Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o indywidualnych kontach emerytalnych oraz niektórych innych ustaw

– zmiana art. 34 ust. 2 ustawy o IKE przez uszczegółowienie, że
o formie wypłaty jednorazowej albo ratalnej oszczędzający
zadecyduje we wniosku o wypłatę (art. 1 pkt 6 lit. a projektu
ustawy);
– zmiana art. 34 ust. 4 ustawy o IKE, określająca, że również
oszczędzający, który rozpoczął wypłatę w ratach, nie będzie mógł
ponownie założyć IKE, ma na celu rozstrzygnięcie wątpliwości,
czy w przypadku formy ratalnej wypłaty zakaz założenia IKE
odnosi się do oszczędzających, którzy rozpoczęli wypłatę w ratach,
czy też ją zakończyli w dniu wypłaty ostatniej raty (art. 1 pkt 6
lit. b i c projektu ustawy).
Ad 5. Projekt zawiera również zmiany w ustawie o IKE oraz w ustawie
o PPE, które mają na celu zwiększenie wewnętrznej spójności
i logiczności jej przepisów:
– w art. 1 pkt 5 projektu ustawy zmienia się brzmienie art. 17 ust. 2
ustawy o IKE. Zgodnie z dotychczasowym brzmieniem ust. 2
organ nadzoru jest obowiązany do sporządzenia i przekazania
ministrowi właściwemu do spraw zabezpieczenia społecznego
półrocznej i rocznej informacji zbiorczej o IKE prowadzonych
przez nadzorowane instytucje finansowe, w terminie do dnia
15 sierpnia za ostatnie półrocze i do dnia 15 lutego za rok
poprzedni. Proponowana zmiana, polegająca na wydłużeniu
terminu na przekazanie przez organ nadzoru ministrowi
właściwemu do spraw zabezpieczenia społecznego półrocznej
i rocznej informacji zbiorczej o IKE do dnia 31 sierpnia za ostatnie
półrocze oraz do końca lutego za rok poprzedni uwzględnia
postulat Urzędu Komisji Nadzoru Finansowego. Z doświadczeń
organu nadzoru wynika, że powyższe informacje przekazywane są
przez instytucje finansowe najczęściej w ostatnim dniu terminu
wskazanego na realizację tego obowiązku, a czasami z jego

7
naruszeniem. Zgodnie z propozycją wydłużenie terminu na
przekazanie przez organ nadzoru ministrowi właściwemu do spraw
zabezpieczenia spowoduje, że organ nadzoru będzie miał więcej
czasu na sporządzenie tych informacji oraz pozwoli mu na
zweryfikowanie przekazywanych danych;
– w art. 1 pkt 7 projektu ustawy zmienia się brzmienie art. 35 ust. 5
ustawy o IKE. Zgodnie z dotychczasowym brzmieniem ust. 5
umowa o prowadzenie IKE ulega rozwiązaniu z chwilą dokonania
wypłaty transferowej. Związane jest to z możliwością
jednoczesnego posiadania tylko jednego IKE, chyba że IKE
prowadzone są przez fundusze inwestycyjne zarządzane przez to
samo towarzystwo – wtedy ustawa dopuszcza posiadanie kilku
IKE. Proponowana zmiana powoduje, że umowa o prowadzenie
IKE zawarta z funduszem inwestycyjnym, z którego transferowana
jest tylko część środków zgromadzonych na tym koncie do innego
funduszu inwestycyjnego zarządzanego przez to samo towarzystwo
funduszy inwestycyjnych nie ulegnie automatycznie rozwiązaniu;
– zmiana opisana w art. 3 pkt 1 projektu ustawy – dodanie w art. 5
ustawy o PPE ust. 1b – ma na celu usunięcie wątpliwości odnośnie
braku możliwości uczestnictwa w programie, z którego uczestnik
dokonał wypłaty. Brak wyraźnego określenia i przyjęcie założenia,
że po dokonaniu wypłaty z danego PPE, pracownik nadal
uczestniczy w tym programie, prowadziłoby do nieracjonalnej
z punktu widzenia ustawodawcy sytuacji. System dodatkowego
oszczędzania na emeryturę nie zostałby wbrew zamierzeniom
ustawodawcy sfinalizowany, a ponadto pracownik, który ukończył
60 lat oraz dokonał wypłaty z danego PPE, nadal zatrudniony
u danego pracodawcy, mógłby dokonywać wielokrotnych wypłat
w okresie późniejszym, co stanowiłoby również działanie
sprzeczne z powyższym celem. Takie działanie kłóciłoby się

