Poselski projekt ustawy o zmianie ustawy - Prawo telekomunikacyjne oraz niektórych innych ustaw

33
Art. 103
Zmiana brzmienia art. 103 wynika z wprowadzania usługi ogólnokrajowego
spisu abonentów i usługi ogólnokrajowego biura numerów do katalogu usługi
powszechnej oraz dostosowania do zapisów art. 5 ust. 1 dyrektywy o usłudze
powszechnej
Art. 104
W niniejszej jednostce redakcyjnej uchylono przepisy ust. 2 i 3 w związku z
faktem, iż regulują kwestie niewykonania lub nienależytego wykonania zobo-
wiązań regulują przepisy Kodeksu cywilnego.
Art. 105
Poprawka ma na celu zwiększenie ochrony konsumentów. Przede wszystkim
obniża z 36 do 4 godzin czas przerwy w świadczeniu usługi powszechnej, za
który operator nie był zobowiązany do wypłacania odszkodowania. Jedno-
cześnie konsumenci otrzymają dwukrotnie wyższe odszkodowanie za niedo-
trzymanie terminu zawarcia umowy o świadczenie usługi telekomunikacyjnej i
terminu rozpoczęcia świadczenia tych usług.
Dodatkowo przyznano uprawnienie do odszkodowania dla abonenta w relacji z
każdym dostawcą publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych, który nie
dotrzymuje określonego w umowie terminu rozpoczęcia świadczenia publicznie
dostępnych usług telekomunikacyjnych.
Ponadto, z uwagi na liczne promocje stosowane przed przedsiębiorców
telekomunikacyjnych oraz brak uregulowań w tym zakresie, wyraźnie wska-
zano, iż w przypadku obliczania odszkodowania, o którym mowa w ust. 4 oraz 5
ww. przepisu, podstawę obliczenia stanowi nie rzeczywista, promocyjna opłata,
lecz opłata abonamentowa, jaką ponosiłby abonent nie korzystając z promocji.
34
Art. 106a
Niniejszy przepis jest konsekwencją uchylenia ust. 5 w art. 101. W niniejszej
normie wyraźnie określono, iż w przypadku sporu pomiędzy abonentem a
dostawcą usług dotyczącego zasadności lub wysokości należności, dostawca
nie może ograniczyć ani zawiesić świadczenia usług, do czasu rozstrzygnięcia
sporu w drodze postępowania polubownego, mediacyjnego lub przed sądem
powszechnym, o ile abonent będzie opłacał należności bezsporne (bieżące).
Przyjęcie takiego rozwiązania jest konsekwencją masowego nieuwzględnienia
reklamacji przez dostawców, czym jednostronnie zamykają abonentom prawo
dochodzenia swoich roszczeń w postępowaniu reklamacyjnym, zmuszając ich
jednocześnie do kierowania spraw na drogę cywilnoprawną, z pominięciem
drogi mediacyjnej lub polubownej, które są dobrowolne i na które w większości
przypadków dostawcy usług nie wyrażają zgody. Przepis w zaproponowanej
formie balansuje tę sytuację i w potencjalnej sytuacji sporu - zachęca
dostawców usług do rozstrzygania sporów przed Prezesem UKE.
Art. 108
Zmiana z 12 miesięcy na okres 24 miesięczny jest konsekwencją zmiany
dokonanej w art. 104 i 105.
Art. 108a
Celem niniejszego przepisu, z uwagi na treść art. 509 § 1 ustawy Kodeks
cywilny jest zwiększenie ochrony abonentów będących konsumentami, jako
słabszej strony stosunku prawnego, poprzez zagwarantowanie im czasu
odpowiedniego do skutecznego rozstrzygnięcia potencjalnego sporu z do-
stawcą usług w drodze postępowania reklamacyjnego, mediacyjnego lub
polubownego przed Prezesem UKE. Z uwagi na stosowaną przez dostawców
usług praktykę natychmiastowego odsprzedawania wierzytelności firmom
windykacyjnym po negatywnym rozpatrzeniu reklamacji, abonenci zostają
pozbawieni możliwości wyjaśnienia wszystkich okoliczności reklamacji, co
35
niejednokrotnie miałoby bezpośredni wpływ na pozytywne rozpatrzenie
reklamacji przez dostawców usług.
W świetle proponowanego przepisu – z jednej strony dostawcy usług w sposób
rzetelny będą rozpatrywać wszytkie wpływające reklamacje, z drugiej zaś strony
– chętniej będą korzystać z drogi mediacyjnej bądź polubownej, która
doprowadzi do szybkiego rozstrzygnięcia sporu z abonentem.
Dział III – skreślenie rozdziału 4
Zmiana jest wymagana z uwagi na dodanie nowego działu w ustawie, który
będzie regulował wszystkie kwestie związane z rozstrzyganiem sporów w dro-
dze postepowania mediacyjnego oraz w postepowaniu przez Stałym Polubow-
nym Sądem Konsumenckim.
Dział III a „Rozstrzyganie sporów”
Istotną kwestią jest, obok możliwości prowadzenia przez przedsiębiorców
telekomunikacyjnych sporów przed Prezesem UKE, zapewnienie możliwości
rozwiązania kwestii spornych w ramach postępowania o charakterze mniej
kontradyktoryjnym, aniżeli postępowanie administracyjne sporne. Proponuje się
wprowadzenie alternatywnej, bardziej elastycznej, mniej sformalizowanej drogi
rozwiązania sporu, aniżeli załatwianie sprawy w drodze wydania decyzji.
