Poselski projekt ustawy o zmianie ustawy - Prawo telekomunikacyjne oraz niektórych innych ustaw
- znowelizowanie definicji ustawowych- znowelizowanie przepisów dotyczących rozstrzygania sporów pomiędzy przedsiębiorcami telekomunikacyjnymi oraz pomiędzy przedsiębiorcami telekomunikacyjnymi a konsumentami, kompetencji Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej (UKE), procedury odwoławczej odrozstrzygnięcia Prezesa UKE w sprawie określenia rynku właściwego, zasad gospodarowania częstotliwościami radiowymi, pozwolenia na używanie urządzeń radiowych, zbierania informacji niezbędnych do prowadzenia analiz rynku telekomunikacyjnego, przekazywania danych Komisji Europejskiej i organom regulacyjnym innych państw członkowskich UE oraz państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) ? stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, określenia podmiotów podlegających wpisowi do rejestru przedsiębiorców telekomunikacyjnych, opłat za częstotliwości, wprowadzenia obowiązku czteroletniego okresu przechowywania danych transmisyjnych;
projekt mający na celu wykonanie prawa Unii Europejskiej
- Kadencja sejmu: 6
- Nr druku: 1452
- Data wpłynięcia: 2008-01-11
- Uchwalenie: odrzucony na pos. nr 33 dn. 09-01-2009
1452
Art. 81 ust. 4
W ust. 4 zmieniono definicję głównej lokalizacji dodając, że może ona być
również nieruchomością, w której przyłączenie pojedynczego zakończenia sieci
wymaga przedstawienia pisemnej zgody jej właściciela, użytkownika
wieczystego lub członka spółdzielni mieszkaniowej.
Art. 81 ust. 6
W związku z wprowadzeniem ogólnokrajowego biura numerów i ogólno-
krajowego spisu abonentów do katalogu usługi powszechnej, nastąpiło roz-
szerzenie zakresu rozporządzenia o pkt 4 i uległa zmianie wytyczna do tego
rozporządzenia.
Art. 82
Proponuje się, aby kryterium wyboru przedsiębiorcy wyznaczonego w drodze
konkursu był m.in. najniższy koszt netto świadczenia usługi powszechnej, a nie
jak dotychczas koszt jej świadczenia. Proponowane rozwiązanie jest zgodne z
art. 8 ust. 2 dyrektywy o usłudze powszechnej. Jednocześnie proponuje się
wprowadzić dodatkowe przepisy, że koszt netto w okresie świadczenia usługi
powszechnej przez przedsiębiorcę wyznaczonego w drodze konkursu nie może
być wyższy od tego zadeklarowanego w ofercie. Powyższe spowodowałoby, że
przedsiębiorca wyznaczony w drodze konkursu miałby obowiązek faktycznego
oszacowania kosztu netto, zgodnie z art. 95 i 96 ustawy, jednak koszt ten nie
mógłby być wyższy od tego, na podstawie którego został on wyznaczony do
świadczenia usługi powszechnej.
W związku z występowaniem w ustawie w rozdziale 2 działu III pojęcia „koszt
netto świadczenia usługi powszechnej” dodano ustęp 4a, gdzie zamieszczono
definicję „kosztu netto świadczenia usługi wchodzącej w skład usługi
powszechnej” oraz „kosztu netto świadczenia usługi powszechnej” W celu
ujednolicenia podejścia do obliczania kosztu netto zgodnie z przepisami
dyrektywy o usłudze powszechnej (Załącznik IV część A przedostatnie zdanie),
29
pojęcie „koszt netto świadczenia usługi wchodzącej w skład usługi pow-
szechnej” zostało zdefiniowane jako całkowity koszt netto wynikający z na-
łożenia na operatora obowiązku świadczenia usługi wchodzącej w skład usługi
powszechnej, zaś pojęcie„koszt netto świadczenia usługi powszechnej” zde-
finiowano jako sumę kosztów netto poszczególnych usług wchodzących w skład
usługi powszechnej”.
