Rządowy projekt ustawy o bateriach i akumulatorach

kupującego opłaty depozytowej w wysokości od 30 zł do 50 zł za sztukę, jeżeli przy jego
sprzedaży kupujący nie przekazał mu zużytych baterii samochodowych kwasowo-
-ołowiowych, zużytych akumulatorów samochodowych kwasowo-ołowiowych, zużytych
baterii przemysłowych kwasowo-ołowiowych lub zużytych akumulatorów przemysłowych
kwasowo-ołowiowych oraz do potwierdzania jej pobrania na specjalnym dokumencie
potwierdzającym jej pobranie. Sprzedawca ten byłby zarazem obowiązany, w terminie 30 dni
od daty sprzedaży tych baterii i akumulatorów, do przyjęcia zużytych baterii i zużytych
akumulatorów i zwrotu pobranej opłaty depozytowej, potwierdzając jej zwrot na specjalnym
dokumencie. Jeżeli zwrot pobranej opłaty depozytowej przez sprzedawcę detalicznego tych
baterii lub akumulatorów byłby niemożliwy z powodu jego likwidacji, upadłości albo
przerwy w prowadzonej działalności gospodarczej, wprowadzający baterie samochodowe
kwasowo-ołowiowe, akumulatory kwasowo-ołowiowe, baterie przemysłowe kwasowo-
-ołowiowe lub akumulatory przemysłowe kwasowo-ołowiowe byłby obowiązany do przyjęcia
od kupującego zużytych baterii i zużytych akumulatorów wprowadzonych przez niego do
obrotu i zwrotu opłaty depozytowej w zorganizowanych dla nich punktach zbierania,
w terminie 45 dni od dnia ich sprzedaży. Nieodebrane opłaty depozytowe byłyby kierowane
na odrębny rachunek urzędu marszałkowskiego (rys. 9).
Ponadto sprzedawca detaliczny baterii samochodowych kwasowo-ołowiowych,
akumulatorów samochodowych kwasowo-ołowiowych, baterii przemysłowych kwasowo-
-ołowiowych lub akumulatorów przemysłowych kwasowo-ołowiowych będzie obowiązany
do przyjęcia od użytkownika końcowego tych baterii i akumulatorów oraz do umieszczenia
w punkcie sprzedaży, w widocznym miejscu, informacji o:
1) warunkach i trybie zwrotu zużytych baterii samochodowych kwasowo-ołowiowych,
zużytych akumulatorów samochodowych kwasowo-ołowiowych, zużytych baterii
przemysłowych kwasowo-ołowiowych i zużytych akumulatorów przemysłowych
kwasowo-ołowiowych oraz możliwości zwrotu pobranej opłaty depozytowej w punkcie
sprzedaży,
2) punktach zbierania zużytych baterii i zużytych akumulatorów, o których mowa w pkt 1,
zorganizowanych przez wprowadzającego baterie lub akumulatory, którego baterie lub
akumulatory sprzedaje.

3.10. Obowiązki zbierającego zużyte baterie lub zużyte akumulatory


32

W celu wdrożenia przepisów art. 8 dyrektywy 2006/66/WE rozdział 10 projektu
określa obowiązki zbierającego zużyte baterie lub zużyte akumulatory. Najważniejszym z
nich jest obowiązek odebrania zużytych baterii przenośnych i zużytych akumulatorów
przenośnych od podmiotów prowadzących miejsca odbioru, z którymi zawarł umowę o
odbiorze zebranych przez nich zużytych baterii przenośnych i zużytych akumulatorów
przenośnych. Projekt ustanawia zasadę, w myśl której zbierający zużyte baterie lub zużyte
akumulatory będzie obowiązany do przekazania zebranych przez siebie zużytych baterii
przenośnych i zużytych akumulatorów przenośnych do prowadzącego zakład przetwarzania
zużytych baterii lub zużytych akumulatorów, przy czym w przypadku zużytych baterii
przenośnych i zużytych akumulatorów przenośnych są one najpierw przekazywane do
zakładów przetwarzania prowadzących co najmniej sortowanie zużytych baterii i zużytych
akumulatorów na odpowiednie rodzaje.
Zbierający, którymi w myśl ustawy będą podmioty prowadzące punkt zbierania
odpadów, posiadające zezwolenie na prowadzenie działalności w zakresie zbierania odpadów
w postaci zużytych baterii lub zużytych akumulatorów, będą obowiązani do nieodpłatnego
odebrania selektywnie zebranych zużytych baterii przenośnych i zużytych akumulatorów
przenośnych od podmiotów prowadzących miejsca odbioru i następnie przekazania odpadów
do zakładu przetwarzania. Ponadto będą oni obowiązani do poinformowania marszałka
województwa o masie zebranych na danym terenie zużytych baterii przenośnych i zużytych
akumulatorów przenośnych i przekazanych do prowadzącego zakład przetwarzania zużytych
baterii lub zużytych akumulatorów (rys. 4). W przypadku zbierających zużyte baterie lub
zużyte akumulatory, którzy mają podpisaną umowę z wprowadzającymi baterie przenośne lub
akumulatory przenośne, którzy przekazali realizację obowiązków wynikających z ustawy
temu samemu podmiotowi, dopuszcza się możliwość sporządzenia zbiorczej informacji.

