Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy - Prawo telekomunikacyjne oraz niektórych innych ustaw

wysyłania poczty elektronicznej z konta pocztowego, zapewnienie możliwości przecho-
wywania poczty elektronicznej. W związku z powyższym należy uznać, iż usługa ta jest
usługą społeczeństwa informacyjnego, wyłączoną mocą art. 2c dyrektywy ramowej z zakresu
usług łączności elektronicznej.
Jedynie drugie z powyższych pojęć, czyli pojęcie „usługa przekazywania poczty
elektronicznej”, jest usługą telekomunikacyjną i zmieniona nowelizacją treść przepisu art. 2
ust. 48 jest skutkiem przyjętej powyżej interpretacji definicji związanych z pocztą
elektroniczną.

Art. 6
Wprowadzenie tej zmiany spowodowane jest koniecznością zbierania informacji niezbędnych
do prowadzenia analiz rynku telekomunikacyjnego, prowadzenia statystyk oraz
przekazywania danych organom regulacyjnym innych państw członkowskich Unii
Europejskiej i Komisji Europejskiej. Dodatkowo Prezes UKE będzie miał prawo żądania tych
informacji w terminie nie krótszym niż 7 dni i w określonym zakresie, uzasadnionym celem
żądania. Zgodnie z projektowanym brzmieniem ust. 3 żądanie powinno być proporcjonalne
do celu, jakiemu ma służyć. Zbieranie informacji nie dotyczy osób fizycznych oraz
podmiotów, o których mowa w art. 4.

Art. 8 i art. 161 ust. 2 pkt 6
Rozszerzono zakres obowiązku zapewnienia dostępu do informacji w związku
z zobowiązaniami międzynarodowymi Rzeczypospolitej Polskiej wobec krajów EFTA.
W ust. 2 art. 8 uregulowany został obowiązek informowania o przekazaniu Komisji
Europejskiej i organom regulacyjnym innych państw członkowskich informacji, otrzymanych
od przedsiębiorcy telekomunikacyjnego. Przepis ten wynika z brzmienia art. 5 ust. 2
dyrektywy ramowej, zgodnie z którym (...) Jeżeli dostarczona informacja odnosi się do
informacji dostarczonej uprzednio przez przedsiębiorstwo na wniosek krajowego organu
regulacyjnego, przedsiębiorstwa takie winne zostać o tym poinformowane. (...). Regulacja art.
8 ust. 2 tym różni się od przepisów art. 6, iż dotyczy sytuacji, kiedy Prezes UKE posiada już
informacje od przedsiębiorcy (uzyskał je wcześniej, dla innych celów niż przekazanie
Komisji Europejskiej) i przekazuje te informacje KE lub organom regulacyjnym innych
państw członkowskich, a następnie informuje o tym przedsiębiorcę. Art. 6 dotyczy zaś
sytuacji, kiedy Prezes UKE nie posiada określonych informacji i zwraca się z żądaniem
informacji, wskazując przy tym cel, jakim może być np. konieczność przekazania informacji
KE lub organom państw członkowskich.

Art. 10
Zmiana art. 10 ust. 1 ma na celu umożliwienie wpisania do rejestru, w związku z art. 49
TWE, przedsiębiorcy telekomunikacyjnego nieposiadającego siedziby na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli zamierza świadczyć na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
usługi.
Zmiana art. 10 ust. 4 pkt 4 spowodowana jest zmianą ust. 1 oraz tym, że obowiązek
przedstawienia numeru rejestracji powinien mieć zastosowanie jedynie wobec tych
podmiotów, które numer taki posiadają, nie powinien zaś stanowić bariery dla podmiotów,
które działają w państwie pochodzenia bez konieczności rejestracji. Również takie podmioty

2
powinny mieć bowiem możliwość uzyskania wpisu do polskiego rejestru przedsiębiorców
telekomunikacyjnych.

Art. 15
Zaproponowana zmiana jest związana ze zmianą art. 21 – 25c określających postępowanie
w sprawie określania rynków właściwych, nakładanie, zmiana i znoszenie obowiązków
regulacyjnych.
Zmiana służy stworzeniu w ustawie jednoznacznych, w odniesieniu do procedury
konsultowania, rozstrzygnięć Prezesa UKE z zainteresowanymi podmiotami.