Jednocześnie należy wskazać na niebagatelny aspekt i zarazem zaletę
omawianego postępowania mediacyjnego, przejawiające się w tym, iż ugoda
zawarta w wyniku mediacji będzie efektywniejsza i częściej wykonywana przez
strony, które dobrowolnie zawarły ugodę.
Wydaje się przy tym, że obecna w Kodeksie postępowania administracyjnego
instytucja ugody, która co do zasady także może być wykorzystywana w
przypadku zamiaru polubownego załatwienia sprawy, nie spełnia tożsamych
celów, jak w przypadku mediacji. Zgodnie bowiem z przepisami art. 114 i nast.
Kpa w razie ujawnienia przez strony woli zawarcia ugody organ administracji
publicznej odracza wydanie decyzji i wyznacza stronom termin do zawarcia
36
ugody, tym samym czasowo wyłączając się z postępowania. Natomiast w
ramach mediacji w proponowanym kształcie mediator nadal pozostaje aktywną
tj. obecną „częścią” postępowania między stronami, co z pewnością
zdyscyplinuje strony (ekonomika procesowa) i jednocześnie pozwoli na właści-
we ukształtowanie kierunku i zakresu mediacji (efektywność procesowa).
110m
Projektowana zmiana ma na celu zwiększenie elastyczności trybu postępo-
wania mediacyjnego, aby strony mogły w możliwie odformalizowany sposób
znaleźć polubowne rozwiązanie sporu i szybko go zakończyć.
Ugodzie zawartej pomiędzy stronami nadano również status ugody sądowej,
aby umożliwić przymusowe wykonanie ugody w przypadku, gdy przedsiębiorca
telekomunikacyjny uchylałby się od jej wykonania. Proponowane przepisy
wzmacniają pozycję konsumenta w sporze z przedsiębiorcą telekomuni-
kacyjnym.
Art. 110n
Zmiana polega na doprecyzowaniu obecnie obowiązującego art. 110 w zakresie
finansowania wynagrodzenia przewodniczącego sądu, w przypadku, gdyby nie
był nim pracownik UKE.
Art. 111 oraz art. 114 ust. 3, 7 i 8 oraz art. 23 ustawy nowelizującej
W obecnie obowiązującej wersji ustawy przewidziano 3 kategorie użytkowania
częstotliwości”: „cywilną”, „rządową” oraz „cywilno-rządową”. W projekcie nowe-
lizacji proponuje się zastąpienie ich następującymi kategoriami: ,,cywilną”,
„rządową” oraz „wojskową”. Podstawowa różnica w stosunku do obecnie
obowiązujących przepisów polega zatem na wydzieleniu nowej kategorii
użytkowania częstotliwości – „wojskowej”. Uzasadnia się to specyficznymi
potrzebami Sił Zbrojnych RP, a w szczególności – koniecznością harmonizacji
częstotliwości niezbędnych dla wykonywania zobowiązań sojuszniczych
37
w ramach Organizacji Paktu Północnoatlantyckiego. Proponowane zmiany
legislacyjne stanowią w tym wypadku jedynie odzwierciedlenie obecnego stanu
faktycznego, w którym MON (za pośrednictwem swojej jednostki organizacyjnej
– Wojskowego Biura Zarządzania Częstotliwościami) prowadzi bieżącą
koordynację częstotliwości wykorzystywanych dla potrzeb Sił Zbrojnych RP oraz
jednostek sił zbrojnych państw sojuszniczych, przebywających czasowo na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Istotne znaczenie ma tu fakt dużego
zapotrzebowania na częstotliwości ze strony wymienionych użytkowników oraz
konieczność dochowania szczególnych procedur w procesie ich uzgadniania.
Określenie, do której kategorii zaliczany jest dany zakres częstotliwości będzie
odbywało się – bez zmian w stosunku do stanu obowiązującego – w roz-
porządzeniu Rady Ministrów w Sprawie Krajowej Tablicy Przeznaczeń Często-
tliwości wydawanej na podstawie art. 111 ust. 3 ustawy.
Analogicznie w stosunku do częstotliwości określanych jako „cywilne” rolę
podmiotu koordynującego pełnić będzie Prezes UKE, zaś w odniesieniu do
częstotliwości „rządowych” – minister właściwy do spraw wewnętrznych, na
którym jednocześnie będzie spoczywało zadanie uzgadniania sposobu wyko-
rzystania częstotliwości zaliczonych do kategorii „rządowe” przez wszystkie
podmioty wskazane w art. 4 pkt 3-8 (tj. ministra właściwego ds. wewnętrznych,
Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencję Wywiadu, Centralne Biuro
Antykorupcyjne, ministra właściwego ds. zagranicznych, ministra właściwego
ds. sprawiedliwości, ministra właściwego ds. finansów publicznych).
Ustawa dopuszcza wykorzystanie przez wszystkie podmioty częstotliwości
spoza przypisanych im kategorii użytkowania z zastrzeżeniem konieczności
dopełnienia stosownych procedur uzgodnieniowych z udziałem zaintereso-
wanych stron (art. 114, ust. 7-7c). Uzgodnienia takie są dokonywane za
pośrednictwem Prezesa UKE, co uzasadnia się koniecznością zapewnienia,
aby posiadał on w miarę pełną i aktualną wiedzę na temat stanu wykorzystania
częstotliwości w kraju, w celu umożliwienia efektywnego gospodarowania
częstotliwościami oraz podejmowania strategicznych decyzji w zakresie
przyszłego sposobu ich użytkowania.