3.11. Obowiązki prowadzącego zakład przetwarzania zużytych baterii

lub zużytych akumulatorów

Artykuł 12 ust. 1 dyrektywy 2006/66/WE stanowi, iż państwa członkowskie
Wspólnoty Europejskiej są zobowiązane zapewnić, aby najpóźniej w dniu 26 września 2009 r.
producenci lub osoby trzecie stworzyli, z wykorzystaniem najlepszych dostępnych technik
pod względem ochrony zdrowia i środowiska naturalnego, systemy przetwarzania
i recyklingu zużytych baterii i akumulatorów oraz aby wszystkie możliwe do
zidentyfikowania zebrane baterie i akumulatory zostały poddane przetworzeniu

33
i recyklingowi w ramach systemów zgodnych co najmniej z przepisami wspólnotowymi,
w szczególności w zakresie zdrowia, bezpieczeństwa i gospodarki odpadami. Zgodnie
z załącznikiem III A do dyrektywy 2006/66/WE przetwarzanie musi spełniać następujące
minimalne wymogi:
1) obejmuje ono co najmniej usunięcie wszystkich cieczy i kwasów,
2) powinno odbywać się w miejscach o nieprzepuszczalnych nawierzchniach, odpornych
na warunki pogodowe lub w odpowiednich pojemnikach.
Wypełnienie obowiązku transpozycji wyżej wymienionych unormowań zapewniają
przepisy rozdziału 11 projektu. Określają one zasady i tryb przyjmowania zużytych baterii
i zużytych akumulatorów przez prowadzącego zakład przetwarzania zużytych baterii lub
zużytych akumulatorów, zasady przetwarzania i magazynowania zużytych baterii i zużytych
akumulatorów, sposób obliczania wydajności recyklingu, a także obowiązki ewidencyjno-
-sprawozdawcze prowadzącego zakład przetwarzania zużytych baterii lub zużytych
akumulatorów (rys. 4, 5 i 6).
3.12. Obowiązki organów administracji publicznej

Rozdział 12 projektu stanowi legislacyjną konsekwencję nałożenia ustawowych
obowiązków na uczestników systemu gospodarowania bateriami i akumulatorami oraz
zużytymi bateriami i zużytymi akumulatorami. Przewiduje on zadania i kompetencje
właściwych organów administracji publicznej, w tym marszałków województw, w zakresie
weryfikacji spełniania tych obowiązków. Ponadto marszałkowie województw będą
obowiązani udostępnić na stronie internetowej urzędu marszałkowskiego oraz w sposób
zwyczajowo przyjęty wykaz miejsc odbioru i punktów zbierania zużytych baterii i zużytych
akumulatorów wraz ze zbierającymi zużyte baterie lub zużyte akumulatory na terenie
województwa, jak również przeprowadzać publiczne kampanie edukacyjne na terenie
województwa. Dodatkowo marszałek województwa lub osoby przez niego upoważnione będą
uprawnieni do występowania w charakterze oskarżyciela publicznego w sprawach
o wykroczenia przeciw przepisom ustawy, zgodnie z art. 17 ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r.
– Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia.

