Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o żegludze śródlądowej oraz ustawy o dozorze technicznym

Załącznik nr 2




ZASADY PROWADZENIA (SPRAWOWANIA) NADZORU


1. Podmiot będzie przekazywać organowi administracji żeglugi śródlądowej aktualne
przepisy techniczne, zasady nadzoru, instrukcje, formularze dokumentów i sprawozdań z
zakresu objętego umową, a także informatory adresowe.
2. Podmiot będzie przekazywać organowi administracji żeglugi śródlądowej informacje o
każdej awarii i wypadku statku, a także o stwierdzonych podczas przeglądów uchybieniach i
nie spełnianiu przez statek standardów bezpieczeństwa. Przekazywane są jedynie informacje
o statkach stanowiących poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa żeglugi i środowiska.

3. Podmiot zapewni organom administracji żeglugi śródlądowej wgląd do baz danych o
statkach, w tym do statusów nadzorowanych statków.

4. Podmiot zapewni organom administracji żeglugi śródlądowej wgląd do dokumentacji
technicznej i zbiorów analiz awarii, w zakresie statków objętych umową.
5.Minister
właściwy do spraw transportu będzie otrzymywać roczne sprawozdania podmiotu
z realizacji powierzonych umową czynności, zawierające również potwierdzenie utrzymania
kryteriów będących podstawą upoważnienia instytucji.
6.
Minister
właściwy do spraw transportu przynajmniej raz na dwa lata będzie dokonywać
audytu podmiotu w celu weryfikacji poprawności wykonywania przez ten podmiot zadań, do
których został on upoważniony.



OCENA SKUTKÓW REGULACJI

1. Wskazanie podmiotów, na które oddziałuje akt normatywny
Akt ten będzie miał wpływ na organy terenowe administracji żeglugi śródlądowej,
administrację drogi wodnej, armatorów oraz podmioty gospodarcze wykonujące zarobkowy
przewóz osób i rzeczy na śródlądowych drogach wodnych, Ministerstwo Infrastruktury,
instytucje klasyfikacyjne, podmioty gospodarcze zajmujące się produkcją statków
śródlądowych i ich wyposażenia. Nowelizacja ustawy wpłynie na poprawę bezpieczeństwa
żeglugi na śródlądowych drogach wodnych.
2. Konsultacje społeczne
Projekt rozporządzenia zostanie skonsultowany z następującymi podmiotami:
1. Związek Polskich Armatorów ródlądowych;
2. Odratrans
S.A;
3.
egluga Bydgoska;
4. Centrum
eglugi ródlądowej przy Akademii Morskiej w Szczecinie
5. Akademia Morska w Szczecinie.
6. Krajowa Izba Gospodarcza;
3. Wpływ aktu normatywnego na sektor finansów publicznych, w tym na budżet
państwa i budżety jednostek samorządu terytorialnego

Wejście w życie aktu normatywnego będzie miało wpływu na sektor finansów publicznych w
tym budżet państwa.
4. Wpływ regulacji na rynek pracy
Wejście w życie przedmiotowej regulacji będzie miało pozytywne skutki na rynku pracy, oraz
umożliwi dalszy rozwój transportu śródlądowego.
5. Wpływ rozporządzenia na konkurencyjność gospodarki i przedsiębiorczości, w tym
na funkcjonowanie przedsiębiorstw
Wejście w życie przedmiotowej regulacji nie będzie miało wpływu na konkurencyjność
wewnętrzną i zewnętrzną gospodarki.
6. Wpływ regulacji na sytuację i rozwój regionalny
Wejście w życie przedmiotowej regulacji nie będzie miało wpływu na sytuacje i rozwój
regionalny.





UZASADNIENIE


Projekt rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie sposobu upoważniania podmiotów
do wykonywania czynności z zakresu inspekcji technicznych, stanowi wykonanie delegacji
ustawowej, zawartej w art. 34d ust. 3 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze
śródlądowej.

Przepisy rozporządzenia określają sposób upoważniania podmiotów do wykonywania
czynności inspekcyjnych statków.

Dyrektywa 2006/87/WE weszła w życie w dniu jej publikacji w Dzienniku
Urzędowym UE tj. w dniu 30 grudnia 2006 r. Państwa członkowskie posiadające śródlądowe
drogi wodne mają obowiązek wprowadzić w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i
administracyjne niezbędne do wykonania tej dyrektywy w dwa lata od daty jej wejścia w
życie tj. z dniem 30 grudnia 2008 r.
Zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie
sposobu funkcjonowania krajowego systemu notyfikacji norm i aktów prawnych (Dz. U. Nr
239, poz. 2039, z późn. zm.), projekt rozporządzenia nie podlega notyfikacji.