Art. 83
Dotychczas nie zostały określone przypadki, kiedy Prezes UKE stwierdza brak
rozstrzygnięcia konkursu. Proponowany przepis likwiduje lukę prawną.
W przypadku procedur, określonych w art. 83, które stosuje się jeżeli w drodze
konkursu nie zostanie wyłoniony przedsiębiorca wyznaczony, zaproponowano
rezygnację z wyboru tego przedsiębiorcy na podstawie znaczącej pozycji
rynkowej, ze względu na problemy interpretacyjne w przypadku zastosowania
tej procedury oraz jej czasochłonność. W przypadku braku przedsiębiorcy
wyznaczonego w drodze konkursu wystarczającą procedurą, spełniającą
wymogi określone w art. 8 dyrektywy o usłudze powszechnej (skuteczność,
obiektywność, przejrzystość i niedyskryminacja) jest tryb wskazany w art. 83
ust. 2.
Art. 84
Przepis został doprecyzowany. W obowiązującym stanie prawnym Prezes
publikuje listę przedsiębiorców wyznaczonych. Zastąpiono obowiązek publikacji
listy obowiązkiem publikacji decyzji z uwagi na fakt, iż publikacja rozstrzygnięcia
jest podaniem do publicznej wiadomości, poza wskazaniem przedsiębiorcy
wyznaczonego do świadczenia usługi powszechnej, ogółu obowiązków, które
zostały na niego nałożone, co z punktu widzenia abonentów jest istotne.
30
Art. 85
Zmiana ma na celu doprecyzowanie, iż warunki świadczenia usługi pow-
szechnej są określane w decyzji wyznaczającej przedsiębiorcę do świadczenia
tej usługi. Jest to istotne w szczególności ze względu na określany, w ramach
warunków jej świadczenia, termin rozpoczęcia świadczenia usługi. Z tym
terminem powstają wszelkie ustawowe uprawnienia oraz obowiązki związane
ze świadczeniem usługi powszechnej.
Art. 90
Zmiana ma charakter porządkowy i polega na uregulowaniu w jednym przepisie
sposobu ustalania cen usługi powszechnej. Obecnie uregulowania te są
zawarte w dwóch przepisach art. 90 i art. 91 ust. 1. Wprowadzenie przepisów
dotyczących monitoringu jest realizacją art. 9 dyrektywy o usłudze pow-
szechnej, który nakłada na krajowe organy regulacyjne obowiązek monito-
rowania ewolucji i poziomu taryf detalicznych dotyczących usługi powszechnej
oraz przyznaje uprawnienie do nałożenia obowiązku modyfikacji lub wycofania
określonego pakietu cenowego
Art. 91 i 91a
Przedmiotowa zmiana ma na celu umożliwienie Prezesowi UKE nakładania
obowiązków, o których mowa w art. 9 dyrektywy o usłudze powszechnej, tj.
stosowania ujednoliconych taryf, w tym uśrednienia geograficznego na
obszarze całego kraju, stosowania specjalnych pakietów taryfowych.
Ponadto rozszerzono uprawnienia Prezesa UKE do regulacji regulaminów i
wzorów umów, w zakresie decyzji, o której mowa w art. 85 ust. 1, gdyż wraz z
cennikiem stanowią one dokumenty kształtujące stosunki umowne między
użytkownikiem a przedsiębiorcą wyznaczonym.
Zrezygnowano z nakładania obowiązków w zakresie projektu cennika, a przy-
jęto sposób regulacji analogiczny do określonego w art. 48, stosowanego
31
w przypadku przedsiębiorców o znaczącej pozycji rynkowej, z uwagi na fakt iż
jest on bardziej skuteczny.
