Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy - Kodeks karny, ustawy - Kodeks postępowania karnego, ustawy - Kodeks karny wykonawczy oraz ustawy o Policji

Druk nr 1276

Warszawa, 31 października 2008 r.
SEJM
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VI kadencja
Prezes Rady Ministrów

RM 10-170-08



Pan

Bronisław Komorowski
Marszałek Sejmu
Rzeczypospolitej
Polskiej



Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2 kwietnia 1997 r. przedstawiam Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej projekt
ustawy

- o zmianie ustawy - Kodeks karny,
ustawy - Kodeks postępowania
karnego, ustawy - Kodeks karny
wykonawczy oraz ustawy o Policji wraz z
projektami aktów wykonawczych.

W załączeniu przedstawiam także opinię dotyczącą zgodności
proponowanych regulacji z prawem Unii Europejskiej.
Ponadto uprzejmie informuję, że do prezentowania stanowiska Rządu w
tej sprawie w toku prac parlamentarnych został upoważniony Minister
Sprawiedliwości.


(-) Donald Tusk

Projekt
U S T A W A
z dnia

o zmianie ustawy – Kodeks karny, ustawy – Kodeks postępowania karnego, ustawy
– Kodeks karny wykonawczy oraz ustawy o Policji

Art. 1. W ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553,
z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:

1) art. 93 otrzymuje brzmienie:
„Art. 93. Sąd może orzec przewidziany w tym rozdziale środek zabezpieczający
związany z umieszczeniem w zakładzie zamkniętym lub skierowaniem na leczenie
ambulatoryjne tylko wtedy, gdy jest to niezbędne, aby zapobiec ponownemu popełnieniu
przez sprawcę czynu zabronionego związanego z jego chorobą psychiczną, zaburzeniami
preferencji seksualnych, upośledzeniem umysłowym lub uzależnieniem od alkoholu lub
innego środka odurzającego; przed orzeczeniem tego środka sąd wysłuchuje odpowiednio
lekarzy psychiatrów, lekarza seksuologa oraz psychologa.”;

2) w art. 95a:

a) § 1 otrzymuje brzmienie:
„§
1.
Skazując sprawcę na karę pozbawienia wolności bez warunkowego
zawieszenia jej wykonania za przestępstwo skierowane przeciwko wolności seksualnej,
popełnione w związku z zaburzeniami preferencji seksualnych, sąd może orzec umieszczenie
sprawcy, po odbyciu tej kary w zakładzie zamkniętym albo skierowanie go na leczenie
ambulatoryjne, w celu przeprowadzenia terapii farmakologicznej i psychoterapii,

1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 128, poz. 840, z 1999 r. Nr 64, poz. 729
i Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 48, poz. 548, Nr 93, poz. 1027 i Nr 116, poz. 1216, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071,
z 2003 r. Nr 111, poz. 1061, Nr 121, poz. 1142, Nr 179, poz. 1750, Nr 199, poz. 1935 i Nr 228, poz. 2255,
z 2004 r. Nr 25, poz. 219, Nr 69, poz. 626, Nr 93, poz. 889 i Nr 243, poz. 2426, z 2005 r. Nr 86, poz. 732,
Nr 90, poz. 757, Nr 132, poz. 1109, Nr 163, poz. 1363, Nr 178, poz. 1479 i Nr 180, poz. 1493, z 2006 r.
Nr 190, poz. 1409, Nr 218, poz. 1592 i Nr 226, poz. 1648, z 2007 r. Nr 89, poz. 589, Nr 123, poz. 850,
Nr 124, poz. 859 i Nr 192, poz. 1378 oraz z 2008 r. Nr 90, poz. 560, Nr 122, poz. 782, Nr 171, poz. 1056
i Nr 173, poz. 1080.


zmierzających do obniżenia jego popędu seksualnego. Terapii farmakologicznej nie stosuje
się, jeżeli jej przeprowadzenie spowodowałoby poważne niebezpieczeństwo dla życia lub
zdrowia skazanego.”,

b) po § 1 dodaje się §1a w brzmieniu:
„§1a.
Sąd orzeka umieszczenie sprawcy, o którym mowa w § 1, skazanego za
przestępstwo określone w art. 197 § 3 pkt 2 lub 3 w zakładzie zamkniętym albo skierowanie
go na leczenie ambulatoryjne.”,


c) § 2 otrzymuje brzmienie:


„§ 2. W okresie do 6 miesięcy przed przewidywanym warunkowym
zwolnieniem lub przed wykonaniem kary sąd ustala:
1) potrzebę i sposób wykonywania orzeczonego środka, o którym mowa
w 1,
2) sposób wykonywania orzeczonego środka, o którym mowa w § 1a.”,


d) po § 2 dodaje się § 2a i 2b w brzmieniu:
„§
2a.
Sąd może zarządzić zmianę sposobu wykonywania środka
zabezpieczającego, określonego w § 1 i 1a.
§ 2b. Sąd zarządza umieszczenie w zakładzie zamkniętym, jeżeli sprawca
uchyla się od leczenia ambulatoryjnego, określonego w § 1 i 1a.”;

3) w art. 197 § 3 otrzymuje brzmienie:
„§
3.
Jeżeli sprawca dopuszcza się zgwałcenia:
1) wspólnie z inną osobą,
2) wobec małoletniego poniżej 15 lat,
3) wobec wstępnego, zstępnego, przysposobionego, przysposabiającego, brata
lub siostry,
podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3.”;

4) art. 201 otrzymuje brzmienie:


„Art. 201. Kto dopuszcza się obcowania płciowego w stosunku do wstępnego,
zstępnego, przysposobionego, przysposabiającego, brata lub siostry, podlega karze
pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.”;

2
5) po art. 202 dodaje się art. 202a w brzmieniu:


„Art. 202a. Kto w celu popełnienia przestępstwa określonego w art. 197 § 3
pkt 2 lub art. 200, jak również produkowania lub utrwalania treści pornograficznych
z udziałem małoletniego poniżej 15 lat, nawiązuje kontakt z małoletnim za pośrednictwem
systemu teleinformacyjnego lub sieci telekomunikacyjnej i podejmuje czynności zmierzające
do spotkania z nim, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.”.

Art. 2. W ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89,
poz. 555, z późn. zm.)) wprowadza się następujące zmiany:

1) art. 202 otrzymuje brzmienie:
„Art. 202. § 1. W celu wydania opinii o stanie zdrowia psychicznego oskarżonego
sąd, a w postępowaniu przygotowawczym prokurator, powołuje co najmniej dwóch biegłych
lekarzy psychiatrów.
§ 2. Na wniosek psychiatrów do udziału w wydaniu opinii powołuje się ponadto biegłego
lub biegłych innych specjalności.
§ 3. Do udziału w wydaniu opinii o stanie zdrowia psychicznego oskarżonego,
w zakresie zaburzeń preferencji seksualnych, sąd, a w postępowaniu przygotowawczym
prokurator, powołuje biegłego lekarza seksuologa.
§ 4. Biegli nie mogą pozostawać ze sobą w związku małżeńskim ani w innym stosunku,
który mógłby wywołać uzasadnioną wątpliwość co do ich samodzielności.
§ 5. Opinia biegłych powinna zawierać stwierdzenia dotyczące zarówno poczytalności
oskarżonego w chwili popełnienia czynu, jak i jego aktualnego stanu zdrowia psychicznego
oraz zdolności do udziału w postępowaniu, a w razie potrzeby co do okoliczności
wymienionych w art. 93 Kodeksu karnego.”;

2) art. 203 otrzymuje brzmienie:
„Art. 203. § 1. W razie zgłoszenia przez biegłych takiej konieczności, badanie