Art. 21 – 25c
Zmiany w art. 21 – 25c są związane z zarzutami Komisji Europejskiej, która wielokrotnie
podnosiła brak możliwości skutecznego odwołania się od rozstrzygnięcia w przedmiocie
wyznaczenia, zdefiniowania rynku właściwego, gdyż rozporządzenie ministra właściwego do
spraw łączności w sprawie określenia rynków właściwych jako akt powszechnie
obowiązujący nie daje możliwości zakwestionowania rozstrzygnięć przez przedsiębiorców
telekomunikacyjnych w normalnym trybie odwoławczym.
Proces analizy rynków rozpoczyna się od ich określenia przez regulatora (zdefiniowania)
przez analizę danych, którymi UKE dysponuje, aż po stwierdzenie, czy występuje na nich
skuteczna konkurencja czy też nie występuje, a co za tym idzie wyznaczenie przedsiębiorcy
zajmującego znaczącą pozycję i nałożenie obowiązków regulacyjnych.

Wprowadzone zmiany mają umożliwić Prezesowi UKE wyznaczanie rynków właściwych
zgodnie z Zaleceniem Komisji. Prezes UKE będzie wydawał decyzje, w których w pierwszej
kolejności określi rynek właściwy, dokona analizy tego rynku pod kątem występujących na
nim problemów, a następnie wyznaczy przedsiębiorcę lub przedsiębiorców o znaczącej
pozycji (co oznacza, że rynek nie jest skutecznie konkurencyjny) i nałoży obowiązki
regulacyjne. W ten sposób strony postępowania będą miały możliwość zaskarżenia decyzji
także w części dotyczącej wyznaczenia rynku właściwego.
W przypadku ustalenia, że na danym rynku właściwym istnieje konkurencja, tzn. nie
występuje przedsiębiorca o znaczącej pozycji rynkowej, Prezes UKE wydaje rozstrzygnięcie
w formie postanowienia, na które podmiotom zainteresowanym przysługuje tryb odwoławczy
– zażalenie.

Należy tu podkreślić, iż w ten sposób ujęta zostanie dodatkowa regulacja – dotychczas
nieokreślona w ustawie – Prawo telekomunikacyjne – określająca konsekwencje stwierdzenia,
że operator utracił pozycję rynkową. W decyzji o zniesieniu obowiązków Prezes UKE
oznacza termin ich uchylenia w taki sposób, aby uchylenie uwzględniało sytuację
przedsiębiorców działających na rynku objętych tą decyzją.
Zainteresowane strony zostaną zawiadomione przez Prezesa UKE o podjętym przez niego
rozstrzygnięciu również na stronie Biuletynu Informacji Publicznej UKE.


Zgodnie z przepisem art. 15(3) zdanie ostatnie dyrektywy ramowej: Krajowe organy
regulacyjne będą postępować zgodnie z procedurami, o których mowa w art. 6 i 7

3
(konsultacje i konsolidacje), zanim zdefiniują rynki różne od tych, które zostały zdefiniowane
w zaleceniach. Regulacje te pozwalają na konsolidowanie projektów rozstrzygnięcia, które
definiuje rynek inny niż wskazany w zaleceniach i jednocześnie wyznacza SMP i nakłada
obowiązki.
Proponowane rozwiązanie usprawni również proces określania rynków właściwych.

Art. 34 ust. 2 pkt 12
Zmiana ma charakter porządkowy w związku ze zmianą przepisów działu VIII.

Art. 56
Wprowadzone zmiany w art. 56 ustawy służą wyeliminowaniu dotychczasowych powtórzeń
w zakresie informacji i danych, które powinny być określone w umowie i w regulaminie, przy
jednoczesnym spełnieniu wymogów określonych w art. 20 dyrektywy o usłudze powszechnej
oraz Załączniku II dyrektywy.
Dodatkowo wyraźnie wskazano, które z obligatoryjnych elementów umowy mogą zostać
określone w regulaminie przez dostawcę publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych.

Art. 57 ust. 4 i 6
Proponowany przepis zwiększa ochronę konsumentów, gdyż wysokość kary w przypadku
zawarcia umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych, w tym o zapewnienie
przyłączenia do sieci, związanego z ulgą przyznaną abonentowi, stanowi równowartość
przyznanej ulgi na dzień rozwiązania umowy, a nie jak dotychczas na dzień jej podpisania.
W przypadku jednostronnego rozwiązania umowy przez abonenta lub przez dostawcę usług
z winy abonenta przed upływem terminu ustalonego w umowie abonent powinien zwrócić
ulgę przyznaną mu przy podpisywaniu umowy. Dotychczas abonent zwracał ulgę w pełnej
wysokości, bez względu na to, czy rozwiązanie umowy miało miejsce zaraz po podpisaniu
umowy czy tuż przed jej rozwiązaniem. Aktualne rozwiązanie określa, że wysokość
zwracanej przez abonenta ulgi nie może przekroczyć wartości ulgi pomniejszonej
o proporcjonalną jej wartość za okres od dnia zawarcia umowy do dnia jej rozwiązania.
Przedmiotowa zmiana jest prokonsumencka.

