Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy - Kodeks karny wykonawczy

Druk nr 1184

Warszawa, 20 października 2008 r.
SEJM
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VI kadencja
Prezes Rady Ministrów

RM 10-163-08



Pan

Bronisław Komorowski
Marszałek Sejmu
Rzeczypospolitej
Polskiej
Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2 kwietnia 1997 r. przedstawiam Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej projekt
ustawy

- o zmianie ustawy - Kodeks karny
wykonawczy.

Projekt aktu wykonawczego do ustawy zostanie przekazany niezwłocznie
po zakończeniu prac nad jego przygotowaniem.
W załączeniu przedstawiam także opinię dotyczącą zgodności
proponowanych regulacji z prawem Unii Europejskiej.
Ponadto uprzejmie informuję, że do prezentowania stanowiska Rządu w
tej sprawie w toku prac parlamentarnych został upoważniony Minister
Sprawiedliwości.


(-) Donald Tusk
Projekt
U S T A W A
z dnia

o zmianie ustawy – Kodeks karny wykonawczy

Art. 1. W ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny wykonawczy (Dz. U.
Nr 90, poz. 557, z późn. zm.1)) po art. 254 dodaje się art. 254a–254d w brzmieniu:

„Art. 254a. § 1. Tymczasowo aresztowany po wniesieniu aktu oskarżenia lub skazany
może być umieszczony w wydzielonym pomieszczeniu Policji, Straży Granicznej
przeznaczonym dla osób zatrzymanych lub w wydzielonym pomieszczeniu aresztu
garnizonowego, jeżeli jego konwojowanie z innej miejscowości, w związku z udziałem
w czynności sądowej, łączyłoby się z nadmiernymi trudnościami lub kosztami.
§
2.
Umieszczenie tymczasowo aresztowanego lub skazanego w pomieszczeniu,
o którym mowa w § 1, z powodu jego udziału w czynności sądowej może nastąpić tylko na
czas niezbędny dla dokonania tej czynności. W razie odroczenia lub przerwy w jej wykonaniu
na czas powyżej 3 dni, tymczasowo aresztowanego lub skazanego przenosi się do właściwego
aresztu śledczego lub zakładu karnego.
§ 3. Zarządzenia w tym przedmiocie wydaje prezes sądu rozpoznającego sprawę,
w odniesieniu do tymczasowo aresztowanego pozostającego do dyspozycji innego sądu – za
zgodą tego sądu, a w odniesieniu do skazanego – za zgodą właściwego sędziego
penitencjarnego.
-------------------------------------------------------------
1)Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1083, z 1999 r. Nr 83,
poz. 931, z 2000 r. Nr 60, poz. 701 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071 i Nr 111, poz. 1194, z 2002 r.
Nr 74, poz. 676 i Nr 200, poz. 1679, z 2003 r. Nr 111, poz. 1061, Nr 142, poz. 1380 i Nr 179, poz. 1750, z 2004
r. Nr 93, poz. 889, Nr 210, poz. 2135, Nr 240, poz. 2405, Nr 243, poz. 2426 i Nr 273, poz. 2703, z 2005 r. Nr
163, poz. 1363 i Nr 178, poz. 1479, z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i Nr 226, poz. 1648 oraz z 2007 r. Nr 123, poz.
849.

Art. 254b. § 1. Na zarządzenia, o których mowa w art. 254a § 3, tymczasowo
aresztowanemu lub skazanemu przysługuje zażalenie do sądu odwoławczego.
§ 2. Sąd rozpoznaje zażalenie bezzwłocznie. W razie uznania bezpodstawności
umieszczenia w pomieszczeniu, o którym mowa w art. 254a § 1, sąd poleca bezzwłoczne
przeniesienie tymczasowo aresztowanego lub skazanego do właściwego aresztu śledczego lub
zakładu karnego. Na postanowienie sądu zażalenie nie przysługuje.


Art. 254c. § 1. Tymczasowo aresztowany lub skazany, konwojowany przez
funkcjonariuszy Policji, Służby Więziennej, Straży Granicznej, Agencji Bezpieczeństwa
Wewnętrznego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego lub żołnierzy andarmerii Wojskowej,
może być umieszczony w pomieszczeniu przeznaczonym dla osób zatrzymanych, na czas
trwania przeszkody uniemożliwiającej konwojowanie albo niezbędny ze względów
humanitarnych. Decyzję w tym przedmiocie podejmuje dowódca konwoju.

