Wypłata wynagrodzenia rzadziej niż raz na miesiąc?

Przeczytaj także: Wypłata części wynagrodzenia godzi w prawa pracownika

Reguły wypłaty pracownikom należnego im wynagrodzenia wynikają wprost z Kodeksu pracy. Generalną zasadą jest, że wynagrodzenie płatne miesięcznie pracownik otrzymuje za pracę, którą już wykonał, a więc z dołu (por. art. 80 i art. 85 § 2 K.p.), niezwłocznie po ustaleniu jego pełnej wysokości. Wypłata nie powinna nastąpić później niż w ciągu 10 pierwszych dni następnego miesiąca kalendarzowego. Jednocześnie jednak przepisy zezwalają na pewne odstępstwa od tych prawideł.

I tak np., w wyroku z 4 sierpnia 1999 r. (I PKN 191/99, OSNAPiUS 20001, Nr 22, poz. 814), SN uznał, iż dopuszczalne jest, aby strony w umowie o pracę ustaliły, że wynagrodzenie płatne miesięcznie wypłaca się z góry.

Ponadto, nic nie stoi na przeszkodzie, aby pracodawca zrezygnował z miesięcznego wypłacania pensji na rzecz częstrzego jej przekazywania. Art. 85 § 1 K.p. stanowi bowiem, że wypłaty wynagrodzenia należy dokonywać co najmniej raz w miesiącu. Przewidziana w przepisach częstotliwość wypłaty jest zatem minimalną- postanowienia umowy o pracę lub regulacje wewnątrzzakładowe mogą przewidywać, że pensje będą wypłacane np. tygodniowo czy co 2 tygodnie. Możliwość zastosowania tego rodzaju rozwiązania wynika z tego, że stronom umowy przysługuje pewna dowolność w kształtowaniu jej treści. Trzeba jednak pamiętać, że postanowienia umowy o pracę oraz innych aktów, na których powstaje stosunek pracy, nie mogą być dla pracownika mniej korzystne niż przepisy prawa pracy (por. art. 18 § 1 K.p.).

W omawianym przypadku pracodawca miał zamiar wprowadzić zmianę, która niewątpliwie pogarszałaby sytuację pracowników. Nawet gdyby wyrazili oni zgodę na wypłatę wynagrodzenia w sześciotygodniowych odstępach, to nie zmienia to faktu, że szef naruszyłby kardynalną zasadę prawa pracy- zasadę uprzywilejowania pracownika, wyrażoną w art. 18 K.p.

Pracodawca nie ma prawa do zupełnie dowolnego formowania sytuacji pracowników. Zawsze może zatrudnić podwładnego na korzystniejszych warunkach niż przewidują to obowiązujące przepisy, ale nigdy na gorszych. Warto również przypomnieć, że zgodnie z art. 18 § 2 K.p., postanowienia umów i aktów, na podstawie których powstaje stosunek pracy, mniej korzystne dla pracownika niż przepisy prawa pracy są nieważne, a zamiast nich zastosowanie znajdują odpowiednie regulacje prawa pracy.

A zatem, wypłata wynagrodzenia co 6 tygodni jest niedopuszczalna. Jeśli zakład pracy wprowadził w życie modyfikację w tym zakresie, jest ona nieważna z mocy prawa, a pracownicy mogą żądać wypłacenia pensji w terminie, który dotychczas obowiązywał.

WAŻNE!

Niewypłacenie pracownikowi należnego wynagrodzenia w ustalonym terminie jest traktowane jako wykroczenie przeciwko prawom pracownika, za które pracodawcy grozi kara grzywny (por. 282 § 1 pkt 1 K.p.). Co więcej, niezachowanie terminu wypłaty uprawnia pracownika do żądania odsetek za zwłokę. Odsetki- w wysokości ustawowej- przysługują zatrudnionemu od dnia uchybienia płatności.