Art. 59 ust. 2
Przepis dotyczący przypadków zmiany regulaminu przez dostawcę usług
telekomunikacyjnych został przeniesiony do nowo projektowanego art. 60a, z uwagi na fakt,
iż reguluje szczególną sytuację zmian warunków umownych. W związku z powyższym oraz
koniecznością prawidłowej implementacji art. 20 ust. 4 dyrektywy o usłudze powszechnej,
przepis został odpowiednio zmodyfikowany oraz wydzielony w ramach nowej jednostki
redakcyjnej art. 60a.
Z uwagi na fakt, iż ust. 1 określa zawartość regulaminu i definiuje obowiązek jego
dostarczania przez dostawcę usług abonentom, nowo projektowany ust. 2 statuuje, iż
dostawca usług ma takie same obowiązki wobec użytkowników usług przedpłaconych, którzy
w świetle definicji ustawowych abonentami nie są.
W konsekwencji przepis ust. 1 znajdzie również zastosowanie w relacjach z użytkownikami
usług przedpłaconych, którzy zawierają umowę o świadczenie usług w drodze kupna tzw.
„startera”.

4


Art. 60
Dotychczasowa treść art. 60 wprowadzająca niezamknięty katalog informacji, jakie powinny
znaleźć się w regulaminie świadczenia usług telekomunikacyjnych, pozostawała
w niespójności z treścią art. 56 i powodowała nieuzasadnioną konieczność powtarzania tych
samych informacji zarówno w umowie, jak i w regulaminie świadczenia usług. Z tego
względu wyraźnie wskazano, iż art. 60 dotyczy regulaminu świadczenia usług
przedpłaconych, których odbiorcami są użytkownicy nieposiadający umowy pisemnej.

Art. 60a
Projektowana zmiana jest konsekwencją uchylenia art. 59 ust. 2.
Pierwsza zmiana polega na określeniu zakresu informacji, do podania których dostawca usług
jest zobowiązany w przypadku zamiaru dokonania zmian warunków umownych. Z uwagi na
fakt, iż dotychczas dostawca usług miał obowiązek informowania wyłącznie o zmianach
w
regulaminie bez podawania ich treści, w wyniku zmiany dostawca usług będzie
zobowiązany do podawania ich treści, a abonenci lub użytkownicy nie będą zmuszeni do
samodzielnego ustalania dokonanych przez dostawcę zmian.
Kolejna zmiana dotyczy dookreślenia obowiązków informacyjnych dostawcy usług
w przypadku zmiany warunków umownych z uwagi na fakt, iż warunki te mogą zostać
zawarte w umowie lub stosowanych przez dostawcę regulaminach.
Dodatkowo ust. 1 lit. c określa obowiązek dostawcy usług przedpłaconych do informowania
swoich użytkowników o zmianach w regulaminie przez podanie go do publicznej
wiadomości.
Ponadto, z uwagi na zidentyfikowanie przez KE nieprawidłowej implementacji ww. przepisu
dyrektywy oraz niezgodne z intencją ustawodawcy stosowanie przepisów przez urząd
regulacyjny, wyraźnie wskazano, iż abonent nie nabywa określonego w ust. 2 uprawnienia do
odstąpienia od umowy, w przypadku gdy dostawca usług dokonuje zmian warunków
umownych z przyczyn od siebie niezależnych na skutek zmiany przepisów prawa (ust. 3).
W tym samym celu w ust. 1 zastosowano termin „proponowana zmiana”, wskazując, iż
w zakresie ust. 1 intencja wprowadzenia zmian leży wyłącznie po stronie dostawcy usług, nie
wynika zaś z konieczności dostosowania określonych warunków umownych w związku
z faktem zmiany przepisów prawa (sytuacji określonej w ust. 3).
Biorąc również pod uwagę wątpliwości interpretacyjne dotyczące dwóch analogicznych
sytuacji, w wyniku zaistnienia których abonent nabywa określone uprawnienia, tj. sytuacji
podwyższenia przez dostawcę cen usług (art. 61 ust. 6) oraz sytuacji zmiany warunków
umownych określonej w niniejszej jednostce redakcyjnej, doprecyzowano, iż w przypadku
braku akceptacji przez abonenta proponowanych zmian, które w ocenie abonenta są dla niego
niekorzystne, dostawcy usług, oprócz roszczenia odszkodowawczego, nie będzie również
przysługiwał zwrot ulgi, o której mowa w art. 57 ust. 6.