34
Ponadto omawiany rozdział statuuje przepisy określające sposób redystrybucji
wpływów pochodzących z tytułu opłaty produktowej, dodatkowej opłaty produktowej,
nieodebranej opłaty depozytowej oraz opłaty za wprowadzenie. Zgodnie z założeniami
projektowanej ustawy, system gospodarowania tymi środkami będzie się odbywać
następująco (rys. 7):
1) marszałek województwa prowadzi odrębny rachunek bankowy w celu gromadzenia
i odpowiedniego przekazywania wpływów z opłaty produktowej, dodatkowej opłaty
produktowej, opłaty za wprowadzenie do obrotu baterii przenośnych i akumulatorów
przenośnych oraz nieodebranej opłaty depozytowej,
2) wpływy z tytułu opłaty produktowej, dodatkowej opłaty produktowej oraz
nieodebranej opłaty depozytowej, powiększone o przychody z oprocentowania
rachunków bankowych i pomniejszone o dochody budżetu samorządu województwa
w wysokości 20 %, marszałek województwa przekazuje na odrębny rachunek
bankowy Narodowego Funduszu Ochrony rodowiska i Gospodarki Wodnej,
3) wpływy z tytułu opłaty za wprowadzenie, powiększone o przychody

z oprocentowania rachunków bankowych i pomniejszone o dochody budżetu
samorządu województwa w wysokości 5 %, marszałek województwa przekazuje na
dochody budżetu państwa.
Proponuje się, aby wpływy z tytułu opłaty za wprowadzenie, które zostały przekazane
na dochody budżetu państwa, były następnie rozdzielane i przekazywane marszałkom
województw jako dotacja celowa na prowadzenie publicznych kampanii edukacyjnych na
terenie województw jako zadanie zlecone z zakresu administracji rządowej, pomniejszone o
środki przekazane Inspekcji Handlowej na badania laboratoryjne w zakresie zawartości metali
ciężkich w bateriach lub akumulatorach.
Ponadto kontrolę nad wydatkowaniem środków, które marszałkowie województw
otrzymywaliby na przeprowadzanie publicznych kampanii edukacyjnych na terenie
województwa, sprawowałby wojewoda, a w przypadku stwierdzania nieprawidłowego
wykorzystania tych środków lub stwierdzania niewykorzystania wszystkich zgromadzonych
środków, orzekałby o ich przekazaniu na dochody budżetu państwa.
Dodatkowo unormowania projektu przewidujące przeprowadzanie przez
wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska kontroli działalności wprowadzających
baterie lub akumulatory oraz prowadzących zakłady przetwarzania zużytych baterii

lub zużytych akumulatorów wiążą się z obowiązkiem zapewnienia właściwego stosowania
projektowanej ustawy oraz wypełnienia wynikającego z postanowień dyrektywy

35
2006/66/WE, w szczególności jej art. 22, obowiązku przedkładania przez państwa
członkowskie Komisji Europejskiej sprawozdań i informacji w zakresie baterii i
akumulatorów oraz zużytych baterii i zużytych akumulatorów.


3.13. Przepisy karne i kary pieniężne

Artykuł 25 zdanie pierwsze i drugie dyrektywy 2006/66/WE stanowi, co następuje:
„Państwa Członkowskie ustanawiają przepisy dotyczące sankcji stosowanych w przypadku
naruszeń przepisów krajowych przyjętych na podstawie niniejszej dyrektywy i podejmują
wszelkie niezbędne środki w celu zapewnienia ich wykonania. Przewidziane sankcje muszą
być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.”. Wypełnieniem cytowanej regulacji są,
ustanowione w rozdziale 13 projektu, przepisy karne, które przewidują kary grzywny z tytułu
naruszenia przepisów ustawy, orzekane na zasadach i w trybie określonych w Kodeksie
postępowania w sprawach o wykroczenia oraz kary pieniężne, w sprawie których stosuje się
odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.



3.14. Zmiany w przepisach obowiązujących

Projektowana ustawa zawiera dwie grupy przepisów zmieniających inne ustawy.
Do pierwszej z nich należą przepisy statuujące zmiany polegające na modyfikacji albo
uchyleniu przepisów ustaw w związku z unormowaniami projektowanej ustawy. Dotyczą one
przepisów ustawy o Inspekcji Ochrony rodowiska, ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r.
o Inspekcji Handlowej (Dz. U. z 2001 r. Nr 4, poz. 25, z późn. zm.), ustawy – Prawo ochrony
środowiska, ustawy o odpadach, ustawy o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie
gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej i opłacie depozytowej,
a także ustawy o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym.
Drugą grupę stanowią przepisy wprowadzające zmiany w ustawie z dnia 26 lipca
1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn.
zm.) oraz w ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych
(Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm.). Istotą tych przepisów zmieniających jest
wprowadzenie zasady, w myśl której kosztem uzyskania przychodów podmiotu
podlegającego opłacie produktowej – będącego podatnikiem podatku dochodowego od osób
fizycznych albo podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych – jest kwota tej

36