriów jakie muszą spełniać podmioty ubiegające się o upoważnienia i zakres nadzoru
ministra właściwego do spraw transportu nad takimi podmiotami.

W odniesieniu do statków nieobjętych zakresem wdrażanej dyrektywy, istotną
nowością jest umożliwienie sytuacji, w której o sprawowanie nadzoru technicznego nad
statkami będą się mogły ubiegać podmioty spełniające jakościowe kryteria przewidziane
w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie ustawy. Dotychczas postanowienia
ustawy o żegludze śródlądowej przewidywały konieczność korzystania w tym zakresie tylko
z usług polskiej instytucji klasyfikacyjnej. Taki obowiązek dotyczył również statków
używanych wyłącznie do uprawiania sportu lub rekreacji posiadających napęd mechaniczny
o mocy większej niż 75 kW. W przypadku tych jednostek uzyskanie uproszczonego
świadectwa zdolności żeglugowej wiązało się z obowiązkiem korzystania z usług tylko
jednego podmiotu upoważnionego do dokonywania przeglądów technicznych oraz
z ponoszeniem wysokich kosztów za te usługi.

Dodatkowo ustawa porządkuje kwestie związane z uprawnieniami inspektorów
nadzoru nad żeglugą do kontrolowania dokumentów armatorów dotyczących Funduszu
eglugi ródlądowej. Do tej pory ustawa nie wskazywała wprost, że takie czynności mogą
być wykonywane przez tych pracowników.

W projekcie ustawy przewiduje się zmianę art. 44 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r.
o dozorze technicznym, co umożliwi ujednolicenie i powiązanie tej ustawy z ustawą
o żegludze śródlądowej.

W projektowanym art. 4 przewiduje się utrzymanie w mocy dotychczasowych aktów
wykonawczych wydanych na podstawie art. 15 ust. 8, art. 26 ust. 7, art. 28 ust. 5, art. 29
ust. 7, art. 34 ustawy zmienianej do czasu wejścia w życie aktów wykonawczych wydanych
na podstawie art. 15 ust. 8, art. 26 ust. 7, art. 29 ust. 3, art. 34 ust. 2, art. 34b ust. 3, art. 34c
ust. 4, art. 34d ust. 3, art. 34h ust. 3, art. 34j ust. 5, art. 34l ust. 2 ustawy, o której mowa
w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.
Jednocześnie przewiduje się wydanie wszystkich aktów wykonawczych do projektu
ustawy o zmianie ustawy o żegludze śródlądowej w sposób umożliwiający ich jednoczesne
wejście w życie.
Zgodnie z ustawą z dnia 7 lipca 2005 r. o działalności lobbingowej w procesie
stanowienia prawa (Dz. U. Nr 169, poz. 1414) projekt ustawy został udostępniony na stronach
5
urzędowego informatora teleinformatycznego – Biuletynu Informacji Publicznej. Organizacje
o charakterze lobbingowym wymienione w rejestrze podmiotów wykonujących zawodową
działalność lobbingową nie zgłosiły zainteresowania pracami nad projektem ustawy.
Zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie
sposobu funkcjonowania krajowego systemu notyfikacji norm i aktów prawnych (Dz. U.
Nr 239, poz. 2039, z późn. zm.) projekt ustawy o zmianie ustawy o żegludze śródlądowej nie
podlega notyfikacji.

Projekt ustawy jest zgodny z prawem Unii Europejskiej.

6
OCENA SKUTKÓW REGULACJI

1. Wskazanie podmiotów, na które oddziałuje akt normatywny
Akt ten będzie miał wpływ na organy terenowe administracji żeglugi śródlądowej,
administrację drogi wodnej, armatorów oraz podmioty gospodarcze wykonujące zarobkowy
przewóz osób i rzeczy na śródlądowych drogach wodnych, Ministerstwo Infrastruktury,
instytucje klasyfikacyjne oraz podmioty gospodarcze zajmujące się produkcją statków
śródlądowych i ich wyposażenia. Nowelizacja ustawy wpłynie na poprawę bezpieczeństwa
żeglugi na śródlądowych drogach wodnych.

2. Konsultacje społeczne
Projekt ustawy został skonsultowany z następującymi podmiotami:
1) Związek Polskich Armatorów ródlądowych;
2) Odratrans S.A.;
3)
egluga Bydgoska;
4) Centrum eglugi ródlądowej przy Akademii Morskiej w Szczecinie;
5) Akademia Morska w Szczecinie;
6) Krajowa Izba Gospodarcza;
7) Polski Rejestr Statków S.A.;
8) Polski Związek eglarski;
9) Polski Związek Motorowodny i Narciarstwa Wodnego;
10) Stowarzyszenie Armatorów Jachtowych.