8
z

ratio legis wprowadzenia powyższej ustawy, gdyż środki
gromadzone w trzecim filarze będą miały wpływ na wysokość
dochodów przyszłego emeryta oraz będą uzupełniały emeryturę
z powszechnego systemu emerytalnego. Zatem proponowana
zmiana jest konieczna.
– zmiana opisana w art. 3 pkt 2 lit. a i b projektu ustawy – jest
konsekwencją zmiany opisanej w art. 1 pkt 3 lit. a i b projektu
ustawy. Zgodnie z obecnym brzmieniem art. 25 ust. 4 ustawy
o PPE suma składek dodatkowych wniesionych przez uczestnika
do jednego programu w ciągu roku kalendarzowego nie może
przekroczyć trzykrotności kwoty odpowiadającej maksymalnej
wysokości kwoty wpłaty na IKE. Tak więc obecnie maksymalny
roczny pułap sumy składek dodatkowych wpłaconych do programu
osiąga poziom 4,5-krotności prognozowanego przeciętnego
wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej na dany
rok. Proponuje się zatem określenie, że suma składek
dodatkowych nie może przekroczyć 4,5-krotności prognozowanego
przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce
narodowej na dany rok. Proponowane w projekcie ustawy
podniesienie limitu wpłat na IKE, bez dokonania tej zmiany,
wpłynęłoby na znaczne zwiększenie maksymalnego rocznego
pułapu sumy składek dodatkowych, a i tak obecnie jest on wyższy
od projektowanej wysokości limitu wpłat na IKE. Jednocześnie
wskazano, że w przypadku gdy kwota stanowiąca maksymalny
roczny pułap składek dodatkowych wpłacanych do PPE ustalona
w sposób podany wyżej będzie niższa od kwoty ogłoszonej
w poprzednim roku kalendarzowym, wówczas obowiązuje kwota
ogłoszona w poprzednim roku kalendarzowym (art. 3 pkt 2 lit. a
projektu ustawy). Stosownie do tej zmiany, proponuje się
upoważnienie ministra właściwego do spraw zabezpieczenia

9
społecznego do ogłaszania w drodze obwieszczenia wysokości
kwoty stanowiącej maksymalny roczny pułap sumy składek
dodatkowych, które mogą być wpłacone do programu (art. 3 pkt 2
lit. b projektu ustawy);
– zmiana opisana w art. 3 pkt 3 projektu ustawy – dodanie art. 41a po
art. 41 ustawy o PPE – ma na celu umożliwienie organowi nadzoru
wykreślenia z urzędu programu z rejestru, gdy nie ma podmiotów
uprawnionych do wystąpienia z wnioskiem o wykreślenie
programu z rejestru a program faktycznie nie istnieje.
Konieczność dokonania takiej zmiany sygnalizował wcześniej
organ poprzednio sprawujący nadzór nad pracowniczymi
programami emerytalnymi – KNUIFE, do którego instytucje
zarządzające PPE i nadzorowane przez ten organ zwracały się
z prośbą o rozstrzygnięcie tego stanu, wobec istnienia rozbieżności,
polegającej na tym, że do rejestru wpisany jest program, który
faktycznie nie istnieje. Proponowana obecnie zmiana umożliwia
organowi nadzoru wykreślenie programu z rejestru programów
w przypadku gdy zakończono postępowanie likwidacyjne praco-
dawcy albo zakończono postępowanie upadłościowe pracodawcy,
a podmiot obowiązany do złożenia wniosku o wydanie decyzji
o wykreśleniu programu z rejestru programów nie złożył takiego
wniosku oraz w przypadku gdy postępowanie w sprawie
wykreślenia programu nie zostało zakończone przed dniem
zakończenia postępowania likwidacyjnego pracodawcy albo
zakończenia postępowania upadłościowego pracodawcy.

Przedmiot regulacji niniejszej ustawy nie jest objęty prawem Unii Europejskiej.
Projekt ustawy nie podlega procedurze notyfikacji w rozumieniu przepisów
dotyczących notyfikacji norm i aktów prawnych.

10
Proponuje się, aby projektowana ustawa weszła w życie z dniem 1 stycznia
2009 r., z wyjątkiem art. 1 pkt 3, art. 3 pkt 2, które wchodząc w życie z dniem
ogłoszenia, umożliwią ministrowi do spraw zabezpieczenia społecznego
ogłoszenie, obowiązujących w 2009 r., kwoty wpłat na IKE oraz kwoty rocznego
limitu sumy składek dodatkowych wpłacanych do programu.



11