Art. 61
Przepis ma na celu zapewnienie jednolitych reguł i zasad dokonywania zmian w cennikach
świadczenia usług telekomunikacyjnych, analogicznie jak ma to miejsce w przypadku zmiany
warunków umownych. Wyraźnie wskazano również, iż uprawnienie do wypowiedzenia
umowy bez obowiązku zapłaty kary umownej w związku ze zmianą cennika przez dostawcę
usług abonent nabywa wyłącznie w przypadku podwyższenia cen usług. Ponadto,

5
analogicznie do zmian w art. 60, czyli przypadków zmiany regulaminu lub warunków
umownych, wprowadzono wyjątek od powyższej zasady, w myśl którego wspomniane
uprawnienie abonentowi nie przysługuje, jeśli konieczność podwyższenia cen wynika ze
zmiany przepisów prawa.

Art. 71
W celu sprawnej realizacji przedsięwzięć związanych z obsługą numerów przeniesionych
proponuje się, aby Prezes UKE prowadził centralną bazę numerów przeniesionych.
Obowiązkiem operatorów publicznych sieci telefonicznych byłoby połączenie swojej sieci
bezpośrednio lub za pomocą sieci innego operatora z tą bazą w celu jej aktualizacji.

Art. 153 ust. 4
Zmiany w art. 153 ust. 4 pkt 5 i 6 wynikają z rozporządzenia (WE) nr 552/2004 Parlamentu
Europejskiego i Rady z dnia 10 marca 2004 r. (Dz. Urz. WE L 096 z 31.03.2004, str. 26), na
podstawie którego urządzenia zarządzania ruchem lotniczym podlegają ocenie zgodności
z zasadniczymi wymaganiami określonymi na podstawie tego rozporządzenia.
Zmiana pkt 7 jest konsekwencją zmian wprowadzonych ustawą z dnia 17 listopada 2006 r.
o
systemie oceny zgodności wyrobów przeznaczonych na potrzeby obronności
i bezpieczeństwa państwa. Ustawa ta wprowadza do ustawy – Prawo telekomunikacyjne
art. 152a, zgodnie z którym do wymagań aparatury, w tym telekomunikacyjnych urządzeń
końcowych i urządzeń radiowych przeznaczonych na powyższe cele, stosuje się przepisy ww.
ustawy. Telekomunikacyjne urządzenia końcowe i urządzenia radiowe nieprzeznaczone na
potrzeby obronności i bezpieczeństwa państwa powinny spełniać zasadnicze wymagania
i podlegać obowiązkowej ocenie zgodności z nimi. Wyjątkiem są urządzenia wymienione
w ust. 4 pkt 1 – 5, zwolnione z takich wymagań przepisami unijnymi.

Art. 159 ust. 1 pkt 5
Zmianę w art. 159 ust. 1 pkt 5 ustawy – Prawo telekomunikacyjne wynika z implementacji do
krajowego porządku prawnego dyrektywy 2006/24/WE Parlamentu Europejskiego i Rady
z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie zatrzymywania generowanych lub przetwarzanych danych
w związku ze świadczeniem ogólnie dostępnych usług łączności elektronicznej lub
udostępnianiem publicznych sieci łączności oraz zmieniającej dyrektywę 2002/58/WE
(Dz. Urz. UE L 105 z 13.04.2006, str. 54). Polska ma obowiązek jej implementacji do
przepisów krajowych w terminie 18 (telefonia) i 36 miesięcy (usługi internetowe). W tym
przypadku proponowana zmiana ma za zadanie zastąpienie niejasnego pojęcia „próba
uzyskania połączenia”, określonym w przepisach dyrektywy pojęciem „nieudanej próby
połączenia”. Pojęcie to jest zdecydowanie bardziej jednoznaczne, a jego wprowadzenie do
ustawy niezbędne w związku z procesem transpozycji przepisów dyrektywy do regulacji
krajowych.

Art. 161
Zmiana art. 161 ust. 2 pkt 6 polega na rozszerzeniu kręgu osób o obywateli Konfederacji
Szwajcarskiej, a związana jest z koniecznością wdrożenia decyzji Rady nr 2006/245/WE.


6