2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 50, poz. 580,
Nr 62, poz. 717, Nr 73, poz. 852 i Nr 93, poz. 1027, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071 i Nr 106, poz. 1149, z 2002 r.
Nr 74, poz. 676, z 2003 r. Nr 17, poz. 155, Nr 111, poz. 1061 i Nr 130, poz. 1188, z 2004 r. Nr 51, poz. 514,
Nr 69, poz. 626, Nr 93, poz. 889, Nr 240, poz. 2405 i Nr 264, poz. 2641, z 2005 r. Nr 10, poz. 70, Nr 48,
poz. 461, Nr 77, poz. 620, Nr 96, poz. 821, Nr 141, poz. 1181, Nr 143, poz. 1203, Nr 163, poz. 1363, Nr 169,
poz. 1416 i Nr 178, poz. 1479, z 2006 r. Nr 15, poz. 118, Nr 66, poz. 467, Nr 95, poz. 659, Nr 104, poz. 708
i 711, Nr 141, poz. 1009 i 1013, Nr 167, poz. 1192 i Nr 226, poz. 1647 i 1648, z 2007 r. Nr 20, poz. 116,
Nr 64, poz. 432, Nr 80, poz. 539, Nr 89, poz. 589, Nr 99, poz. 664, Nr 112, poz. 766 i Nr 123, poz. 849 oraz z
2008 r. Nr 100, poz. 648 i Nr 107, poz. 686.


3
stanu zdrowia psychicznego oskarżonego może być połączone z obserwacją w zakładzie
leczniczym tylko wtedy, gdy zebrane dowody wskazują na duże prawdopodobieństwo, że
oskarżony popełnił przestępstwo. Przepis art. 259 § 2 stosuje się odpowiednio, chyba że
oskarżony wnosi o poddanie go obserwacji.
§ 2. O obserwacji w zakładzie leczniczym orzeka sąd, określając miejsce
obserwacji. W postępowaniu przygotowawczym sąd orzeka na wniosek prokuratora. Przepisy
art. 249 § 3 i 5 stosuje się odpowiednio.
§ 3. Obserwacja w zakładzie leczniczym nie powinna trwać dłużej niż 30 dni; na
wniosek zakładu sąd może przedłużyć ten termin na czas określony, niezbędny do
zakończenia obserwacji; łączny czas trwania obserwacji w danej sprawie nie może
przekroczyć 3 miesięcy. O zakończeniu obserwacji biegli niezwłocznie zawiadamiają sąd.
§ 4. Na postanowienia, o których mowa w § 2 i 3, przysługuje zażalenie. Sąd
rozpoznaje zażalenie niezwłocznie.
§ 5. Minister właściwy do spraw zdrowia, w porozumieniu z Ministrem
Sprawiedliwości, określi, w drodze rozporządzenia, wykaz zakładów leczniczych
przeznaczonych do wykonywania obserwacji, w tym do wykonywania obserwacji osób
pozbawionych wolności, oraz sposób finansowania obserwacji, a także warunki
zabezpieczenia zakładów dla osób pozbawionych wolności, mając na uwadze potrzebę
zapewnienia sprawnego toku postępowania.”.


Art. 3. W ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. Nr 90,
poz. 557, z późn. zm.)) wprowadza się następujące zmiany:

1) art. 117 otrzymuje brzmienie:
„Art. 117. Skazanego, u którego stwierdzono uzależnienie od alkoholu albo
środków odurzających lub substancji psychotropowych, a także skazanego za przestępstwo
określone w art. 197-203 Kodeksu karnego popełnione w związku z zaburzeniami preferencji
seksualnych, obejmuje się, za jego zgodą, odpowiednim leczeniem i rehabilitacją; w razie
braku zgody – o stosowaniu leczenia lub rehabilitacji orzeka sąd penitencjarny.”;

3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1083, z 1999 r. Nr 83,
poz. 931, z 2000 r. Nr 60, poz. 701, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1318, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071, Nr 111,
poz. 1194 i Nr 151, poz. 1686, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 121, poz. 1033 i Nr 200, poz. 1679, z 2003 r.
Nr 111, poz. 1061, Nr 142, poz. 1380 i Nr 179, poz. 1750, z 2004 r. Nr 93, poz. 889, Nr 210, poz. 2135,
Nr 240, poz. 2405, Nr 243, poz. 2426 i Nr 273, poz. 2703, z 2005 r. Nr 163, poz. 1363 i Nr 178, poz. 1479,
z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i Nr 226, poz. 1648 oraz z 2007 r. Nr 123, poz. 849.

4