Specjalne pakiety cenowe powinny być skierowane do ściśle określonej grupy
abonentów, tj. abonentów, którzy posiadają niskie dochody lub szczególne
potrzeby społeczne i mogą odbiegać od ofert świadczonych na zwykłych
warunkach handlowych (tj. mogą być świadczone poniżej kosztów i bez
możliwości realizacji uprawnienia do wyboru operatora). W przypadku spe-
cjalnych pakietów cenowych przedsiębiorca wyznaczony powinien mieć
możliwość żądania dodatkowych dokumentów potwierdzających niskie dochody
lub szczególne potrzeby społeczne abonenta.
Art. 95
Proponuje się, aby Prezes UKE ustalał dopłatę w wysokości sumy kosztu netto
usług świadczonych przez przedsiębiorcę wyznaczonego do świadczenia usługi
powszechnej, wchodzących w skład usługi powszechnej. Koszt netto
świadczenia usług wchodzących w skład usługi powszechnej dotyczyć będzie
tylko kosztów, których przedsiębiorca wyznaczony nie poniósłby, gdyby nie miał
obowiązku świadczenia usługi powszechnej.
Zmiana brzmienia przepisu ma na celu ujednolicenie podejścia obliczania
kosztu netto zgodnie z przepisami dyrektywy o usłudze powszechnej (Załącznik
IV część A przedostatnie zdanie), zgodnie z którą cały koszt netto obo-
wiązkowego świadczenia usługi powszechnej winien być ustanowiony jako
suma kosztów netto wynikających z poszczególnych składników obowiązku
świadczenia usługi powszechnej.
Proponowany przepis ust. 4 doprecyzowuje, , że minister właściwy do spraw
łączności, przy ustalaniu w drodze rozporządzenia sposobu obliczania kosztu
netto usługi powszechnej, powinien uwzględnić nie tylko przepisy unijne ale
również praktykę krajów członkowskich Unii Europejskiej. Metodologia i sposób
obliczania kosztu netto wynikają wprost z rozwiązań stosowanych przez kraje
członkowskie Unii Europejskiej. Obowiązujące obecnie rozporządzenie w tej
sprawie uwzględnia takie podejście, a proponowany zapis tylko to potwierdza.
32
W związku z powyższym nie jest konieczne wydanie nowego rozporządzenia w
związku z wejściem w życie niniejszej ustawy.
Art. 96
Prezes UKE w terminie 6 miesięcy od dnia złożenia wniosku o dopłatę, będzie
mógł weryfikować koszt netto i w zależności od wyników tej weryfikacji będzie
przyznawać w drodze decyzji ustaloną kwotę dopłaty albo odmówi jej
przyznania.
Z uwagi na rozmiar i skomplikowany charakter przeprowadzanych analiz
dokumentacji przedłożonej przez przedsiębiorcę wyznaczonego do świadczenia
usługi powszechnej, należy umożliwić Prezesowi UKE powołanie podmiotu
dysponującego wiedzą i doświadczeniem.
Weryfikacja kosztu netto przez Prezesa UKE oraz przeprowadzenie wnikliwej
analizy dokumentacji przedkładanej przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego
z pomocą powołanego przez Prezesa UKE podmiotu uprawnionego do badania
sprawozdań finansowych, jest czynnością niezmiernie skomplikowaną i czaso-
chłonną i dlatego przedłuża się okres tej weryfikacji do 6 miesięcy.
Zapisy dyrektywy 2002/22/EC art. 8 ust. 2 i art. 12 ust. 1 lit. b wskazują, że dla
ustalenia wysokości kosztu netto użyta ma być propozycja przedstawiona przez
przedsiębiorcę telekomunikacyjnego w trakcie postępowania konkursowego.
Art. 98 ust. 2
Proponowana zmiana zapisu art. 98 ust. 2 jednoznacznie wskazuje rok, na
podstawie którego weryfikuje się przychody operatorów, którzy biorą udział w
dopłacie do kosztu netto.
Art. 101
Poprawka ma na celu wyeliminowanie nieścisłości interpretacyjnych wynika-
jących z dotychczasowego brzmienia przepisów.



Projekty ustaw
Elektromobilność dojrzewa. Auta elektryczne kupujemy z rozsądku, nie dla idei