W czasie tym nie mogą być dokonywane czynności procesowe z udziałem konwojowanego
w sprawie, w związku z którą jest on konwojowany.
§ 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio w razie przeszkody uniemożliwiającej
doprowadzenie lub przyjęcie tymczasowo aresztowanego albo skazanego do aresztu
śledczego lub zakładu karnego oraz w razie nieprzewidzianego lądowania podczas przewozu
drogą powietrzną lub nieprzewidzianej przerwy w przewozie inną drogą osoby
przekazywanej na zasadach i w warunkach określonych w Rzymskim Statucie
Międzynarodowego Trybunału Karnego, sporządzonym w Rzymie dnia 17 lipca 1998 r.
(Dz. U. z 2003 r. Nr 78, poz. 708). Decyzję w tym przedmiocie podejmuje odpowiednio
komendant lub kierownik jednostki Policji, Straży Granicznej, Agencji Bezpieczeństwa
Wewnętrznego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego lub andarmerii Wojskowej.
§ 3. Każdorazowe umieszczenie tymczasowo aresztowanego lub skazanego ze względów
humanitarnych w pomieszczeniu, o którym mowa w § 1, może nastąpić na czas nie dłuższy
niż 8 godzin.

Art.
254d.
§
1.
Wobec tymczasowo aresztowanych i skazanych umieszczonych
w pomieszczeniach, o których mowa w art. 254a § 1, stosuje się odpowiednio przepisy
regulaminu organizacyjno-porządkowego wykonywania tymczasowego aresztowania,
regulaminu organizacyjno-porządkowego wykonywania kary pozbawienia wolności, przepisy
o nadzorze penitencjarnym, a także inne przepisy regulujące wykonywanie tymczasowego
aresztowania i kary pozbawienia wolności.

2


§ 2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z Ministrem Obrony
Narodowej i Ministrem Sprawiedliwości, określi, w drodze rozporządzenia, wykaz
pomieszczeń, o których mowa w art. 254a § 1, w których mogą być odrębnie umieszczeni
tymczasowo aresztowani i skazani, oraz warunki, którym muszą one odpowiadać,
uwzględniając potrzebę zapewnienia warunków porównywalnych z określonymi dla aresztów
śledczych i zakładów karnych przy wykonywaniu tymczasowego aresztowania i kary
pozbawienia wolności.”.

Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.



















3


UZASADNIENIE


I. Uwagi ogólne.
Celem projektowanej nowelizacji Kodeksu karnego wykonawczego jest:
- stworzenie precyzyjnych rozwiązań prawnych, które pozwolą na umieszczanie
w
wydzielonych pomieszczeniach tymczasowo aresztowanych i skazanych jeżeli ich
konwojowanie z innej miejscowości, w związku z udziałem w czynności sądowej, łączyłoby
się z nadmiernymi trudnościami lub kosztami oraz tylko na czas niezbędny do wykonania
czynności,
- możliwość czasowego umieszczenia takich osób w pomieszczeniu przeznaczonym dla osób
zatrzymanych na czas trwania przeszkody uniemożliwiającej konwojowanie albo niezbędny
ze względów humanitarnych.
Konieczność wprowadzenia takich regulacji uzasadniona jest więc przede wszystkim
względami o charakterze ekonomicznym, praktycznym i humanitarnym.
Z dniem 2 września 2008 r. tracą moc prawną przepisy art. 251-254 k.k.w., które
regulują kwestię umieszczania tymczasowo aresztowanych i skazanych w wydzielonych
pomieszczeniach Policji, Straży Granicznej, aresztu garnizonowego lub pomieszczeniach dla
osób zatrzymanych.

W ustawie z dnia 19 kwietnia 1969 r. – Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. Nr 13,
poz. 98, z późn. zm.) wprowadzono w art. 209 normę szczególną w stosunku do zasady, że
karę pozbawienia wolności i tymczasowego aresztowania wykonuje się w zakładach karnych
i aresztach śledczych podległych Ministrowi Sprawiedliwości. Przepis ten dopuszczał
czasowe umieszczenie tymczasowo aresztowanych i osób odbywających karę pozbawienia
wolności w aresztach Milicji Obywatelskiej, Wojsk Ochrony Pogranicza lub Wojskowej
Służby Wewnętrznej. Z przepisu wynika, iż podyktowane to było brakiem wystarczającej
sieci aresztów śledczych wyposażonych w niezbędną liczbę pomieszczeń do przesłuchiwania,
jak również trudnościami wynikającymi z konieczności transportowania w celu dokonania
przesłuchań. Przepis ten obowiązywał do 1990 r.
Ustawą z dnia 12 lipca 1995 r. o zmianie Kodeksu karnego, Kodeksu karnego
wykonawczego oraz podwyższeniu dolnych i górnych granic grzywien i nawiązek w prawie
karnym (Dz. U. Nr 95, poz. 475) na mocy art. 2 pkt 18 ustawy, dodano po art. 2151 art. 2152-
2155, w których przywrócono osadzenie w wydzielonych pomieszczeniach Policji