Uwagi zgłoszone przez Akademię Morską w Szczecinie:
– nie uwzględniono proponowanej zmiany art. 28 ust. 3 z uwagi na fakt, iż cały art. 28 odnosi
się do wydawania świadectw zdolności żeglugowej,
– nie uwzględniono uwagi dotyczącej art. 29 ust. 2, ponieważ zapis ten jest oparty
o dyrektywę 82/714/WE,
7
– nie uwzględniono uwagi dotyczącej art. 29h ust. 2 pkt 2 i pkt 4, ponieważ są to poprawki
redakcyjne, które nie wpłyną znacząco na treść ustawy,
– nie uwzględniono uwagi dotyczącej art. 29l ust. 1, ponieważ zapis ten jest niezgodny
z ogólnie przyjętym nazewnictwem,
– nie uwzględniono uwagi dotyczącej art. 29m z uwagi na brak konkretnego zapisu,
– nie uwzględniono uwagi dotyczącej art. 30a i tabeli, ponieważ zwiększenie opłat spowoduje
wzrost kosztów działalności armatorów,
– nie uwzględniono uwagi dotyczącej art. 30a i tabeli, ponieważ zapis ten uniemożliwiłby
pobieranie opłat za przeprowadzanie inspekcji technicznych, co spowodowałoby brak zwrotu
kosztów ponoszonych przez budżet państwa.
Pozostałe uwagi uwzględniono.

Uwagi zgłoszone przez Związek Polskich Armatorów ródlądowych:
Uwagi zostały uwzględnione w całości.

Uwagi zgłoszone przez Polski Związek Motorowodny i Narciarstwa Wodnego:
– nie uwzględniono uwagi dotyczącej art. 27 ust. 3, ponieważ proponowany zapis
spowodowałby konieczność wydania rozporządzenia, co nie jest na chwilę obecną konieczne,
– nie uwzględniono uwagi nr 3, ponieważ jej przyjęcie spowodowałoby brak nadzoru
administracyjnego nad niektórymi jednostkami, które powinny posiadać takie świadectwo.

Uwagi zgłoszone przez Polski Rejestr Statków:
W dodatkowych konsultacjach dwustronnych uwagi zostały omówione i projekt ustawy został
poprawiony w tym zakresie.

Pozostałe podmioty nie zgłosiły uwag.

3. Wpływ aktu normatywnego na sektor finansów publicznych, w tym na budżet państwa
i budżety jednostek samorządu terytorialnego
Wejście w życie przedmiotowej regulacji będzie miało wpływ na dochody i wydatki budżetu
państwa oraz sektor publiczny.
8
Przewidywane koszty związane z powołaniem komisji inspekcyjnych
Projekt nowelizacji ustawy zakłada zmiany w przepisach dotyczących wydawania świadectw
zdolności żeglugowej dla statków żeglugi śródlądowej. Dyrektywa 2006/87 Parlamentu
Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. ustanawiająca wymagania techniczne dla
statków żeglugi śródlądowej nałożyła na polską administrację rządową obowiązek
wydawania wspólnotowych świadectw zdolności żeglugowej dla statków pływających po
wspólnotowych śródlądowych drogach wodnych. wiadectwa te zgodnie z projektem
nowelizacji ustawy o żegludze śródlądowej będą wydawane w Polsce przez urzędy żeglugi
śródlądowej. W urzędach tych będą tworzone komisje inspekcyjne odpowiedzialne za
przeprowadzanie inspekcji technicznych statków śródlądowych. Spowoduje to zwiększenie
kosztów działalności tych urzędów, przy których będą tworzone ww. komisje.
W związku z tym, iż do chwili obecnej nie funkcjonują w urzędach żeglugi
śródlądowej komisje inspekcyjne, trudne są do oszacowania całościowe koszty utworzenia
takich komisji. Jednakże można przyjąć, iż będą potrzebne trzy komisje inspekcyjne
zatrudniające po pięć osób wchodzących w skład komisji inspekcyjnych. Dyrektywa
wskazuje skład oraz kwalifikacje ww. komisji w art. 9 oraz w załączniku II do dyrektywy
w rozdziale 2 art. 2.01 „komisje inspekcyjne”. Szacuje się, iż koszty osobowe sięgać będą
kwoty 720 tys. zł rocznie, a koszty rzeczowe ok. 500 tys. zł w pierwszym roku działalności,
począwszy od 1 stycznia 2009 r. Koszty działalności komisji inspekcyjnych w kolejnych
latach będą planowane w projektach budżetu państwa na następne lata. Koszty rzeczowe
obejmować będą zakup 3 samochodów terenowych dla komisji inspekcyjnych, pokrycie
kosztów delegacji dla członków tych komisji oraz wyposażenie ich w niezbędny przenośny
sprzęt informatyczny i pomiarowy, konieczny do przeprowadzenia inspekcji i wystawiania
dokumentu technicznego dla statku. Trzeba podkreślić, że inspektorzy techniczni dokonujący
czynności inspekcyjnych będą dojeżdżać w miejsce, gdzie znajduje się statek i gdzie możliwe
będzie przeprowadzenie ww. czynności. Nakłady finansowe są konieczne do poniesienia, by
można było sprawnie realizować postanowienia ustawy w zakresie wydawania wspólno-
towych świadectw zdolności żeglugowej i do realizacji zadań nałożonych na komisje
inspekcyjne. Powstałe w wyniku zmian do ustawy koszty nie powinny wpłynąć znacząco na
obciążenie budżetu państwa, gdyż za wystawienie wspólnotowego świadectwa zdolności
żeglugowej będzie pobierana opłata, która stanowić będzie dochód budżetu państwa,
bilansując koszty funkcjonowania utworzonych komisji inspekcyjnych. Dodatkowo będą
pobierane opłaty za czynności wykonywane przez te komisje.
9