17-03-aa
ROZPORZ DZENIE
MINISTRA INFRASTRUKTURY1)
z dnia ...........................
w sprawie wzoru, szczegółowych warunków oraz sposobu wydawania tymczasowego
wspólnotowego świadectwa zdolności żeglugowej 2)

Na podstawie art. 34h ust. 3 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej
(Dz. U. z 2006 r. Nr 123, poz. 857, z 2007 r. Nr 123, poz. 846 i Nr 176, poz. 1238, z 2008 r.
Nr 171, poz. 1057 oraz z 2009 r. Nr…, poz…) zarządza się, co następuje:

§ 1. Rozporządzenie określa:
1) wzór tymczasowego wspólnotowego świadectwa zdolności żeglugowej;
2) warunki wydawania tymczasowego wspólnotowego świadectwa zdolności żeglugowej;
3) sposób wydawania tymczasowego wspólnotowego świadectwa zdolności żeglugowej.

§ 2. Tymczasowe wspólnotowe świadectwo zdolności żeglugowej dla statku wydaje dyrektor
urzędu żeglugi śródlądowej.

§ 3. W celu wydania tymczasowego wspólnotowego świadectwo zdolności żeglugowej
właściciel statku lub jego pełnomocnik składa do dyrektora urzędu żeglugi śródlądowej
wniosek i wskazuje okoliczności zezwalające na złożenie wniosku.


1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 16 listopada 2007 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania
Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 216, poz. 1594).
2) Niniejsze rozporządzenia dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia przepisów:
1) dyrektywy 2006/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. ustanawiającej
wymagania techniczne dla statków żeglugi śródlądowej i uchylającej dyrektywę Rady 82/714/EWG (Dz. Urz.
UE L 389 z 30.12.2006, str. 1);
2) dyrektywy 2006/137/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. zmieniającej dyrektywę
2006/87/WE ustanawiającą wymagania techniczne dla statków żeglugi śródlądowej (Dz. Urz. UE L 389 z
30.12.2006, str. 261);
3) dyrektywy Rady 2008/59/WE z dnia 12 czerwca 2008 r. dostosowującej dyrektywę 2006/87/WE Parlamentu
Europejskiego i Rady ustanawiającą wymagania techniczne dla statków żeglugi śródlądowej w związku
z przystąpieniem Republiki Bułgarii i Rumunii do Unii Europejskiej (Dz. Urz. UE L 166 z 27.06.2008,
str. 31);
4) dyrektywy Komisji 2008/87/WE z dnia 22 września 2008 r. zmieniającej dyrektywę 2006/87/WE Parlamentu
Europejskiego i Rady ustanawiającą wymagania techniczne dla statków żeglugi śródlądowej (Dz. Urz. UE L
255 z 23.09.2008, str. 5).


§ 4. 1 Dyrektor urzędu żeglugi śródlądowej wydaje tymczasowe wspólnotowe świadectwo
zdolności żeglugowej:
1) statkom, które za zgodą właściwego organu muszą odbyć podróż do określonego
miejsca w celu uzyskania wspólnotowego świadectwa zdolności żeglugowej;
2) statkom w przypadku:
a) przedłożenia organowi wspólnotowego świadectwa zdolności żeglugowej w
celu dokonania w nim zmian wynikających ze zmiany nazwy lub właściciela,
b) wszelkich ponownych pomiarów,
c) zmiany numeru identyfikacyjnego – (ENI);
3) statkom, których właściciel lub pełnomocnik złożył wniosek i oczekuje na
wystawienie duplikatu wspólnotowego świadectwa zdolności żeglugowej;
4) statkom, którym właściwy organ odmówił wydania, przedłużenia lub cofnął
wspólnotowe świadectwo zdolności żeglugowej, a jego właściciel lub pełnomocnik
odwołał się od jednej z tych decyzji;
5) statkom, których wspólnotowe świadectwo zdolności żeglugowej jest w trakcie
opracowania po pozytywnie zakończonej inspekcji;
6) statkom, w razie gdy nie są spełnione wszystkie warunki wymagane dla wydania
wspólnotowego świadectwa zdolności żeglugowej dla uzupełnienia tych wymogów;
7) statkom, których stan na skutek uszkodzenia nie jest zgodny ze wspólnotowym
świadectwem zdolności żeglugowej;
8) instalacjom i obiektom pływającym, których właściciel lub pełnomocnik wnioskuje o
przeprowadzenie transportu specjalnego, o których mowa w przepisach wydanych na
podstawie art. 21 ust. 3 pkt 1 i art. 46 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze
śródlądowej.
2. Tymczasowe wspólnotowe świadectwo zdolności żeglugowej jest wydawane, po
przeprowadzeniu inspekcji, o której mowa w art. 34b ust. 2 ustawy, i stwierdzeniu, że statek
posiada zdolność żeglugową.
3. W przypadku gdy inspektor, po przeprowadzeniu inspekcji, o której mowa w ust. 2,
stwierdzi, że statek nie odpowiada wymogom bezpieczeństwa żeglugi, przeprowadza się
inspekcję techniczną statku.
4. Za dokonanie inspekcji technicznej komisja inspekcyjna pobiera opłaty określone w
przepisach wydanych na podstawie art. 34c ust. 4.


2